10 Redenen De Syrische oorlog is nog erger dan je je had voorgesteld

In januari 2011 begonnen de eerste kleine protesten uit te breken in heel Syrië. Toen de Syrische overheid chemische wapens ging gebruiken voor haar eigen burgers, stapte de internationale gemeenschap in en onderhandelde over de vernietiging van de wapens. Maar dat is niet het einde van de droevige sage geweest.

Vier jaar na de eerste protesten gaan de verschrikkingen door. Op dit moment, in de greep van een van de meest dodelijke burgeroorlogen in de recente geschiedenis, en de thuisbasis van een ontluikende kalifaatstaat, staat Syrië in 2015 synoniem voor tragedie. Maar zelfs de meest afgematte cynicus kon de ware omvang van de misdaden achter de krantenkoppen niet raden.

10Outbreaks

In 2013 rapporteerde de VN dat de Syrische staat openbare ziekenhuizen transformeerde in oorlogswapens. Patiënten zouden binnenkomen en niet terugkeren, en velen zouden door militaire inlichtingendiensten worden vastgehouden of gemarteld. Deze gevaarlijke uitholling van vertrouwen, in combinatie met een gebrek aan medische basismaterialen in veel regio's, heeft een verreikende en onmiddellijke consequentie gehad: uitbraken van ziekten.

Volgens de VN bevindt Syrië zich momenteel in de greep van een polio-uitbraak die "de meest uitdagende in de geschiedenis" zou kunnen zijn. Maar dit vervelende virus, dat onomkeerbare verlamming veroorzaakt in 1 op de 200 gevallen, is alleen de beroemdste die zijn lelijke kop. Alleen al in 2014 werden in het hele land 4.200 gevallen van mazelen en meer dan 6000 gevallen van tyfus gemeld, vooral bij kinderen.

Maar de treurigste statistieken van allemaal zijn misschien die met betrekking tot leishmaniasis. Overgebracht door zandbeten, leishmaniasis resulteert in afschuwelijk ontsierende littekens die nooit vervagen. Lijders kunnen de rest van hun leven geïsoleerd en verbannen door de samenleving doorbrengen. In de afgelopen vier jaar hebben meer dan 100.000 Syrische kinderen de ziekte opgelopen. Dankzij de oorlog kan er niet veel worden gedaan om hen te helpen.

9Starvation

Op 1 december 2014 ontbrak het Wereldvoedselprogramma (WFP) van de VN zonder financiering om Syrische vluchtelingen te voeden. Tot 1,7 miljoen mensen zijn bijna uitgehongerd. Gelukkig kon een programma het opnieuw opstarten voordat de ramp toesloeg. Maar zulke hechte oproepen benadrukken alleen hoe de bevolking van Syrië bijna geen tijd meer heeft.

Volgens het WFP slaagde slechts 5 procent van de Syrische boeren erin om hun oogst vorig jaar te oogsten. Overal in het land raken de winkels bijna uitgeput en krijgt de honger de overhand. En het regime van Assad gebruikt dit in hun voordeel. Op dit moment mogen 100.000 mensen in het door rebellen geleide deel van Homs verhongeren door het leger, en de meesten van hen zijn burgers.

Interne vluchtelingenkampen zijn ook afgesloten van schamele voorraden, wat resulteert in ondervoeding en massale hongersnood. Alle signalen wijzen naar het regime met honger als een oorlogswapen, met mogelijk catastrofale gevolgen. Voor duizenden hongerige Syriërs is het misschien al te laat om te helpen.

8Forced Recruitment

De afgelopen vier jaar hebben we non-stop verhalen gehoord over de afschuwelijke wreedheden die Assad's troepen in zijn naam plegen. Met zo'n overweldigend bewijs dat het Syrische leger zich bezighoudt met oorlogsmisdaden, vraag je je misschien af ​​waarom iemand zou overwegen om voor hen te vechten. Het antwoord is even simpel als deprimerend: de meesten hebben geen keus.

