Delen:
10 Argumenten rondom het gebruik van Robot Warriors
Robotstrijders zijn militaire machines die werken op afstand of geheel via hun eigen programmering. Ze omvatten vliegtuigen zoals de MQ-1 Predator, grondvoertuigen zoals de TALON en schildwachten zoals de SGR-A1. Maar het grootste deel van de discussie rond robotstrijders betreft het Amerikaanse beleid van gerichte aanvallen van luchtdrones. Dit maakt deel uit van een groter en vaak over het hoofd gezien debat over het bredere gebruik van robots in het leger.
10De moraal van het gebruik van robotstrijders
Bradley J. Strawser van de Amerikaanse Marine Postacademische School beweert dat de VS de juiste en de morele plicht heeft om drones in de strijd te gebruiken. Hij gelooft dat ze om twee redenen een "morele verbetering" zijn in andere soorten luchtgevechten. Ten eerste verminderen drones burgerslachtoffers door hun doelen nauwkeuriger te halen in plaats van alles in de omgeving op te blazen. Ten tweede zijn dronepiloten beter beschermd tegen schade dan degenen die conventionele vliegtuigen besturen. Om zijn opmerking te maken, citeert hij de Tweede Wereldoorlog, waar hij vindt dat het moreel gezien de voorkeur had dat de geallieerden drones gebruiken in plaats van te riskeren dat hun piloten neergeschoten werden door de nazi's.
Strawser zegt dat we de moraliteit van het gebruik van robotstrijders moeten scheiden van het Amerikaanse militaire beleid. Als de missie moreel verantwoord is, dan vindt hij dat drones moeten worden gebruikt. Als u echter niet van het Amerikaanse beleid houdt, zegt hij dat u bezwaar moet maken tegen het beleid en niet over de middelen om het beleid uit te voeren. Ter vergelijking geeft Strawser twee voorbeelden van wapens die nooit zouden mogen worden gebruikt, zelfs voor rechtvaardige doelen. De ene is landmijnen, omdat ze geen onderscheid kunnen maken tussen een soldaat en een kind. De tweede zijn dodelijke autonome robots (LAR's), die doden zonder menselijke inbreng. LAR's bestaan op dit moment niet.
Natuurlijk, als je gelooft dat oorlog nooit gerechtvaardigd is, begrijpt hij dat je zijn argument niet accepteert. Maar Strawser gelooft dat sommige oorlogen gerechtvaardigd zijn, en in die gevallen zijn drones moreel superieure wapens voor luchtgevechten.
9De onzedelijkheid van het gebruik van Robot Warriors
Murtaza Hussain, een journalist bij De onderschepping, beschouwt de argumenten van Bradley Strawser over de moraliteit van het gebruik van drones als propaganda. Hussain weet dat we zijn opgeschoven van zwaarden en musketten naar technologie die effectiever doodt, van grotere afstanden en met minder risico voor personeel. Maar hij denkt dat low-cost drones die pilootslachtoffers vermijden een game changer zijn omdat ze de oorlog tegen publieke controle beschermen. Hussain beweert dat Amerikaanse burgers zich niet eens realiseren dat hun regering in oorlog is geweest met Somalië, Jemen en bepaalde delen van Pakistan. Hij is van mening dat als het Amerikaanse publiek te maken krijgt met een dure oorlog met toenemende Amerikaanse slachtoffers, ze druk zouden uitoefenen op de Amerikaanse regering om onnodige conflicten te beëindigen.
Hussain betoogt ook dat drones strijders niet toestaan om zich over te geven, zelfs als de dronepiloot iemand kan zien die zijn handen oplegt. Er zijn slechts twee opties voor een dronepiloot: dood of laat de strijder los. Er kan geen opname zijn. Hussain geeft echter toe dat de overleveringsbepaling van de Geneefse Conventie waarschijnlijk achterhaald is omdat andere moderne vormen van oorlogvoering, zoals bemande vliegtuigen, ook vijandelijke overgave niet toestaan.
