Delen:
10 Lake Monsters die niet zomaar Nessie-rip-offs zijn
Bijna 2 procent van het aardoppervlak is bedekt met zoet water. Veel daarvan is vervat in meren met legendarische monsters die goedkope huurprijzen zijn voor het monster van Loch Ness. Maar de beste plaatselijke monsters van het meer terroriseren hun gemeenschappen op unieke manieren en wekken hun eigen lokale legendes op.
10 Ahuitzotl
In de taal van de Azteken Nahuatl, Ahuitzotl betekent "stekelige water ding" of "stekelige ding van het water." Het werd beschreven als een vijfhandige amfibische hyena die bewoond wateren van water rond Tenochtitlan, nu de Mexico City.
De Ahuitzotl zou het geschreeuw van een kind of een radeloze vrouw kunnen nabootsen om mensen in gevaar te brengen. Deze wezens slepen hun prooi onder water met de handen op hun benen of de hand aan het einde van hun angstaanjagende staart.
Dit is echter mogelijk onder de merknaam Monsters die lijken op Meso-Amerikaanse inheemse honden. Deze honden werden cultureel geassocieerd met bliksem, zonsondergangen en de dood door de Azteken. Als ahuitzotls zijn op de een of andere manier een aspect van de doodgod Xolotl, hun vochtige moorden konden worden toegeschreven aan een religieus geloof van Tenochtitlan-inwoners.
9 Mishepishu
De Ojibwa-mensen rond de Grote Meren noemen hun meermonster het mishepishu ("Geweldige lynx"). De grote lynx, een beest dat in elk meer zou kunnen wonen, zou verantwoordelijk zijn voor sterke golven, stroomversnellingen en draaikolken in meren en rivieren in de regio.
Deze spirituele pseudodragons zijn een extra grote lynx met brede poten en schubben op hun rug. Soms komen ze met hoorns op verschillende plaatsen op hun lichaam. De staart kan gemaakt zijn van puur koper, wat gebruikelijk was in het land rond Lake Superior.
Een volksverhaal spreekt over een vrouw die het einde van een afsneed mishepishuzijn staart, die onmiddellijk werd omgezet in een stuk koper. Sommige inheemse bevolkingsgroepen dachten dat deze grote lynx bewakers moeten zijn van de koperrijke landen rond hun wateren, mensen die roekeloos genoeg verdrinken om te ver de kust in te gaan of in rivieren die zelden worden gereisd.
8 Emela-ntouka
Emela-ntouka betekent "olifanten moordenaar" in de Lingala taal van Centraal-Afrika. Het schepsel is naar verluidt een olifantengrote eencats die rond de meren en rivieren van het stroomgebied van de Congo stroomt. Het klinkt precies zoals een neushoorn, maar veel groter en met betere hoorns dan elke neushoorn op aarde.
De emela-ntouka behoort tot een groep theoretische levende dinosauriërs waarvan wordt beweerd dat ze vaak in Afrika wonen, evenals in westerse verbeeldingen. Cryptozoologisten denken dat deze olifantsmoordenaar een bestaande ceratopsid is die lijkt op een triceratops zonder een kam op zijn kop.
Ceratopsid-fossielen zijn echter te vinden in Noord-Amerika. Dat maakt de Congo een rare plaats voor dat soort levende fossielen om rond te zwerven. Als er ooit een was geweest emela-ntouka, het was waarschijnlijk gewoon de grote witte buffelversie van een neushoorn. Als dat het geval is, kan er een eenvoudige uitleg zijn over waar het emela-ntouka ging.
7 El Cuero
Cuero is Spaans voor 'leer' of 'koeienhuid', en El Cuero is een gigantische flap van woest vlees dat in het Lacarabeer in de Andes leeft. Van El Cuero wordt gezegd dat het een vlezige zeemeeuw is bedekt met dolkachtige klauwen of tanden met oogkloven die zich uitstrekken van waar dit schepsel ook zijn hersenen zou kunnen houden.
