10 geheimen De katholieke kerk hoopt dat je bent vergeten

Veel lezers van onze laatste lijst met 10 Dirty Secrets van de katholieke kerk hadden het stiekeme vermoeden dat er meer was in het verhaal - meer vuile geheimen om te ontdekken. Nou, die vermoedens waren goed gefundeerd.

10 De leugens van moeder Theresa

Hoewel Moeder Teresa in 2003 werd heilig verklaard door de Katholieke Kerk, was zij in werkelijkheid verre van de heilige die de Kerk u zou doen geloven. Moeder Teresa is zelfs niet eens haar echte naam; ze werd geboren Anjeze Gonxhe Bojaxhiu in Albanië. De problemen eindigen zeker niet met haar pseudoniem. Onderzoekers van tegenwoordig hebben Mother Teresa een lege 'PR-truc' van het Vaticaan genoemd om hun aangetaste imago te rehabiliteren.

Moeder Teresa's roep om faam is het helpen van armen over de hele wereld, maar ze deed het tegenovergestelde gedurende haar hele leven. Moeder Teresa maakte een praatje met de rechtse Haïtiaanse dictator Jean-Claude Duvalier en accepteerde geld van hem dat was gestolen uit de armen van Haïti. Duvalier stond bekend om het stelen van miljoenen mensen uit de armen van Haïti, zodat hij zijn eigen weelderige levensstijl kon behouden. Hij besteedde $ 2 miljoen aan geld van Haïti om zijn extravagante bruiloft te betalen. Duvalier profiteerde ook van de drugshandel en verkocht de lichaamsdelen van overleden Haïtianen.

Moeder Teresa wreef ellebogen met een andere dief met de naam Charles Keating. Als die naam voor jou een belletje rinkelt, zou het moeten; Keating is de bankier die vooral bekend staat om het bedriegen van Amerikaanse belastingbetalers van meer dan $ 3 miljard tijdens de spaar- en leencrisis in de jaren '80 en '90. Keating schonk $ 1,25 miljoen aan Moeder Teresa en leende haar zijn privéjet, zodat de zendeling de wereld rond kon jagen. Keating zou later worden veroordeeld in staats- en federale rechtbanken van een litanie van misdaden, waaronder afpersing, fraude en samenzwering. Nadat Keating veroordeeld was, weigerde Moeder Teresa het gestolen geld terug te geven en vroeg een van de rechtbanken zijn vonnis ongedaan te maken.

Wat ze deed met het geld blijft in het geding. De zorg die zij gaf aan de zieken en armen in haar hospices werd als volkomen ongezond gezien, medische zorg was volstrekt ontoereikend en cruciale pijnbestrijding voor de stervenden was wreed ontoereikend. Haar hospices bleken niet eens een onderscheid te maken tussen terminaal zieke patiënten en degenen die konden worden genezen. Bijgevolg stierven patiënten met geneesbare ziekte aan de slechte, ongezonde behandeling die ze kregen van de faciliteiten van Moeder Teresa.

Haar motivatie om deze hospices te vestigen, was mogelijk minder mededogen en meer fundamentalisme. Moeder Theresa moedigde mensen die in haar hospices werkten moedwillig aan om stervende patiënten te dopen, ongeacht de religieuze overtuigingen of instemming van de patiënt. Moeder Teresa's fundamentalisme reikte verder dan het onderwerp van de doop. Ze beweerde dat abortus 'de grootste vijand van vrede in de wereld' was en verzette zich tegen anticonceptie, zelfs in gevallen van verkrachting en incest.

Moeder Teresa verdedigde ook een pedofiele priester genaamd Donald McGuire, die probeerde hem clementie te krijgen nadat hij was veroordeeld voor het verkrachten van kinderen. Ze wilde dat hij opnieuw werd opgenomen als priester ondanks zijn gruwelijke misdaden.

