10 Signs Britain Is Becoming A Creepy Police State

In december 2014 waarschuwde de hoofdcommissaris van Greater Manchester, Sir Peter Fahy, dat het VK dreigde te drijven naar een politiestaat. Bijna een jaar later begint het erop te lijken dat hij gelijk had. Overal in het land worden tal van maatregelen genomen die suggereren dat het VK misschien een heel duistere weg inslaat. Terwijl het land nog steeds lichtjaren voorloopt op plaatsen als Rusland, Iran, Noord-Korea en Saoedi-Arabië, vormen de volgende nieuwe wetten een zorgwekkende stap in de verkeerde richting.

10 Permanente massabewaking

Fotocredit: Mike1024 / Wikimedia

De Snowden-onthullingen van 2013 hebben de wereld veranderd. Als een direct gevolg van het gefluister van de NSA, heeft het Congres in 2015 een wet aangenomen die het verzamelen van grote hoeveelheden gegevens verbiedt. Het was een overwinning voor burgerlijke vrijheden ten opzichte van staatsinmenging. Maar terwijl Obama de wet ondertekende in wet, ging het VK precies in de tegenovergestelde richting. Op dit moment is een nieuw leven ingeblazen versie van het zogenaamde Snoopers-handvest dat in 2012 werd verslagen, klaar om iedereen in het Verenigd Koninkrijk onder permanente massasurveillance te plaatsen.

Voorgesteld door de conservatieve minister van Binnenlandse Zaken Theresa May, zou de factuur het verplicht maken voor dataleveranciers om ieders zoekgeschiedenis op internet voor een jaar op te slaan. Deze gegevens zouden door de veiligheidsdiensten kunnen worden doorzocht, met uiterst weinig overzicht om te verzekeren dat deze bevoegdheden niet worden misbruikt. Dit is alles ondanks een recensie van het Witte Huis die concludeert dat het verzamelen van bulkgegevens niets bijdraagt ​​aan het vergroten van de openbare veiligheid.

Misschien nog zorgwekkender, de wet ondermijnt ook het concept van encryptie. Op dit moment, als je een iMessage via Apple verstuurt, heeft Apple zelf geen idee wat je hebt gezegd. De codering betekent dat het bericht vervormd wordt totdat het de ontvanger bereikt. Apple heeft fysiek geen toegang tot uw bericht, zelfs niet als het wordt besteld door een overheid. De nieuwe wet zou dat veranderen, met mogelijk catastrofale gevolgen.

Onder nieuwe wetten zouden bedrijven zoals Apple en Google uw onversleutelde berichten op verzoek moeten leveren. Dit betekent dat er een achterdeur wordt gemaakt in hun eigen codering. Er is niet zoiets als een achterdeur die alleen de 'goeien' kunnen gebruiken. Een hack maken die niet door hackers kan worden uitgebuit, is letterlijk onmogelijk. Als deze wet verstrijkt, zou encryptie in het Verenigd Koninkrijk aanzienlijk worden verzwakt. Iedereen met een beetje technische kennis zou al uw berichten kunnen onderscheppen en lezen. Ondertussen zouden de echte 'slechteriken' dingen als Tor blijven gebruiken, buiten het bereik van het bewakingsapparaat van de staat.

9 Staat Hacking van smartphones

Stel je voor dat de staat de mogelijkheid had om je op elk moment te controleren, waar je ook ging. Stel je ook voor dat ze een apparaat hadden dat video of audio van je kon opnemen wanneer ze maar wilden. In het VK bestaat zo'n apparaat al. Het wordt een smartphone genoemd en het Handvest van Snooper geeft de overheid het recht om het op elk moment te openen.

Dit griezelig noemen zou een extreme understatement zijn. De Britse overheid heeft zichzelf al de macht gegeven om elke computer ter wereld te hacken. Nu wil het ook smartphones hacken. De rekening zou spionnen expliciet de macht geven om software te installeren op elke telefoon, zodat ze op elk moment kunnen kijken naar uw berichten, foto's en e-mails. Erger nog, privacyactivisten zeggen dat spooks van de overheid ook de locaties van Britse burgers kunnen volgen, luisteren naar hun telefoontjes en zelfs camera's en microfoons kunnen activeren.

