10 Misleide sociale en politieke bewegingen van onze tijd

De meeste mensen hebben de beste bedoelingen en we willen allemaal een betere wereld creëren voor onszelf, ons gezin en de samenleving in ongeveer dezelfde volgorde. Maar sommige sociale en politieke bewegingen zijn zo misleidend dat ze meer fundamentele schade aanrichten dan de onderdrukking waar ze tegen vechten.

10 Rechten-activisten voor mannen

In de afgelopen jaren hebben veel mannen online campagne gevoerd voor de rechten van mannen, ook bekend als 'meninisme' of 'masculisme'. Mensenrechtenactivisten of MRA's veroordelen feministen omdat ze alle mannen hebben teruggebracht tot seksistische varkens of verkrachters terwijl ze langzaam de maatschappij overnemen. Ze wijzen op de oneerlijkheid van mannen die naar de oorlog worden gestuurd, jong sterven, hogere gevangenisstraffen krijgen, de voogdij over kinderen worden ontzegd en in sommige industrieën steeds minder verdienen dan vrouwen. Maar veel van deze claims kunnen met harde bewijzen worden weerlegd.

Het justitieel systeem bestaat voornamelijk uit mannen, dus het is moeilijk om vrouwen of feministen de schuld te geven van het ontkennen van de voogdij over hun kinderen. Wat betreft vrouwen die meer verdienen, wordt dat argument weggevaagd wanneer je er rekening mee houdt dat veel meer vrouwen in deeltijdbanen werken. Mannen hebben nog steeds aanzienlijke financiële voordelen in termen van levenslange inkomsten en compensatiepakketten.

De meer redelijke klachten van de MRA-beweging komen voort uit maatschappelijke verwachtingen van mannen en strikte rolpatronen, en dat is precies wat de feministische beweging al jaren tegenwerkt. Veel feministen wijzen erop dat het sturen van mannen maar niet vrouwen naar oorlog, ervan uitgaande dat mannen ongeschikt zijn om kinderen op te voeden, en het afwijzen van emotionele problemen van mannen allemaal reflecties zijn van seksistische aannames in de samenleving - precies wat feminisme bekritiseert.

De woede van de MRA-beweging is een reactie op de existentiële angst voor een historisch dominante groep die zijn concurrentievoordeel verliest, vergelijkbaar met de hysterie van sommige blanke mensen over immigratie en de toenemende economische, sociale en culturele invloed van mensen van kleur. De MRA-beweging overlapt ook aanzienlijk met de beweging van de pick-up artist (PUA), die wordt gekenmerkt door ongebreidelde vrouwenhaat en de uitwisseling van manipulatieve tips om vrouwen te misleiden tot seks.

Veel MRA's komen samen op de website AVoiceForMen.com, die een verklaarde missie heeft om "misandry op alle niveaus in onze cultuur bloot te leggen", "een einde te maken aan ridderlijkheid in welke vorm of mode dan ook", en "mannen en jongens voor te lichten over de bedreigingen die zij gezicht in feministisch bestuur. "Ze beweren een toewijding aan geweldloosheid, maar niet al hun supporters kregen de memo. De taal die wordt gebruikt om vrouwen en feministen op deze site en anderen te beschrijven is meestal extreem hatelijk en vrouwenhaat. Het combineert foute statistieken met beschuldigingen dat vrouwen liegen over discriminatie op de werkplek, seksuele intimidatie en verkrachting.

De houding is duidelijk te zien in de woorden van één MRA- en PUA-blogger: "Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat veel van mijn pony's in de Verenigde Staten haat f-s waren. De mannelijke houding en het gebrek aan zorg van deze vrouwen in hun stijl of het haar irriteerden me, dus maakte ik er een punt van om ze te noemen en nooit te bellen. "De afschuwelijke website Boycott American Women legt hun visie uit:" Ik denk dat we allemaal moeten exporteren Amerikaanse [sic] bs naar andere landen en vrouwen uit andere plaatsen opnemen. [...] Heb je gemerkt hoe dik deze sletten AT A VROEGE LEEFTIJD [...] krijgen Als je je vrouw mocht slaan, zouden we niet met deze rotzooi te maken hebben. "

Als je op één plek afschuwelijke vrouwonvriendelijke opmerkingen plaatst, zal niemand je serieus nemen als je ergens anders misjamie huilt. Sommigen vrezen dat de MRA-beweging inspirerende aanvallen op vrouwen is, zoals die van Elliot Rodger, George Sodini en Ben Moynihan, die allemaal hun moorddadige woede tegen vrouwen uitten omdat ze geen seksuele partners konden vinden.