Sinds het najaar van 2014 is het regime van Assad bezig met een vastberaden wervingsactie gericht op jonge mannen van in de twintig. Rapporten beweren dat huizen, cafés en publieke ontmoetingsplaatsen routinematig worden overvallen op nieuw kanonnenvoer, terwijl draconische beperkingen jonge mannen ervan weerhouden het land te ontvluchten. Tegelijkertijd kunnen degenen die proberen te dienen, worden gestraft, worden gearresteerd, worden ontslagen of worden geïntimideerd door veiligheidstroepen.

In de steden is het zo erg geworden dat ouders bang zijn om kinderen uit het zicht te laten voor het geval militairen hen met geweld opstellen. Ondertussen worden de straffen voor deserteurs steeds wreedder. Met elke gedwongen rekruteringsdrang zorgt Assad ervoor dat duizenden onwillige jonge mannen actieve hulpmiddelen van zijn psychopathie worden.

7Spillover

Hoewel de meeste berichtgeving in de oorlog gericht was op de verwoesting in Syrië, hebben de naaste buren van het land ook geleden. Libanon heeft met name zoveel collateral damage opgenomen dat het waarschijnlijk als een complete crisis geldt. Dankzij een extreem hoge toestroom van vluchtelingen heeft het land depressieve lonen gekend, de werkloosheid steeg tot 20 procent en een verlies van ongeveer $ 7,5 miljard aan economische activiteit. Het heeft ook zijn bevolkingsballon met 1,5 miljoen gezien, waardoor de dienstverlening tot breekpunt is gedaald. Volgens het IMF komt dit overeen met de volledige bevolking van Canada die spontaan naar de VS vlucht.

Langs de grenzen is het nog erger. ISIS-militanten kruisten onlangs Libanon in de buurt van Arsal, waarbij 29 mensen om het leven kwamen en 27 mensen werden ontvoerd. In zuidelijke steden en dorpen is de angst voor militante invallen groot.

Andere landen hebben vergelijkbare problemen. Openbare diensten in Jordanië bereiken het breekpunt, terwijl Israël de verontrustende mogelijkheid biedt dat militanten de Golan-hoogvlakte kunnen aanvallen. In Turkije heeft de aanval van ISIS op Koerdische steden in Irak dodelijke rellen veroorzaakt. Met het risico van grensgevechten hoog lijkt het erop dat de angst voor oorlogszucht in de hele regio, die ooit als paranoïde werd beschouwd, wellicht gerechtvaardigd was.

6Barrel Bombs

In een vriendelijkere wereld zou niemand ooit gehoord hebben van vatbommen. Oude olievaten die zijn gevuld met TNT, spijkers en schroot, deze eenvoudige wapens worden vaak uit helikopters in drukke burgergebieden gedropt. Elk is als een supergrote Boston Marathon-bom-willekeurig en in staat tientallen te verminken of vermoorden. En Assad's regime gebruikt ze alsof ze uit de mode raken.

Tussen februari en juli 2014 telde Human Rights Watch 650 bomaanslagen in Aleppo alleen. Voor degenen op de grond was iedereen als een miniatuurnachtmerrie. Hoewel het bekend is dat vatbommen ongelooflijk effectief zijn voor gerichte aanvallen, veroorzaken ze, dankzij hun willekeur, pure terreur onder degenen. In een interview met de Associated Press meldde een activist dat mensen in paniek raken wanneer ze een helikopter horen en dat wachten op het uitvallen van het vat lijkt op wachten op de dood.

Dankzij hun psychologische tol en niet-gerichte aard, verbood de VN barrel-bommen in de nasleep van Assad's Aleppo-campagne. Na het verbod verdubbelde het regime hun gebruik bijna, en op een bepaald moment zelfs in vluchtelingenkampen. En dit is misschien wel het meest angstaanjagende ding over hen. De bevestiging dat, als de Washington Post merkte op dat het regime niet langer geïnteresseerd is in andere wegen dan doden.