De grootste ironie van dit alles is dat Moeder Teresa aan het einde van haar leven niet eens geloofde in het fundamentalisme dat ze spuugde of de religie die ze haar leven bracht. Na haar dood doken de brieven die Moeder Teresa naar het Vaticaan had geschreven op en onthulden ze dat ze niet meer geloofde in de religie die ze had aangesloten. Moeder Teresa schreef: "Waar werk ik voor? Als er geen God is, kan er geen ziel zijn. Als er dan geen ziel is, Jezus, dan bent u ook niet waar. '

9 Alliantie met radicale islamisten

In 1994 kwamen 180 landen bijeen om een ​​voorstel met de Verenigde Naties op te stellen om de komende crisis van de overbevolking aan te pakken. Het plan ontmoette een onverwachte vijand in de katholieke kerk. In haar oppositie tegen het plan reikte de katholieke kerk uit naar onwaarschijnlijke bondgenoten: radicale islamisten.

Het bevolkingsplan opgesteld door vertegenwoordigers van 180 landen trachtte de overbevolking te knoeien met maatregelen om de rechten van de vrouw en reproductieve rechten over de hele wereld te vergroten. De katholieke kerk vond dat de taal inging tegen hun conservatieve opvattingen over abortusrechten en seksuele vrijheid. Maar de katholieke kerk had het moeilijk om bondgenoten over de hele wereld te vinden om zich te verzetten tegen de maatregelen, dus verenigden zij zich met 'radicale en fundamentalistische regeringen en groepen in islamitische landen'.

De verhuizing kreeg een snelle opzegging van westerse landen over de hele wereld. Westerse diplomaten vreesden dat het Vaticaan islamitische radicalen zou ondersteunen met plannen om regeringen rond het Midden-Oosten omver te werpen en hun eigen radicaal-islamitische staat te vormen.

Nadat Iran zich had aangesloten bij de katholieke kerk, wees minister van Buitenlandse Zaken Mohammad Hashemi Rafsanjani op een groter geheel tussen het Vaticaan en de Iraanse islamist. Rafsanjani zei: "Samenwerking tussen religieuze regeringen ter ondersteuning van het verbannen van abortus is een goed begin voor het concept van samenwerking op andere gebieden."

Het Vaticaan sloeg ook een soortgelijke alliantie aan met Libië en andere islamitische fundamentalistische regeringen. Als resultaat van de deal probeerde het Vaticaan Libië te helpen zijn conflicten met westerse naties te onderdrukken. De westerse naties probeerden de dictatuur te voorkomen nadat het de Lockerbie-terroristische aanslag van 1988 had gesponsord, wat resulteerde in de dood van 259 personen.

8 Jozef Tiso

Het is bekend dat de katholieke kerk zich in de Tweede Wereldoorlog verbonden heeft met fascisten, met name met Mussolini door het Verdrag van Lateranen te ondertekenen. Een minder bekende fascistische dictator van die tijd was echter een praktiserende katholieke priester.

Voordat Jozef Tiso het dictatorschap kreeg, sneed hij zijn tanden in een prestigieus seminarie in Wenen en werd hij tot priester gewijd.Vader Tiso werkte vervolgens als assistent-priester voordat hij de geestelijke directeur werd van een van de grootste seminaries van Slowakije. Al snel begon Tiso de politiek in te dijken. Hij trad toe tot de fascistische partij van Slowakije en diende als redacteur van een Slowaakse krant waarin hij een reeks uiterst antisemitische artikelen publiceerde in aanloop naar de Holocaust.

Het duurde niet lang voordat Tiso een van de leiders werd van de fascistische Slowaakse Volkspartij. Pater Tiso en zijn vertrouwelingen verschoven de partij naar het harde recht in lijn met de nabijgelegen nazi-partij, en omarmden het klerikale nationalisme en fascisme geïnspireerd door Tiso's eigen merk van het rechtse katholicisme.

Pater Tiso werd in 1925 verkozen tot lid van het Slowaakse parlement, maar hij zou opstijgen naar de rol van dictator toen Nazi-Duitsland Sudetenland bezet hield in 1938. Tiso vestigde snel een dictatuur en sloot een bondgenootschap met de nazi-partij. Slowakije werd de Slowaakse Republiek, een marionettenstaat van nazi-Duitsland.

Gedurende deze tijd waren 16 van de 63 leden van het parlement van Slowakije priesters. Het fascistische parlement van Slowakije begon al snel anti-joodse wetgeving te geven. Slowakije werd toen het eerste land dat zijn Joodse inwoners begon te deporteren naar concentratiekampen die door nazi-Duitsland werden gerund, waardoor de Holocaust effectief in beweging werd gezet.

