Delen:
10 verbluffende genezingen die je laten geloven in wonderen
Het dorp Lourdes in de Pyreneeën van Zuid-Frankrijk was de plaats van een wonderlijke reeks visioenen in 1858. Beginnend op 11 februari, in de nabijgelegen grot van Massabielle, zou de 14-jarige Bernadette Soubirous de Maagd Maria achttien keer hebben gezien. Twee weken later verscheen er een bron in de grot.
Acht miljoen pelgrims bezoeken nu elk jaar het heiligdom en zeggen dat de wateren opmerkelijke helende krachten vertonen. De katholieke kerk heeft ongeveer 7.000 gevallen van onverklaarde genezingen in het heiligdom daar gedocumenteerd en tientallen van hen als officiële wonderen verklaard.
Functiekaart met foto: Xandar / Wikimedia10 Catherine Latapie
Verlamde vingers
De allereerste persoon die naar verluidt in Lourdes werd genezen, was eerder tijdens de zwangerschap uit een boom gevallen. Haar hand brak haar val en redde de baby. Maar ze ontwrichtte haar bovenarm, scheurde door een grote bundel zenuwen en verlamde twee van haar vingers - permanent, zo veronderstelden mensen.
Tijdens de zeer vroege ochtenduren van 1 maart 1858 bezocht Catherine Lourdes, nog steeds zwanger. Ze ontmoette Bernadette en de twee baden samen. Toen Bernadette de stroom daar voor de eerste keer ontdekte, baadde Catherine haar hand erin, en haar vingers konden bewegen zoals ze waren vóór het ongeluk. Ze kwam later op de avond thuis en baarde de zoon die ze droeg. In 1882, 24 jaar later, werd die zoon tot priester gewijd.
9Henriette Bressolles
Tuberculose, nierfalen en interne verlamming
Henriette Bressolles was een militaire verpleegster die vanaf 1914, het begin van de Eerste Wereldoorlog diende. Op de een of andere manier kwam ze, ondanks zo'n gruwelijk bloedvergieten, ongeschonden door de oorlog. In 1918 werd ze echter opgenomen in een militair hospitaal met de ziekte van Pott, een type tuberculose dat in de ruggengraat verschijnt in plaats van in de longen. Samen met deze ziekte ontstonden verlamming van de darm en blaas en een vorm van meningitis. Vanaf 1922 was ze beperkt tot een gegoten gipslichaam en onderging ze talloze behandelingen voor haar steeds ernstiger wordende en gecompliceerde aandoeningen.
In de komende jaren werd het alleen maar erger. Henriette ontwikkelde uremie, waarbij de nieren afbreken en de afvalproducten in de urine in het bloed blijven hangen. Maar op 7 maart 1924 werd ze meegenomen naar Lourdes. Na een bezoek aan de grot voelde ze een "pijnlijke breuk" en binnen enkele dagen was ze genezen en mobiel geworden.
8 Jean-Pierre Bely
Multiple sclerose
Jean-Pierre Bely heeft verschillende jaren als verpleegster in de intensive care doorgebracht voordat hij tot de rol van patiënt kwam. In 1972 werd hij gediagnosticeerd met multiple sclerose en zijn zenuwstelsel ontbrak hem in het volgende decennium. Hij ging van het gebruik van een wandelstok naar een rolstoel om volledig bedlegerig te zijn.
In oktober 1987 maakte hij een zeldzaam vertrek uit zijn bed voor een pelgrimstocht naar Lourdes. De dag na zijn bezoek ervoer hij een nieuwe sensatie in zijn vel. Het was koud en het was een beetje pijnlijk, maar toen veranderde het in een groeiend gevoel van aangename warmte. Toen ontdekte hij langzaam dat hij zijn armen kon bewegen - en uiteindelijk zelfs kon lopen.
Hij voelde zich zo zelfbewust over zijn herstel dat hij op weg naar het treinstation voor zijn terugkeer naar huis terugglipte in een rolstoel.
7 Louis Bouriette
Gedeeltelijke blindheid
Toen Joseph en Louis Bouriette in 1853 werden gevangen in een groeve-explosie, wist Louis alleen levend te ontsnappen. Toch ontsnapte hij niet aan ongedeerde artsen die hem de diagnose 'ongeneeslijke amaurosis' of permanente blindheid in zijn rechteroog hadden gesteld. Hij leefde 20 jaar met de verwonding, totdat hij het nieuws hoorde van de grot van Lourdes in maart 1858. Hij kon de bron daar niet zelf bezoeken, maar hij stuurde zijn dochter om wat water voor hem te halen.
Het water was naar verluidt modderig, maar hij baadde er herhaaldelijk zijn rechteroog in. Drie dagen later begon zijn slechte oog objecten te visualiseren. Al snel kreeg hij een volledig gezichtsvermogen terug. Zijn arts sinds het ongeluk, Dr. Dozous, documenteerde het herstel, volledig zijn verbazing uitdrukkend.
6 Francis Pascal
Totale blindheid, meningitis
Francis Pascal uit Beaucaire in Frankrijk was het tweede kind dat ooit in Lourdes genezen werd. In 1937, op driejarige leeftijd, ontwikkelde hij meningitis, waardoor hij blind en zonder enig gebruik van zijn ledematen. Verschillende artsen hebben zijn toestand bevestigd.