Het resultaat zou het einde van privacy zijn. Spionagentschappen mogen Britse onderwerpen opnemen met hun eigen apparaten wanneer ze daar zin in hebben. De meest recente versie van het wetsvoorstel, gepubliceerd op de website van de overheid, geeft aan dat ze van plan zijn om door te gaan met deze huiveringwekkende bevoegdheden, ondanks tegenstand van groepen burgerlijke vrijheden.

8 Bespreekt leden van het Parlement

In maart 2015 brak het nieuws dat de Britse politie leden van de regering bespioneerde. De meerderheid van de doelwitten was gekoppeld aan de linkse partij van de oppositiepartij, waaronder de huidige leider Jeremy Corbyn. In alle gevallen ging het spioneren door nadat de doelen Kamerleden waren geworden.

Het is onmogelijk te overdrijven hoe verontrustend dit is. Alle bekende doelwitten waren afkomstig van linkse partijen. Sommigen waren betrokken geweest bij activisme, maar geen daarvan vormde een bedreiging voor de nationale veiligheid. Toch werden ze actief gevolgd door de eenheid voor binnenlands extremisme van de politie, dezelfde groep die verantwoordelijk is voor het opsporen van terroristen en jihadisten.

Er is ook de kwestie van de Wilson-doctrine, een belofte van premier Harold Wilson uit 1966 om parlementariërs vrij te stellen van surveillance. Nadat het verhaal brak, oordeelde het onderzoeksbevoegdheden tribunaal dat agentschappen zoals GCHQ de macht hebben om ruw over de doctrine te rijden, spionerend elk lid van het parlement dat ze willen.

Positief is dat het nieuwe Handvest van Snoopers dat zal veranderen, de doctrine formaliseert en algemene bescherming biedt aan de communicatie van parlementsleden. Het nadeel is dat het de macht zal plaatsen om te beslissen welke leden van de regering alleen in de handen van de premier kunnen worden gemonitord.

We suggereren niet dat David Cameron het soort premier is dat die macht zou misbruiken. Het punt is dat hij dat niet hoeft te zijn. Als het eenmaal wettelijk is vastgelegd dat de premier potentieel zijn spionnen op zijn tegenstanders kan toelaten, is het niet moeilijk om een ​​scenario voor te stellen waarin die macht op een dag zal worden misbruikt. Alleen al omdat Groot-Brittannië een relatief eerlijke premier heeft in 2015 betekent niet dat dat het geval zal zijn in 2030 of zelfs 2025. Door te weigeren de communicatie van parlementsleden volledig te beveiligen, zou Theresa May wel eens het zaad van een extreem donkere toekomst kunnen zaaien.

7 Het criminaliseren van journalistiek

De onthullingen van Edward Snowden werden aanvankelijk gezamenlijk gepubliceerd door The Guardian en de Washington Post. Het contrast tussen wat er met de twee kranten is gebeurd, kan niet groter zijn. In de VS, de Washington Post werd geëerd met een Pulitzer (gedeeld met The GuardianAmerikaanse team). In het Verenigd Koninkrijk, The Guardian werd bezocht door spionnen van de overheid en werd gedwongen zijn eigen harde schijven te vernietigen. Downing Street heeft ook expliciet gedreigd de krant te laten sluiten.

Fast-forward naar 2015 en het wordt nog gekker. The Guardian wordt momenteel onderzocht door de taskforce terrorismebestrijding van de MET-politie. Journalisten van de krant kunnen nog worden gearresteerd en beschuldigd van het plegen van een strafbaar feit, ondanks dat er geen bewijs is dat ze iets verkeerd hebben gedaan.

De National Union of Journalists noemde dit een aanval op de persvrijheid, redeneerde dat The Guardian werkte in het algemeen belang. Sommigen, zoals media-jurist Mark Stephens, hebben getheoretiseerd dat het onderzoek zich minder bezighoudt met arrestaties en meer met het scheppen van een huiveringwekkend effect dat journalisten met beveiligingsproblemen te maken zou krijgen. Aangezien het onderzoek in het grootste geheim wordt uitgevoerd, is het niet helemaal duidelijk hoe dit zou kunnen werken, maar het algehele effect is zeker zorgwekkend. Gelekte memo's hebben al aangetoond dat GCHQ alle journalisten beschouwt als een potentiële bedreiging voor de nationale veiligheid. Met dit buitensporige onderzoek lijken de spoken vastbesloten om die bewering te realiseren.