Volgens een volkstelling van december 1940 waren er toen 88.951 joden in Slowakije. Ten eerste stuurde Tiso's Slowakije 20.000 Joden naar de nazi's om in werkkampen te worden gebruikt voordat ze werden gedood. Tegen juni 1924 werden ongeveer 52.000 Joden gedeporteerd uit Slowakije - bijna 60 procent van de Joodse bevolking van Slowakije. De meesten werden naar Auschwitz gestuurd, waar ze door de nazi's werden vermoord.

Hitler was getuige van een toespraak van Tiso in 1942, waarin Tiso zijn joodse deportatieplan aankaartte. Na de toespraak merkte Hitler op: "Het is interessant hoe deze kleine katholieke priester Tiso ons de Joden stuurt!"

Tiso werd in 1944 tijdens de Slowaakse Nationale Opstand uit de macht gehaald. Vlak voordat hij werd afgezet, vertelde de radio van het Vaticaan aan zijn luisteraars dat pater Tiso met pensioen ging in zijn rol als monseigneur voor het Vaticaan, "vanwege zijn politieke activiteiten." Nadat Slowakije de volgende jaren door de Sovjet-Unie was bevrijd van nazi-controle, pater Tiso werd veroverd door Amerikaanse troepen in juni 1945. Hij werd in 1947 voor hoogverraad opgehangen.

Gedurende zijn hele politieke loopbaan bleef hij een praktiserend katholieke priester.

Tiso is niet de enige dictator die op het seminarie begint als aspirant-priester. De USSR-dictator Joseph Stalin studeerde ook om priester te worden op het toonaangevende orthodoxe seminarie van Rusland, het Tiflis spirituele seminarie.

7 Excommunicatiebeleid

In 2009 kwam de katholieke kerk in Brazilië onder vuur te liggen wegens het straffen van een minderjarig meisje dat was verkracht en vervolgens een abortus had ondergaan. De kerk kon het meisje niet zelf excommuniceren omdat minderjarigen niet geëxcommuniceerd kunnen worden, maar de kerk heeft haar moeder geëxcommuniceerd. De kerk excommuniceerde ook de artsen die de noodabortering uitvoerden. Ze excommuniceerden de verkrachter van het meisje echter niet.

In feite verzet de katholieke kerk zich zo abrupt tegen abortus dat het niet alleen de excommunicatie waard is; de kerk gelooft dat het in sommige gevallen de dood waardig is. De katholieke kerk heeft eerder vastgesteld dat het liever een vrouw zou laten sterven dan een levensreddende abortus te krijgen.

Het schandaal bracht een nog groter probleem aan het licht voor de katholieke kerk die voortkomt uit de kernleer. Eerst en vooral beschouwt het een misdaad die excommunicatie waardig is, niet als verkrachting, ook al is het hebben van een abortus na een verkrachting een daad waardig om te excommuniceren. De bizarre normen van het Vaticaan over excommunicatie komen ook aan de orde bij pedofiele priesters. De katholieke kerk beschouwt pedofilie en misbruik van kinderen niet als excommunicatie op zich.

In feite excommuniceerde de katholieke kerk de nazi's zelfs niet voor de misdaden tegen de mensheid die zij pleegden, ondanks het feit dat veel nazi-leiders katholieken praktiseerden. Er is maar één nazi om geëxcommuniceerd te worden door de katholieke kerk, en dat was Joseph Goebbels. Het Vaticaan excommuniceerde hem niet voor het starten van de Tweede Wereldoorlog of de Holocaust; in plaats daarvan excommuniceerde de kerk Goebbels omdat hij met een gescheiden protestant trouwde.

Tot voor kort was geen enkele pedofiele priester die kinderen had misbruikt, geëxcommuniceerd door de katholieke kerk. Eind vorig jaar brak paus Franciscus het precedent van de kerk en gaf de eerste excommunicatie uit van een pedofiele priester die kinderen seksueel had misbruikt. De priester was veroordeeld voor het misbruik en veroordeeld tot drie jaar eerder 14 jaar gevangenisstraf.

