10 Bizarre vergeten sporten uit de geschiedenis

Sport is altijd een van de meest dierbare inspanningen van de mensheid geweest. Het begint meestal als een toegankelijke vorm van entertainment en, voor je het weet, wordt het onderdeel van de cultuur van een beschaving. Tegenwoordig wordt het internationale toneel gedomineerd door een handvol van de populairste sporten, maar dat was niet altijd het geval. Er was een tijd dat elke stad zijn eigen lokale tijdverdrijf had. En dit leidde tot een aantal bizarre games die nu grotendeels zijn vergeten (hoewel dat in sommige gevallen een goede zaak is).

10 Eekhoorns blaffen

"Barking off" was een soort eekhoorn jacht populair in Amerika in de late 18e eeuw en begin 19e eeuw. Het werd gemaakt in het achterland van Kentucky en gepopulariseerd door de beroemde frontiersman Daniel Boone, die beroemd was om zijn scherpschutterschap.

Het doel van de wedstrijd was om op eekhoorns te jagen, maar niet door ze neer te schieten. In plaats daarvan schoten de jagers de schors recht onder de eekhoorns. De impact was sterk genoeg om de schors te vernietigen en een hersenschudding te creëren die krachtig genoeg was om de eekhoorns te doden. Voor trofeejagers had dit type schieten de extra bonus om de huid van de eekhoorns intact te laten.

De gewoonte om eekhoorns af te blaffen vond plaats in een tijd dat de bossen van Kentucky vol waren met deze ongelukkige bosbeesten. Regelmatige eekhoornsjacht was zo vaak dat het niet ongebruikelijk was dat jachtpartijen duizenden van hen in één dag doodden. De meest succesvolle jager was vaak niet het beste schot, maar de man die het snelst kon herladen. Dat was de reden waarom een ​​nieuwe vaardigheidstest werd verwelkomd door zowel jagers als toeschouwers, die vaak gokten op de uitkomst van de sport.

9 Ruiter verspringen

Veel sporten worden gemaakt door twee concepten te combineren die al bestonden. Hoewel sommige ideeën succesvol zijn geweest, zijn niet alle winnaars. Neem het paardensport verspringen bijvoorbeeld. Deze sport bracht het menselijk verspringen en combineerde het met paardenrennen om een ​​sport te creëren die minder opwindend was dan beide.

Er was in het begin veel belangstelling voor dit concept. Het was zelfs te zien als een sport op de Olympische Zomerspelen 1900 in Parijs als onderdeel van een dubbel hippisch evenement dat ook het hoogspringen van het paard kenmerkte.

Als je je afvraagt ​​waarom het hoogspringen voor ruiters vandaag niet populair is, is dat omdat het geen indruk heeft gemaakt. In feite was het ronduit anticlimax. De gouden medaille werd gewonnen door Constant van Langhendonck en zijn paard Extra-Dry. Hun winnende sprong gemeten 6,1 meter (20.0 ft). Hoewel het significant beter was dan elke andere paardensprong die dag-tweede plaats kwam op 5,7 meter (18,7 ft) -het was nog steeds glansloos als mensen een onmenselijke weergave van atletische dapperheid verwachtten. Ter vergelijking: het huidige wereldrecord voor een menselijk verspringen is 8,95 meter (29,4 ft).

8 Schildpad Racing

Je zou kunnen denken dat schildpadden racen niet als een vergeten sport geldt, omdat het vandaag nog steeds wordt beoefend, maar er zijn weinig overeenkomsten tussen de oude en de huidige versie, afgezien van de naam. Tegenwoordig is turtle racing een leuke activiteit voor kinderen die je kunt vinden op provinciale beurzen. Alle deelnemers kruipen in het midden van een cirkel en laten hun schildpadden los. De wezens dwalen doelloos rond totdat men uiteindelijk uit de cirkel komt en tot winnaar wordt uitgeroepen.