De verklaring van Scully is dat het een gigantische zoetwater-pijlstaartrog is zoals de soort die te vinden is in Zuid-Aziatische rivieren. Maar er is niet veel reden voor een pijlstaartrog om een baby uit een Andes kustlijn te rukken of bloed door een rietje te zuigen dat uit het deel van zijn lichaam komt dat ook als gezicht fungeert.
Pijlstaartroggen hebben geen oogklokken en hun skeletten zijn laag profiel. Maar ze hebben grote ogen voor hun lengte. Mensen kunnen gewoon een schattig dier een griezelige mutant maken via hun verbeeldingsfilter.
6 Dobhar-Chu
De Ieren Dobhar-chu is een enorm wezen dat deels otter en deels wolf is. Het heeft een ondoordringbare huid en een onverzadigbare bloeddorst. Eeuwenlang hebben legendes van de "Ierse krokodil" -soorten in de Ierse binnenwateren verteld dat deze dieren door mensen en paarden scheurden die te dicht bij een Dobhar-chu habitat.
In tegenstelling tot andere monsters van het meer, zijn er geen echte dieren in het gebied die als een klinken Dobhar-chu. Als deze dieren talrijk waren, sneller dan galopperende paarden, en volledig comfortabel op zowel land als water, konden ze het beste worden gerationaliseerd als dierlijke afbeeldingen van een natuurlijk fenomeen zoals flitsoverlast.
Deze wezens zouden moeten bestaan in de ingebeelde kruising van verschillende factoren. Een overstroming zou bijvoorbeeld een persoon naar een plaats moeten brengen waar het lijk wordt ontdekt door een kritisch bedreigde beer die het lichaam versnippert en laat voor andere mensen om het later te vinden.
5 Lake Worth Goatman
In de zomer van 1969 meldden de inwoners van Fort Worth, Texas, een reeks ontmoetingen met een "visachtige mensengeit" aan de oevers van het Greer-eiland in Lake Worth. De goatman heeft misschien geïnspireerd Vrijdag de 13e met zijn gewelddadige haat tegen het uitbenen van tieners. Verschillende verhalen van de goatman komen 's avonds laat van bezoekers naar het make-outpunt van het gebied toen die activiteit in het weekend nog steeds populair was bij kinderen.
Dit monster was de geschatte grootte en vorm van een persoon in een gorilla kostuum. Dat zou iets kunnen betekenen, maar het wezen zou een 45-centimeter (18 in) snee in de zijkant van een auto hebben gesneden en later een band naar een andere auto hebben gegooid.
Verschillende mensen hebben geschreven naar lokale nieuwskanalen om de verantwoordelijkheid op te eisen voor de activiteiten van de geitenman. Er zijn zoveel lokale verhalen dat het moeilijk te zeggen is wat er echt is gebeurd.Maar het waren waarschijnlijk kinderen die niet genoeg huiswerk hadden om ze 's nachts binnenshuis te houden.
4 grootslang
Als iets uit een B-film, de grootslang is een slang met het hoofd van een olifant die door het donkerste Afrika glijdt. Dit is niet echt een meermonster omdat er wordt gezegd dat het voornamelijk in de Wonder Hole leeft - een zeegrot die 65 kilometer (40 mijl) landinwaarts reikt, evenals in enkele meren en rivieren eromheen. De grootslang is een natuurlijke vijand van kindslavernij omdat het de met diamanten gevulde Wonder Hole automatisch beschermt tegen hebzuchtige menselijke handen en ogen.
Het gevaar van de Wonder Hole kan intrinsiek zijn aan de aard van een grote zeegrot met rauwe diamanten. Maar de legende is in leven gehouden door verdwijningen van en aanvallen op ontdekkingsreizigers in het gebied. Peter Grayson bijvoorbeeld, verdween spoorloos in 1917 op een expeditie in de Wonder Hole.
