10 meer obscure hoaxes uit de geschiedenis

We hebben al eerder gesproken over hoaxes die al duizenden jaren deel uitmaken van de geschiedenis. En hoewel dit misschien geen goed nieuws is voor de lichtgelovige mensen die door hen worden opgenomen, betekent dit wel dat er tal van verbazingwekkende verhalen zijn die wachten om verteld te worden.

10The Snail Telegraph

In 1850 beweerde een Parijse uitvinder genaamd Jacques Toussaint Benoit dat hij een communicatiesysteem had uitgevonden dat onmiddellijk informatie over de hele wereld kon overbrengen, waardoor de telegraaf overbodig werd. Het werd het pasilalijn-sympathieke kompas genoemd en was gebaseerd op Benoit's overtuiging dat twee slakken die raakten een telepathische schakel vormden, vandaar de andere naam: de slaktelegraaf.

Benoit was blut en overtuigde een Parijse gymnasiummanager met de naam Monsieur Triat om in het project te investeren, onderdak te ontvangen en een vergoeding te krijgen om zijn werk voort te zetten. Nadat Triat geïrriteerd was door het gebrek aan vooruitgang, stemde Benoit er uiteindelijk mee in om zijn ding te demonstreren. Op 2 oktober 1851 werd de machine voor het eerst onthuld aan een publiek van Triat en een Franse journalist. Tot Triat's afschuw, het hele ding was duidelijk een hoax, omdat Benoit tussen de slakken bleef lopen en hen aanspoorde. De journalist was echter volledig voor de gek gehouden en schreef een enthousiast artikel over het kompas. Toen Triat een nieuwe test eiste, met strengere regels, vluchtte Benoit twee jaar later in een sloppenwijk in Parijs.

9 De Chesterfield melaatse

In 1934 werd de Chesterfield-sigarettenfabriek in Richmond, Virginia getroffen door een uiterst schadelijk gerucht. Iemand beweerde dat er een lepralijder in het productiegebied was aangetroffen en dat mensen het merk in drommen ontvluchtten. Liggett en Myers, de eigenaren van de fabriek, ontkenden het gerucht en gingen zelfs zo ver dat ze een beloning van $ 25.000 aanboden voor bewijsmateriaal dat leidde tot de identificatie van de daders van de hoax. Een nieuw gerucht begon, met mensen die beweerden dat het melaatsheidsverhaal was uitgevonden door een concurrent, of een religieuze groepering die tegen roken was (die was hoogstwaarschijnlijk ook een hoax). De bron van het gerucht is nooit onthuld en de gevolgen van het verhaal voelden zich al meer dan tien jaar, met een extreem trage verkoop om te herstellen.

8De geschiedenis van Crowland Abbey

Crowland Abbey ligt in het oostelijke deel van Engeland en bestaat sinds de negende eeuw. In 1413, toen de edelen van Engeland probeerden het land te veroveren van elk klooster dat ze konden, barstte een rechtszaak los over de rijkdommen van de abdij. Gelukkig voor de monniken waren ze in staat om oude documenten te presenteren, bekend als de Historia Crowlandensis, met vermelding van het duidelijke bezit van het land door de bewoners van de abdij van Crowland. Geciteerd door historici en geleerden, geloofde men dat de papieren echt waren tot de 19e eeuw, toen de mensen uiteindelijk opmerkten dat sommige van de woorden in de negende eeuw niet veel werden gebruikt, toen de documenten naar verluidt ontstonden. Nog erger waren de verwijzingen naar universiteiten die nog niet waren gebouwd. Misschien als karma voor hun bedrog, werd het klooster in de 16e eeuw ontbonden en grotendeels afgebroken.

7De jongen met de gouden tand

In 1593 begonnen zich wonderlijke geruchten te verspreiden over heel Silezië, een gebied van Europa dat zich grotendeels in Polen bevindt, ongeveer een zeven jaar oude jongen genaamd Christoph Müller. Het wonder, dat vlak voor Pasen zou hebben plaatsgevonden, was dat er een gouden tand in de mond van de jongen was verschenen. Jacob Horst, een professor aan een nabijgelegen universiteit, verklaarde dat het goud echt was en geloofde dat het een bewijs was van een bovennatuurlijke kracht of een voorteken. Echter, in 1596, na uitgebreid onderzoek, werd vastgesteld dat de tand niet was gemaakt van massief goud, maar in feite een kap op de echte tand van de jongen was (dit was op zichzelf al indrukwekkend, omdat het het eerste geregistreerde voorbeeld van een gouden kroon). In een bizarre draai, de enige persoon waarvan bekend is dat hij naar de gevangenis is gegaan vanwege de hoax was de jongen zelf.

6The Drummer Of Tedworth

In maart 1661 (of 1662, afhankelijk van de bron) beweerde een accijnsofficier, John Mompessen, bovennatuurlijk drumwerk te hebben gehoord in zijn huis in de stad Tedworth, in het zuiden van Engeland. De geluiden begonnen nadat hij een drummer genaamd William Drury had gearresteerd, die had geprobeerd om vervalste papieren te gebruiken om de plaatselijke agent uit geld te krijgen. Mompessen beweerde dat Drury demonen naar zijn huis stuurde als wraak en het drummen maandenlang voortduurde. Priesters werden binnengebracht om exorcismen uit te voeren, maar het geluid hield aan. Toen Charles II, de koning van Engeland in die tijd, vertegenwoordigers stuurde om het huis te onderzoeken, konden ze echter geen enkel bewijs vinden van bovennatuurlijke gebeurtenissen. Hoewel niemand ooit de maker van de geluiden bleek te zijn, wordt algemeen aangenomen dat dit een hoax was (uiteraard, omdat geesten en demonen niet echt zijn).