5 Buiten Jihad

Sinds de allereerste protesten tegen Assad is een stroom van buitenlanders gestaag Syrië binnengekomen om met de oppositie te werken. In 2014 werd het echter een tsunami. Volgens een rapport van de Veiligheidsraad van de VN zijn meer dan 15.000 verschillende jagers uit 80 verschillende landen nu de oorlog ingegaan. Velen zijn zelfs de baas. In hun kielzog hebben ze meer verwarring en rampspoed gebracht dan eerder werd gedacht.

Vanwege het mondiale karakter van de jihad, zijn organisaties zoals ISIS en al-Nusra Front meer dan tevreden om Tsjetsjeense, Tunesische, Iraakse, Saoedische of zelfs westerse jagers te huisvesten. Typisch, degenen die bereid zijn om naar een door oorlog verscheurd land te reizen behoren tot de meest extreme, met als gevolg dat steeds zwaardere commandanten zonder band met het land de show draaien. In een recent Voogd artikel, veel gematigde anti-Assad-strijders uitten hun bezorgdheid over het feit dat deze nieuwe golf van jihadisten het conflict in nog brutere richtingen duwde. Tegelijkertijd beweerden ze dat de oorlog steeds minder een Syrische aangelegenheid werd en meer een fanatieke proxy-oorlog die toevallig op Syrische bodem plaatsvindt.

4Proxy Wars

Als een van de meest rommelige conflicten in de recente herinnering, is Syrië een uitkomst geweest voor buitenstaanders die een politiek voordeel in de regio wilden opbrengen. Onder de dekking van ondersteunende regimewijziging, of de strijd tegen ISIS, hebben tientallen staten dit verwoestende conflict gebruikt als een proxy-oorlog tegen andere 'vijanden'.

Het is duidelijk dat Iran en Saoedi-Arabië respectievelijk trainingsregeringstroepen hebben opgeleid en terroristen financieren in een poging om hun merk van de islam op de regio te duwen. Maar een intern Wahhabi-conflict en de nieuwe Koude Oorlog van Poetin hebben ook een rol gespeeld. Over het algemeen wordt aangenomen dat er maar liefst acht proxy-conflicten worden beslist over Syrië's slagvelden.

Voor de Syrische bevolking is dit zeer slecht nieuws. Afgezien van het zaaien van verwarring, maakt de aanwezigheid van buitenlandse mogendheden en gevestigde belangen het verloop van de oorlog bijna onmogelijk om te controleren. Op zijn meest perverse wijze betekent dit dat duizenden Syriërs worden afgeslacht als een direct gevolg van politieke spelletjes die honderden kilometers verderop worden gespeeld. Het betekent ook dat het onwaarschijnlijk is dat het conflict snel zal afnemen. In plaats daarvan kunnen dingen nog duisterder worden naarmate de storing van buiten groter wordt.

3Het lot van de kinderen van Syrië

In februari 2014 meldden de Verenigde Naties dat het dodental bij kinderen in Syrië 10.000 was. Hoewel dat cijfer schokkend genoeg is, vertelt het niet het hele verhaal over het misbruik van Syrische kinderen. Onder het bevel van Assad zijn de strijdkrachten ervan beschuldigd kinderen te gebruiken als menselijke schilden tijdens gevechten, terwijl berichten over marteling, verkrachting en moord op minderjarigen door de veiligheidsdiensten angstaanjagend vaak voorkomen.

Ook is de oppositie niet beter. Sinds 2013 recruteert het 'gematigde' vrije oppositionele Syrische leger kindsoldaten om hun zaak te helpen en hen te sturen om te sterven in zinloze gevechten die ze niet hopen te winnen.

Maar zelfs deze litanie van misbruik heeft niets te maken met de inspanningen van ISIS. Overal op hun grondgebied in Syrië, rekruteren en hersenspoelen ze kinderen op industriële schaal. In een recent rapport, The New York Times beweerde dat de militanten kinderen ertoe dwingen om openbare executies te bekijken en eraan deel te nemen, en hen te onderwerpen aan brutale propaganda om hen te veranderen in 'toegewijde vechters die geweld als een manier van leven zien'. Zodra ze voldoende zijn geprogrammeerd, krijgen jongens een geweer of zelfmoord vest, en uitgezonden om de boodschap van angst van de groep te verspreiden. Meisjes worden seksslaven voor de strijders van het kalifaat.

