10 vreemde geheimen van de maan

De maan is de meest nabije metgezel van de mensheid in onze reizen in de ruimte en het enige hemellichaam dat we de kans hebben gehad om daadwerkelijk te bezoeken. Ondanks onze relatieve nabijheid en bekendheid, blijft onze satelliet echter vele interessante geheimen bevatten. Van zijn wetenschappelijke vreemdheid tot de vele manieren waarop het ons leven beïnvloedt, is de maan een mysterie dat zeker de moeite van het bekijken waard is.

10 Moonquakes

Ondanks dat het een dood stuk rots is met heel weinig geologische activiteit, is de Maan geneigd om te schokken. Deze aardbevingsachtige trillingen worden maanbevingen genoemd en er zijn vier verschillende soorten. De eerste drie typen - diepe aardbevingen, trillingen door meteorietinslagen en thermische aardbevingen veroorzaakt door de hitte van de zon - zijn relatief onschadelijk. De vierde kan echter vrij onaangenaam zijn. Deze "ondiepe" maanbevingen kunnen tot 5,5 op de schaal van Richter registreren - genoeg om grote meubels te verplaatsen - en duren een opmerkelijk lange 10 minuten. Volgens NASA hebben deze bevingen tot gevolg dat de maan "klinkt als een bel".

Het beangstigende aan maanbevingen is dat we geen echt idee hebben van wat hen veroorzaakt. Aardbevingen op aarde worden meestal veroorzaakt door de beweging van tektonische platen, maar de Maan heeft geen actieve plaattektoniek. Sommige onderzoekers denken dat ze mogelijk een link hebben met de getijdeactiviteit van de aarde, die wordt veroorzaakt door de aantrekkingskracht van de maan. Deze theorie is echter niet doorslaggevend, aangezien de getijdekrachten de hele Maan beïnvloeden, maar maanbevingen zijn meestal gelokaliseerd.

9 De "Twin Planet"

De meeste mensen denken dat de maan, nou ja, een maan is, maar er is wat gepraat dat het eigenlijk als een planeet geclassificeerd moet worden. Ten eerste is het veel te groot om een ​​"echte" maan te zijn. Omdat het ongeveer een vierde van de diameter van de aarde is, is het gemakkelijk de grootste maan in relatie tot zijn planeet in ons zonnestelsel. (Pluto heeft een maan genaamd Charon die de helft van zijn diameter heeft, maar omdat Pluto geen echte planeet meer is, telt het niet.)

Vanwege zijn grote omvang, oriënteert de Maan zich helemaal niet op de aarde. In plaats daarvan cirkelen Aarde en Maan om elkaar heen, rond een punt tussen hen in. Dit punt wordt een barycenter genoemd, en de illusie dat de maan feitelijk in een baan rond de aarde draait, komt van het feit dat het barycenter zich momenteel in de aardkorst bevindt. Het feit dat het barycenter in de aarde blijft, is vrijwel de enige reden dat aarde en maan niet als een tweelingplaneet worden geclassificeerd, in plaats van een planeet en zijn satelliet. Dit kan echter in de toekomst veranderen.

8-maan-prullenbak

Iedereen weet dat de man op de maan is geweest, maar niet iedereen weet dat hij de plek als een picknickterrein behandelde. In de loop van de tijd lukte het de astronauten die de maan bezochten om behoorlijk wat afval achter te laten. Er wordt geschat dat er 181.437 kilogram (ongeveer 400.000 lbs) door de mens gemaakt materiaal rond de maan ligt.

Maakt u zich geen zorgen, het is niet alsof de astronauten doelbewust op de plek rondrennen en overal sandwichpapier en bananenschillen gooien. Het grootste deel van dat afval is puin van verschillende experimenten, ruimtesondes en maanrovers. Een deel ervan is feitelijk nog steeds functioneel vandaag. Er is echter ook echt afval zoals astronautenpoepcontainers. Bruto.

7 De maan is een begraafplaats

Eugene "Gene" Shoemaker, een beroemde astronoom en geoloog, was iets van een legende in zijn vakgebied. Hij vond het wetenschappelijk onderzoek naar kosmische effecten uit en kwam met de methoden en technieken die Apollo-astronauten gebruikten om de maan te onderzoeken.