9 TERF's en SWERF's

Elke politieke beweging trekt een gekkigheid aan en feminisme is niet anders. Wees getuige van trans-uitsluitingsgerichte radicale feministen (TERF's) en uitsluitingsgezinde feministische radicale feministen (SWERF's), die vaak één en dezelfde zijn. Veel van de argumenten van beide groepen zijn meer in overeenstemming met traditionele antifeministische ideeën dan de radicale feministische ideeën die in de jaren zestig ontstonden.

TERF's geloven in een rigide definitie van geboortegeslacht en definiëren een vrouw als een persoon geboren met een vagina. Ze zien transvrouwen als perverten en transmannen als vaag verraderlijk. Ze hebben een ideologie van 'gedeelde meisjesvorming' waardoor de geboren vrouwen een universeel begrip hebben dat transvrouwen fysiologisch niet in staat zijn om te begrijpen. Veel feministen beweren dat TERFs helemaal niet als radicale feministen kunnen worden omschreven, omdat de radicale feministische beweging zich inzet om zich te verzetten tegen het geslachts-gender-systeem dat mannen en vrouwen in strikte genderrollen plaatst, een systeem dat van oudsher wordt gebruikt om vrouwen te domineren. Door te weigeren transgenders te accepteren, versterken TERF's dat systeem van onderdrukking.

SWERF's zijn daarentegen degenen die zich richten op feministische vrouwen die ervoor kiezen om in de seks- of porno-industrie te werken. SWERFs stellen dat sekswerkers die beweren feminist te zijn, misleid zijn en een uitbuitende industrie hebben gekocht voor het pure profijt van mannen. Veel feministen weerleggen dit. Er is een recente beweging geweest om feministische pornografie te creëren en te populariseren, waarin vrouwen worden afgeschilderd als een gelijkwaardige seksuele partner die respect en het recht op seksuele begeerte, plezier en voldoening verdient. Het idee is om porno te maken die seks voorstelt als een handeling die gedeeld wordt tussen partners, in plaats van iets wat een man met een vrouw doet. Porno-actrice Nina Hartley schreef ooit dat feministische porno "de houding van mannen en vrouwen op hun diepste neurobiologische niveau zou kunnen veranderen".

SWERF's verzetten zich echter tegen de vrijetijds- en porno-industrie.Velen zijn geneigd om pejoratieve woorden als "hoer" en "hoer" te gebruiken om sekswerkers te denigreren, omdat ze methoden ondersteunen om de seksindustrie aan te pakken, zoals gedwongen redding van sekswerkers. Veel van de argumenten tussen TERF's, SWERF's en andere feministen lijken te lijken op het conflict tussen marxisten, leninisten en sociaal-democraten in het begin van de 20e eeuw, wat geen analogie is die je op je zaak hebt toegepast.

8 Noord-Apologeten in Korea

Gezien de bittere realiteit die de overgrote meerderheid van de Noord-Koreaanse bevolking ervaart, is het verbazingwekkend dat er nog steeds apologeten zijn voor het regime, maar bestaan ​​ze wel. Binnen Zuid-Korea nemen veel mensen de idealen en propaganda van Noord-Korea aan als een manier om te trainen tegen conservatieve regeringen en een anti-Amerikaanse agenda na te streven.