5 De Charlton-zwavelvlinder

Hier is nog meer bewijs dat zelfs de slimsten van ons kunnen worden misleid als we onze due diligence niet doen. In 1702 stuurde een gretige vlinderverzamelaar genaamd William Charlton een exemplaar naar een gewaardeerde Londense entomoloog genaamd James Petiver. Charlton stierf kort daarna, maar zijn exemplaar veroorzaakte al opschudding. Het leek sterk op een gewone Engelse zwavelvlinder, behalve zwarte en blauwe vlekken op de onderste vleugels, en Petiver geloofde dat het een nieuwe soort was. Hij gaf het uiteindelijk aan Carl Linnaeus, de grote Zweedse botanicus en zoöloog, die wordt beschouwd als de vader van de moderne taxonomie. Linnaeus dacht dat het ook een nieuwe soort was, en nam het op in zijn Centuria Insectorum, een verzameling van 102 nieuwe soorten. Het duurde 30 jaar voordat iemand zich realiseerde dat de vlekken zojuist waren geschilderd. De Deense entomoloog John Christian Fabricius onthulde uiteindelijk de hoax.

4The Fortsas Book Hoax

In de zomer van 1840 kregen een groot aantal zeldzame boekverkopers en -verzamelaars een telegram toegestuurd, waarin stond dat een van de grootste veilingen van unieke boeken in de geschiedenis zou plaatsvinden. Een man genaamd Count Fortsas zou onlangs zijn overleden, waardoor een immense bibliotheek was achtergelaten en zijn kinderen wilden zijn collectie niet behouden. De veiling was vastgesteld op 10 augustus 1840 in het kleine stadje Binche, België. Mensen reisden vanuit heel Europa om deel te nemen aan de verkoop en overstroomden de stad, niet in staat om de plaats te vinden waar de veiling zou worden gehouden. Ontmoedigd ontvingen zij bericht dat de collectie begaafd was aan de openbare bibliotheek van Binche. Er was echter geen bibliotheek in de stad en het bleek dat de veiling allemaal een ingewikkelde hoax was, gepleegd door een gepensioneerde militaire officier genaamd Renier Hubert Ghislain Chalon, die een voorliefde had om intellectuelen te strelen.

3The Berners Street Hoax

In 1809, een man genaamd Theodore Hook, berucht om zijn rare streken, wedde zijn vriend een guinea dat hij een klein huis op Berners Street "de meest beroemde in heel Londen" kon maken. Hook huurde een kleine kamer met uitzicht op het huis en over met zijn plan. Hij nam contact op met bijna alle handelaars of bedrijven in de stad, stuurde duizenden brieven uit, vroeg hun diensten aan op de ochtend van 27 augustus. De eerste man die aankwam, was een schoorsteenveger, die werd afgewend - alleen voor een ander om onmiddellijk daarna aan te komen (in totaal 12 sweeps). In de loop van de dag arriveerde een groot aantal vakmensen, waaronder pianobegeleiders, opticiens en kappers. De burgemeester van Londen kwam ook opdagen, want de eigenaar van het huis, mevrouw Tottenham, was zeer gerespecteerd. De menigte schommelde de hele dag door, wat resulteerde in een aantal gevechten, totdat ze uiteenvielen na de schemering (politie werd naar de uiteinden van de straat gestuurd om te voorkomen dat iemand anders binnen zou komen). Hook werd uiteindelijk onthuld als aanstichter, hoewel zijn rol pas werd ontdekt toen de woede over de hoax was weggeëbd.

2The Diaphote Hoax

In 1880, een man genaamd Dr. H.E. Licks zou een nieuwe technologie hebben ontwikkeld waarmee video over telegraafdraden kon worden verzonden. Het verhaal werd voor het eerst gepubliceerd in een krant in Boston en werd steeds opnieuw herdrukt, zelfs in het gewaardeerde dagboek Natuur. Afgeleid van de Griekse woorden voor "door" en "licht" was de diafeit een reeks spiegels, met overal draad, waarvan werd gezegd dat het trillingen gebruikt om vorm en kleur te bepalen. De uitvinding zou succesvol zijn uitgevoerd voor een aantal getuigen, waarbij afbeeldingen tussen twee afzonderlijke ruimtes zijn verzonden. Het hele verhaal was echter een hoax, vermoedelijk het geesteskind van een Amerikaanse civiel ingenieur genaamd Mansfield Merriman. Het werd niet onthuld tot 1917, in een boek gepubliceerd onder de naam "H.E. Licks.”

1The Society for Indecency to Naked Animals

In 1959 werd een nieuwe groep opgericht met maar één doel voor ogen: kleren op dieren zetten, omdat ze het walgelijk vonden om ze naakt te zien rondlopen. (Hun slogan: "Een naakt paard is een onbeleefd paard.") Ze noemden zichzelf The Society for Indecency to Naked Animals (spreek uit: "sinna"), het hele ding was eigenlijk een hoax, gepleegd door de legendarische grappenmaker Alan Abel. Zijn inspiratie was een incident waarbij een stier en een koe seks hadden op een snelweg, waardoor een aantal mensen werd gestoord. Met behulp van een reeks persberichten kon Abel mensen ervan overtuigen dat het een echte organisatie was en de 'president', gespeeld door een acteur genaamd Buck Henry, werd zelfs geïnterviewd in het CBS-nieuwsprogramma van Walter Cronkite in 1962. De hoax begon te ontrafelen wanneer iemand op het personeel van Cronkite de acteur herkende. Abel verlengde het verhaal tot 1963, toen Tijd publiceerde een artikel dat de truc onthulde.