Schoenmaker wilde zelf astronaut worden, maar werd afgewezen vanwege een klein medisch probleem. Gedurende zijn hele leven bleef dit zijn grootste teleurstelling. Nog steeds hoopte Shoemaker tegen de hoop dat hij ooit de maan zou bezoeken. Toen hij stierf, vervulde de NASA zijn meest waardevolle wens en stuurde hij zijn as naar de maan met de Lunar Prospector in 1998. Zijn as blijft daar liggen, verspreid over het maanstof.

6 Lunar Anomalies

http://www.youtube.com/watch?v=RIjmjnBjxP0
Sommige foto's van de verschillende schepen die het hebben bezocht, tonen een aantal zeer vreemde dingen op het oppervlak van de maan. Veel van deze afbeeldingen lijken kunstmatige constructies te vertonen die variëren van minuscule busvormige vormen tot de 'scherf', die een torenhoge structuur lijkt te zijn die ten minste 1,6 kilometer (1 mijl) groot zou kunnen zijn. Volgens paranormale enthousiasten is er zelfs een groot kasteel dat hoog boven het oppervlak van de maan hangt. Dit alles lijkt te wijzen naar een geavanceerde beschaving die op de maan heeft geleefd en ingewikkelde structuren heeft gebouwd.

NASA heeft nooit echt de moeite genomen om deze vreemde theorieën te ontkrachten. Dit kan zijn omdat de beelden die deze 'tekenen van het leven' vertonen bijna zeker door de complottheoretici zijn bewerkt.

5 Moon Dust

Fotocrediet: NASA

Een van de meest verrassende gevaren van de maan is maanstof. Zoals iedereen weet, komt zand overal, zelfs op aarde, maar op de maan, het is ronduit gevaarlijk. Maanstof is zo fijn als meel en toch extreem ruw. Dankzij deze textuur en de lage zwaartekracht van de maan blijft het absoluut overal hangen.

NASA heeft veel problemen ondervonden veroorzaakt door maanstof. Het heeft de laarzen van astronauten vrijwel volledig doorgeërodeerd en hun vizieren geschuurd. Het heeft binnen de schepen gereisd met de ruimtepakken en veroorzaakte "maan hooikoorts" in de arme astronauten die het hebben ingeademd. Men denkt dat langdurige blootstelling aan het spul er zelfs voor kan zorgen dat luchtsluizen falen en dat de ruimtepakken uit elkaar vallen.

En voor het geval je je afvroeg: Ja, natuurlijk ruikt deze duivelse substantie als verbruikt buskruit.

4 Moeilijkheden met lage zwaartekracht

Fotocredit: Discovery Enterprise

Hoewel de zwaartekracht op de maan slechts een zesde van die op aarde is, is bewegen op het oppervlak in geen geval een eenvoudige prestatie. Buzz Aldrin zegt dat de maan eigenlijk een extreem moeilijke omgeving was om in te bewegen. De ruimtepakken waren onhandig en hun voeten zonk in het maanstof tot 15 centimeter (6 in).

Ondanks de lage zwaartekracht, is de traagheid van een persoon (weerstand tegen veranderingen in beweging) op de maan hoog, dus het werd moeilijk als ze snel wilden bewegen of van richting wilden veranderen. Als de astronauten sneller wilden gaan dan langzaam lopen, moesten ze zich verplaatsen in onhandige kangoeroe-achtige grenzen. Dit leverde nog een ander probleem op, omdat het terrein vol is met kraters en andere struikelgevaren.

3 De oorsprong van de maan

Waar kwam de maan vandaan? Het korte antwoord is dat we het niet echt weten. De wetenschap is echter in staat om een ​​aantal opgeleide gissingen te riskeren.

