10 Niet-vreedzame manieren waarop we de vrede bewaren

Mensen zijn altijd een gewelddadige soort geweest, en toch hebben we het vermogen tot rationaliteit. Rationaliteit informeert ons dat het het beste is, waar mogelijk, om oorlog te vermijden. Als het echter zo gemakkelijk zou zijn, zouden we nu allemaal in Eden leven.

In plaats daarvan vertrouwen we op militaire afschrikmiddelen om de vrede te bewaren - werken aan het uitgangspunt dat andere naties zullen weigeren een oorlogstoestand aan te gaan als het te duur lijkt. De volgende lijst onderzoekt tien van dergelijke afschrikmiddelen, waarvan het merendeel het gebruik van massavernietigingswapens met zich meebrengt.

Er dient ook te worden opgemerkt dat deze lijst kan worden ontleed in twee afzonderlijke secties: de eerste helft betreft algemene strategieën die op een bepaald moment door veel landen wereldwijd worden toegepast, terwijl de tweede helft geheel bestaat uit landspecifieke afschrikmiddelen - waarvan sommige nog steeds worden gebruikt tot op de dag van vandaag.

10

de aanleg van voorraden




Voorraden aanleggen is de eeuwenoude militaire techniek die na de geboorte van de bom een ​​volledig nieuw en tamelijk ineffectief leven heeft aangenomen. Tijdens de Koude Oorlog bleven zowel de Sovjetunie als de Verenigde Staten doorgaan met het opslaan van nucleaire wapens - ondanks dat ze genoeg hadden om de wereld vele malen te vernietigen. Het hield toen op met 'wie de meeste schade kon aanrichten', en het ging over in een spelletje brinkship waarbij de hele wereld op het spel stond.

Vanwege technologische vooruitgang, vindt stockpiling tegenwoordig zelden op grote schaal plaats - de uitkomsten van oorlog worden in theorie meer bepaald door technologische superioriteit dan door het vergaren van materiële rijkdom.

9

Biologische wapens




Ondanks verdragen zoals het Protocol van Genève en de Biological Weapons Convention, wordt nog steeds aangenomen dat veel ondertekenende landen een of andere vorm van bio-wapens bezitten die klaar staan ​​om indien nodig te worden ingezet.

Natuurlijk is het gebruik van elke vorm van biologisch wapentuig tijdens conventionele oorlogsvoering zelfmoord - al was het maar omdat het de snelle woede van meer 'morele' naties zou oplopen - maar dit wil niet zeggen dat ze niet in wanhoop zouden worden gebruikt. Wat biologisch wapentuig echter bijzonder interessant maakt, is dat het alleen maar bedoeld is om te vernietigen.

Agenten zoals bewapende griep dienen als een belangrijk afschrikmiddel tegen oorlog, want zij verklaren potentiële vijanden dat "ik liever dat we beiden lijden, dan dat je slaagt".

8

Economische vernietiging




Deze is vrij eenvoudig: bedreig je vijanden met een economische ineenstorting, mochten ze besluiten aan te vallen. Veel economische grootmachten zouden een dergelijke tactiek kunnen gebruiken, in tijden van nood.

De meest opvallende kandidaat voor dit afschrikmiddel is China. Als de oorlog uitbrak met de westerse naties, kon China eenvoudigweg de biljoenen verschuldigd in de schulden terugroepen en de export blokkeren om de westerse economieën 's nachts naar de vrije val te sturen. Elk land dat een of andere vorm van economische afhankelijkheid van een andere natie heeft, zal zich twee keer bedenken voordat hij zich aan een oorlog schuldig maakt, anders riskeren ze een economische ondergang.

7

Massale vergelding




Als je ooit een realistisch militair strategiespel hebt gespeeld en tijd hebt besteed aan het bouwen van een indrukwekkende militaire macht om je vijanden volledig te wreken in wraak, weet je precies wat massale vergelding is: de doctrine die pleit voor een onevenredig uitgebreid gebruik van geweld bij het tegenhouden van -aanvallen om degenen die tegen je zijn volledig te verslaan.

De doctrine vormde een groot deel van het buitenlands beleid van de VS en de Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog. De dreiging van massale vergelding probeert een land ervan te weerhouden een ander te provoceren. De begrijpelijke angst voor massale vergelding en de wens om dergelijke tegen vijanden in te kunnen zetten, verschaft indirect de brandstof voor wapenwedstrijden, waar strijders tevergeefs proberen de kracht te verzamelen die nodig is om te overwinnen.

6

Counter-Value Second Strike

Als er honderden of duizenden thermonucleaire wapens zijn die je thuisland treffen, welk doel zou dan gediend zijn door het leger van de aanvaller te vernietigen? Het zou je op dat punt zeker niet helpen - dus waarom zou je niet gewoon zoveel mogelijk vijandelijke zielen met je in de vergetelheid gooien?

Dit is wat veel nucleaire landen bepleiten, naast een 'no-first-strike'-beleid. Tegenwaarde verwijst naar doelen die geacht worden geen strategische of tactische militaire waarde te hebben, zoals steden en andere bevolkingscentra. Vrij uniek is het afschrikkende effect van het forceren van de burgerbevolking, wiens levens in gevaar zijn, om druk uit te oefenen op hun regeringen om niet deel te nemen aan een nucleair beleid van de eerste aanval.

