Delen:
10 Strange Societies waar je waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebt
Organisaties zijn vaak een manier voor gelijkgestemden om samen te komen en de onderwerpen te bespreken die hen interesseren. Ze kunnen ook beginnen met verheven doelen, en ze kunnen zelfs naar hen toe werken ten voordele van anderen. Of deze groepen kunnen voor hun leden net zo weinig meer worden dan sociale clubs.
Soms hebben deze samenlevingen een negatieve connotatie, met snode plannen om de wereldwijde politiek te beïnvloeden, omdat dit een gemeenschappelijke beschuldiging is tegen hen. Andere keren zijn ze slechts een manier om leuke activiteiten te ondernemen. Hier zijn tien vreemde organisaties waarvan je waarschijnlijk nog nooit hebt gehoord.
10 De Alfalfa Club
De Alfalfa Club is opgericht door vier mannen in het Willard Hotel in Washington DC en ontleent zijn naam aan de fabriek. Om meer specifiek te zijn, de naam komt van de wortels van de plant, omdat ze "naar verluidt alles voor een drankje doen." Daarnaast vertelt een mogelijk apocrief verhaal dat het in 1913 is opgericht om de verjaardag van Robert E. Lee te vieren. Een samenleving die bestaat uit alleen superrijken of invloedrijke mensen, het heeft ongeveer 200 leden, met vacatures die alleen opengaan wanneer een bestaand lid sterft. Nieuwe leden moeten worden uitgenodigd.
Wat betreft wat ze feitelijk doen, lijkt het erop dat ze alleen bestaan om een jaarlijks banketdiner te houden op de laatste zaterdag van januari. De president van de Verenigde Staten wordt van oudsher uitgenodigd om een toespraak te geven, waarbij sommigen meer dan eens komen. In 2009 zei president Barack Obama bij zijn eerste uitnodiging het volgende: "Dit diner begon bijna 100 jaar geleden als een manier om de verjaardag van generaal Robert E. Lee te vieren. Als hij hier vanavond bij ons was, zou de generaal 202 jaar oud zijn. En erg in de war. "
Gedurende de eerste 80 jaar of jaren weigerde de Alfalfa Club om vrouwen toe te laten tot de gelederen, een beslissing die in 1994 werd gewijzigd nadat president Bill Clinton uit protest had geboycot.
9 De Dill Pickle Club
Hoewel het sindsdien is ontbonden, werd de Dill Pickle Club opgericht in 1914 en was het geesteskind van een man genaamd Archibald "Jack" Jones. Jones was een Canadese organisator voor de industriële arbeiders van de wereld, een vakbond die zich inzet voor de bescherming van werknemers. Na het verlaten van de groep vanwege een ruzie over hun tactiek, besloot hij een samenleving op te richten waar mensen over arbeids- en maatschappelijke kwesties konden praten.
Enkele van de beroemdste figuren in de geschiedenis van Chicago waren beschermheren, waaronder Upton Sinclair en Clarence Darrow. Toen Verbod eenmaal begon, werd het ook een speakeasy, steeds populairder bij jongere mensen, vooral die op de universiteit. Prestaties, of het nu artistiek of muzikaal was, droegen alleen maar bij aan de aantrekkingskracht van de Dill Pickle Club. Begin jaren dertig besloot Jones echter niet langer beschermingsgeld aan de menigte te betalen en werd de groep vervolgens door de politie gesloten.
De geest van de groep kan worden samengevat door de ingangssignalering: het woord "gevaar" en, geschreven op de deur, "Stap hoog, buig laag, laat uw waardigheid buiten."
8 De UK Roundabout Appreciation Society
Een relatief obscure Britse organisatie, de UK Roundabout Appreciation Society (UKRAS) doet precies wat het zegt: het is een samenleving die rotondes waardeert. Onder het geloof dat niets dan rechte wegen leidt tot onaangename verveling, stellen ze voor zoveel mogelijk rotondes te plaatsen en het land in het midden van de rotonde te gebruiken om een kunstwerk, een monument of zelfs een windmolen te plaatsen. In feite werd een rotonde met een werkende windmolen door UKRAS de beste in Groot-Brittannië genoemd.
Opgericht door Kevin Beresford, na het succes van een kalender genaamd "Best of British Roundabouts" die hij in 2003 heeft gedrukt, gaat de groep uit van de manier om de interessantste rotondes die ze vinden te fotograferen. Leuk weetje: de bijnaam van Beresford is 'Lord of the Rings'.