Er zijn vijf hoofdtheorieën over de oorsprong van de maan. De splijtstheorie beweert dat de maan een deel van onze planeet was dat op een heel vroeg punt van de geschiedenis van de aarde werd gescheiden. Hierdoor zou de maan deel uitmaken van wat momenteel het bekken van de Stille Oceaan is. De vangsttheorie zegt dat de maan slechts door het universum zwierf totdat ons zwaartekrachtveld het gevangen had. Andere theorieën zeggen dat onze satelliet ofwel gecondenseerd was uit een stel asteroïden ofwel de overblijfselen van de botsing van de aarde met een onbekende planeet op Mars-grootte.

Momenteel is de meest waarschijnlijke kandidaat voor het oorsprongsverhaal van de maan de uitgeworpen ringstheorie, die beter bekend staat als Giant Impact Theory. Volgens deze versie botste een protoplanet (een planeet die zich vormt) genaamd Theia tegen de aarde. De resulterende wolk van puin condenseerde uiteindelijk in de maan.

2 De maan en slaap

De effecten van de maan op aarde en vice versa kunnen niet worden ontkend. De effecten ervan op de mens blijven echter een bron van voortdurend debat. Velen geloven dat de volle maan het vreemdste gedrag bij mensen naar voren brengt, hoewel de wetenschap er geen overtuigend bewijs over heeft kunnen leveren. Er is echter één ding dat de wetenschap heeft kunnen bevestigen: er is een zeer goede kans dat de maan onze slaapcyclus kan verstoren.

Volgens een op vrijwilligers gebaseerd experiment van de Universiteit van Basel in Zwitserland beïnvloeden de fasen van de maan de slaap op een duidelijk meetbare manier en verstoren ze de slaap, en de meest nachtelijke nachtrust heeft meestal de volle maan. Als deze juist is, zou deze vondst heel goed de hele theorie van de volle maan kunnen verklaren: als niemand een goede nachtrust kan hebben tijdens de volle maan, is het logisch dat de tijd veel meer vreemde dingen zou zien dan je gemiddelde nacht.

1 maan schaduwen

Fotocrediet: NASA

Toen Neil Armstrong en Buzz Aldrin voor het eerst het buitenaardse landschap van de maan liepen, maakten ze al snel een schokkende ontdekking: de schaduwen van de maan waren veel donkerder dan die op aarde vanwege het gebrek aan atmosfeer. Alles waar de zon niet direct op scheen, was pikzwart. Zodra hun voet in een schaduw stapte, konden ze het niet meer zien ondanks het feit dat de zon aan de hemel brandde.

Hoewel ze al snel merkten dat ze zich konden aanpassen aan de schaduwen, bleef het constante contrast tussen donkere schaduwgebieden en zonnige schaduwen een uitdaging. Dingen werden zelfs vreemder toen ze merkten dat sommige van de schaduwen - namelijk hun eigen - halo's hadden. Later leerden ze dat de griezelige ervaring werd veroorzaakt door het oppositie-effect, een verschijnsel dat ervoor zorgt dat bepaalde donkere, gearceerde gebieden worden omgeven door een helder aureool wanneer ze in een bepaalde hoek met de zon worden bekeken.

De schaduwen van de maan veroorzaakten onheil bij veel Apollo-missies. Sommige astronauten vonden hun onderhoudstaken onmogelijk omdat hun eigen handen blokkeerden wat ze aan het doen waren, terwijl anderen dachten dat ze op een steile helling landden vanwege de diepe schaduwen die als een grot leken.

+ Lunar magnetisme

Fotocrediet: NASA

Een van de meest blijvende mysteries van de maan is het ontbreken van zijn magnetisch veld - wat een echt probleem bleek te zijn toen de maanrotsen die de astronauten in de jaren zestig en zeventig brachten magnetisch bleken te zijn. Waren ze van buitenlandse afkomst? Hoe konden ze magnetisch zijn als de maan niet was? Wat was er aan de hand?

De wetenschap heeft sindsdien ontdekt dat de maan eigenlijk een magnetisch veld had. De jury is nog steeds uit over wat er precies toe heeft geleid dat het is verdwenen, maar er zijn twee toonaangevende theorieën. Eén team onderzoekers denkt dat het komt door de natuurlijke, opwindende bewegingen van de ijzeren kern van de maan, terwijl een ander stelt dat het iets te maken heeft met een reeks effecten met grote ruimterots.