10 Vroege versies van The Vampire

Dankzij de popcultuur heeft de term 'vampier' tegenwoordig een heel andere connotatie dan honderden jaren geleden. De vampier-mythe kan worden teruggevoerd tot de vroegste van de geschreven geschiedenis, en de meeste vroege vampiers waren ver verwijderd van het elegante, sprankelende schepsel waar we tegenwoordig aan denken.

10Empousai

De Empousai kwam uit het oude Griekenland. Van deze demonen wordt beweerd dat ze vlammend haar hebben en - bizar - identificeerbaar zijn door hun ene koperen poot en één ezelsbeen. Er werd gezegd dat ze de dienaren (en soms kinderen) van Hecate waren - de godin van de nacht en hekserij. Hoewel hun ware vorm een ​​afschuwelijk, bizar monster was, zouden ze de vorm aannemen van mooie vrouwen om hun slachtoffers naar een afgelegen locatie te lokken, waar ze hun bloed zouden drinken en zich met hun vlees zouden voeden.

In tegenstelling tot de meeste Europese vampiers, kon de Empousai in het daglicht verschijnen, wanneer ze voornamelijk wilde jagen op jonge mannen die alleen reizen. Als een opmerkzaam slachtoffer zich realiseerde wie hem volgde, was de Empousai heel gemakkelijk weg te jagen; het enige wat ze hoefde te doen, was haar beledigen.

9Lamia

Lamia was een andere oude Griekse vampier; ze gaf de voorkeur aan het bloed van kleine kinderen boven de volwassen mannen die de Empousai zou mikken.

Zoals de legende zegt, Lamia was een van de vele sterfelijke vrouwen, die de pech hadden om de amoureuze aandacht van Zeus te trekken. Zeus 'notoir jaloerse vrouw Hera nam het niet licht op, veranderde Lamia in een slangachtig monster en vermoordde haar kinderen. Hera maakte het Lamia ook onmogelijk om haar ogen te sluiten en veroordeelde haar tot een eeuwigheid van zwerven door de nacht in slapeloze pijn. Lamia bleef de nacht doorbrengen in wraakzuchtige woede, op zoek naar kinderen om te doden als vergoeding voor wat haar werd aangedaan.

Uiteindelijk werden de verhalen uitgebreid van Lamia, de oorspronkelijke vampier, naar de Lamiae. Verhalen van de Lamiae werden verteld om kinderen in de rij te houden; deze half-slangachtige, half-vrouwelijke geesten zouden het bloed en het vlees van de jongen voeden.

8Azeman

Het beeld van een vampier die in een zwerm vleermuizen verandert en de nacht in vliegt, is al lang ingebakken in vampire fictie. In werkelijkheid hebben maar weinig mythologische vampiers zo'n vormveranderende vermogens; de Azeman is zo'n voorbeeld.

Deze vampier uit Suriname heeft de vorm van een oude vrouw gedurende de dag, en een dier bij nacht. Vaak is ze een vleermuis, maar ze kan ook de vorm aannemen van andere nachtelijke wezens. Het is van vitaal belang om te slapen met je voeten bedekt met Suriname, omdat de Azeman op zoek gaat naar mensen met een onbedekte voet om zich te voeden. Ze drinkt bloed van iemands grote teen. Niet genoeg om het slachtoffer te doden, maar genoeg om hen zwak en kwetsbaar voor ziekte te laten.

Fans van moderne vampire fictie zullen ook bekend zijn met de methoden om een ​​Azeman op afstand te houden; deze ocs-wezens zullen gedwongen worden om rijstkorrels of maïs die op de vloer bij hen in de buurt liggen te stoppen en te tellen. Afwisselend kunnen verschillende bezems die over de deuropening worden geplaatst (of op de vloer tussen de deur en de slaper) haar verleiden om te stoppen en de haren te tellen.

7Baobhan Sith

De Baobhan Sith waren ook bekend als de feeënvrouwen, maar dat is een nogal bedrieglijke term. Deze vampirische vrouwen dwaalden door de hooglanden en de heidevelden van Schotland, op zoek naar verloren reizigers of degenen die de avond ervoor waren gebleven.