Hij baadde tweemaal in de genezende wateren in 1938. Na de tweede duik, voordat zijn moeder hem zelfs op de grond zette, wees de jongen plotseling een vinger naar een nabijgelegen driewieler op de esplanade. Zijn gezichtsvermogen keerde terug en zijn ledematen hervonden hun vermogen om te functioneren.
Een bezoek van 1946 aan het Medisch Bureau van Verificaties, zijn eerste volledige onderzoek, stelde dat "genezen werd bevestigd, meer dan acht jaar werd gehandhaafd, waarvoor geen medische verklaring mogelijk was." Hij bracht een groot deel van zijn latere leven door met het lezen van klassieke romans.
5 Yvonne Fournier
Verlamde arm
In 1940 werkte de 17-jarige Yvonne Fournier in een fabriek in St. Alevis, Frankrijk, toen een machinegordel haar linkerarm opraapte. Ze kreeg negen opeenvolgende operaties op de arm, maar ze deden weinig - haar arm was volledig verlamd.
Toen, in 1945, organiseerde Lourdes een nationale bedevaart, de eerste sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. Ongeveer 50.000 Franse katholieken bezochten het heiligdom en Yvonne was er op de eerste dag van de pelgrimstocht op 19 augustus. De functie en het gevoel keerden terug naar haar arm zodra ze hem in het water doopte.
Haar genezing was een van de twee die het medisch bureau van Lourdes die week erkende.De andere was een zaak van het voorgaande jaar, waarin een 20-jarige Française, slechts enkele uren na de dood, genezen was van haar longziekte.
4 Rose Martin
Keelkanker
In 1945 werd Rose Martin uit Nice gediagnosticeerd met keelkanker en twee afzonderlijke operaties deden weinig om haar te behandelen. Tegen 1947 was ze praktisch comateus.
Om haar naar Lourdes te brengen, moest de familie van Rose haar zware doses kamfer en morfine toedienen om de reis draaglijk te maken. Er waren drie dalingen in het water nodig om de anesthesie te verminderen en haar ziekte leek er mee af te nemen. Ze voelde een duidelijke verbetering en ze begon haar eigen kracht te gebruiken. Bij haar terugkeer naar Nice konden artsen geen spoor van haar ziekte vinden.
3 Zus Marie Marguerite
Nierfalen, angina, oedeem
De genezing van zuster Marguerite gebeurde niet echt in Lourdes, maar ze had wel toegang tot het water uit de grot. Dit moedigde velen aan die niet naar Lourdes konden komen maar toch de genezende kracht zochten - de bron van zo'n wonderbaarlijke genezing kon kennelijk worden getransporteerd.
In 1924 leed ze aan nieraandoeningen, angina, oedeem (ernstige zwelling) in haar benen en alle bijbehorende pijn. Toen haar toestand verslechterde, vervingen degenen die voor haar zorgden al haar medicijnen met water uit Lourdes. Tegelijkertijd begonnen de andere zusters van haar klooster negen dagen van gebed, bekend als een noveen, aan OLVrouw van Lourdes voor zuster Marguerite.
Op de laatste dag van de noveen begon de pijn van zuster Marguerite te verdwijnen en volledig hersteld van haar ziekten. De volgende dag voerde ze haar normale taken uit in het klooster.
2 Marie Savoye
Falende hartkleppen
Gedurende 13 jaar leed Marie Savoye uit Cambrai in Noord-Frankrijk aan reumatische hartklepaandoeningen. Naast haar zwakke hart had ze een constante koorts en voortdurend bloed. In 1901 wilde ze naar Lourdes, maar haar artsen zeiden dat ze te ziek was om daar in het eigenlijke water te worden geplaatst. Maar dat leek haar er niet van te weerhouden om de genezende voordelen van Lourdes te ontvangen.
Tijdens een ceremonie voor haar in Lourdes, de Benediction of the Blessed Sacrament, verdwenen al haar symptomen plotseling. Ze bracht een groot deel van haar leven door met het helpen van anderen uit waardering voor de fysieke en spirituele hulp die ze had gekregen.
1 Marie Borel
Intestinale fistels, abcessen
Marie Borel was van Mende, in Lozère, in het landelijke, bergachtige gebied van Zuidoost-Frankrijk. Sinds ze 22 was, leed ze aan herhaalde aanvallen van acute appendicitis. Hoewel een blindedarmoperatie in 1925 in het ziekenhuis van Montpelier dat medische probleem oplost, ontwikkelde ze een reeks andere maaggerelateerde problemen, waaronder scheurtjes in haar darmkanaal. Complicatie bij complicaties deed zich voor, daaropvolgende operaties waren niet succesvol en naast het ontwikkelen van nog twee abcessen ervoer ze rugpijn die haar verhinderde bijna drie jaar te lopen.
Op 21 augustus en opnieuw op 22 augustus 1907 werd ze ondergedompeld in het water in Lourdes. In die tijd werd opgemerkt dat toen de verbanden die haar abcessen bedekten werden verwijderd, de abcessen grotendeels werden genezen, wat uiteindelijk leidde tot een volledig herstel. Niet alleen dat, de verbanden zelf waren onverklaarbaar droog.