Sommigen geloven dat Zuid-Korea wordt bezet door Amerikaanse troepen om eenwording te voorkomen en dat nationale autonomie belangrijker is dan vrijheid of democratie. Anderen geloven van ganser harte in de ideologie van Noord-Korea en zien het als een land verenigd door liefde voor hun leider. Nog meer geloven ze dat ze alleen vechten voor de vrijheid van meningsuiting en het in toom houden onder nationale veiligheidswetten die iemand gearresteerd kunnen krijgen simpelweg omdat ze een bericht van het Noord-Koreaanse Twitter-account als een grap hebben geannuleerd. Ongeacht hun motieven hebben aanhangers van de beweging geweld en onrust veroorzaakt. In maart 2015 had de Amerikaanse ambassadeur in Zuid-Korea, Mark Lippert, 80 hechtingen nodig nadat hij door een sympathisant in Noord-Korea in het gezicht werd geslagen, waarin een einde werd gemaakt aan gezamenlijke militaire oefeningen in de Verenigde Staten en de Republiek Korea.

In het Westen is het sentiment ten gunste van Noord-Korea meestal gebaseerd op het idee dat 'de vijand van mijn vijand mijn vriend is'. Ze redeneren dat als ze de regering en de regering haten Noord-Korea haat, dan moet Noord-Korea niet zo slecht toch. Leden van de Workers World Party hebben zelfs een screening uit 2013 van de Red Dawn remake, waarin Noord-Korea en andere communistische landen binnenvielen die de Verenigde Staten binnenvielen, noemden het een leugenachtige propagandastuk ontworpen om de Amerikaanse bevolking in oorlog te brengen.

Het probleem met dit sentiment is dat het meestal gepaard gaat met een progressieve en liberale politieke positie. Als een Noord-Koreaanse burger hem zou uitspreken, zou die politieke positie hem waarschijnlijk naar een concentratiekamp worden gestuurd. Degenen die geloven dat Noord-Korea een verenigd en gelukkig land is, kunnen nauwelijks verklaren waarom zoveel Noord-Koreaanse burgers het land ontvluchten, laat staan ​​waarom er zo velen worden gemarteld en gedood in concentratiekampen. Ze zeggen dat het propaganda is, maar om een ​​compleet regime van terreur te faken zou zelfs nog onwaarschijnlijker zijn dan een valse maanlanding.

7 Anti-halal verkeer

https://www.youtube.com/watch?v=zZbC0zPoX2I

In Australië worden veel voedingsproducten geëtiketteerd met een halal-certificering, wat aangeeft dat moslimconsumenten die zich houden aan religieuze dieetbeperkingen het product veilig kunnen consumeren. Dit eenvoudige etiket heeft de xenofobe franje van Australië in een tikkeltje veranderd, in de veronderstelling dat het halal certificeringsproces op een of andere manier terrorisme financiert en in strijd is met de 'traditionele Australische waarden'.

Een prominente site, Halal Choices, beweert dat de verklarende instanties zorgen voor een "constante stroom van fondsen ter ondersteuning van islamitische projecten die bijdragen aan de bevordering van de sharia (islamitische wetgeving) hier en over de hele wereld." Georganiseerd via Facebook en andere platforms voor sociale media, de beweging heeft Australische bedrijven ervan beschuldigd sympathie te hebben met het terrorisme, met inbegrip van Vegemite, Kit-Kat en, bizar, Jacob's Creek Wines. (Alcohol is haram, dus moslims kunnen het toch niet drinken.) Degenen die zich verzetten tegen de halal-labels beweren dat ze eenvoudigweg vechten voor consumentenrechten op informatie, gericht op diegenen die halal-certificering ontvangen, maar deze niet op hun producten tonen.

Er is geen bewijs dat halal-certificering enig verband heeft met terrorisme en de campagne tegen halal-certificering kan de economie van Australië schaden als gevolg van de hoge voedseluitvoer naar het Midden-Oosten. Sommige meer schichtige Australische bedrijven hebben hun halal-certificering laten vallen, zoals Fleurieu Milk & Yoghurt Company, waarvan wordt gezegd dat ze de certificering hebben gekregen om een ​​contract van $ 50.000 weer te geven om yoghurt aan Emirates-luchtvaartmaatschappijen te leveren.

