10 Bizarre vergeten uitvindingen van beroemde uitvinders

Als uitvinder kun je niet zomaar even stoppen. Dat zou hetzelfde zijn als het eten van een aardappelchip en dan weglopen. Wie doet dat, toch? Een echte uitvinder kan niet helpen nieuwe kansen te zien op plaatsen waar anderen gewoon dagelijkse triviale banaliteiten zien. Dus de uitvinder maakt een ander ding, en dan nog een. Ze werken misschien niet allemaal, en sommige kunnen uiteindelijk aanzienlijk meer succes hebben dan de rest, maar het geeft ons later iets om over te praten.

10 Zwem vinnen
Benjamin Franklin

Benjamin Franklin heeft een lange lijst van prestaties op tal van terreinen, dus het zou geen verrassing moeten zijn dat hij een nieuwsgierig kind was. In feite begon hij zijn carrière als uitvinder op de rijpe leeftijd van 11 toen hij een paar zwemvinnen uitvond.

Franklin was een fervent zwemmer en was op zoek naar manieren om zijn techniek te verbeteren. Zijn oplossing was een set houten vinnen die op de handen werden gedragen in plaats van de voeten. In zijn eigen woorden waren ze, als een palet van een schilder, op 25 centimeter (10 in) lang en 15 centimeter (6 in) breed met gaten voor de duimen. Ze haalden het niet tot populair gebruik, maar volgens Franklin waren de zwemvinnen een succes in de zin dat ze zijn snelheid verbeterden. Helaas hebben ze ook zijn polsen vermoeid.

Franklin probeerde ook tijdens het zwemmen sandalen aan zijn voeten te dragen, maar deze bleken niet zo effectief te zijn. Hoe dan ook, Benjamin Franklin bleef zijn leven lang een liefhebber van de praktijk, en daarom werd hij in 1968 ingewijd in de Internationale Swimming Hall of Fame.

9 De reuzenkruisboog
Leonardo Da Vinci

Leonardo da Vinci wist een reputatie als uitvinder op te bouwen ondanks het feit dat de meeste van zijn creaties nooit voorbij het conceptuele stadium kwamen en beperkt waren tot tekeningen en plannen. Sommige van die ontwerpen werden vrij iconisch, hoewel ze nooit werden gebouwd. Voorbeelden zijn zijn verschillende vliegmachines. Leonardo heeft ook een beetje gedebatteerd in oorlogsvoering. Hij ontwierp een tankachtig pantserwagen en een bizarere gigantische kruisboog. Het ontwerp leek op dat van een ballista, maar op een enorme schaal.

Dit was misschien een van de meest praktische uitvindingen van da Vinci. Het ontwerp gebruikte zes wielen om mobiliteit te garanderen. Voor de boog zelf werd dun hout gebruikt om de kruisboog licht en flexibel te houden. De enige reden dat het wapen 25 meter (81 voet) breed was, was voor psychologische oorlogsvoering. Da Vinci beschouwde intimidatie als een essentieel onderdeel van het ontwerp; het doel van de kruisboog was om meer te laten schrikken dan het was om te doden. En het blijkt dat het mogelijk is om een ​​prototype van de gigantische kruisboog te bouwen, zoals blijkt uit een Discovery Channel-show in 2010.

8 De metaaldetector
Alexander Graham Bell

Naast Alexander Graham Bell's opmerkelijke prestatie van het uitvinden van de telefoon, creëerde hij ook een van de allereerste metaaldetectoren. Het was zijn bedoeling om het leven van president James Garfield te redden.

Op 2 juli 1881 werd James Garfield neergeschoten tijdens een moordaanslag. Medische experts uit het hele land leenden hun expertise om de kogel in het lichaam van Garfield te herstellen. De meeste van hun suggesties betroffen het steken van iets door de wond en rondneuzen in een poging de kogel te vinden.