Maar als u denkt dat paus Franciscus de excommunicatiepraktijken van de kerk volledig heeft herzien, denk dan nog eens goed na. Paus Franciscus excommuniceerde ook een priester omdat hij pleitte voor vrouwen om priesters te kunnen zijn en om te geloven dat het homohuwelijk volkomen redelijk is.

6 Witwaspraktijken en belastingontduiking

De Vaticaanse bank is notoir arm, zo niet corrupt in het beheren van haar financiën. Terwijl gemeenten in katholieke kerken over de hele wereld denken dat het geld dat ze in collecteborden gieten naar liefdadigheid of priesters gaat, is de waarheid dat het geld naar veel lugubere activiteiten gaat.

In 2013 waren de directeur van Vatican Bank, adjunct-directeur en senior accountant allemaal belast met het gebruik van hun posities om deel te nemen aan een massale witwasregeling. De Vaticaanse Bank was jarenlang in onderzoek voor het witwassen van geld.

De Italiaanse politie beweerde dat de Vaticaanse Bank als een 'trust company' actief was geweest, die geheime gelden van de corrupte politici en bedrijven had bewaard, samen met de maffia. De bank gebruikte ook haar financiën om politieke partijen om te kopen.

De Vaticaanse bank is zo verweven met de maffia, dat nadat paus Franciscus maanden geleden de corruptie in de bank probeerde te manipuleren, de Italiaanse openbare aanklagers dachten dat hij in gevaar dreigde te worden vermoord door de maffia.

De banden van het Vaticaan met de maffia zijn zo sterk dat het één miljard lire accepteerde om een ​​beruchte Italiaanse misdaadbaas te begraven in zijn basiliek naast voormalige pausen.

5 Age of Consent

De katholieke kerk is beroemd geplaagd door gevallen van wijdverbreid kindermisbruik door haar priesters. Vreemd genoeg was het kindermisbruik in Vaticaanstad niet zo illegaal als in de rest van de wereld. Dat komt omdat de leeftijd van toestemming in het Vaticaan slechts 12 jaar oud was. In feite was de leeftijd van toestemming in het Vaticaan pas in juli 2013, toen paus Franciscus de leeftijd van toestemming verhoogde tot 18 jaar na de kerkelijke pedofilie en prostitutieschandalen.

Tot de schokkend recente verandering had het Vaticaan de laagste leeftijd van toestemming in de wereld. De 12-jarige ouderdom van de toestemming verbond het Vaticaan met de Filippijnen, Mexico, Angola en Zimbabwe, die allemaal een 12-jarige leeftijd van instemming met deze dag hebben.

Deze angstaanjagende lage leeftijd van toestemming kan verklaren waarom de katholieke kerk het kindermisbruik vaak niet beschouwt als de pedofilie van zijn priesters. Hooggeplaatste kerkfunctionarissen zoals de staatssecretaris van het Vaticaan beweren dat homoseksualiteit de schuld is van kindermisbruik door haar priesters, niet van pedofilie, en noemt homoseksualiteit een 'pathologie'.

4 De illegale handel in ivoor aanwenden

De ivoorhandel is een gruwelijke praktijk. De vaak illegale handel heeft ertoe geleid dat veel soorten in gevaar zijn gekomen, waardoor de olifantenpopulatie in Afrika is gedecimeerd. Olifanten, een van de meest intelligente soorten ter wereld, worden zinloos en onmenselijk gedood en hun ivoren slagtanden worden opgelicht. De rest van het lichaam van de olifant wordt weggegooid als afval. Misschien is de belangrijkste reden dat de illegale praktijk bestaat, vanwege de georganiseerde religie.

Om het geweld te stoppen, kwamen 180 landen samen en vormden het CITES-verdrag, of de Conventie over de internationale handel in bedreigde diersoorten. Het doel van het verdrag is om bedreigde diersoorten uit te houden door te stoppen met praktijken die hun populaties hebben vernietigd, zoals de handel in ivoor of de handel in haaienvinnen. Er was een opmerkelijke uitzondering bij de ondertekenaars: de katholieke kerk.