Ten slotte hekelt Hussain 'signature strikes', waarbij drones menselijke doelen raken waarvan de identiteit onbekend is maar die een link lijken te hebben met vijandelijke activiteiten. Deze strijders zijn door de regering-Obama gedefinieerd als "alle mannen van het militaire tijdperk in een stakingszone." Hussain noemt dit een "kill first first, ask questions later" beleid van executie zonder proces.
8Death Te koop of ruilhandel
We hebben elders gesproken over de 'Special Operations Forces Exhibition and Conference', waar militairen winkelen voor geavanceerde wapens, inclusief drones, in een ongedwongen en feestelijke sfeer. Als je het geld hebt, krijg je het wapen. Niemand weet precies hoe iemand anders de wapens die hij koopt zal gebruiken, maar iedereen realiseert zich dat deze wapens waarschijnlijk zullen worden gebruikt om te doden en mogelijk tot burgerslachtoffers kunnen leiden.
Maar hoe zit het met soevereine leiders die wel weten hoe specifieke wapens zullen worden gebruikt? Deze leiders weten dat de wapens kunnen resulteren in burgerslachtoffers in hun eigen land, en toch zien zij die doden als een acceptabele afweging. Mark Mazzetti, in zijn boek De manier van het mes, beschrijft een deal tussen de VS en Pakistaanse regeringen in 2004: in ruil voor toestemming om drones in het Pakistaanse luchtruim te laten vliegen om Amerikaanse vijanden te jagen, moesten de VS eerst een Pakistaanse vijand, Nek Mohammed Wazir, doden. Onder deze overeenkomst kregen de VS beperkte toegang tot het Pakistaanse luchtruim, zolang ze ervoor waakden dat ze niet over de nucleaire faciliteiten van Pakistan of andere gebieden vlogen waar de Pakistaanse regering niet wilde dat ze zouden vertrekken. De overeenkomst omvatte vermoedelijk een overeenkomst dat de VS af en toe de vijanden van Pakistan zou treffen, maar "nooit de raketaanvallen zou erkennen en dat Pakistan de eer zou opnemen voor de individuele moorden of zou zwijgen."
Eén argument ter ondersteuning van deze uitwisseling zegt dat Mohammed mogelijk een 'Al-Qaeda-facilitator' was en dat dit ook een Amerikaanse vijand was, evenals een Pakistaanse vijand. Een ander argument luidt dat drone-aanvallen beter waren dan de bloedige grondgevechten van de Pakistaanse regering om Mohammed te elimineren, wat tot veel meer burgerslachtoffers heeft geleid.
7Misleidende taal en statistieken
Mary Wareham, coördinator van de Campaign to Stop Killer Robots, zegt: "We hebben 'moordenaarrobots' in de titel van ons rapport geplaatst om provocerend te zijn en aandacht te krijgen.Het is schaamteloze campagnes en belangenbehartiging. "Tom Malinowski van Human Rights Watch geeft toe dat hij om soortgelijke redenen dezelfde sensationele taal heeft gebruikt.
De pro-drone kant, met leden zoals DARPA, gaat naar het andere uiterste. Als ze geen ethisch probleem willen aanpakken, praten ze er gewoon niet over. Een voorbeeld is de toekomstige mogelijkheid dat robotstrijders zelfstandig handelen zonder menselijke commandanten. P.W. Singer, auteur van Vast voor oorlog, noemt het "The-Issue-That-Must-Not-Be-Notified".
Dan is er mogelijk misbruik van statistieken, als je ze kunt krijgen. Aan de anti-drone kant zeggen onderzoekers James Cavallaro, Stephan Sonnenberg en Sarah Knuckey dat hun studies in Pakistan laten zien dat drones op elk moment ernstig letsel aan burgers hebben veroorzaakt in termen van verwondingen, sterfgevallen en de constante angst voor de dood door drone. Deze critici geloven dat het gebrek aan gedetailleerde informatie over drone-aanvallen van de Amerikaanse en Pakistaanse regeringen een poging is om aansprakelijkheid in een openbaar forum te voorkomen.