Dit maakte het alleen maar erger door infecties te verspreiden. Bell's bijdrage aan de inspanning was zijn suggestie om een ​​elektromagnetisch apparaat te gebruiken om de kogel te vinden. De detector gaf een elektromagnetisch veld uit dat werd verstoord door de aanwezigheid van metaal, wat op zijn beurt een klikgeluid veroorzaakte. Het werkte tijdens tests, maar toen het bij president Garfield werd gebracht, begon het overal in zijn lichaam te klikken. Bell nam het terug en speelde er nog wat mee. Hij vond geen fout in het apparaat, maar toen hij het weer naar Garfield bracht, klikte het opnieuw overal.

De meeste moderne historici zijn het erover eens dat het apparaat van Bell niet werkte, omdat niemand zich realiseerde dat de metalen spoelen in de matras van de president, een nieuwe innovatie in die tijd, de detector verstoorden. Anderen denken dat Bell alleen de rechterkant van Garfield heeft gecontroleerd op aandringen van arts Dr. Doctor Willard Bliss - ja, zijn voornaam was echt Dokter - die beweerde dat de kogel daar was en niet ongelijk wilde hebben.

7 De Teleautomaton-boot
Nikola Tesla

Ondanks Tesla's sterke associatie met elektriciteit, was de man ook een pionier op het gebied van radio in een tijd dat het publiek nog steeds hekserij vond. Er is geen beter voorbeeld van dan een 1898-conventie in Madison Square Garden, waar Tesla zijn nieuwste creatie presenteerde, een kleine boot met radiobesturing. Officieel de naam van een 'Äúteleautomaton'-boot, was het ontwerp van Tesla bedoeld om zijn nieuwe patent, een methode en apparaat voor het regelen van het mechanisme van bewegende vaartuigen en voertuigen, te demonstreren. Het had een klein roer, een kleine propeller en twee antennes. Tesla was in staat om de boot te besturen voor een verbijsterde menigte.

De mensen waren verbaasd over wat ze zagen. Ondanks Tesla's pogingen om wetenschappelijk uit te leggen wat er aan de hand was, was de algemene consensus van de menigte dat Tesla de boot bestuurde met telepathie. Anderen stelden iets meer plausibele theorieën voor, zoals een getrainde aap die in het geheim de boot bestuurt.

Ooit de visionair, zag Tesla onmiddellijk het mogelijke gebruik van de teleautomatonboot als een wapen. Hij was van plan om een ​​onderwaterversie van de boot te ontwikkelen en het patent aan de overheid te verkopen. Niemand leek echter de visie van Tesla te delen. Volgens hem was de ambtenaar in Washington die hij ontmoette, Äúburst uit van het lachen, Äù wanneer hij werd voorgesteld met het idee van gewapende, radiogestuurde voertuigen.

6 Het kopieerapparaat
James Watt

James Watts naam is sterk verbonden met één ding: de stoommachine.Echter, als een van de mensen die de industriële revolutie begon, waren zijn levensinspanningen niet beperkt tot slechts één prestatie. James Watt bracht het grootste deel van zijn leven door met uitvinden. Zoals vele andere uitvinders, werden het talent en de visie van Watt niet aangevuld met een slimme zakelijke verstandhouding. Hij bracht het grootste deel van zijn leven in de schulden, worstelde om nieuwe financiers te vinden.

Een van de opmerkelijke bijdragen van Watt was een kopieermachine. In 1780 vond hij een apparaat uit dat in staat was om documenten te kopiëren door ze op een dunne strook papier te drukken, waardoor een omgekeerde kopie vanaf de achterkant werd gecreëerd. Het was klein, eenvoudig en draagbaar en het principe erachter bleef in gebruik tot de verschijning van de moderne fotokopieerapparaten die we tegenwoordig gebruiken. Het kopieerapparaat was een succes en verkocht in het eerste jaar meer dan 600 exemplaren. Het markeerde ook een keerpunt in Watt's professionele leven, toen hij eindelijk begon geld te verdienen met zijn werk.