7 The Trap Door Spiders
In 1943 trouwde de Amerikaanse wetenschapper en schrijver John D. Clark met een operazanger. Helaas hadden zijn vrienden, hoofd van de schrijver Fletcher Pratt, een hekel aan haar; Pratt's minachting voor de nieuwe mevrouw Clark was zo erg dat hij een alleen-mannensociëteit oprichtte om alleen met Mr. Clark te kunnen omgaan. Zo werden de valdeurspinnen geboren. Ze ontleenden hun naam aan de acties van de luik van de valdeur, die een deur dicht trekt wanneer deze zijn hol ingaat om zijn vijanden buiten te houden. (De belangrijkste vijand was mevrouw Clark.)
De oorspronkelijke groep bestond uit ongeveer 20 leden, allemaal mannen, en ze ontmoetten elkaar eenmaal per maand om te dineren en onderwerpen van de dag te bespreken. (Vrouwen konden als gasten worden uitgenodigd, maar alleen door de gastheer van het diner.) Net als sommige van de andere organisaties op deze lijst, was een gebruikelijke manier om lid te worden, te worden gestemd nadat een bestaand lid was overleden. Enkele van de meest prominente sciencefictionschrijvers van hun tijd waren leden, met Isaac Asimov, Martin Gardner en L. Sprague de Camp als enkele van de meer beroemde aanwezigen. (In feite was de fictieve groep van Asimov de Black Widowers gemodelleerd naar de Trap Door Spiders.)
6 The Seven Society
Een ongelooflijk geheimzinnige groep, de University of Virginia's Seven Society en de oorsprong ervan zijn gehuld in mysterie. Ze hebben een logo dat het getal zeven is, omringd door de tekens voor alfa, omega en oneindigheid. (De eerste officiële waarneming van het symbool was in 1905, in het jaarboek van UVA Kurken en krullen.) Wat zijn leden betreft, niemand weet zeker wie er in de club zit en ze worden pas geopenbaard na hun dood, wanneer een spandoek verschijnt bij de begrafenis van een lid. (De klokken van de Universiteitskapel, geschonken door de Seven Society, zullen ook in een patroon rond het getal zeven tolwegen.)
Hun enige echte publieke aanwezigheid is het feit dat ze ongelooflijk genereus lijken en vaak op extravagante manieren geld weggeven. Tijdens het beginadres in 1947 vond een kleine explosie plaats nabij het podium, met een cheque van $ 177,777.77 die naar de grond zweefde. (Het geld werd gebruikt om een rentevrij leenfonds op te bouwen voor elke student, faculteit of staflid die in financiële problemen zat.) Andere donaties omvatten $ 77,77 om een drinkfontein te installeren in 1955 en $ 14,777.77 in 2008 om een fonds voor door studenten ingediende ideeën voor het verbeteren van UVA.
5 De Gormogons
Officieel bekend als de Oude en Edele Orde van de Gormogons, ontstond dit bijzondere geheime genootschap in 1724, toen een artikel in Londen Dagelijkse bericht beschreven hun uiterlijk in de stad. Ze beweerden dat ze in het verleden uit de Chinezen, millennia afkomstig waren en hun doel leek te zijn om zichzelf op te zetten als anti-vrijmetselaars. Als een voormalige vrijmetselaar zich bij de groep wilde voegen, moest hij in feite eerst de vrijmetselaarsorde verwerpen.
Omdat ze geen papierwerk of geschriften van welke aard dan ook achterlieten, zijn de oorsprongen en gebruiken van de Gormogons bijna helemaal verloren aan de geschiedenis. Een theorie is dat de groep de oprichting was van Andrew Michael Ramsay, een fervent vrijmetselaar ook wel bekend als de Chevalier Ramsay. Wat de waarheid ook was, ze verdwenen in 1738, hetzelfde jaar dat paus Clemens XII zijn stier tegen de Vrijmetselarij publiceerde.
4 De Trilaterale Commissie
Tenslotte! Onze eerste geheimzinnige, trek-de-hefbomen-van-globale-politiek, met samenzwering beladen groep. Opgericht in 1973 door David Rockefeller, naar verluidt nadat zijn medeleden in de beruchte Bilderberggroep weigerden om Japanse leden in de club te betrekken, werd de Trilaterale Commissie ontworpen om samenwerking tussen de leiders van Japan, Europa, Canada en de Verenigde Staten te bevorderen. Rockefeller, evenals de andere medeoprichters, zagen problemen met de status-quo, in de overtuiging dat de verschillende landen die deel uitmaken van de Trilaterale Commissie baat zouden hebben bij een focus op het oplossen van hun gemeenschappelijke problemen.