De Aussies fighting halal-certificering doet meer schade aan Australische bedrijven dan aan elke terroristische groep of sharia-advocaten. Gaafar A. Mohammed van de Islamitische Coördinerende Raad van Victoria zei het eenvoudig: "Australië is de grootste producent van halal voedsel sinds de jaren zestig. De markt is miljarden dollars [een] jaar aan Australië waard. '

Ondertussen zijn claims van sommigen dat halal-slachting dierlijk geweld vormt ook verkeerd - of op zijn minst oneerlijk. Volgens de Australische wet, bedwelmen alle slachthuizen het vee voordat ze de daad verrichten, halal of niet. Het idee dat halal-certificering op de een of andere manier helpt bij het ondersteunen van terrorisme of sharia, is pure onzin. Halal-certificering genereert zeer weinig inkomsten en sommige hoeven zelfs niet te betalen om de certificering te krijgen. Javaid Qureshi van KJ Halal Abattoirs formuleerde het beknopt toen hem werd gevraagd door voedselblog Cook Suck: "Vertrouw me, vriend, we verdienen niet genoeg geld om terroristen te financieren."

6 Freeman-on-the-land-beweging

De Freeman-op-het-land-beweging, die voortkwam uit de belastingbetogers en soevereine burgerbewegingen in de Verenigde Staten in de jaren '70 tot in de jaren '90, is in de jaren 2000 zijn huidige vorm in Canada binnengekomen en heeft zich nu uitgebreid tot pestrechtelijke procedures in het Verenigd Koninkrijk. Koninkrijk, Ierland en elders. Zij zijn van mening dat elke wet of schuld die zij moeten nakomen, kan worden genegeerd door te weigeren ermee in te stemmen.

Ze maken vaak een onecht onderscheid tussen zichzelf als individuen van vlees en bloed en zichzelf als een rechtspersoon die is gemaakt met een geboorteakte. Als een Freeman bijvoorbeeld John Smith wordt genoemd, zal hij erop staan ​​om naar zichzelf te verwijzen door variaties als 'Jan van het huis Smith' en 'Jan-Willem'. Ze geloven dat ze zich kunnen afscheiden van hun wettelijke identiteit, die ze een 'stroman' noemen. "En dat het intrekken van de toestemming hen toestaat alle wetten of schulden te negeren die zij willen. Voor hen zijn de enige echte misdaden schadelijk voor een ander persoon of hun eigendom en misleiding in een contract. Andere wetten, zoals het dragen van een rijbewijs of het betalen van belastingen of schulden, zijn optioneel.

Ze verweven pseudo-juridische argumenten gebaseerd op verkeerde interpretatie van wetten, verdraaien van woorden en doet een beroep op het concept van "wettelijke opstand" afgeleid van de Magna Carta. Er zijn veel problemen met deze aanpak. Ten eerste is toestemming voor de regering om wetten door te geven en af ​​te dwingen collectieve instemming van de stemmingspopulatie; individuele toestemming is niet van toepassing op individuele wetten.

Verder heeft de overheid het vermogen en de wil om wetten af ​​te dwingen, wat een individu ook probeert zich er uit te wringen. Dit heeft veel mensen niet belet om Freemen-op-het-land-argumenten in rechtbanken te gebruiken, wat onvermijdelijk resulteert in falen en verspilde rechtbank-tijd die te maken heeft met eeuwigdurende herhalingen van pseudo-legale retoriek. Sommige pleitbezorgers van Freeman-op-het-land zijn gewoon oplichters die een reeks juridische wartaal gebruiken om te verkopen als boeken en dvd's aan de goedgelovigen en onwetende.

5 trieste puppy's

Elk jaar worden de Hugo Awards voor science fiction en fantasy-schrijvers in stemming gebracht door betaalde leden van Worldcon, de World Science Fiction Convention. Populaire genomineerde boeken, films en commentatoren staan ​​op een shortlist van vijf, waarop vervolgens wordt gestemd. Het systeem is relatief eenvoudig te spelen, maar dit was voorheen geen probleem omdat de meerderheid van de kiezers simpelweg op individuele smaak stemde, en populaire auteurs wisten dat campagne voeren voor de prijzen in slechte smaak zou zijn. Dat was totdat de Sad Puppy-beweging langs kwam.