Gezegd als mooie vrouwen, die lange jurken droegen om hun hoefijzers met herten te verbergen, verleidden en dansten ze met hun prooi om hen af ​​te leiden terwijl ze hun bloed dronken door de aanraking van hun vingernagels. Jagers en herders waren frequente doelwitten. Er wordt gezegd dat de Baobhan Sith kon voelen of ze eenzaam waren en klagend over de afstand tussen hen en hun geliefde. Ze zou dan de vorm van de vrouw of minnaar aannemen, zichzelf insinueren in hun kamp, ​​en dan de bloedlichamen leegmaken als ze voldoende dichtbij waren.

Ze kon ook de lichamen van de recent overleden doden reanimeren. Dit leidde tot begrafenispraktijken - zoals het breken van een baar die gebruikt werd om de doden te dragen - die nog steeds tot ver in de 20e eeuw in praktijk werd gebracht.

6Estrie

De Estrie is een vrouwelijke vampier uit de Hebreeuwse folklore die haar hoogtijdagen beleefde in de middeleeuwen. Volgens sommige verhalen is de Estrie gemaakt van lichamen die onvolledig waren gebleven, toen het scheppingsproces stopte voor de sabbat.

Deze vampier was een wezen van vlees en bloed dat tussen de levenden wandelde en een speciale smaak had voor het bloed van kinderen. Overdag zou ze haar vorm kunnen veranderen in wat ze 's nachts wilde, en ze gebruikte dit om dicht bij haar slachtoffers te komen. Ze wist wat en wie ze zouden toelaten in hun huis, en zou de vorm aannemen van een familiehuisdier of een vertrouwde vriend om dicht bij haar gekozen slachtoffer te komen.

De Estrie kan worden gewond en gedood; de enige manier om hun wonden te helen was om wat brood en zout te halen van de persoon die bloed trok. Ze stonden ook bekend om het veranderen van de vorm voor dit doel, dus iedereen die om brood en zout vroeg, werd met argwaan bekeken. Toen een Estrie werd begraven, was haar mond vol met vuil om te voorkomen dat ze weer zou opstaan ​​en door zou gaan met jagen.

5Rakshasi

De vrouwelijke geesten van de hindoeïstische en boeddhistische mythologie zijn kwade wezens die veel van de eigenschappen belichamen die later door vampiers werden omarmd. Naast het voeden van de levenden, waren ze ook berucht vanwege hun intimidatie van het goede en het heilige, vooral leden van de geestelijkheid.

Veel eerdere vormen van de vampier waren eerder demonische entiteiten dan ondoden, maar de Râkshasi zijn opmerkelijk omdat ze de opgestane doden zijn; degenen die bijzonder kwade levens leidden, zouden naar verluidt worden teruggebracht in de vorm van deze kwaadwillende wezens. Ook wel de Asura genoemd, de Râkshasi voeden zich met mensenvlees en bedorven voedsel. Ze hebben lange, giftige vingernagels en kunnen de levenden bezitten.

4Vrykolakas

De Vrykolakas waren vampirische entiteiten waarvan werd gezegd dat ze Griekenland zouden pijnigen.Verhalen over deze wezens bestaan ​​al eeuwen en zijn uniek omdat veel mensen nog steeds getuigen dat ze tot ver in de 20e eeuw ervaringen met hen hebben gehad. Hoewel veel vormen van de vampier nu als mythologie worden bestempeld, worden de Vrykolakas nog steeds in historische termen beschouwd.

Verhalen variëren, maar betreffen meestal een dorpeling of een buur die op mysterieuze wijze verdwijnt (en soms weer verschijnt), onverklaarbare sterfgevallen of lange pechvluchten van pech die een bepaald individu of gezin overkomt. Perioden van pestilentie of plagen werden vaak toegeschreven aan de Vrykolakas. In veel gevallen werd gedacht dat deze plagen werden beëindigd door de ontdekking van een open graf en het verbranden van het lastige, bezeten lijk.

