10 Meer opvallende mensen die gestorven zijn aan aids

AIDS is een ziekte van het menselijke immuunsysteem die wordt veroorzaakt door het menselijke immunodeficiëntievirus (HIV). Het vermindert progressief de effectiviteit van het immuunsysteem en laat mensen vatbaar voor opportunistische infecties en tumoren. Sinds de uitbreiding heeft aids tientallen miljoenen mensen over de hele wereld getroffen. Elk jaar, op 1 december, houdt de Verenigde Naties (VN) Wereldaidsdag om de slachtoffers van de ziekte te eren en om de aandacht te vestigen op de preventie en behandeling van hiv-gerelateerde aandoeningen. Dit artikel zal tien meer opvallende mensen onderzoeken die stierven aan aids. Het is de conclusie van een originele lijst die op 1 december 2011 is geplaatst.

10

Eazy-E

Eric Lynn Wright, beter bekend onder zijn artiestennaam Eazy-E, was een Amerikaanse rapper die solo en in de groep N.W.A. In 1963 werd Wright geboren in Compton, Californië. Na het verlaten van de middelbare school in de tiende klas, ondersteunde Eric zichzelf vooral door drugs te verkopen. In 1986, op 23-jarige leeftijd, zou Wright naar schatting $ 250.000 verdiend hebben met het verhandelen van drugs. Op dit moment in zijn leven besloot Eric naar Los Angeles te verhuizen en de hiphopscene in te gaan. In 1987 gebruikte Eazy-E zijn geld om Ruthless Records mede te stichten.

Eazy-E's debuutalbum Eazy-Duz-It werd uitgebracht op 16 september 1988 en bevat twaalf nummers. Tot op heden heeft het meer dan 2,5 miljoen exemplaren verkocht in de Verenigde Staten. Na de artiesten van Ruthless Records hebben Dr. Dre en Ice Cube het nummer Boyz-n-the-Hood geschreven. Dr. Dre, Ice Cube, Eazy-E, DJ Yella, MC Ren en de Arabische prins vormden de groep N.W.A. In 1988, N.W.A. bracht hun meest controversiële album uit, Straight Outta Compton. Het album werd gezien als een baanbrekend album in het genre van gangsta rap en heeft meer dan drie miljoen exemplaren verkocht.

Op 24 februari 1995 werd Eazy-E opgenomen in het Cedars Sinai Medical Center in Los Angeles met wat hij dacht dat astma was, maar in plaats daarvan werd hij gediagnosticeerd met AIDS. Eric kondigde zijn ziekte aan op 16 maart. Een maand na zijn diagnose stierf Eazy-E op 26 maart 1995 aan complicaties in verband met AIDS. Hij was pas 31 jaar oud. Eric had zeven kinderen met zes verschillende vrouwen. "Zijn onderscheidende bezorging (beschreven als een hoog gejank), over-the-top-teksten en onmiskenbaar charisma maakten van Eazy-E een ster."

Lees meer over deze tragische epidemie met The Origins of AIDS op Amazon.com!

9

John Holmes

In 1944 werd John Holmes geboren in Ashville, Ohio. Als tiener werd John in een openbare badkamer ontdekt door een fotograaf die zijn grote penisgrootte opmerkte. De man moedigde John aan zich bij de pornofilmindustrie aan te sluiten. In 1978 verdiende Holmes maar liefst $ 3.000 per dag als pornografische acteur. Hij ontwikkelde de persoonlijkheid van Johnny Wadd en werd een van de meest productieve mannelijke pornosterren aller tijden. Holmes is verschenen in meer dan 2500 volwassen loops, vrijgezellenfilms en speelfilms. In 1981 beweerde hij geslachtsgemeenschap te hebben gehad met 14.000 afzonderlijke vrouwen. In februari 1986 werd Holmes gediagnosticeerd als HIV-positief.

John Holmes stierf op 13 maart 1988 op 43-jarige leeftijd aan de gevolgen van AIDS. Na zijn dood ontving John de Lifetime Achievement Award van de pornoproductie industrie. Cinematograaf Bob Vosse zei: "John Holmes was voor de pornowereld voor volwassenen wat Elvis Presley rock 'n' roll zou zijn. Hij was gewoon de koning. "Sinds zijn dood is Holmes het onderwerp geweest van verschillende boeken, een uitgebreid essay in het Rolling Stone-tijdschrift, twee documentaires met speellengtes, en was de inspiratie voor twee Hollywood-films, Boogie Nights en Wonderland.