Andere verhalen van de grootslang kunnen overdreven waarnemingen van pythons zijn en hagedissen monitoren. Dit lijkt vooral aannemelijk omdat de geboorte van deze legende samenvalt met witte Afrikaners die hun best doen om te overleven in "ongetemde" landen bevolkt door dieren die voorheen ondenkbaar leken.
3 Shellycoat
De oude Gregg van The Mighty Boosh is in feite een humanoïde bedrieger die rondkruipt in de noordelijke Britse wateren. Het is meestal gewoon een eikel.
Sommige legendes beweren dat de shellycoat humanoïde genoeg is om zichzelf als een verdrinkende mens af te schilderen totdat iemand komt om het te redden. Dan lacht het in het gezicht van de Barmhartige Samaritaan voordat het wegzwemt.
In tegenstelling tot de meeste van deze monsters is een shellycoat geen gewelddadig of wild beest. Als een monster is het meer een antropomorfe imp, wiens huid bedekt is met schelpen.
Deze wezens zijn absoluut geen representaties van een natuurlijk fenomeen. Shellycoats is mogelijk geëvolueerd als de bro-versie van zeemeerminnen voor Schotten die liever lachten om hun waternimfen dan om prikkeling.
2 Loveland Frogmen
De kikvorsmannen van Loveland, Ohio, zijn maar liefst drie wezens, mogelijk aliens, die sinds 1955 rond rivieren in het gebied zijn waargenomen. Sommige accounts geven ze een buitenaardse dimensie, bewerend dat ze misschien afstandswaarnemers signaleren. Anders zijn het leerachtige mensen met kikkers of hagedissen met handen en voeten met zwemvliezen die 1 meter lang zijn.
In één account waarvan verondersteld werd dat ze door 80 mensen in Brazilië werd gezien, vond een uitbarsting van in gevangenschap levende dierensterfgevallen plaats in een gebied waar twee kikvorsmannen gevangen werden genomen. Deze wezens kunnen een combinatie zijn van vele dingen, zoals een incompetente dierenverzorger of sommige overmoedige zwemmers. Het is ook mogelijk dat de kikvorsmannen een of twee alligators waren die verloren gingen gedurende de 50-jarige periode van waarnemingen.
In sommige gevallen zijn de kikvors misschien gewoon de producten van een levendige verbeelding. Bijvoorbeeld, een politieagent die in 1972 had gezegd een kindgrote kikvorsman te zien veranderde zijn verhaal in 1999. In de latere versie zei hij dat hij daadwerkelijk een normale hagedis had gezien.
1 beest van Busco
Oscar - het beest van Churubusco, Indiana - was vermoedelijk een brekende schildpad die 225 kilogram woog en de grootte had van een eettafel. Van 1898 tot 1949 bewoonde dit schepsel naar verluidt een meer op een boerderij. Oscar kreeg korte maar wijdverspreide aandacht toen de boer het meer droogde om de enorme schildpad te vangen en er veel geld mee te verdienen.
Hoewel Oscar geen moeilijk voorstelbaar monster is, is er iets boeiends aan een normaal dier dat tien keer zo groot is als een gemiddeld exemplaar. Natuurlijk zijn er feitelijke voorbeelden van grote menseneters in de wereld. Een beruchte was Gustave, de Nijl-krokodil van 6 meter lang die naar verluidt meer dan 300 mensen in Burundi heeft gedood. Andere dieren, zoals kreeften, zullen voor onbepaalde tijd blijven groeien als ze niet worden gedood.
Maar Oscar is nooit gevonden, dus het kan een soort van lichte bedrog zijn geweest. Hoewel de oorspronkelijke 'ontdekker' beweerde dichtbij genoeg te zijn om de naam van Oscar in zijn schelp te snijden, werd er nooit een schild of schildpad teruggevonden. Dit maakt het een beetje lol voor plaatselijke folklore en weinig meer.