5

Locatie dubbelzinnigheid




Tijdens perioden van de Koude Oorlog plaatsten zowel de Sovjets als Chinezen duizenden ICBM's langs hun gemeenschappelijke grens. Hoewel de landen niet echt bondgenoten waren, begrepen ze allebei het potentieel voor een nucleaire oorlog en besloten ze om elkaar te helpen. Het idee was om Amerikaanse provocaties te ontmoedigen. Hoe komt het?

Welnu, als ICBM's zo dicht bij de grens zouden worden gelanceerd, zou het op dat moment bijzonder moeilijk zijn geweest om te interpreteren of ze afkomstig waren uit de Sovjetunie of uit China. Dit is natuurlijk uiterst problematisch als je probeert te bepalen waar een tweede aanval moet beginnen - je loopt het risico om een ​​ander land in de chaos te provoceren en te verslaan, evenals het verspillen van vitale wapens, die alleen je toch al minieme overlevingskansen vermindert.

Als het enige afschrikmiddel op deze lijst dat is ontworpen om het provocatie- en het tweede stakingsbeleid af te schrikken, heeft het concept van ambiguïteit van de locatie mogelijk op een roterende manier het niveau van brinksmanschap tijdens de Koude Oorlog verminderd.

4

Dode hand




Dead Hand, ook wel bekend als Perimeter, werd begin jaren tachtig door de Sovjet-Unie ontworpen en is een dodelijk mechanisme dat wordt gebruikt om automatisch ICBM-voorraden te lanceren als het tekenen van een nucleaire aanval detecteert. Onafhankelijk van het leiderschap van de natie, staat Dead Hand een tweede stakingsbeleid toe en schrikt ook sterk tactische eerste aanvallen af.

Enigszins zorgwekkend is dat Dead Hand nog steeds actief is - en met de mogelijkheid dat schurkenstaten kernwapens dagelijks in handen van terroristen vallen, wordt het steeds meer haalbaar dat het in de toekomst door 'ongeluk' kan worden verrekend - vervolgens het lanceren van duizenden kernwapens naar zo-verre-niet-gespecificeerde doelen.

3

Letters of Last Resort




Zodra een Britse premier zijn ambt wordt gezworen, is een van de eerste doelstellingen op zijn agenda om vier identieke brieven te schrijven, waarvan er één aan boord van elke nucleaire onderzeeër van de Britse marine in Vanguard-klasse moet worden opgeborgen. De inhoud van de brieven? Niemand weet het zeker - ze zijn vernietigd, ongeopend, aan het einde van de ambtstermijn van de auteur.

Wat we wel weten, is dat de brieven orders bevatten die door de bevelhebber van elke onderzeeër zullen worden gevolgd in het geval dat het Verenigd Koninkrijk en zijn leiders worden vernietigd als gevolg van een nucleaire oorlog. De mysterieuze aard van deze letters maakt ze inderdaad tot een krachtig afschrikmiddel. Hierin zou letterlijk alles kunnen staan ​​van "Leg je armen neer en vrede" tot "Vuur alle ICBM's af". Iedereen die een eerste aanval op de Britten overweegt, zou daarom weten dat ze dobbelstenen spelen met de dood - dobbelstenen die zwaar worden gewogen in het voordeel van wraak.

2

Madman Theory




Als je op het punt stond een nucleaire oorlog aan te gaan, wat zou dan het laatste zijn dat je zou doen? Wat dacht je ervan om iedereen te vertellen dat je bereid bent om de hel los te laten in niets meer dan een bevlieging?

Dat is precies wat de Amerikaanse president Richard Nixon deed in het najaar van 1969. Na het militaire alarm te hebben ingesteld voor DEFCON 2, het volledige Amerikaanse leger gereed te maken voor wereldwijde oorlog, en thermonucleaire bommenwerpers te bevelen om dicht bij de Sovjetgrens te vliegen (Operation Giant Lance ), de regering Nixon de Sovjetregering informeerde dat "de waanzinnige los was" en dat zijn vinger op de trekker zat.

De gewaagde houding was bedoeld om aan te tonen dat de regering van Nixon genadeloos en onvoorspelbaar enig middel zou nastreven, inclusief een eerste nucleair beleid voor stakingen, om hun doelen te bereiken. Wat probeerden ze precies te bereiken? Niets anders dan de Noord-Vietnamese regering bang te maken voor overgave. Helaas voor Nixon hield hij er geen rekening mee dat de Noord-Vietnamezen ook bereid waren alle nodige middelen te gebruiken om te slagen in hun campagne.

1

De Samson-optie




Sinds zijn vorming na de Tweede Wereldoorlog, heeft Israël bijna permanent bestaan ​​onder de dreiging van vernietiging door zijn islamitische buren. Het verbaast ons dan ook niet dat we de oorlogskreten horen die dagelijks uit de mond van zijn leiders gutsen.

Meer verrassend zijn echter de extreme dreigementen die Israël indirect heeft gemaakt naar de rest van de wereld. Het wordt beweerd door vooraanstaande militaire theoretici, gebaseerd op overtuigend bewijs dat hen is voorgelegd, dat als Israël wordt vernietigd of op de rand van vernietiging staat, het de 'Samson-optie' kan initiëren.

Dit zou de wereld snel op de knieën krijgen door een cataclysmische nucleaire campagne die namens het geslagen Israëlische volk werd gepleegd door autonome militaire eenheden, die zouden blijven opereren na de val van Israël. Niet alleen zouden doelen uit het Midden-Oosten zoals Mekka de metaforische 'Wrath of God' voelen, Europese en Amerikaanse steden en vestigingen zouden ook een beetje pijn krijgen. Het idee achter zo'n waanzin is om internationale partijen te dwingen om Israël te verdedigen.