Het is onmogelijk om te vertellen welke psychologische schade deze onverbiddelijke horror zou kunnen aanrichten aan de Syrische kinderen. Maar één ding is zeker: als de belangrijkste strijdende partijen van het conflict hun zin blijven houden, zal de volgende generatie de littekens dragen voor de rest van hun leven.

2Het lot van Assad

Niet veel meer dan een jaar geleden was het duidelijk dat de Syrische president Bashar al-Assad de slechterik was in dit conflict. Een gezochte oorlogsmisdadiger die chemische wapens tegen zijn eigen volk had gebruikt, het leek slechts een kwestie van tijd voordat de internationale gerechtigheid hem had ingehaald. Vandaag zijn de dingen veel minder duidelijk.

Zoals NPR heeft opgemerkt, was 2014 het jaar waarin ISIS op de voorgrond trad. Met een bedreiging die zo catastrofaal enorm is als het kalifaat, hadden Westerse machten zoals de VS weinig andere keus dan te beginnen met het bombarderen van de militanten. Hoewel dat niet betekent dat we een partnerschap met Assad hebben gesloten, is het resultaat hetzelfde: de eliminatie van de oppositie van de dictator en een versterking van zijn positie.Er is zelfs gesuggereerd dat Assad opzettelijk ISIS toestemming heeft gegeven om aan de macht te komen in de hoop de westerse leiders te dwingen tot Sophie's keuze tussen zijn regime en de militanten '. Als zo'n beslissing ooit genomen moet worden, is het onwaarschijnlijk dat de VS ervoor kiezen om zich aan te sluiten bij ISIS.

Als gevolg van deze overwegingen beginnen sommige analisten te twijfelen aan de inzet van de VS voor een Syrië zonder Assad. Of ze gelijk of ongelijk hebben, er is geen twijfel mogelijk dat de dictator momenteel in een veel sterkere positie verkeert dan zelfs 12 maanden geleden. De trieste waarheid is dat deze positie het komende jaar zelfs nog sterker zal worden, totdat het idee van Assad waarmee het gerecht geconfronteerd wordt even belachelijk lijkt als voordat de eerste protesten zelfs begonnen.

1 Totale chaos

Als 2014 het jaar was dat Syrië een crisispunt bereikte, kan 2015 het jaar zijn waarin het hele land naar de hel gaat. In een spectaculair glum-kerstartikel noemde Reuters de hindernissen die een duurzame vrede verhinderden - van economische desintegratie, tot dalende olieprijzen en de dood van een geloofwaardige niet-extremistische oppositie - en concludeerde dat een overeenkomst nu eigenlijk onmogelijk was.

Maar een gebrek aan het einde van het conflict kan nog de minste van de problemen van Syrië blijken te zijn. Het jaar 2014 was ook het jaar dat honderden splintergroepen uit de desintegrerende oppositie vormden en de opkomst van vicieuze krijgsheren van de voormalige pro-Assad paramilitairen. Omdat de greep van het regime buiten de kerngebieden zwakker wordt, kan het zijn dat veel regio's nog onder controle zijn van welke lokale groep de meeste vuurkracht heeft. Als dat gebeurt, zou Syrië wel eens het volgende Somalië kunnen worden: een gebroken land van krijgsheren, jihadisten en milities, die elk een handjevol steden en dorpen als hun persoonlijke lijfsdomdom beheren. Zoals Somalië heeft aangetoond, is het bijna onmogelijk om terug te keren naar stabiliteit als je eenmaal een mislukte staat bent geworden.

Syrië is misschien nog niet onherstelbaar verloren, maar de tijd raakt op. Tenzij verrassende nieuwe vorderingen worden gemaakt in de komende 12 maanden, kan 2015 het jaar worden waarin een heel land uiteenviel tot stof.