6 Democratie verlaten

Democratie werkt het beste als kiezers een echte keuze hebben. Verzwak de macht van de bevolking om te kiezen en je democratie wordt uitgehold. Dit alles zou duidelijk moeten zijn. Toch is de Britse regering momenteel bezig met snellere plannen die kunnen worden omschreven als partijdige of gerrymandering.

Later dit jaar zijn onafhankelijke commissies gepland om de grenzen van kiesdistricten in het VK opnieuw in te korten. Dat is een noodzakelijke stap, omdat bevolkingsverschuivingen sommige stedelijke kiesdistricten hebben achtergelaten met minder kiezers dan hun tegenhangers in de voorsteden, wat Labour een oneerlijk voordeel oplevert. Het probleem komt van een wet uit 2011 die werd aangenomen door de conservatief geleide coalitie, die vereist dat de grenscommissies de nieuwe kiesdistricten op het stemregister baseren, in plaats van algemene populatiecijfers. Dat is prima voor de conservatieven, waarvan de belangrijkste kiezers (oudere blanke huiseigenaren) waarschijnlijk worden geregistreerd. Jongeren in gehuurde accommodatie, die meer geneigd zijn om te stemmen op arbeid, zijn echter vaak helemaal niet geregistreerd. In juli schatte de Britse kiescommissie dat ongeveer zeven miljoen in aanmerking komende kiezers, waarvan velen neigen naar arbeid, niet geregistreerd waren en daarom het risico liepen te worden genegeerd toen de nieuwe grenzen werden opgesteld.

Dit alleen al zou zorgwekkend genoeg zijn, maar er zijn andere tekenen dat de conservatieven bezig zijn met activiteiten die als gerrymandering kunnen worden beschouwd. Volgens nieuwe wetten zullen kiezers zich individueel moeten registreren, in plaats van door huishoudens. Naar schatting zal de verhuizing miljoenen jonge en arme kiezers het recht ontnemen, van wie de meerderheid Labour ondersteunt. In het achtergestelde Londense stadje Hackney wordt geschat dat bijna een kwart van de stemgerechtigde bevolking zal verdwijnen uit het kiesregister, terwijl ongeveer 1,9 miljoen mensen uit het register in het land als geheel kunnen worden verwijderd. En dat gaat gebeuren vlak voordat de grenscommissies het kiesregister gebruiken om de grenzen van de kiesdistricten over het land opnieuw te tekenen.

Daar houdt het niet op. De conservatieven willen ook het aantal parlementsleden verminderen met 50, waarvan analisten zeggen dat het hen ook ten goede zou komen boven Labour. Volgens de BBC zouden de veranderingen kunnen betekenen dat "minder kiezers in minder kiesdistricten een grotere meerderheid voor de conservatieven zouden kunnen vormen." Toen journalisten de cijfers eenmaal hadden gekraakt, ontdekten ze dat de nieuwe grenzen de conservatieven een parlementaire meerderheid van 50 bij de laatste verkiezingen, in plaats van hun huidige 12. De conservatieven zijn ook van plan om de financiering van de vakbonden voor arbeid te beknotten - de belangrijkste bron van financiering voor de partij. Alles bij elkaar genomen suggereren deze veranderingen een gezamenlijke inspanning om de Labour-partij permanent uit de macht te duwen.

5 Bespieden en protesten manipuleren

In 2012 deed een voormalige Britse activist een huiveringwekkende ontdekking. Toen ze een krant opensloeg, ontdekte ze een verhaal over geheime officieren die protestgroepen infiltreerden en langdurige relaties aangingen met vrouwelijke activisten. Een van die officieren was de vader van haar zoon.

Vierentwintig jaar eerder was officier Bob Lambert undercover gegaan in een vreedzame protestgroep waar ze deel van uitmaakte. Daar verleidde hij haar, begon een langetermijnrelatie en verliet haar toen hun kind was geboren. Gedurende al die tijd werd hij betaald door de London MET-politie om informatie te verzamelen over de vrouw die hij verleidde.

