Delen:
10 Meer van de belangrijkste werken Geschreven in de gevangenis
In navolging van deze geweldige lijst, zijn hier nog 10 van de grootste werken die ooit in de gevangenis zijn geschreven. Het lijkt erop dat enkele van de meest invloedrijke literatuur in onze geschiedenis is geschreven tijdens de gevangenneming van de auteur. Veel van de hieronder genoemde boeken - in geen speciale volgorde - zijn geschreven door politieke of religieuze gevangenen die hun land zouden gaan transformeren als staatslieden of onsterfelijkheid veilig stellen door middel van hun geschriften. Er is veel meer in de gevangenisliteratuur dan mijn kamp mensen!
10 Een hymne voor de schandpaal
Daniel Defoe
Minachting, dat valse nieuwe woord voor schaamte,
Is zonder misdaad, een lege naam.
Een schaduw om de mensheid te amuseren,
Maar schrikt nooit de Wise of Well-fix'd Mind.
Daniel Defoe (1660-1731) is ons vandaag het meest bekend om zijn roman Robinson Crusoe, maar hij bracht het grootste deel van zijn leven als campagnevoerder en pamflettist door tijdens de tumultueuze politieke en religieuze spanning na de Glorious Revolution van Engeland van 1688.
In 1702 publiceerde Defoe anoniemDe kortste weg met de dissidenten, die High Anglican Tories satiriseerde tijdens het bewind van koningin Anne die intolerant was voor protestantse non-conformisten zoals Defoe. Daarin imiteerde hij hun persona en stelde voor dat het nuttiger zou zijn om gewoon iedereen te doden in plaats van wetten te maken tegen religieuze dissidenten.
In het begin namen veel Anglicaanse Tories het voorstel serieus, maar al gauw werd Defoe's auteurschap ontdekt en in 1703 werd hij gearresteerd voor opruiend smaad. Defoe werd vervolgens veroordeeld om "drie keer in de schandpaal te staan, een boete van 200 punten te betalen en in Newgate te blijven totdat hij zeven jaar zekerheid kon verkrijgen over zijn goede gedrag."
In de Newgate Prison componeerde Defoe Een hymne voor de schandpaal, die tijdens een van zijn sessies in de schandpaal op straat werd verkocht. Het gedicht wordt verondersteld de menigte zozeer te hebben gewonnen dat in plaats van hem te bekogelen met rot voedsel en zijn oren af te snijden, zoals een lot van een puriteinse dissenter een paar weken daarvoor, de toeschouwers zijn schandpaal met bloemen versierden. Een biograaf van Defoe zei later dat "geen enkele man in Engeland, maar Defoe ooit in de schandpaal heeft gestaan en later is uitgegroeid tot een eminentie onder zijn medemensen."
9 The Pilgrim's Progress
John Bunyan
De levenslange puritein John Bunyan vocht voor het parlementaire leger tijdens de Engelse Burgeroorlog, en nadat de monarchie was hersteld met het bewind van Charles II, werd hij veroordeeld tot 12 jaar gevangenisstraf omdat hij weigerde te stoppen met het prediken van zijn non-conformistische boodschap. In de gevangenis voltooide Bunyan zijn autobiografie Genade rijk aan het hoofd van de zondaars in 1666 en aan de slag gaan The Pilgrim's Progress, een enorm populaire christelijke allegorie gepubliceerd in 1678.
Volledig getiteld De vooruitgang van de pelgrim van deze wereld naar wat zal komen; Geleverd onder de Similitude of a Dream, volgt het boek de protagonist, Christian, op een reis van de decadente "Stad van Vernietiging" (Aarde) naar de "Hemelse Stad" (Hemel). Het tweede deel van het boek volgt de vrouw van Christian, die zich fantasierijk Christiana noemt, op een soortgelijke reis gebaseerd op de protestantse theologie.
8 The Age Of Reason
Thomas Paine
Ooit een 'corsetmaker door handel, een journalist van beroep en een propagandist door inclinatie' genoemd, Thomas Paine (1737-1809) prominent aanwezig in de twee grootste politieke prestaties van het tijdperk van de Verlichting: de Amerikaanse Revolutie en de Franse Revolutie.