Wat de pro-drone betreft, beweert C. Christine Fair van de universiteit van Georgetown dat forensische deskundigen de aantallen en soorten verwondingen veroorzaakt door drones niet hebben geverifieerd, vooral in Pakistaanse tribale gebieden. Ze is van mening dat sommige verwondingen en sterfgevallen kunnen zijn veroorzaakt door terroristische aanslagen of de eigen militaire operaties van Pakistan. Met weinig informatie van de Amerikaanse of Pakistaanse regeringen, zegt ze dat we niet kunnen weten wat het echte dodental is of dat de doelen 'drone waardig' waren. Ze vindt dat drones de beste optie zijn in bepaalde Pakistaanse tribale regio's omdat grondtroepen dodelijker zijn en hele gemeenschappen kunnen ontwortelen of vernietigen.
6 Humanitaire militaire interventies
Deze theorie is het geesteskind van bio-ethici Zack Beauchamp en Julian Savulescu. Ze keren een van de argumenten tegen robotstrijders om - dat ze oorlog waarschijnlijker maken door het te gemakkelijk te maken - en suggereren dat gemakkelijker oorlogen in bepaalde omstandigheden een goede zaak zijn. Beauchamp en Savulescu beweren dat gemakkelijker oorlogvoeren ons aanmoedigt om deel te nemen aan "rechtvaardige oorlogen" zoals humanitaire militaire interventies die we eerder zouden hebben vermeden.
Een voorbeeld zou de genocide in Rwanda zijn, waar de VS werd bekritiseerd omdat ze niet tussenbeide kwam toen Hutu-extremisten besloten de Tutsi's te elimineren. Critici geloofden dat de VS haar troepen niet in een ander grondconflict verwikkeld wilden raken, net als de eerdere humanitaire inspanningen in Somalië. Door militaire slachtoffers te minimaliseren of zelfs te elimineren voor de humanitaire strijdkrachten, maken robotstrijders het gemakkelijker vanuit een politiek en financieel standpunt om genocides en andere massale gruweldaden te stoppen.
5 Emotionele bevestiging aan robots
Onderzoeker Julie Carpenter van de Universiteit van Washington onderzocht hoe hooggeschoold militair personeel denkt over de robots waarmee ze werken. Samen detecteren, inspecteren en ontwapenen soldaten en robots explosieven. Ze vroeg zich af of soldaten gehechtheid aan robots zouden kunnen ontwikkelen alsof ze een huisdier waren. Zo ja, hoe zouden soldaten reageren als hun robots beschadigd of vernietigd zouden zijn? Zouden die gevoelens veranderen hoe soldaten robots op het slagveld gebruikten?
In het onderzoek van Carpenter leken de soldaten de nodige beslissingen te kunnen nemen, hoewel ze soms boosheid, frustratie en verdriet hadden toen een robot werd vernietigd. Maar deze militairen noemden hun robots - naar beroemdheden, vriendinnen en vrouwen (hoewel nooit exes).
"Ze waren heel duidelijk dat het een hulpmiddel was, maar tegelijkertijd gaven patronen in hun reacties aan dat ze soms op dezelfde manier met een mens of huisdier omgingen met de robots," merkte Carpenter op. "Ze zouden zeggen dat ze boos waren toen een robot invalide werd omdat het een belangrijk hulpmiddel is, maar dan voegen ze 'arme kleine jongen' toe, anders zouden ze zeggen dat ze er een begrafenis voor hadden. '
Deze robots zagen eruit als machines. Maar met toekomstige robots die zijn ontworpen om meer op dieren of mensen te lijken, vraagt Carpenter zich af of soldaten genegenheid zullen voelen voor robots zoals voor huisdieren of menselijke partners. Zullen hun gevoelens van invloed zijn op hun vermogen om rationele beslissingen te nemen? Zouden we een stortvloed van emoties en veranderingen in wetten kunnen zien zoals gebeurde met een Duitse herder K-9 officier, Rocco, die in 2014 in Pennsylvania werd neergestoken? Ongeveer 1.200 mensen woonden de begrafenis van de hond bij en Pennsylvania passeerde "de wet van Rocco" om de straffen voor het verwonden of doden van een politiehond of -paard te verhogen.