8

Emerson John Moore

In 1938 werd Emerson Moore geboren in de wijk Harlem in New York City. Hij bekeerde zich tot het katholicisme op 15-jarige leeftijd. Op 30 mei 1964 werd Moore tot priester gewijd door kardinaal Francis Spellman in de St. Patrick's Cathedral. In 1979 verwelkomde hij paus Johannes Paulus II aan Harlem, waar de paus een toespraak gaf aan Afro-Amerikanen in St. Charles Borromeo. Kort na het verschijnen van de paus werd Moore verheven tot de rang van monseigneur en werd de eerste Afro-Amerikaan die die eer ontving. Op 3 juli 1982 werd Moore benoemd tot hulpbisschop van New York door Johannes Paulus II. Hij was de zesde Afro-Amerikaan om als een katholieke bisschop in de Verenigde Staten te dienen, en de eerste die in de staat New York diende.

Emerson Moore kreeg eind jaren tachtig de diagnose HIV. Het is niet duidelijk hoe hij de ziekte heeft opgelopen. In 1994 ging Moore naar een centrum voor drugs- en alcoholbehandeling in Center City, Minnesota. Op 14 september 1995 stierf Emerson Moore als gevolg van complicaties met AIDS. Hij was 57 jaar oud. Het aartsbisdom van New York maakte een officiële aankondiging na zijn dood en zei dat Moore was gestorven aan "natuurlijke oorzaken van onbekende oorsprong." Tijdens zijn begrafenis sprak Cardinal O'Connor over de ontberingen die Moore als een Afro-Amerikaanse bisschop in de katholieke kerk had.

7

Ösel Tendzin

Ösel Tendzin werd geboren Thomas Rich, op 28 juni 1943, in Passaic, New Jersey. Hij ontmoette Chögyam Trungpa voor het eerst in februari 1971, in Boulder, Colorado. Trungpa was een boeddhistische meditatiemeester en een van de eerste Tibetaans-boeddhistische lama's die het Westen bezocht. Hij wordt erkend als een vooraanstaande leraar van het Tibetaans boeddhisme. Trungpa was een belangrijke en controversiële figuur in de verspreiding van het Tibetaanse boeddhisme naar Noord-Amerika.

Volgens Ösel Tendzin onthulde Trungpa zijn voornemen om hem een ​​opvolger te maken, niet lang na hun eerste ontmoeting. Vanaf 1973 begon Tendzin taken te vervullen in het management van Vajradhatu, een overkoepelende organisatie die Trungpa heeft ontwikkeld. Het dient als het voertuig voor de verspreiding van boeddhistische leer. In april 1976 werd voor de eerste keer aangekondigd dat Ösel Tendzin na zijn overlijden Chögyam Trungpa zou vervangen. Het was een controversiële beslissing om een ​​Amerikaanse burger te benoemen voor deze rol.Tendzin nam in 1987 het leiderschap van de organisatie aan, met de dood van Trungpa.

Het leiderschap van Ösel Tendzin werd gekenmerkt door controverses in de Vajradhatu. Hij ontkende studenten toestemming om advies in te winnen bij andere Kagyu Tibetaanse leraren en beweerde dat alleen hij de kennis bezat die uniek is voor de Trungpa-afstamming. Een geleerde heeft opgemerkt dat Tendzin biseksueel was en bekend stond als zeer promiscue en verleidelijke heteromannen genoot. Niet al zijn partners waren onwillig en "het werd een teken van prestige voor een man, homo of hetero, om seks te hebben met Ösel."

In 1989 werd bekend dat Ösel Tendzin HIV had opgelopen. Toch bleef hij onbeschermde seks hebben met zijn studenten zonder hen te informeren. Tendzin bracht HIV over op minstens één man die later aan AIDS stierf. De raad van bestuur van Vajradhatu wist al twee jaar dat Tendzin HIV-positief en seksueel actief was, maar hield de informatie stil. Ösel Tendzin stierf in 1990 aan de gevolgen van AIDS. Zijn regel als houder van de Kagyu- en Nyingma-linies werd gekenmerkt door slechte beslissingen en een afname van de doelen die door Chögyam Trungpa werden gesteld.