Na het spelen van een cruciale rol in de Amerikaanse Revolutie met zijn politiek pamflet "Common Sense", werd de in Engeland geboren Paine veroordeeld voor opruiend smaad tegen de Britse regering na het verdedigen van de Franse Revolutie in Rechten van de mens (1791). Hij vluchtte naar Frankrijk, waar hij al snel werd verkozen tot de Franse Nationale Conventie - ondanks het feit dat hij geen Frans sprak! - als bondgenoot van de Girondisten en vijand van de meer radicale Montagnards, geleid door Maximilien Robespierre. Toen de heerschappij van het terrorisme volgde, werd Paine gevangen genomen in Parijs in opdracht van Robespierre, toenmalig voorzitter van de commissie voor openbare veiligheid.
In de gevangenis bleef Paine zijn laatste werk schrijven, The Age of Reason, die de autoriteit van de georganiseerde religie uitdaagde en voor deïsme pleitte. Paine vermeed op wonderbaarlijke wijze lang genoeg executie om na de val van Robespierre vrijgelaten te worden en keerde op uitnodiging van Jefferson terug naar Amerika.
7 De 120 dagen van Sodom, of de School of Libertinism
Markies de Sade
De 120 dagen van Sodom werd geschreven in slechts 37 dagen op een 12 meter lange (40 ft) rol papier van de Franse edelman Donatien Alphonse Francois, markies de Sade.
De roman werd geschreven in 1785 tijdens de gevangenschap van Sade in de Bastille (zie hierboven). Toen de Bastille vier jaar later werd bestormd, werd het werk gedaan en Sade schreef later dat hij "huilde van bloed" bij het verlies van het manuscript. Hij leefde de rest van zijn leven niet wetende wat er mee gebeurde, stervende in 1814. Het werk werd uiteindelijk gevonden en gepubliceerd in 1905.
De onvoltooide roman, die Sade zelf 'het meest onzuivere verhaal heeft genoemd dat ooit is verteld sinds onze wereld begon', beslaat vijf maanden en vertelt het verhaal van vier edellieden die zich verbergen in een afgelegen middeleeuws kasteel met 50 slachtoffers, die ze gebruiken om hun fantasieën en fetisjen uit te spelen.
De mannen verwennen zich met elke vorm van verdorvenheid met meisjes en jongens vanaf 12 jaar, volgens vier opeenvolgende passies: eenvoudig, complex, misdadig en moorddadig.Het originele stuk is sindsdien verkocht voor miljoenen euro's, en de termen "sadisme" en "masochisme" zijn afgeleid van zijn naam.
6 Ontdekking van India
Jawaharlal Nehru
"India heeft de onschuld en de onverzettelijkheid van de jeugd gekend, de passie en het verlaten van de jeugd, en de rijpe wijsheid van volwassenheid die voortkomt uit een lange ervaring van pijn en plezier; en steeds weer heeft ze haar jeugd en jeugd en leeftijd vernieuwd. '
Als Mahatma Gandhi de vader van India is, dan is Jawaharlal Nehru de grootste zoon van het land. Onder het mentorschap van Gandhi was Jawaharlal Nehru een prominente leider in de Indiase onafhankelijkheids beweging, die de verdeling van India en het einde van de Britse Raj begon in 1947.
Maar in de jaren voorafgaand aan de onafhankelijkheid, werd Nehru als politieke gevangene genomen vanwege zijn betrokkenheid bij de Quit India-beweging. Hij schreef De ontdekking van India tijdens zijn gevangenschap in 1942-46, met bijdragen van collega-politieke gevangenen in fort Ahmednagar.
Het boek neemt de lezer mee door een groot deel van de geschiedenis, cultuur en filosofie van India, waarbij de auteur bijna elk aspect van het Indiase leven behandelt voordat hij beweert dat India recht heeft op soevereiniteit.
Jawaharlal Nehru was de eerste premier van het nieuwe soevereine land tot aan zijn dood in 1964. De ontdekking van India is een van India's meest geliefde boeken en geeft de lezer een uitgebreid inzicht in het wereldbeeld van de staatsman die, meer dan enig ander, het moderne India definieerde.
5 Inleiding tot de wiskundige filosofie
Bertrand Russell
"Ik vond de gevangenis op veel manieren heel aangenaam. Ik had geen verplichtingen, geen moeilijke beslissingen te nemen, geen angst voor bellers, geen onderbrekingen in mijn werk. "(From De autobiografie van Bertrand Russell)
Bertrand Russell was een levenslange pacifist en ging tijdens de Eerste Wereldoorlog als gewetensbezwaarde naar de gevangenis. Russell bracht het grootste deel van zijn zes maanden durende zin door Inleiding tot de wiskundige filosofie, een boek waarin de ideeën uiteengezet in zijn driedelige werk uiteen worden gezet Principia Mathematica (mede geschreven door Alfred North Whitehead), die stelde dat wiskunde en logica zo verweven waren geraakt dat 'ze verschillen als jongen en man: logica is de jeugd van wiskunde en wiskunde is de mannelijkheid van logica'.