The Sad Puppies geloven dat de prijzen zijn overgenomen door te progressieve auteurs en fans. Rechtse auteur Brad Torgersen omschrijft ze als "niche, academisch, openlijk links in ideologie en smaak, en mist uiteindelijk wat viscerale, darm-niveau, swashbuckling plezier zou kunnen worden genoemd." De Sad Puppies geloven dat science fiction en fantasie hebben verdwaald en willen terugkeren naar een sci-fi gouden eeuw. Ze zien een liberale samenzwering om auteurs te promoten die vrouwelijk of minderheden zijn, zogenaamd een fanbasis van voornamelijk blanke mannen vervreemdend. Hun visie op de toekomst heeft geen plaats voor sociale science fiction of de invloed van feministen, LHBTQ-voorstanders of liberalen.

In 2013 begonnen de Sad Puppies met het organiseren van een aantal auteurs die zij wilden promoten, voornamelijk rechtse en anti-progressieve auteurs. In 2015 was deze tactiek eindelijk succesvol om de stemming in het systeem scheef te trekken, omdat er geen uniforme oppositie was. Een gelijkaardige lei genaamd Rabid Puppies werd georganiseerd door de controversiële iconoclast Vox Day. De Rabid Puppies hebben alle schijn van beleefdheid opgegeven en openlijke homofobie, racisme en vrouwenhaat tot uitdrukking gebracht.

Ze beweren alleen te vechten voor een stille meerderheid, maar om te kunnen floreren op science fiction en fantasie, kan het niet de privéreserve van heteroseksuele blanken met jaren vijftig sociale opvattingen zijn. De toenemende inclusiviteit van science fiction en de opkomst van invloedrijke vrouwelijke, homoseksuele en niet-blanke auteurs bedreigen hun eerdere dominantie, en ze slaan uit met een georganiseerde samenzwering die de Hugo Awards helemaal zal destabiliseren en in diskrediet brengen.

4 Earth Hour en Earth Day

Earth Hour werd voor het eerst georganiseerd in 2007 door het Wereld Natuur Fonds als een manier om het bewustzijn van de menselijke impact op het milieu te vergroten door mensen het licht uit te doen en een uur bij kaarslicht te leven. Hoewel de bedoelingen van deze politieke stunt goed zijn, veroorzaakt deze helaas een precies tegenovergesteld effect op het milieu.

Gecentraliseerde elektriciteitsnetwerken gevoed door grote centrales reageren niet goed op plotselinge dieptepunten in de elektriciteitsvraag. Ze moeten anticiperen op een plotselinge piek in energiebehoeften als het uur voorbij is, dus planten met fossiele brandstof blijven branden in de zogenaamde "spinning reserve-modus". Zodra het uur voorbij is, neemt de elektriciteitsvraag plotseling toe omdat het inschakelen van een apparaat een hoger energieverbruik vereist. stroom dan een die al draait. Het eindresultaat van Earth Hour is meer koolstofemissies dan zou zijn gegenereerd uit een normaal uur elektriciteitsverbruik.

Ondertussen wordt elke 22 april sinds 1970 als Dag van de Aarde gevierd. De vakantie is bedoeld om mensen in staat te stellen na te denken over hun eigen effecten op het milieu en zich te committeren om te recyclen, een boom te planten en hun eigen gewoonten te onderzoeken. Maar het is maar al te gemakkelijk om al die resoluties te vergeten als de dag van de aarde voorbij is. Het is gemakkelijker om een ​​dag door te brengen met het installeren van energiezuinige gloeilampen of aandacht te schenken aan milieufactoren en het vervolgens te vergeten dan om een ​​gezamenlijke inspanning te doen om je gewoonten te veranderen.

Om nog maar te zwijgen van Earth Day legt alle druk op hervormingsgewoonten bij consumenten, maar er is een serieuze noodzaak om aanmerkelijkere vervuilers zoals bedrijven en regeringen aan te moedigen hun gewoonten te veranderen. In plaats daarvan hoeft een bedrijf alleen een vaag milieuvriendelijke tweet te sturen op de Earth Day en de rest van het jaar uit de haak te lopen.