Dat was 100 jaar geleden niet het geval. Destijds werden reuzeschildpadden gebruikt in een echte race in een rechte lijn. Massa's opgewonden toeschouwers keken ongeduldig vanaf de zijkanten, net als bij een paardenrace. De schildpadden hadden zelfs kleine kinderen als jockeys.

Hoe bizar dat beeld ook mag zijn, er zijn zelfs nog vreemdere beweringen over de oorsprong van de sport. Volgens een artikel in de Miami NewsSchildpaddengevechten werden voor het eerst populair in de Bahama's, waar het een favoriet lokaal tijdverdrijf was. Er waren echter enkele belangrijke verschillen. Om te beginnen vonden de races plaats in water in plaats van op het land, dus werden gigantische zeeschildpadden gebruikt, meestal onechte karetschildpadden. Deze schildpadden hadden mannen die ze als jockeys bereden, en ze waren niet alleen voor de show. Ze waren er om te zorgen dat de dieren de koers volgden, die meestal ingewikkelder was dan een eenvoudige rechte lijn.

7 Quintain

Jousting is een essentieel onderdeel van middeleeuwse overlevering. Er was geen betere manier voor een ridder om zijn dapperheid te bewijzen dan om deel te nemen aan een steekspel en op te treden voor de koning en zijn koninklijke hof. Echter, steekspelkampioenen zijn gemaakt, niet geboren. Om hun vaardigheden te perfectioneren, moesten ridders trainen - en dat is quintain. In plaats van dat twee ridders elkaar aanvliegen, laadt een ridder een stationair doelwit op (ook bekend als een quintain) om zijn vaardigheden te verbeteren.

Meestal was het doelwit een schild dat op een paal was gebalanceerd met een contragewicht aan het andere uiteinde. Het gewicht diende voor meerdere doeleinden, omdat de quintain zou draaien als deze werd geraakt. Een nauwkeurige opname zou de maximale spin veroorzaken en dit werd als een goede indicator van de vaardigheid van een ridder beschouwd. Een langzame of foute slag zou echter het gewicht (meestal een zandzak) op tijd kunnen laten draaien om de rijder van achteren te raken en hem van zijn paard te stoten.

Omdat quintain slechts een vorm van training was, was er weinig praal en omstandigheid aan verbonden. Iedereen was vrij om te kijken en zelfs deel te nemen. Uiteindelijk veranderde dit in een eigen sport, toegankelijk voor alle klassen. Zelfs mensen zonder paard kunnen deelnemen door in sommige gebieden een houten paard of een boot te gebruiken. Ze kunnen zelfs gewoon naar het doel rennen.

6 Paling trekken

Het zou niet verrassend moeten zijn om te ontdekken dat mensen niet altijd bezorgd waren om het welzijn van dieren. We hadden het zeker niet in de weg van een goede tijd laten zitten. Dat was het geval met paling pulling, een praktijk die in de 19e eeuw populair was in Nederland.Er waren twee basisvormen van deze sport. De ene was een klassiek gevecht met een touwtrekwedstrijd, maar het touw werd vervangen door een levende paling. De paling werd ingezeept om het gladder te maken en twee teams zouden aan elk uiteinde van het gedoemde dier woest trekken.

De andere versie van het trekken van de paling betrof het ophangen van de paling aan een lijn die over een kanaal bungelde. Spelers moesten springen en de paling neerhalen terwijl ze in een boot het kanaal overstaken. Deze versie van de sport, die populairder was, was meer entertainment dan sport. Toeschouwers zouden lachen om de deelnemers, die vaak in het kanaal belandden.

De grootste paling die de hotspot trok was Amsterdam. Het spel was zo populair dat mensen het zelfs nadat het werd verboden, bleven spelen. Een poging om de Nederlanders ervan te weerhouden om te genieten van hun aaltrekking had ernstige gevolgen, zoals de Amsterdammers op 25 juli 1886 te weten kwamen. Een politieagent beëindigde een lopende wedstrijd door de grens te overschrijden. Dit veroorzaakte de Eel Riot van 1886, wat resulteerde in 26 doden, 100 gewonden en talloze arrestaties.