6

Ondrej Nepela

In 1951 werd Ondrej Nepela geboren in Bratislava, Slowakije. Hij begon te schaatsen op de leeftijd van 7 en werd gecoacht door Hilda Múdra. Nepela's eerste grote internationale competitie, op 13-jarige leeftijd, was de Olympische Winterspelen van 1964, waar hij 22e werd. Toen Nepela sterker werd, won hij de Europese kampioenschappen kunstschaatsen vijf keer tussen de jaren 1969-1973. Hij veroverde de Wereldkampioenschappen kunstschaatsen in 1971, 1972 en 1973 en het Olympische goud van 1972. Ondrej Nepela stopte na het seizoen 1973. Sommigen voelden dat hij vroeg was gaan schaatsen, omdat Nepela slechts 22 jaar oud was toen hij stopte met actieve competitie.

Na zijn carrière in het amateurschaatsen toerde Nepela 13 jaar lang als solist met Holiday on Ice. Hij vestigde zich vervolgens als een coach in Duitsland. Ondrej Nepela stierf op 2 februari 1989, op 38-jarige leeftijd, aan aids-gerelateerde complicaties. Het is onduidelijk hoe hij HIV heeft gekregen, maar Nepela was een homoseksueel man. In zijn tweede autobiografie detailleerde Toller Cranston, die een Canadese kunstschaatser was, een seksuele ontmoeting tussen hemzelf en Nepela op de Wereldkampioenschappen in 1973. Cranston zei dat hij tijdens de wedstrijd werd afgeleid door de affaire en op de 5e plaats eindigde, terwijl Nepela de wedstrijd won. In december 2000 noemde de Slowaakse Republiek Ondrej Nepela de Slowaakse atleet van de eeuw.

5

Isaac Asimov

Isaac Asimov werd geboren tussen 4 oktober 1919 en 2 januari 1920 in Petrovichi, Sovjet-Rusland (bij de moderne grens met Wit-Rusland). Toen hij 3 jaar oud was, emigreerde de familie van Asimov naar de Verenigde Staten. Toen hij ouder werd, was Asimov geïnteresseerd in science-fiction en creatief schrijven. Hij werd een van de meest productieve science-fiction-schrijvers aller tijden, die meer dan 500 boeken en meer dan 9.000 brieven publiceerde of redigeerde. Isaac Asimov wordt algemeen beschouwd als een meester in harde science-fiction en werd, samen met Robert A. Heinlein en Arthur C. Clarke, beschouwd als een van de "Big Three" science-fiction schrijvers tijdens zijn leven.

Het beroemdste werk van Asimov is de Foundation-reeks. Hij publiceerde ook de Galactic Empire-serie en de Robot-serie. Asimov schreef vele korte verhalen, waaronder Nightfall (1941), die in 1964 werd verkozen door de Science Fiction Writers of America als het beste korte science fictionverhaal aller tijden. Hij wordt gecrediteerd met het bedenken van de term "robotica." Asimov was ook een productieve auteur van het mysterie en een frequente medewerker aan tijdschriften. In 1977 kreeg hij een hartaanval en kreeg hij in december 1983 een driedubbele bypassoperatie. Toen hij op 72-jarige leeftijd in New York City stierf, meldde Asimovs broer Stanley op 72-jarige leeftijd de doodsoorzaak als hart- en nierfalen.

Tien jaar na zijn dood onthulde Janet Asimov's uitgave van zijn autobiografie, It's Been a Good Life, dat de myocardiale en niercomplicaties waaraan haar man leed het resultaat waren van een infectie door HIV, die Isaac had opgelopen door een bloedtransfusie die hij tijdens zijn leven kreeg bypass operatie. Janet schreef in de epiloog dat Isaac naar zijn ziekte wilde gaan, maar zijn artsen overtuigden hem om te zwijgen en waarschuwden dat het anti-AIDS vooroordeel waarschijnlijk ook voor zijn familieleden zou gelden. Dit is een terugkerend thema bij mensen met AIDS. Ze besluiten om te zwijgen om hun geliefden te beschermen.