Net als de Oost-Europese vampieren zijn deze wezens de opgestane doden die elke dag maar zondag op aarde kunnen rondzwerven. Wanneer een kat of een hond de wacht houdt over een recent overleden lichaam, wordt gezegd dat ze wachten om hun ziel te geven aan de Vrykolakas in de plaats van hun meester.

3Kumiho

De Kumiho is een figuur uit de Koreaanse mythologie met een ingewikkelde reeks verhalen erover. Bijna een vrouwelijke figuur, dit schepsel zou een negenstaartvos zijn die kan veranderen in een mooie vrouw. Andere legendes breiden zijn vormveranderende mogelijkheden uit en vertellen verhalen over Kumiho die een moederlijke figuur wordt die de kinderen wil eten van het slachtoffer dat het heeft gedood.

Van de Kumiho wordt beweerd dat hij sommige van zijn vosachtige manieren en uiterlijk behoudt, zelfs in de vorm van een mens. Als het echter een bepaalde persoon kiest om te kopiëren, kan het een onberispelijk beeld van hen worden. Een Loki-achtige bedrieger, van de Kumiho wordt gezegd dat hij mensen zo krachtig als een keizer target, hen verleidt met zijn prachtige vorm voordat hij het bloed uit hun lichaam laat wegvloeien.

De ware aard van de Kumiho wordt vaak toegeschreven aan mysterieuze sterfgevallen en wordt soms aan nietsvermoedende slachtoffers onthuld door een welwillende geest. Het is opmerkelijk dat de Japanners ook een soortgelijk uitziend, vosachtig schepsel hebben in hun mythologie, maar dat goede schepsel moet niet worden verward met de Kumiho.

2Chiang-Shih

De Chiang-shih zijn ondode schepselen van de Chinese mythologie, met overeenkomsten met de Europese vampier. In plaats van te voeden met het bloed van hun slachtoffers, werd gezegd dat de opgestane Chiang-shih de adem uit de levenden zuigen. Zoals veel Europese vampiers, werd er gezegd dat ze lang haar, wenkbrauwen en vingernagels hadden, evenals het vermogen om te vliegen.

Van een persoon werd gedacht dat hij twee verschillende zielen had: een superieure en een inferieure. Het was de inferieure ziel die na de dood in het lichaam was gebleven, en als hij sterk genoeg was, kon hij het lijk reanimeren. Die ziel werd sterk gemaakt toen de persoon stierf met onafgemaakte zaken, een gewelddadige dood leed, een ongepaste begrafenis kreeg, of omdat er geen respect aan hen was betaald.

Ook, zoals de Westerse vampier, wordt gezegd dat de Chiang-shih kwetsbaar zijn voor religieuze verzen en afbeeldingen, evenals knoflook. Er werd ook gezegd dat het gooien van rijst en erwten naar de Chiang-shih hen op een afstand hield.

1Jaracaca

De Jaracaca is een Braziliaanse vampier van onbepaalde oorsprong. Sommige verhalen zeggen dat ze de ziel zijn van mensen die slecht in het leven waren, en gedoemd zijn om voor eeuwig de aarde te bewandelen. Anderen zeggen dat de Jaracaca de manifestatie is van een oneindig oud, duister bewustzijn. Er zijn ook verhalen die zeggen dat ze oude, bloed drinken goden zijn, die niet langer worden aanbeden, vallen van godheid naar een vampirische essentie.

De Jaracaca is enigszins uniek onder vampieren, omdat bloed de tweede keus is voor levensonderhoud. Ten eerste zal het slangachtige wezen ervoor kiezen om de melk van een zogende menselijke moeder te drinken. Het sluipt tussen een baby en een moeder in, verzorgt dan zijn vulling, terwijl de baby op zijn staart zuigt om het stil te houden. Op de een of andere manier zal de moeder de aanwezigheid van de Jaracaca nooit opmerken, en het eerste teken van de bezoeken zal een ziekelijk, ondervoed kind zijn. Wanneer de Jaracaca gedwongen wordt om bloed te drinken, laat het zijn slachtoffer een razende gek achter.

Sjamanen of katholieke priesters kunnen een zegen geven om een ​​gezin te beschermen tegen het schepsel; bescherming is cruciaal, want er is geen manier om een ​​Jaracaca te doden.