5 Soda Water
Joseph Priestley

Joseph Priestley was een befaamd theoloog, filosoof en scheikundige. Zijn topprestatie kwam toen hij zuurstof ontdekte, maar hij ontdekte ook andere gassen - of 'lucht', zoals hij ze noemde. Later in zijn leven raakte hij enigszins geïsoleerd door de wetenschappelijke gemeenschap omdat hij vurig het bestaan ​​van 'flogiston', het vijfde element, verdedigde in een tijd dat de theorie verouderd was.

Maar voordat dit alles Priestley ons een ander ding gaf dat de meesten van ons nog steeds op regelmatige basis genieten: frisdrankwater.

Dit gebeurde terwijl Priestley naast een brouwerij woonde en er vaak experimenten uitvoerde. Bij één gelegenheid ontdekte hij zijn methode om water te infunderen met koolstofdioxide door een kom water boven een biervat dat gistte op te hangen. Hij ontdekte toen dat het water een aangename, zure smaak kreeg.

In eerste instantie hield Priestley alleen de koolzuurhoudende drank voor zichzelf en zijn vrienden, maar hij kwam met de theorie dat dit nieuwe brouwsel misschien zou worden gebruikt om scheurbuik te behandelen. De theorie was onjuist, maar we hebben er toch allemaal baat bij. In 1772 publiceerde hij duidelijke instructies voor het maken van sodawater in een genoemd papier Aanwijzingen voor het impregneren van water met vaste lucht. Priestley heeft nooit geprobeerd om zijn ontdekking verder te onderzoeken of te gelde te maken. Hierdoor verliet Johann Jacob Schweppe een commercieel haalbare methode voor de productie van koolzuurhoudend water. Hij richtte toen de Schweppes-compagnie op in 1783, die vandaag nog steeds bestaat en een fortuin heeft gemaakt.

4 De Bouillon-kubus
Justus von Liebig

Justus von Liebig wordt nu beschouwd als een van de grootste chemici van de 19e eeuw en is een van de grondleggers van de organische chemie. Toen hij daar niet mee bezig was, bracht hij ook een revolutie teweeg in de landbouw door stikstof te identificeren als een essentiële voedingsstof voor gewassen, waardoor de kunstmestindustrie een kickstart kreeg. En toen hij dat niet deed, vond hij de bouillonblokje uit.

Na naar verluidt op te merken dat leerfabrikanten alleen de huiden van vee gebruikten en het vlees verloren en rotten, herinnerde een ingenieur George Christian Giebert die in Zuid-Amerika werkte, dat Liebig al een methode had ontwikkeld om het vlees te verwerken en op zoek was naar een kans om een ​​nieuw bedrijf te starten. Dat is hoe het Liebig's Extract of Meat Company werd geboren in 1864.

De bedoelingen van Liebig waren vrij nobel. Toen hij de formule oorspronkelijk in 1847 ontwikkelde, maakte hij deze openbaar in de hoop dat iemand het proces zou verfijnen, de kosten zou verminderen en vleesextract tot een levensvatbaar alternatief zou maken om de armen te voeden. Toen Liebig zijn eigen bedrijf begon, begonnen anderen echter ook hun eigen versies van 'vleesthee' te verkopen en verwezen ze naar hun eigen producten als Liebig's Extract of Meat. Uiteindelijk moest Liebig zijn merk veranderen in LEMCO en later in Oxo-kubussen, die vandaag nog steeds verkrijgbaar zijn bij supermarkten.

3 De tabel met het leven
Edmond Halley

Edmond Halley was een gerenommeerde astronoom, natuurkundige en wiskundige die vandaag vooral herinnerd wordt voor het berekenen van de komst van de beroemde komeet die zijn naam deelt. Wat vaak wordt vergeten, is zijn uitstekende werk in de actuariële wetenschap. Halley bracht een revolutie teweeg in de studie van demografische gegevens door de eerste levensduurtabel te vinden op basis van nauwkeurige demografische gegevens.