Verkrijg Isaac Asimov's ongelooflijke autobiografie It's Been a Good Life at Amazon.com!

4

Gia Carangi

In 1960 werd Gia Carangi geboren in Philadelphia, Pennsylvania. Op de middelbare school had Carangi een band met 'the Bowie kids', een groep geobsedeerde David Bowie-fans. Ze emuleerde Bowie's high-glam stijl. Gia werd aangetrokken door Bowie, niet alleen vanwege zijn mode-voorkeuren, maar ook vanwege zijn geslachtsdaadspel en uitgesproken biseksualiteit. Een vriend van Carangi zei: "Ze begon zich te vestigen in een lesbische identiteit, maar wilde de geaccepteerde lesbische stijl niet opnemen." Nadat Gia in een verzameling krantenadvertenties in Philadelphia was opgenomen, verhuisde ze naar New York City op de leeftijd van van 17 en snel steeg naar bekendheid in de modellering wereld.

Tegen het einde van 1978 was Gia een beproefd model. Ze was te zien op de cover van veel verschillende modebladen. In oktober 1978 deed Carangi haar eerste grote shoot met modefotograaf Chris von Wangenheim. Wangenheim liet haar naakt poseren achter een hek met een ketting. Terwijl hij in New York City was, werd Carangi een vaste klant in Studio 54 en de Mudd Club. Ze gebruikte cocaïne in clubs, maar ontwikkelde later een heroïneverslaving. Tegen 1980 begon Carangi een gewelddadig humeur te vertonen. Ze liep uit fotoshoots en viel zelfs in slaap voor de camera.

In de herfst van 1981, op 21-jarige leeftijd, zag Carangi er aanzienlijk anders uit.Haar laatste cover shoot werd in de winter van 1982 gemaakt voor Cosmopolitan magazine. Aan het begin van de jaren tachtig werd bij Carangi de diagnose AIDS gesteld, een nieuw erkende ziekte. Men neemt aan dat zij het virus heeft ontvangen door een geïnfecteerde naald te delen. Op 18 november 1986, op 26-jarige leeftijd, stierf Gia Carangi aan aids-gerelateerde complicaties. Haar dood werd niet op grote schaal bekendgemaakt en er waren maar weinig mensen in de mode-industrie bij haar begrafenis. Gia Carangi wordt beschouwd als een van de eerste beroemde vrouwen die sterft aan aids.

3

Dan Hartman

In 1950 werd Dan Hartman geboren in de hoofdstad van Pennsylvania, Harrisburg. Op 13-jarige leeftijd trad hij toe tot zijn eerste band, The Legends. Na het verlaten van de groep bracht Hartman enige tijd door met het ondersteunen van de Johnny Winter Band en trad hij toe tot de Edgar Winter Group, waar hij bas speelde op drie van hun albums. Hij schreef de tweede grootste pophit Free Ride van de band in 1972. Dan Hartman begon zijn solocarrière in 1976. Eind 1978 bereikte hij de nummer 1 in de dance charts met de discosingle Instant Replay, die overging naar # 29 in het Billboard Heet 100.

In 1984 bereikte Hartman opnieuw de top 10 met de single I Can Dream About You. In het volgende decennium werkte hij als songwriter en producer en werkte hij samen met artiesten als Tina Turner, Dusty Springfield, Joe Cocker, Bonnie Tyler, Paul Young, James Brown, the Plasmatics en Steve Winwood. Hartman produceerde en co-schreef het nummer Living in America, een # 4-hit voor James Brown die verscheen op de soundtrack van 1985's Rocky IV. Het nummer was de laatste van Brown's 44 hit-opnames die op de Billboard Top 40-hitlijsten verschijnen.

Aan het einde van de jaren tachtig werd bij Dan Hartman de diagnose hiv gesteld. Hij besprak zijn seksuele geaardheid niet, maar was openlijk homo. Drie en een halve maand na zijn 43e verjaardag, op 22 maart 1994, stierf Dan Hartman in zijn huis in Westport, Connecticut, aan een AIDS-gerelateerde hersentumor. Op het moment van zijn dood genoot zijn muziek van een opwekking. Een coverversie van Relight My Fire werd een Britse nummer één hit voor Take That en Lulu. De verkoop van solo-opnamen van Hartman, groepsinspanningen, songwriting en compilaties overschrijden meer dan 50 miljoen records wereldwijd.