Hoewel Earth Day een belangrijk instituut was om de bewustwording in de jaren zeventig te vergroten, zijn veel van de problemen tegenwoordig algemeen bekend. Veel milieuactivisten zijn van mening dat de ondersteuning voor Earth Day moet worden heringedeeld op een manier die het denken over milieukwesties op een meer regelmatige basis aanmoedigt.

De milieudeskundige groep Grist heeft de Screw Earth Day-beweging gelanceerd, met uitleg over:

Screw Earth Day werd geboren uit gemengde emoties over een dag waarvan we denken dat puristen niet genoeg doen om de boodschap over te brengen over wat individuen kunnen en moeten doen om het milieu te beschermen. Terwijl zelfs de meest afgematte Grist-stafmedewerker een beetje opgewonden raakt op de Dag van de Aarde, terwijl heel veel mensen samenkomen in gemeenschappen over de hele wereld om iets goeds te doen voor onze geliefde Moeder Natuur, denken we in de achterkant van ons hoofd, "Het gaat niet om een ​​enkele dag, gast, het gaat elke dag over groen leven."

3 Waarschuwingen activeren

Er is onlangs een beweging geweest op universiteitscampussen om "trigger-waarschuwingen" op bepaalde teksten en onderwerpen op te nemen. Deze waarschuwingen duiden op materiaal dat schokkend kan zijn of zelfs symptomen van posttraumatische stressstoornis kan veroorzaken bij slachtoffers van verkrachting of oorlogsveteranen. Deze beweging heeft de meeste steun gehad aan de University of California Santa Barbara, maar heeft zich ook verspreid naar andere campussen in de Verenigde Staten.

Iemand het hoofd bieden dat ze op het punt staan ​​te worden blootgesteld aan een afbeelding van geweld of verkrachting is geen slecht idee, op zichzelf. Het probleem ontstaat wanneer mensen het te ver gaan zoeken. Voorstanders hebben gepleit voor het toevoegen van trigger-waarschuwingen aan grote literaire werken zoals Huckleberry Finn en The Great Gatsby op basis van potentieel activerende inhoud. Sommigen hebben de beweging vergeleken met het concept van 'empathische correctheid' dat Aldous Huxley voor ogen staat, waardoor de onderdrukten leren lief te hebben en deel te nemen aan hun eigen onderdrukking.

Triggerwaarschuwingen en andere obstakels zijn geschikt voor speciale "veilige ruimten" zoals adviescentra en bepaalde internetfora, maar ze zijn niet geschikt voor een openbare ruimte zoals een universiteitscampus omdat dergelijke triggerwaarschuwingen in het echte leven niet bestaan. We worden nooit gewaarschuwd voordat we een gruwelijk ongeluk of een aanval in de echte wereld ervaren, dus erop aandringen op plaatsen van onderwijs dient er slechts toe om studenten weg te sluizen van de harde realiteit die in de academische wereld moet worden besproken.

Professor Hajjar, professor sociologie, legt haar argumenten voor triggerwaarschuwingen uit: "Elke vorm van algemeen triggerbeleid is schadelijk voor de academische vrijheid. Elke student kan een soort individuele accommodatie aanvragen, maar om te zeggen dat we een soort one-size-fits-all aanpak nodig hebben, is helemaal verkeerd. "

2 Anti-GMO-beweging

Velen zijn bang voor de ontwikkeling van genetisch gemodificeerde gewassen en de gevolgen van bemoeienissen in de natuur. Kunstgewassen worden gezien als een bedreiging voor de ecologie en de volksgezondheid. Het probleem is grotendeels dat hoewel dergelijke zorgen begrijpelijk zijn, ze geen weerspiegeling zijn van de wetenschappelijke realiteit. De meerderheid van de wetenschappelijke instanties, waaronder de Wereldgezondheidsorganisatie, de American Medical Association, de Amerikaanse National Academy of Sciences en de British Royal Society zijn allen tot de conclusie gekomen dat genetisch gemodificeerde organismen (GGO's) niet gevaarlijker zijn om te consumeren dan conventioneel gemodificeerde gewassen.