Russell wordt herinnerd als een van de belangrijkste intellectuelen van de 20e eeuw en won de Nobelprijs voor Literatuur van 1950 "als erkenning voor zijn gevarieerde en belangrijke geschriften waarin hij voorstander is van humanitaire idealen en vrijheid van denken."
4 Don Quixote
Miguel de Cervantes
"Zie je daarginds, vriend Sancho, dertig of veertig kolossale reuzen? Ik ben van plan met hen de strijd aan te gaan en hen te verslaan. '
Miguel de Cervantes (1547-1616) schrijft in de proloog aan Don Quixote dat het epische verhaal 'in een gevangenis werd' verwekt. Het grote werk, oorspronkelijk met de titel The Ingenious Hidalgo Don Quixote van La Mancha, werd gedeeltelijk geschreven tijdens de gevangenisstraf van Cervantes wegens het niet betalen van zijn schulden. Dit is ironisch, omdat de Spanjaard eerder als boekhouder en belastinginner voor de Spaanse kroon had gediend na een gedistingeerde militaire carrière.
Het samenwerkingsverband tussen de hoofdrolspeler van de roman, Don Quixote, een dolende ridder die is geïnspireerd door grote verhalen uit het verleden om onrecht in Spanje te corrigeren, en zijn trouwe schildknaap Sancho Panza, die probeert de bizarre fantasieën van zijn meester te corrigeren, is een van de meest iconisch in alle literatuur. Het titelpersonage is ook de oorsprong van het adjectief 'quixotic', wat 'extreem idealistisch en onpraktisch' betekent.
Uitgegeven in twee delen, de eerste in 1605 en de tweede in 1615, Don Quixote wordt nu beschouwd als een van de eerste Europese romans en het grootste stuk literatuur ooit bedacht door een accountant.
3 'Infelix Ego'
Girolamo Savonarola
De Dominicaanse broeder Girolamo Savonarola (1452-1498) was de feitelijke heerser over Florence in de vijf jaar voorafgaand aan zijn gruwelijke dood. Tijdens zijn leiderschap sprak Savonarola over christelijke vernieuwing in Renaissance Florence en voerde hij een puriteinse campagne tegen paus Alexander VI. Na afwijzing van het partnerschap met de Heilige Liga van de Paus, werd Savonarola naar Rome geroepen. Hij werd geëxcommuniceerd door de paus in 1497 nadat hij de corruptie van het Vaticaan aan de kaak had gesteld en hij werd gevangen gezet omdat hij blasfemie tegen de kerk predikte.
Savonarola werd gemarteld op het rek totdat hij bekende dat hij zijn visioenen en profetieën had verzonnen voor een hervormd christendom. Ze lieten zijn rechterarm intact zodat hij de bekentenis kon ondertekenen. Hij werd twee weken later op de brandstapel op het Piazza della Signoria verbrand.
Tijdens zijn gevangenschap componeerde Savonarola 'Infelix Ego', in het Engels bekend als 'Helaas, ellendeling die ik ben', een meditatie op Psalm 51 om vergeving van God te smeken omdat hij zijn diepgewortelde overtuigingen na marteling heeft herroepen. Het begint:
"Ach, ellendige die ik ben, verstoken van alle hulp, die hemel en aarde hebben beledigd - waar zal ik heen gaan? Waar zal ik mezelf omdraaien? Naar wie zal ik vliegen? Wie zal medelijden met me hebben? Naar de hemel durf ik mijn ogen niet op te heffen, want ik heb er diep tegen gezondigd; op aarde vind ik geen toevlucht, want ik ben er een aanstoot aan geweest. Wat zal ik daarom doen? Zal ik wanhopen? Verre van dat. God is barmhartig, mijn Redder liefhebbend. God alleen is daarom mijn toevlucht. '
Zware dingen.
Savonarola's oorzaken voor republikeinse vrijheid en religieuze hervormingen werden nog steeds omhelsd door zijn toegewijden, hoewel de vooruitgang zorgwekkend traag was.Alles bij elkaar is het leven van Girolamo Savonarola een tragisch verhaal van een verlichte actievoerder die is gebroken door de onmenselijkheid van de mens tegenover de mens.