2

Stewart McKinney

In 1931 werd Stewart McKinney geboren in Pittsburgh, Pennsylvania. Op 35-jarige leeftijd werd McKinney verkozen tot lid van de staat van afgevaardigden van Connecticut als republikein. In 1970 rende hij naar het Amerikaanse huis en won. McKinney diende in het huis als een gematigde republikein tot zijn dood. Hij wordt herinnerd voor de Homeless Assistance Act van 1986, die federaal geld van de VS voorzag in schuilplaatsprogramma's. McKinney wordt gecrediteerd met het bedenken van de uitdrukking "too big to fail" in verband met grote banken.

In 1979 werd Stewart ziek en kreeg een hartoperatie. Een paar jaar later werd hij gediagnosticeerd met HIV. Zijn gezondheidsproblemen werden pas kort voor zijn dood openbaar gemaakt. Op 7 mei 1987 stierf Stewart McKinney aan een aan AIDS gerelateerde ziekte. Zijn arts beweerde dat McKinney besmet raakte met HIV door een bloedtransfusie tijdens zijn hartoperatie. Het is nog steeds onduidelijk hoe Stewart McKinney HIV heeft opgelopen. Hij was actief biseksueel en het is mogelijk dat McKinney AIDS kreeg van onveilige seks.

McKinney was getrouwd met Lucie Cunningham, die de kleindochter is van een mede-oprichter van Standard Oil. Ze hadden samen vijf kinderen. Stewart McKinney was het eerste Amerikaanse congreslid dat stierf aan aids. Na zijn dood, hernoemde het Amerikaanse congres de Salt Meadow National Wildlife Refuge in Connecticut tot de Stewart B. McKinney National Wildlife Refuge. Zijn zoon John McKinney is nu de senator van de staat van Fairfield en is minderheidsleider van de staat Senaat van Connecticut. Er wordt gezegd dat het een toekomstige congrescandidaat uit het vierde district zal zijn.

1

Denholm Elliott

In 1922 werd Denholm Elliott geboren in Londen, Engeland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, Elliott toegetreden tot de Royal Air Force en opgeleid als een sergeant radio-operator en schutter. Hij diende bij het No. 76 Squadron RAF. Eind september 1942 nam de bommenwerper van Elliott deel aan een luchtaanval op de U-boothuisjes in Flensburg, Duitsland. Het vliegtuig werd geraakt door luchtafweer en vervolgens gedumpt in de Noordzee nabij Sylt, Duitsland. Elliott en twee andere bemanningsleden overleefden de crash en brachten de rest van de oorlog door in een krijgsgevangenenkamp in Silezië.

Na het maken van zijn filmdebuut in Dear Mr. Prohack (1949), ging Denholm Elliott verder met het spelen van een breed scala aan rollen. Hij is een van de meest prominente karakteracteurs van de 20e eeuw. Elliott heeft meer dan 120 film- en televisiecredits op zijn naam staan. In de jaren tachtig won hij drie opeenvolgende British Academy of Film and Television Arts (BAFTA) -prijzen voor Beste Mannelijke Bijrol in Trading Places als de vriendelijke butler van Dan Aykroyd, A Private Function en Defence of the Realm, evenals een Academy Award-nominatie voor Een kamer met uitzicht. Elliott wordt het meest erkend als Dr. Marcus Brody in Raiders of the Lost Ark (1981) en Indiana Jones en the Last Crusade (1989).

De lijst met beroemde acteurs waarmee Denholm Elliott heeft samengewerkt, is uitgebreid. In 1988 werd hij benoemd tot commandant van de Orde van het Britse Rijk (CBE) vanwege zijn dienstbetoon aan acteren. Zijn carrière omvatte vele toneelvoorstellingen met de Royal Shakespeare Company. Elliott was privé-biseksueel en trouwde twee keer, de eerste met de Britse actrice Virginia McKenna voor een paar maanden in 1954 en later, in een open huwelijk, met actrice Susan Robinson, met wie hij twee kinderen had. Denholm werd gediagnosticeerd met HIV in 1987 en stierf aan AIDS-gerelateerde tuberculose bij hem thuis op Ibiza, Spanje, op 6 oktober 1992. Hij was 70 jaar oud.