5 Cock Shying

Cock-shying, ook wel "hanenwerpen" genoemd, was tot in de 18e eeuw een bloedsport die door heel Engeland werd beoefend. Als je naar de naam kijkt en denkt dat dit een wreed spel was waarin mensen een haan gooiden voor zover ze konden ... ontspan, dat is het niet.

Mensen gooiden eigenlijk dingen naar de haan tot ze het doodden. Met name gooiden ze gewogen stokjes met de naam "coksteles." Bij gebrek aan een cokstele zouden normale cudgels dat wel doen.

Deze traditie werd eeuwenlang geassocieerd met Vastenavond (ook bekend als Pancake Day, de laatste dag vóór de Vastentijd). Echter, cock-shying werd vaak in pubs alleen voor de lol uitgeoefend - en voor de kans op het winnen van een haan. De vogel zou naar buiten worden gebracht en met een paar voeten vrijheid aan een paal worden vastgemaakt, zodat hij inkomende stokken kon ontwijken. Spelers gooiden hun coksteles naar de haan en toeschouwers wedden op de uitkomst. Als een speler de haan sloeg zonder het te doden, mocht hij proberen de verdwaasde vogel te pakken voordat deze hersteld was. Als het hem lukte, kon hij het mee naar huis nemen.

Net als bij het trekken van de aal, was er een poging om het leelui te verbieden die ook slecht ging. In 1660, op de dag voor Vastenavond, was de praktijk verboden in Bristol. De volgende dag brak een rel uit. De relschoppers gooiden honden en katten in protest tegen het huis van de burgemeester.

4 Stoolball

In tegenstelling tot de meeste andere items op deze lijst is krukbal een sport die nog steeds af en toe wordt gespeeld in kleine delen van Zuidoost-Engeland. De oorsprong gaat terug tot de 14e eeuw in Sussex. Sommige historici zien het als een voorouder van zowel cricket als baseball, terwijl anderen erop wijzen dat Stoolball het eerste bat-and-ball-spel was dat in Noord-Amerika in 1621 in Plymouth werd gespeeld.

Het moderne spel van stoolball is slechts een best-guess versie van het oude spel. Er is geen definitief historisch bewijs van hoe het in het verleden werd gespeeld. Omdat het een folkgame was die openstond voor zowel mannen als vrouwen, is het waarschijnlijk dat de regels zijn veranderd van regio tot regio.

Spelers slaan een bal met een knuppel en rennen dan tussen de ontlasting om te scoren. De vleermuis is een houten peddel met een kort handvat en een ovale vorm, en de ontlasting speelt de rol van wickets in cricket.
Er was een tijd dat Stoolball populair genoeg was om zijn weg naar Shakespeare te vinden The Two Noble Kinsmen. In 1927 waren er wereldwijd meer dan 1.000 krukbalclubs.

In zijn uiteenzetting van zijn ervaringen als krijgsgevangene tijdens de Tweede Wereldoorlog beschreef Pat Reid een spel met de naam krukbal dat door de gevangenen in Colditz wordt gespeeld. De naam was echter puur toevallig en had niets te maken met de historische sport.

3 Episkyros

Episkyros was een eenvoudig balspel gespeeld door de oude Grieken. Het was echter niet bedoeld voor serieuze atleten. De Grieken beschouwden atletische bezigheden als de meest de moeite waard en hielden alle sportlieden in hoog aanzien. Episkyros was een spel bedoeld voor iedereen. Oude mensen, vrouwen en kinderen waren allemaal vrij om van deze game te genieten.