Oorspronkelijk zou de groep pas drie jaar bestaan, een driejaarlijkse periode, maar hun werk is vervolgens tot de dag van vandaag verlengd voor extra perioden. Sinds de oprichting zijn de verschillende regio's uitgebreid met landen als China, India en Mexico. Conspiracy-theoretici wijzen er vaak op dat de groep, net als vergelijkbare organisaties, de leiding heeft over de aanklacht voor een wereldwijd bestuur of economisch systeem. (Dit is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat veel van de meest prominente politieke of private industrieleiders lid zijn of zijn geweest van de groep.)
3 De Durham University Assassins 'Society
Durham University, gelegen in Noordoost-Engeland, is de thuisbasis van een UNESCO Werelderfgoed (Durham Castle) en, misschien iets minder bekend, de Durham University Assassins 'Society (DUAS). DUAS werd opgericht in 1996 en is een van de oudste en meest actieve moordenaarsverenigingen ter wereld. Ze lopen het hele schooljaar een aantal verschillende "spellen", variërend in een aantal uren tot een paar weken. De "spellen" bestaan uit spelers die andere spelers proberen te "doden", normaal gesproken met een Nerf-pistool of een kartonnen mes.
DUAS reikt zelfs onderscheidingen uit aan zijn leden, waarvan er velen relatief gek zijn, zoals de Stephen King Award voor Beste Vertelling, die een jaar lang naar Millie Power ging voor het gebruik van poëzie in haar kill-rapporten. Bovendien zijn er ongelofelijk veel regels, met verbazingwekkende specificiteit, waarmee leden de "spellen" spelen.
2 Uttar Pradesh Association of Dead People
In 1975 vroeg een man genaamd Lal Bihari een banklening aan in zijn thuisdistrict Uttar Pradesh, India, om hem alleen te weigeren. Toen hij om de reden vroeg, vertelde de bank hem dat hij over zijn identiteit had gelogen omdat Lal Bihari dood was verklaard. Dus begon een 18-jarige reis om te bewijzen dat hij niet echt dood was. (Het bleek dat zijn oom een ambtenaar had omgekocht om het aandeel van Bihari van zijn voorouderlijke landbouwgrond over te nemen.)
Na weinig of geen vooruitgang te hebben geboekt, zocht Bihari naar anderen zoals hij. Hij vond uiteindelijk een grote ondergrondse verzameling van mensen en besloot de Uttar Pradesh Association of Dead People te vormen. Hun voornaamste doel is de regering te dwingen te erkennen dat ze leven, wat vaak hand in hand gaat met het herstel van land dat illegaal van hen is weggenomen door corrupte politici en scheve familieleden. Naast het aantrekken van duizenden mede-Indianen naar zijn groep, ontving Bihari in 2003 ook de Ig Noble Peace Prize.
1 The Hemlock Society
De Hemlock Society werd in 1980 opgericht door Derek Humphry in zijn Santa Monica-garage en werd een van de grootste organisaties die zich in de VS vestigden. Hun belangrijkste filosofie was dat mensen de mogelijkheid hadden om legaal hun eigen leven te beëindigen, door het gebruik van door artsen voorgeschreven medicijnen. (Ze geloofden niet om zelfmoord om emotionele redenen, alleen voor mensen met terminale of onbehandelbare ziekten.) Hoewel ze nooit officieel iemand hebben geholpen zelfmoord te plegen, hebben verschillende leden in het verleden met andere leden geholpen. (Sommige mensen betwisten deze bewering, verwijzend naar beschrijvingen van vergiften en dodelijke niveaus die in de voorbije literatuur zijn gevonden.)
Hun naam is afgeleid van het verhaal van de dood van de Griekse filosoof Socrates, waarin hij de hemlockgif dronk. Ledenniveaus in de groep plateerden in de jaren negentig voordat andere gelijkgestemde groepen ontstonden en de niveaus begonnen af te nemen.In 2003, misschien met het gevoel alsof een rebranding op orde was, veranderde de groep de naam in End of Life Choices, voordat ze een jaar later samensmolten met een nieuwe organisatie genaamd Compassion & Choices. (Ze raakten ook verlost van hun oude motto: "Good life, good death.")