Het is niet helemaal bekend hoe, maar Halley had in 1693 niet-aangevraagde demografische gegevens verkregen of eenvoudig gekregen voor de stad Breslau, nu de Poolse stad Wroclaw. Het document bevatte alle sterfgevallen en geboorten geregistreerd in de stad over een periode van vijf jaar. Met behulp van deze informatie bedacht Halley een tabel met de waarschijnlijkheid van overlijden voor elke respectieve leeftijdsgroep. Halley's tafel werd een essentieel onderdeel van het berekenen van lijfrenten voor het leven.

Om eerlijk te zijn, Halley's werk werd gepropageerd door een andere tafel voor het leven 30 jaar eerder gemaakt door John Gaunt en William Pett. Deze tabel was echter een stuk minder nauwkeurig en vergde veel giswerk. Het was gebaseerd op Londen, een stad met een grote migrerende en groeiende bevolking in die tijd. Het werd ook gemaakt met behulp van Londens rekeningen van sterfte, records die geen leeftijd op het tijdstip van overlijden specificeerde. Halley had toegang tot een relatief stabiele populatie, die betere gegevens opleverde.

2 De elektrische piano
Walther Nernst

Walther Nernst was vooral bekend om zijn werk in de chemie, waaronder de derde wet van de thermodynamica, waarmee hij in 1920 de Nobelprijs voor de Scheikunde kreeg. In 1930 werkte hij echter samen met twee bedrijven, Bechstein en Siemens, om iets compleet anders te maken: de Neo-Bechstein-Flugel, ook bekend als de eerste elektrische piano. Deze piano had geen klankbord en gebruikte hele dunne snaren en een kleine hamer om muziek te maken.

De digitale vleugel Neo-Bechstein-Flugel kwam op een moment dat radio het nieuwste was. Het was niet ongebruikelijk dat het in alle nieuwe apparaten in huis werd verwerkt.De Neo-Bechstein had ook een radio-ontvanger en een platenspeler ingebouwd, en de drie componenten konden samen of individueel worden bediend. Ondanks dat het over geavanceerde technologie beschikte, was de Neo-Bechstein nog steeds goedkoper dan een standaardpiano.

Zelfs met al zijn functies was de Neo-Bechstein-Flugel-piano een flop. Het ontving niet de rinkelende aantekeningen waarnaar uitvinders hadden gehoopt van professionele pianisten. Dit naast de financiële problemen van Bechstein betekende dat de piano van Nernst snel van de markt kwam, hoewel de principes erachter nog steeds te vinden zijn in elektrische gitaren en elektromagnetische pick-ups.

1 De pratende pop
Thomas Edison

Edison wordt niet alleen beschouwd als een getalenteerde uitvinder, maar ook als een ervaren zakenman. In tegenstelling tot veel andere uitvinders, verdiende Edison een fortuin met zijn creaties omdat hij wist hoe hij een lucratieve markt voor de producten kon vinden. Dat is hoe deze kleine gruwel is ontstaan. De fonograaf van Thomas Edison was een grote hit, dus probeerde hij er natuurlijk zoveel mogelijk een te houden. Het resultaat was de Edison-fonograafpop.

Pratende poppen zijn griezelig, eenvoudig en eenvoudig. Zelfs moderne poppen kunnen angstaanjagend zijn wanneer hun batterijen bijna leeg zijn en ze beginnen uit het niets te spreken in een langzame, demonische stem. Je kunt je voorstellen hoe verontrustend een 120-jaar-oude pop zou kunnen zijn, maar je kunt het ook zelf zien!

Om eerlijk te zijn, klonken niet alle poppen van Edison als iemand die sprak vanuit het verleden. In feite, slechts een paar jaar geleden, werd een 123 jaar oude metalen plaat voor een pop ontdekt in een relatief goede staat. Elk record was uniek. Omdat er nog geen massamethode bestond om geluidsopnamen te dupliceren, huurde Edison vrouwen in om 'Twinkle, Twinkle, Little Star' voor elke afzonderlijke plaat te reciteren.

Ondanks de inspanningen van Edison waren de poppen een mislukking en werden ze slechts in 1890 voor een paar weken verkocht.