Delen:
10 cruciale momenten in de geschiedenis van de lijkwade
Hearses bestaan al heel lang in verschillende vormen en vormen. In het begin waren het rudimentaire structuren - van brancards die de doden naar hun laatste rustplaatsen transporteerden naar de schilden die de levenloze lichamen van de oude Spartaanse krijgers droegen nadat ze in de strijd waren gevallen.
Na verloop van tijd is de constructie van deze geïmproviseerde voorwerpen geëvolueerd tot een uitgebreide, concurrerende industrie waarin autofabrikanten en uitvaartcentra het uitvechten voor het voorrecht om een van onze heiligste momenten te hanteren: onze dood.
Wat begon als de simpele noodzaak om een lichaam naar een begraafplaats te brengen, werd een uitgebreid ritueel waarbij de levenden door een begrafenisstoet afscheid namen van een overleden vriend of familielid.
Wist je dat de originele lijkwagens de doden niet eens vervoerden? Het waren maar kandelabers die op andere begrafenisapparaten zaten voor decoratie. Van de oudheid tot de moderne technologie, hier zijn 10 cruciale momenten in de geschiedenis van de lijkwagen.
10 Funeral Biers
Al genoemd zo ver terug als de christelijke heilige bijbel, was de baar een voorloper van de moderne lijkwagen. Volgens de Bijbel was een baar een apparaat waarop een lijk werd gelegd nadat het voor de geliefden presentabel was gemaakt. Ze zouden hun laatste afscheid voor de begrafenis zeggen. Toen werd de baar gebruikt om het lijk van het huis naar het graf te brengen, net als de moderne lijkwagen.
Een baar was een afgeplat houten object dat leek op een ambulancebrancard, soms met wielen op de bodem. Zijn primaire functie was om de doden gemakkelijk naar hun laatste rustplaatsen te brengen.
Duizenden jaren hebben biers gediend als instrumenten voor de juiste begrafenis, vooral in religieuze settings voor monniken, priesters en andere spirituele figuren.
9 doodskisten
De oorsprong van de lijkwagen is een beetje duister, maar de praktijk om de overledene in het openbaar te eren, is al heel lang bij ons. Het oude Griekenland bijvoorbeeld, had een zeer geritualiseerde begrafenisritueel waarbij kisten eenvoudig met de hand door de straten werden gedragen in een begrafenisstoet. Absolute stilte werd door de gewoonte geëist.
Munten werden geplaatst in of op de handen, mond of ogen van het lijk om de tol te betalen in de onderwereld van Hades. Het lichaam werd ook enkele dagen weggelaten om er zeker van te zijn dat de persoon echt dood was.
De ekfora was de naam van de oude Griekse versie van een begrafenisstoet. Het lichaam werd door de stad gedragen en stopte verschillende keren, waar de vrouwen klaagden en de mannen vrij en stoïcijns zouden blijven. Het lijk werd op verschillende plaatsen in zijn kist gesmeten totdat het op zijn laatste rustplaats belandde.
8 De koets
Tot de jaren 1600 werden zowat alle begrafenisrituelen uitgevoerd met doodskisten, baarden of andere variaties zoals het Spartaanse schild. Daarna werden biers ingewikkelder en high-tech in de loop van de tijd. De samensmelting van het graf en de baar bracht de paardenkoets lijkwagen voort.
Tot dit moment in de geschiedenis werd de term "lijkwagen" gebruikt om een kandelaber te beschrijven die boven op een kist of begrafenistransportinrichting werd geplaatst. Het werd niet gebruikt om het object te beschrijven dat diende als het transportmiddel nog niet. Dat werd nog steeds een baar genoemd.
Zelfs nadat de naam in de jaren 1600 verschoof, was de lijkwagen nog steeds een basisinstrument, een vlakbed waar een kist bovenop zou worden gelegd. Deze keer werd het echter getrokken door paarden in plaats van dat mensen het op wielen duwden of het naar de grafsite brachten.