Genetische modificatie van gewassen is in essentie een efficiëntere versie van een proces dat al duizenden jaren in de natuur voorkomt. Het idee dat alles natuurlijk gezond is en dat alles kunstmatig ongezond moet zijn, is emotioneel en op geloof gebaseerd. GMO-gewassen zijn ook erg populair onder boeren omdat ze bestand zijn tegen droogte en ziekten, ongedierte onder controle houden zonder chemisch sproeien en afspoelen, niet-telen toelaten, bodemerosie voorkomen en de uitstoot van broeikasgassen beperken.

De Britse milieuactivist Mark Lynas heeft jarenlang gevochten tegen het opleggen van GMO-gewassen door bedrijven als Monsanto en Syngenta. Dit was een ideologische houding, maar nadat hij vertrouwd was geraakt met de wetenschappelijke methode door toegewijd debunderen van ontkenners van klimaatverandering, probeerde hij een vergelijkbare rationele basis te krijgen voor zijn anti-GMO-opvattingen. Wat hij vond, veranderde volledig van gedachten. Lynas besefte dat de wetenschappelijke consensus ter ondersteuning van de veiligheid van GMO zeer solide was. Anti-GMO-campagnevoerders veroorzaakten honger door het gebruik van vitamine A-verrijkte gouden rijst te voorkomen, wat de voeding van mensen in ontwikkelingslanden kan verbeteren. De zieke ironie is dat bedrijven nu op de anti-GMO-bandwagon springen en verkeerde informatie en anti-wetenschappelijke attitudes promoten om hun eigen GMO-vrije, biologische producten te trappelen.

1 Anti-Vaxxers

Het zaadje van de huidige anti-vaccinatiebeweging is terug te voeren tot een 1998 Lancet artikel door (voormalige) arts Andrew Wakefield, die beweerde dat er een verband was tussen het BMR-vaccin en de ontwikkeling van autisme. Zijn studie werd terecht bekritiseerd vanwege een absurd kleine steekproef en conclusies die niet onafhankelijk gerepliceerd konden worden, maar het lanceerde een paranoïde reactie van ouders die bang zijn hun kinderen met autisme te injecteren.

Anti-vaxxer doctrine ontwikkelde zich tot een samenzweringstheorie dat vaccinaties een complot zijn van Big Pharma om geld af te persen van lichtgelovige ouders. Ze beweren verder dat vaccinaties arsenicum bevatten en kinderen kunnen verwonden, maar dat mazelen niet zo ernstig zijn en dat vaccins toch niet effectief blijken te zijn. Deze beweringen zijn allemaal lachwekkend onjuist. Wat meer is, ze zijn gevaarlijk. De beweging heeft zeer ernstige gevolgen voor de kinderen van anti-vaccinatieactivisten en het grote publiek.

Als een groot percentage van de bevolking niet gevaccineerd wordt, staat de deur open voor de heropleving van dodelijke ziekten zoals bof, mazelen en rode hond, die mogelijk virulent genoeg zouden kunnen worden om gevaccineerde kinderen of baby's die nog niet gevaccineerd zijn te infecteren. Dit was het geval met de 32-dagen oude Riley Hughes, die stierf aan complicaties gerelateerd aan kinkhoest in Perth. Maar de tegenstanders van vaccinatie zijn overgestapt op ijverzucht in de afwezigheid van bewijs.De online antivaccinatiebeweging is uitgegroeid tot een bastion van schelle irrationaliteit, die de doodsbedreigingen van hun tegenstanders stuurt, hun privégegevens online publiceert en brieven naar hun werkgevers schrijft om ze te laten ontslaan.

In januari 2015 leidde een verlaagde vaccinatiesnelheid tot een uitbraak van mazelen in Californië, met waarschuwingen voor niet-gevaccineerde mensen en baby's om te voorkomen dat ze naar Disneyland zouden gaan. In april nam een ​​anti-vaxxer moeder in Canada terug toen alle zeven van haar kinderen kinkhoest kregen. Ze legde uit dat haar beslissing om niet te vaccineren gebaseerd was op verkeerde informatie en angst, en voegde eraan toe: "Ik schrijf dit vanuit quarantaine, waarvan de ironie niet verloren gaat." Als de anti-vaccinatiebeweging zich blijft verspreiden, zal de volksgezondheid de gevolgen kunnen verschrikkelijk zijn.