+

De geruchten

Een terugkerend concept in het leven van beroemde mensen die aan aids sterven, is geheimhouding. Dit roept de vraag op.Wie is daar die aan HIV is gestorven, maar de informatie is nooit openbaar gemaakt? In de afgelopen 15 jaar zijn er praktisch geen invloedrijke persoonlijkheden die sterven aan AIDS-gerelateerde complicaties. Met de hoeveelheid mensen die elk jaar aan de ziekte sterft, zeggen statistieken dat opmerkelijke sterfgevallen niet worden vermeld. Er bestaan ​​geruchten en we zullen de groten onderzoeken.

De eerste betreft de Palestijnse leider Yasser Arafat. Eind 2004, nadat hij effectief twee jaar door het Israëlische leger was opgesloten, werd Arafat ziek, raakte in coma en stierf op 75-jarige leeftijd. Na zijn dood meldde John Loftus op ABC-radio dat Arafat aan aids was overleden. Volgens Loftus had de CIA kennis van zijn toestand en overtuigde hij Israël ervan hem niet te vermoorden en te wachten op zijn onvermijdelijke dood van de ziekte, aangezien de daaropvolgende wijdverspreide connotaties van de ziekte met homoseksualiteit hem in diskrediet zouden brengen. Anderen vinden dat Arafat vergiftigd is met polonium.

Het volgende gerucht gaat over de dood van de Amerikaanse zakenmagnaat Howard Hughes. In een publicatie uit 1993, Howard Hughes: The Secret Life, geschreven door Charles Higham, wordt beweerd dat Hughes in 1976 een van de eerste mensen was die aan AIDS stierf. Dit wordt gesuggereerd omdat zijn symptomen kenmerkend waren voor een AIDS- gerelateerde ziekte. Geruchten rond de dood van Jim Henson, die de maker was van The Muppets, wervelden. Hij stierf in 1990 aan een plotseling geval van orgaanfalen als gevolg van Streptococcus pyogenes, een ernstige groep A-streptokokkeninfectie.

Meer recent verspreidden internetgeruchten zich over de dood van komiek Bernie Mac. Mac leed aan sarcoïdose, een ontstekingsziekte die kleine brokken cellen produceert in de vaste organen, maar de toestand was in remissie. Zijn overlijden op 9 augustus 2008 werd veroorzaakt door complicaties door longontsteking. Ik ga een lijst bekijken van beroemde mensen waarvan bekend is dat ze sterven aan iets anders dan aids, maar geruchten blijven bestaan. Het zijn James Brown, Patrick Swayze, Luther Vandross, Bob Marley, Andy Warhol en voetbalfan Lyle Alzado.

De plotselinge dood van Amerikaanse actrice Brittany Murphy in 2009 is raar. Haar doktoren hebben gezegd dat 'het natuurlijk lijkt'. Haar overlijdensakte vermeldt de doodsoorzaak als 'uitgesteld'. Op 4 februari 2010 verklaarde de lijkschouwer in Los Angeles dat de primaire oorzaak van Murphy's dood pneumonie was, met secundaire factoren van bloedarmoede met ijzertekort. De shocker kwam zes maanden na haar dood toen de L.A. County Coroner aankondigde dat de echtgenoot van Brittany Murphy, Simon Monjack, was overleden aan dezelfde acute longontsteking en ernstige bloedarmoede.

In de laatste jaren van zijn leven heeft het lichaamstype van Michael Jackson enkele ernstige veranderingen ondergaan. Hij werd extreem dun en kwetsbaar. Jackson gebruikte regelmatig een rolstoel en veel mensen vroegen zich af of hij zijn verplichtingen uit de concerttour in 2009 kon nakomen. Vóór zijn dood verscheen een verzameling artikelen waarin werd gevraagd of Jackson kanker of aids had. Voor het grote publiek bleek dat Michael's 50 jaar oude frame sneller versleten was dan verwacht. Terwijl samenzweringstheorieën vloeien, hebben mensen zich vastgeklampt aan het feit dat Michael Jackson en zijn goede vriend Elizabeth Taylor fervente Aids-activisten waren.