Lambert was verre van de enige. In de jaren '70, '80, '90 en '000 deden honderden politieambtenaren hetzelfde. In één geval bleef een voormalig officier undercover werken voor multinationaal bedrijf Global Open nadat hij de strijdmacht had verlaten, dus betaalde een privébedrijf hem om een ​​vrouw emotioneel te manipuleren die dacht dat hij van haar hield. Tien vrouwen die bij deze operaties betrokken zijn, vervolgen nu de politie voor hun rol hierin.

Angstig genoeg waren deze operaties niet allemaal historisch. Sommige werden onlangs in 2010 uitgevoerd.

4Spionnen en manipuleren van slachtoffers van criminaliteit

De moord op Stephen Lawrence is een van de meest beruchte in de Britse geschiedenis. Op 22 april 1993 werd de 18-jarige Stephen Lawrence op klaarlichte dag doodgestoken door een bende racisten in Zuidoost-Londen. De zaak werd een schoolvoorbeeld van griezelige politie-inbraak en corruptie.

De politie heeft het onderzoek herhaaldelijk verpest. Het duurde tot 2012 voordat iemand werd veroordeeld voor het misdrijf, ondanks het feit dat de namen van vijf moordenaars al bekend waren sinds 1997, toen ze in een krant werden gedrukt.Justitie werd alleen maar gedaan dankzij de onvermoeibare campagne van Stephen Lawrence's moeder, Doreen Lawrence. Sindsdien is gebleken dat in plaats van de moordenaars te achtervolgen, de MET-politie haar en de rest van de rouwende familie Lawrence bespioneerde.

Momenteel is het onderzoek naar de omvang van deze misstanden nog steeds aan de gang. Het is nog steeds gelukt om een ​​paar vervelende onthullingen te geven. De huidige contraterrorisme-chef van de MET was hierbij betrokken, evenals het hoofd van zijn krachtige Special Demonstration Squad. Het is bekend dat agenten in een groep in de buurt van de familie Lawrence zijn geïnfiltreerd en vervolgens verder onderzoek naar de moord hebben geblokkeerd. In oktober 2015 werd bekend dat de politie de moordenaars opzettelijk heeft afgeschermd en beschermd.

Helaas is deze flagrante weergave van corruptie verre van eenmalig. Een paar jaar geleden bleek dat de politie had deelgenomen aan een massale doofpot van de Hillsborough Ramp, een oogje op een voetbalwedstrijd waarbij bijna 100 mensen om het leven kwamen. Ondanks de fout die recht tegenover de officieren van dienst lag, orkestreerde de politie een langetermijnuitstootcampagne om de fans de schuld te geven van hun eigen dood.

3 Willekeurige verwijdering van paspoorten

Iemands burgerschap intrekken is een extreme stap om te nemen. Dientengevolge, zou het slechts moeten worden gedaan als de persoon in kwestie één of andere echt schandelijke handeling heeft begaan. In 2014 gaf de Britse regering de minister van Binnenlandse Zaken Theresa May de bevoegdheid om genaturaliseerde Britse terreurverdachten van hun paspoort te ontdoen. Volgens de wet kan dit worden gedaan zonder een jury of een rechterlijk toezicht.

Het sleutelwoord in het voorstel is 'verdacht'. Het is volkomen logisch dat mensen met een dubbele nationaliteit hun Britse paspoort herroepen als ze worden veroordeeld voor het plegen van een terroristische daad. Maar dat is niet wat hier gebeurt. Als de wet van kracht is, kan May iemand van hun Britse staatsburgerschap ontnemen simpelweg omdat ze hen vermoedt betrokken te zijn bij terrorisme. Dit betekent geen proces, geen jury en geen rechter, alleen de intuïtie van een vrouw die aan niemand verantwoording schuldig is.

Deze beslissing heeft nu al consequenties. Minh Pham werd ontdaan van zijn Britse staatsburgerschap onder een oudere versie van deze wet wegens vermoedelijke banden met Al-Qaida. Hij ontkent deze claims maar heeft niet de kans gekregen om ze te betwisten in een rechtbank. Sinds zijn Brits staatsburgerschap is verloren, is zijn Vietnamese staatsburgerschap ook ingetrokken, aangezien Vietnam geen dubbele nationaliteit toestaat. Als gevolg daarvan is Pham nu staatloos, ondanks dat niemand zeker weet of hij ooit iets verkeerds heeft gedaan.