7 De vroege 19e eeuw
In het begin van de 19e eeuw luidden enkele belangrijke verschuivingen in het ontwerp in wat meer leek op de lijkwade van hedendaagse, boxy, grote structuren waar kisten in zouden worden geplaatst. Gedurende het eerste deel van de 19e eeuw omhulden de gebouwen de kisten en de lichamen erin. Er waren ook zeer technische gravures en decoraties, evenals het occasionele gebruik van lantaarns voor verlichting.
Het bedrijf Crane & Breed begon met de fabricage van zeer decoratieve metalen kisten voor deze meer gedetailleerde, door paarden getrokken begrafeniscoaches. Begrafenissen werden weer een veel rijkere kunstvorm en een veel groter bedrijf.
In de Middeleeuwen werden mensen vaak in massagraven begraven omdat de levenden bang waren de pest te vangen. Na die tijd was de menselijke samenleving eindelijk in staat om haar respect te betuigen en opnieuw te treuren over de doden.
De jaren van de Zwarte Dood waren een bijzonder donkere tijd voor de begrafenisonderneming, die bijna volledig stilstond omdat niemand deze ziekte wilde vangen tijdens zijn langdurige schrikbewind van terreur en dood.
6 De jaren 1880
De jaren 1880 zagen een explosieve groei in zowel het ontwerp als de functionaliteit van de lijkwagen. Veel bedrijven sprongen aan boord met zeer decoratieve touringcars, waarvan sommige op de Wells Fargo Bank-touringcars leken die Amerikaanse valuta droegen toen Amerika zich westwaarts uitbreidde. Anderen waren meer zoals de rijtuigen van de vroege jaren 1900.
In de jaren 1880 zagen we ramen, decoraties, palen, veel meer metaalgebruik en een totale transformatie van de uitvaartbegeleider. Op dat moment werd de ultra-populaire Rockfalls Hearse gemaakt in Sterling, Illinois. Het werd later opgepikt en verspreid door een succesvolle zakenman genaamd Samuel D. Aultman.
Hij was de oprichter van het Ferguson Funeral Home, dat vandaag nog steeds staat in Scottsdale, Arizona. Het is een van de weinige uitvaartcentra die nog steeds bestaan, vanaf de tijd van de door paarden getrokken lijkwagen. Het heeft zelfs een museum van veel van deze oude uitvaartrijtuigen ter plaatse.
In Engeland was de door paarden getrokken lijkwagen een belangrijk onderdeel van het Victoriaanse leven en het eren van de doden. Voor sociaal machtige mensen zou dit soort lijkwagen door straten gaan die geblokkeerd waren zoals bij hedendaagse parades.Honderden mensen zouden de paarden volgen terwijl ze het lichaam naar de grafsite brachten, wat doet denken aan de oude Grieken.
5 Hearse Trolleys
Een ongebruikelijke uitwas van al deze innovatie was de uitvinding van de tramluikwagen, die tot stand kwam in de late jaren 1800. Het was eigenlijk een lijkwagen op rails. Een tram- of trolleyauto werd gebruikt als een moderne lijkwagen om lichamen via de spoorbaan te vervoeren.
Deze zijn over de hele wereld te vinden omdat rail de meest populaire manier van reizen was gedurende lange tijd tijdens de industriële revolutie. Vanuit het binnenland van Amerika naar Groot-Brittannië en Australië hadden over de hele wereld lijkwagenwagens, ook al hebben maar weinig mensen er vandaag van gehoord.
Het duidelijke nadeel was dat er een spoorstaaf moest worden gebouwd om de lijken naar de begraafplaats te transporteren, die zich meestal aan de rand van de stad bevond.
4 Victoriaans Engeland
In het Victoriaanse Engeland waren de Britten geobsedeerd door zowel de dood en de dood als begrafenisrituelen, waaronder de lijkwagen. Dit komt voort uit Koningin Victoria, die na de dood van Prins Albert in 1861 een lange rouwperiode heeft doorgemaakt.
De kleine straten van Londen waren bezaaid met lijkwagens ter ere van de doden terwijl de Victoriaanse Engelsen de dood zeer serieus namen. Zelfs arme mensen zorgden ervoor dat ze hun dode geliefden de juiste begrafenis gaven.