De katholieke kerk verzette zich tegen de poging om bedreigde diersoorten te beschermen omdat de katholieke kerk veel ivoor koopt. Het doet dit niet uit noodzaak, maar uit de traditie. Veel van de decoratieve crucifixen in katholieke kerken zijn gemaakt van ivoor, dat alleen kan worden gemaakt door een olifant te slachten.

3 Twijfelachtige liefdadigheidsbeleid

De katholieke kerk versterkt haar imago door zichzelf te profileren als een liefdadigheidsorganisatie. Haar congregaties worden ertoe gebracht te geloven dat hun donaties aan de kerk van brandstof zijn voor liefdadigheidsdoelen overal ter wereld. Het doel van de katholieke kerk voor deze liefdadigheid is echter vaak reclame in plaats van altruïsme.

Onlangs beweerde de katholieke kerk dat het al haar liefdadigheidswerk in Washington, D.C. zou stoppen als de stad een wet goedkeurde die het homohuwelijk zou legaliseren. Hoewel ze niet echt stopten met werken in Washington, D.C. toen het homohuwelijk werd gelegaliseerd, stopten de Washington Catholic Charities niet langer om voordelen te bieden aan alle echtgenoten van beide homoseksuelen. en heteroseksuele werknemers. Om legaal voordelen te vermijden voor mensen in homohuwelijken, stopten ze met het verstrekken van voordelen aan iedereen.

De katholieke kerk probeerde haar invloed aan te wenden om te voorkomen dat liefdadigheidsinstellingen in de Verenigde Staten rechten van homoseksuele burgers ondersteunen. Toen de katholieke kerk hoorde dat de YMCA patroon aan het maken was met een organisatie die LGBT-rechten ondersteunt, heeft de katholieke kerk de YMCA verteld de banden met de groep te verbreken of 60.000 dollar van haar financiering te verliezen. De YMCA ging niet achteruit, dus de katholieke kerk rukte de financiering van de YMCA op, samen met acht andere liefdadigheidsgroepen. Toen alles gezegd en gedaan was, rukte de katholieke kerk meer dan $ 300.000 aan financiering voor liefdadigheidsinstellingen alleen maar omdat ze begonnen gelijke rechten voor de LGBT-gemeenschap te ondersteunen.

2 Gedwongen castratie van misbruikte jongens

castraat was een klassieke stijl van zingen; mannelijke zangers zongen in een hoger bereik, dat meestal alleen door vrouwen kan worden gezongen. Om deze high te produceren castrato stem in mannen, de zanger moet letterlijk worden gecastreerd voordat hij begint met de puberteit, waardoor zijn lichaam geen geslachtsrijpheid bereikt en zijn stem niet kan vallen.

Je vraagt ​​je misschien af ​​waarom vrouwen niet alleen de hoge tonen zingen? Welnu, de katholieke kerk heeft nooit gedacht dat het een optie zou zijn om vrouwen toe te laten in hun kerkkoren te zingen, daarbij verwijzend naar een bijbelvers: "laat vrouwen zwijgen in de kerk." In 2001 werd onthuld dat de katholieke kerk korenjongens had aangemoedigd gecastreerd worden om hun zangbereik te veranderen. Vanaf de 16e eeuw castreerde de katholieke kerk haar prepubescent koorjongens om opzettelijk te voorkomen dat ze seksuele rijpheid bereikten.

Sommige van de castrato zangers, zoals Alessandro Moreschi, waren beroemd onder de Europese opera-gangers uit die tijd. Moreschi en mensen zoals hij werden geprezen om hun vermogen om de vocale kracht van het mannelijke lichaam te gebruiken met het hoge register van de vrouwelijke stem. De meerderheid van de gecastreerde jongens werd echter niet in staat gesteld om te zingen of een normaal leven te leiden. Ze werden daarom weggegooid door de kerk, waarvan gedacht werd dat ze "nutteloos was, zelfs als circusfreaks."

In 1902 vaardigde de katholieke kerk een decreet uit dat de praktijk binnen de Sixtijnse kapel verbood, maar het Vaticaan bleef de praktijk tolereren. De laatste castrato zanger dacht te worden beïnvloed door de castratiepraktijk met pensioen in 1959.