Twee teams van gelijke leden stonden tegenover elkaar en een lijn - de skuros- werd getrokken tussen. Achter elk team werden nog twee regels getrokken. Eén team gooide de bal vervolgens over de andere en probeerde door te gaan terwijl hun tegenstanders herstelden. Het tweede team greep de bal en gooide hem terug, in een poging verloren verloren terrein in te halen en de andere spelers terug te duwen. De winnaars waren het eerste team dat de andere kant volledig over de lijn dreef die oorspronkelijk achter hen was.

Kortom, een paar behendige spelers zouden proberen de bal te vangen terwijl de rest van het team samenwerkte om de tegenstanders terug te duwen, dus het was vergelijkbaar met modern rugby of Amerikaans voetbal. Episkyros was vooral populair in Sparta, waar het werd verwacht voor kinderen en vrouwen om deel te nemen aan atletische displays. Het inspireerde later een meer fysiek Romeins spel genaamd harpastum.

2 Fox Tossing

Terug in de 17e en 18e eeuw, toen de aristocratie in Europa niet druk bezig was met het jagen op vossen, gooiden ze ze in de lucht in een spel dat bekendstaat als 'vossen gooien'. Het was meestal voorbehouden aan de hogere klassen en werd meestal uitgevoerd in grote groepen. evenementen omdat het gooien met vos veel voorbereiding vergde, een groot afgesloten gebied en tientallen zo niet honderden dieren.

Het spel werd in paren gespeeld. Elk lid van een team zou het einde van een slinger op de grond houden. Vossen zouden losgelaten worden in de behuizing. Toen er een over de slinger rende, trokken beide spelers hard om de vos in de lucht te gooien. De winnaar was het team dat de grootste hoogte bereikte. Het gerapporteerde record voor deze praktijk was 7,5 meter (25 ft).

Laat je niet misleiden door de naam. Vossen waren niet de enige onwillende deelnemers aan deze game.Andere wezens werden gelukkig gebruikt als vossen niet beschikbaar waren. Tijdens een beroemd evenement met vossen in Dresden werden bijna 700 vossen gebruikt, samen met meer dan 500 hazen, 34 dassen, 34 wilde zwijnen, 21 wilde katten en drie wolven. De sport was vaak gevaarlijk voor alle betrokkenen omdat de bang gemaakte dieren de spelers zouden aanvallen.

1 Dwile Flonking

Net als stoelvoetbal wordt het doldraaiende flonking nog steeds beoefend in afgelegen gebieden van het Engelse platteland. De oorsprong van het domme flonking is een beetje duister. Flonking-liefhebbers beweren trots dat deze praktijk dateert uit de Middeleeuwen, ontstaan ​​tijdens de Suffolk-oogsten 400 jaar geleden, maar dat lijkt zeer onwaarschijnlijk. Anderen beweren dat het een veel recentere uitvinding van de jaren zestig is en een kwestie van stadstrots.

De toekomst ziet er net zo duister uit. Deze traditionele pubsport is op verschillende gebieden verboden wegens het overtreden van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften.

Zoals je zou verwachten bij elke pubgame, houdt het nutteloos flonking in dat je drinkt ... veel drinkt. Het gaat ook om twee teams die proberen een met bier doordrenkte doek te gooien, of "dwalend", op elkaars hoofden. Nadat een suikerbiet is gegooid om te zien wie als eerste gaat, houdt één speler een paal vast met de dobber of 'drijver', terwijl het andere team in een cirkel om hem heen danst, wat zij 'omsingelen' noemen. Hij moet er één raken van de spelers met de dommerik. Als hij mist, wordt de speler een "swodger" genoemd. Terwijl het andere team een ​​rechte lijn vormt, moet hij een pot bier neerleggen voordat de dobbelsteen van speler naar speler langs de lijn gaat. Er is ook een puntensysteem, maar de meeste deelnemers zijn aan het einde van het spel te dronken om te geven wie heeft gewonnen.