2 Over de wet van oorlog en vrede
Hugo de Groot
"Door veel dingen te begrijpen, heb ik niets bereikt." Dit zijn de laatste woorden van Hugo Grotius, de Nederlandse geleerde, staatsman en politiek theoreticus die het best herinnerd werd voor zijn baanbrekende werk op het gebied van internationaal recht. Zijn verhandeling De jure belli ac pacis (Over de wet van oorlog en vrede voor mij en jou) heeft zijn plaats in de geschiedenis veiliggesteld.
Geboren in 1583, groeide Grotius op tot procureur-generaal van Nederland in de twintig en pensionaris (vergelijkbaar met een gouverneur van de staat) van Rotterdam in 1613, waar hij de taak had geschillen tussen rivaliserende Europese marines te regelen. Hij was een vroege pleitbezorger van de vrijheid van de zeeën, maar de Britten - de dominante macht van toen - dachten er anders over. Grotius onderging ook religieuze tolerantie in zijn thuisland, wat zou leiden tot zijn levenslange gevangenisstraf nadat hij aan de verkeerde kant stond van een coup d'etat uitgevoerd door Maurice van Oranje. Hij wist echter te ontsnappen uit de gevangenis en vluchtte naar Parijs door zich te verstoppen in een grote zaak waarvan de bewakers dachten dat ze vol met boeken waren.
Maar het was in de jaren van gevangenschap (1918-1921) dat Grotius begon te schrijven Over de wet van oorlog en vrede. In drie delen betoogde Grotius dat er situaties zijn waarin oorlogen slechts oorlogen zijn: wanneer een natie handelt uit zelfverdediging of wanneer ze herstelbetalingen en wraak zoekt. Vervolgens schetste hij een speelboek uit de vroege 17e eeuw voor strijdende naties, met hoofdstuktitels als What is Lawful in War en On the Right of Embassies die zijn pagina's sieren.
Een belangrijk thema dat Grotius ontwikkelde, was dat natiestaten onderworpen waren aan de natuurwet, waarvan hij dacht dat die van God kwam, aangezien de natuur Gods schepping was. De Groot schreef dat deze wetten waar zouden zijn 'zelfs als we zouden toegeven dat wat niet kan worden toegegeven zonder de grootste verdorvenheid, dat er geen God is, of dat de aangelegenheden van mensen Hem niet aangaan.'
Vanwege deze verhandeling wordt Grotius beschouwd als een van de intellectuele vaders van het internationale recht. Hij bracht de rest van zijn leven door Europa rond en overleefde een schipbreuk in 1645, voordat hij later dat jaar stierf. Niet zo'n saai leven toch.
1 De lange weg naar vrijheid
Nelson Mandela
"Niemand wordt geboren die een ander haat vanwege de kleur van zijn huid, of zijn achtergrond, of zijn religie. Mensen moeten leren haten en als ze kunnen leren haten, kunnen ze geleerd worden lief te hebben, want liefde komt natuurlijker naar het menselijk hart dan het tegenovergestelde. "
De vrijlating van Nelson Mandela in 1990 uit de gevangenis is een moment dat velen nooit zullen vergeten. Beschouwd als een terrorist voor zijn leiderschap van het African National Congress (ANC) en 27 jaar in gevangenschap gehouden, maakte Mandela een einde aan de blanke minderheidsregering en strikte raciale segregatie in Zuid-Afrika. Hij won de Nobelprijs voor de Vrede van 1993, samen met Frederik Willem de Klerk, voor het vreedzaam beëindigen van de apartheid en het vormen van een nieuw democratisch Zuid-Afrika, dat hij gedurende vijf jaar leidde als Eerste President van Zuid-Afrika.
De autobiografie van Mandela uit 1995 vertelt over zijn vroege leven, zijn opleiding en ervaringen in de gevangenis, met name de 18 jaar die hij op Robbeneiland heeft doorgebracht, waar hij werd gedwongen om zware arbeid te verrichten in een kalksteengroeve, herhaaldelijk opgesloten in eenzame opsluiting, en in een vochtige betonnen cel met een stromat voor een bed. Veel van de autobiografie is gebaseerd op het manuscript dat Mandela in de gevangenis schreef.
Lange wandeling naar vrijheid werd later een van de bestverkopende politieke memoires aller tijden en Mandela zal voor altijd worden herinnerd als de vaderfiguur van post-apartheid in Zuid-Afrika. Nelson Mandela stierf in 2013.