Maar het gebruik van de katholieke kerk voor castratie had soms een nog donkerdere bedoeling. In 2012 werd bekend dat de katholieke kerk in Nederland met geweld de koorjongens had gecastreerd die dreigden de politie te vertellen dat zij seksueel misbruikt waren door haar priesters. De Nederlandse onderzoeksjournalist Joep Dohmmen ontdekte het verhaal van een jonge jongen op een katholieke kostschool die seksueel werd misbruikt door een Nederlandse monnik en meldde het misbruik in 1956 aan de Nederlandse politie. Nadat de Nederlandse katholieke kerk ontdekte dat de jongen het misbruik aan de autoriteiten brachten hem naar een kerkelijke psychiatrische afdeling, verklaarden hem homoseksueel te zijn en dwongen hem met geweld te castreren.

Er zijn minstens 10 andere soortgelijke gevallen geweest onder de klasgenoten van de jongen, die ook seksueel werden misbruikt door priesters en vervolgens met geweld werden gecastreerd door de katholieke kerk toen ze het probeerden te melden.

1 De Rwandese genocide

De Rwandese genocide - de slachting van de Tutsi-minderheid en sommige Hutu's door de Hutu-meerderheid - beweerde naar schatting 800.000 levens in slechts vier maanden in 1994. Maar liefst 20 procent van de bevolking van Rwanda werd zinloos gedood en ongeveer 70 procent van de Tutsi-minderheid . Nadat het bloedvergieten was geëindigd, zocht het land - zo niet de wereld - paniekerig naar de moorddadige daders om hen voor het gerecht te brengen. Veel van de moordenaars achter de genocide verdwenen plotseling en de katholieke kerk kan verantwoordelijk zijn voor hun ontsnapping.

Ten tijde van de genocide werd de katholieke kerk "de machtigste sociale instelling in Rwanda" genoemd. Ongeveer tweederde van de bevolking van Rwanda is katholiek. Mensenrechtengroepen en overlevendengroepen beweren dat de katholieke kerk medeplichtig was aan het toestaan ​​van de genocide, terwijl sommige katholieke geestelijken zelf deelnamen aan het bloedbad. Bovendien hebben de katholieke kerk en haar geestelijkheid sommige van de daders van de genocide geholpen om uit Rwanda te vluchten om aan vervolging te ontsnappen of om hen te beschermen tegen uitlevering.

Zoals andere priesters deden met de nazi-ratificaties na de Tweede Wereldoorlog, hielp en beschermde een georganiseerd netwerk van katholieke priesters de genocidale priesters. Het netwerk smokkelde de criminelen uit Rwanda naar Europa, waar ze beschermd konden worden tegen vervolging en zelfs doorgaan met prediken in katholieke kerken. Velen vluchtten naar Italië vanwege de sterke aanwezigheid van de katholieke kerk in het land en het vermogen om uitlevering te bestrijden.

Een van die priesters was pater Athanase Seromba. Tijdens de Rwandese genocide vertelde pater Seromba ongeveer 2.000 Tutsi's dat ze konden schuilen voor het geweld binnen de kerk die hij bediende. Op 6 april 1994, toen 2.000 van de Tutsi's zich binnen verzamelden, beval Seromba de kerk om te worden platgewalst met de Tutsi's erin. Nadat de kerk was afgevlakt, schoten pater Seromba en zijn handlangers de overgebleven overlevenden neer.

Nadat de genocide was gestopt vluchtte pater Seromba uit Rwanda met behulp van een netwerk van sympathieke geestelijken. Hij bleef oefenen als priester voor de katholieke kerk onder een valse naam in een kerk in de buurt van Florence, Italië. Hij ging onopgemerkt tot 2002, toen hij werd ontdekt door onderzoekers die bij het Internationale Tribunaal voor Rwanda werkten. De hoofdaanklager van het tribunaal beweerde dat het Vaticaan de uitlevering van pater Seromba had gestreden om zijn proces het hoofd te bieden. Het Vaticaan vertelde de aanklager dat pater Seromba "goede werken in Italië deed".

Mensenrechtenadvocaten over de hele wereld hebben al lang aangedrongen op de verontschuldigingen van de katholieke kerk voor haar rol in de Rwandese genocide en de nasleep ervan. Tot dusverre heeft de katholieke kerk geen dergelijke verklaring afgelegd.