De titel van koetsierster, een bedrijf dat is belast met het onderhoud van coaches en paarden, is in deze tijd ontstaan. Deze bedrijven huurden lijklui naar uitvaartcentra waar nodig, omdat het onderhouden van paarden tijdrovend en duur was.
3 Gemotoriseerde audities
Op 1 mei 1908 stond de wereld van de begrafenisstoet op het punt de moderne tijd in te gaan met de eerste gemotoriseerde lijkwagen van General Vehicle Company. Het werd aangedreven door elektriciteit.
Een jaar later bracht Crane & Breed de eerste op benzine aangedreven lijkwagen uit. Als gevolg hiervan werden begrafenissen nu aangedreven door fossiele brandstoffen. De wereld moderniseerde snel en de lijkwagen evolueerde om tegemoet te komen aan de behoeften van de technologische samenleving in de westerse wereld.
2 Begin 20e eeuw
Het begin van de 20e eeuw zag een hausse in ontwerpveranderingen voor luisteraars - het kleurengamma runnen met grote, uitgebreide ontwerpen die niet anders waren dan die op de ruïnes van de reusachtig. Van gekke golven tot het klassieke ontwerp uit de jaren 30 dat werd gepopulariseerd als de auto van de Ghostbusters in de cartoon Ghostbusters, lijkwagens gingen door een aantal gekke, wilde make-overs.
De auto van de Ghostbusters werd de Landau lijkwagen genoemd. In de cartoon was het gewoon een veranderde ambulance. Opgemerkt moet echter worden dat de lijkwagen van Landau vaak als ambulance en lijkwagen werd verdubbeld.
In de jaren 1980, de Ghostbusters film is uitgebracht. Het kenmerkte de Cadillac Miller-Meteor Ambulance uit 1959 (die ook werd verdubbeld als een lijkwagen). Iconisch in film en autogeschiedenis, die combo is mogelijk de coolste lijkwagen die ooit bestaat.
Sommige van deze modellen zien er bijna uit als een Disney-cartoon, met grote, logge ontwerpen gebeeldhouwd in het staal van de auto. Sommige lijkbezoeken waren gedeeltelijk gemaakt van hout - tenminste het frame - en hadden beelden erin gehouwen, zoals waterspuwers die het lijk en de kist over het hoofd zagen toen ze naar de grafsite werden getransporteerd.
1 De moderne uitvaartcoach
De moderne lijkwagen kan bijna overal in de Eerste Wereld worden gezien als een luxueuze, volledig uitgeruste auto. Zoals bij elke groeiende industrie worden uitvaartauto's uitgevoerd totdat de nieuwere modellen uitkomen. Vervolgens werken uitvaartcentra hun modellen bij en verkopen ze de oude auto's voor een geweldige prijs.
Dit heeft geleid tot een wereld van maatwerk en een nichepubliek van privéhouwers van lijkwagens. Sommige mensen hebben brommers en motorwagens en zelfs partywagons gemaakt, zodat ze kunnen klauteren om hun favoriete sportteams te ondersteunen. Anderen hebben ook lijkwagens omgebouwd tot lowriders met slanke stijlen, glanzende verfopdrachten en dure velgen. De maatwerk is eindeloos geworden.
De gemiddelde kosten van een gloednieuwe moderne lijkwagen zijn ongeveer $ 80.000.
De lijkwagen is opgegroeid van eenvoudige brancards en baarden om een volwaardige industrie te worden van het verzorgen en betalen van respect voor de doden, compleet met airconditioning en antiblokkeerremmen. Het heeft zelfs verschillende subculturen voortgebracht, van gotische autoclubs tot lowrider-evenementen. Daar vindt u lijkwagens die zijn voorzien van spaken, luidsprekersystemen en hydraulische liften.
In de afgelopen paar duizend jaar is de manier waarop we onze doden eren en treuren met sprongen vooruit gegaan. Nu gaan we meer interessante manieren zien om de overledenen naar hun laatste rustplaatsen te brengen, zoals de komst van het lanceren van de doden in de ruimte. Ruimteschip lijkwagens, iemand?