2 Gewone burgers behandelen als terroristen

De wet inzake onderzoeksbevoegdheden (Schotland), die in 2000 is ingevoerd, biedt gemeentes de mogelijkheid verborgen camera's, bug-telefoons te installeren en elektronische communicatie te onderscheppen. Het maakte deel uit van een reeks anti-terrorismewetgeving die is ontworpen om extremisten in lokale gemeenschappen te benaderen. In 2014 gebruikten Schotse lokale overheden deze krachten om iedereen te bereiken, van hondenlopers tot minderjarige tieners die gebruik maakten van ligbedden.

Het was niet alleen in Schotland waar antiterreurkrachten werden misbruikt. In Engeland en Wales hadden gemeentehuizen meer toegang tot elektronische communicatie dan GCHQ en MI6 samen. In bijna alle gevallen waren de doelwitten geen terroristen, maar gewone burgers die ervan verdacht worden dat spul zo saai is als kleine fraude. Ongelooflijk, dit wordt als een stap omhoog beschouwd. In 2008 bleek dat de helft van de raden in het Verenigd Koninkrijk antiterrorismebevoegdheden gebruikte om mensen te bespioneren die hun afval op de verkeerde dag gooiden.

Deze bevoegdheden moeten niet lichtvaardig worden opgevat. Ze zorgen voor de installatie van geheime spionagecamera's in de buurt van iemands huis en bijna onbeperkte bewaking. Ze mogen alleen in uitzonderlijke omstandigheden worden gebruikt, zoals in het geval van een mogelijke terreuraanslag. Toch hebben Britse raden besloten om hun lokale burgers te behandelen als terroristen en misbruik te maken van hun bevoegdheden om dit te doen.

1 Bespieden en kinderen verwijderen

In februari 2015 werd het een wet voor scholen om te voorkomen dat kinderen geradicaliseerd raken. Dit heeft leraren er effectief toe gedwongen hun leerlingen te bespioneren, op zoek naar enig teken van mogelijke afwijkende meningen. We overdrijven niet voor effect. In juni 2015 keurde de regering de technologie van Impero Software goed die speciaal is ontworpen om 'leraren te helpen de potentieel extremistische online activiteit van leerlingen te bespioneren.' Door 'terrorist-gerelateerde' zoektermen bij te houden, zou het scholen naar potentieel geradicaliseerde tieners moeten wijzen.

Dit is een stom idee op verschillende niveaus. Los van het vragen van ongeschoolde leraren om vast te stellen wie wel en geen terrorist is, laat het onschuldige kinderen hun huiswerk openstaan ​​om als extremisten te worden bestempeld. Wanneer we bijvoorbeeld deze artikelen schrijven, zoeken we eindeloze termen die verband houden met terrorisme - niet omdat we de regering willen opblazen en een lijstkalifaat willen opzetten, maar omdat het de gemakkelijkste manier is om bronnen te vinden die relevant zijn voor ons onderwerp. Hetzelfde geldt voor elke tiener die probeert een essay te schrijven over bijvoorbeeld de oorlog in Irak of de problemen in Noord-Ierland. Als kers op de taart van paranoia meldde TechDirt onlangs dat de software zelf extreem open was voor malware-exploitatie.

Toch is dit niet eens de slechtste manier waarop Downing Street zich op kinderen richt. In oktober 2015 onthulde de familiedivisie van de rechterlijke macht zijn plannen om kinderen te verwijderen van huizen van mensen die volgens hen verdacht zouden kunnen worden. Nogmaals, er is geen bewijs nodig dat verder gaat dan een vermoeden. Als de rechtbanken je als een mogelijke extremist beschouwen, zullen ze je kinderen binnenkort zonder vragen kunnen meenemen.

Nogmaals, we willen benadrukken dat het VK een veel vrijere, leukere en opener samenleving is om in te wonen dan vele anderen. Mensen die wegkwijnen op plaatsen als Eritrea, Turkmenistan en Oezbekistan zouden doden voor de vrijheden die Britse burgers als vanzelfsprekend beschouwen. Maar vrijheden kunnen niet eeuwig duren.Als de Britse regering op deze weg verder gaat, kan de dag misschien op een dag komen dat we naar de Britse samenleving kijken en beseffen dat we niet langer een land zien dat zich legitiem 'gratis' kan noemen.

Morris M.

Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.