4De effecten op overlevenden in strike zones
We besteden veel tijd aan ruzie over het aantal lichamen, terwijl we zelden nadenken over de ervaringen van degenen die zijn achtergebleven in landen waar drones toeslaan. Posttraumatische stressstoornis (PTSS) is wijdverspreid onder overlevenden, vooral kinderen. Onder andere kunnen de overlevenden angst, slapeloosheid, woede en paranoia ervaren. Heldere blauwe luchten, wanneer drones over de grond kunnen vliegen, zijn vaak een trigger voor deze symptomen. "Ik hou niet meer van blauwe luchten," zei de 12-jarige Zubair, wiens grootmoeder werd gedood door een drone. "Ik speelde altijd buiten. Er was bijna nooit een tijd dat ik binnen zou zijn. Nu ben ik bang. "
Wanneer vroeger New York Times verslaggever David Rohde werd maandenlang vastgehouden door de Taliban in Pakistan, hij zei dat de drones zowel zijn ontvoerders als burgers bang maakten. Zoals Rohde deze "hel op aarde" -ervaring beschreef: "De drones waren angstaanjagend. Vanaf de grond is het onmogelijk om te bepalen wie of wat ze volgen terwijl ze zich omringen. Het geroezemoes van een verre propeller is een constante herinnering aan de naderende dood. '
Farea Al-Muslimi, een prominente pro-Amerikaanse democratie-activist uit Wessab, Jemen heeft een openlijke hekel aan Al-Qaida.Hij zegt dat Jemenieten hun woede over drones gebruiken als een manier om te ontsnappen aan andere kwesties zoals werkloosheid en gebrek aan gezondheidszorg. Maar hij geeft toe dat mensen wraak willen op familieleden die door drones zijn gedood.
Drone-aanvallen "zijn het gezicht van Amerika voor veel Jemenieten", zegt Al-Muslimi. "Als Amerika economische, sociale en humanitaire hulp biedt aan Jemen, weet de overgrote meerderheid van het Jemenitische volk er niets van. Iedereen in Jemen weet echter wel van Amerika en zijn drones. '
Hij vertelde mensen uit zijn dorp verhalen over de kansen in Amerika en zijn vriendschappen met zijn burgers. Maar nu is hij bang dat hij niet naar Wessab kan terugkeren vanwege zijn nauwe band met de VS. Hij gelooft dat Al-Qaeda profiteert van het doden van onschuldige burgers door drone-aanvallen.
3De effecten op dronepiloten
Sommige drone-piloten ervaren PTSS, net als hun tegenhangers in directe gevechten. "Mensen denken dat we hier zitten met joysticks die een videogame spelen, maar dat is gewoon niet waar", zei Slim, een gepensioneerde drone-piloot van de luchtmacht. "Dit zijn echte situaties en echte wapensystemen. Zodra je een wapen start, kun je geen herhalingsknop indrukken om mensen weer tot leven te brengen. "
Volgens Nancy Cooke van de Arizona State University kunnen drone-piloten meer last hebben van moord dan jachtpiloten, omdat dronepiloten de situatie daarna volgen en de gruwelijke resultaten van hun aanvallen zien. Jagerpiloten hebben het gevaar om neergeschoten te worden, dus ze verlaten het tafereel snel.
Voor drone-operators beginnen psychologen te begrijpen dat PTSS gaat over "morele schade", hun gevoelens over wat ze anderen hebben aangedaan. Zoals Brandon Bryant, een voormalig drone camerabedienster, beschrijft: "Het is meer alsof ik een zielsverlammende ervaring heb gehad. Ik was nooit bereid om een leven te leiden. "Bryant was direct of indirect betrokken bij de dood van meer dan 1600 mensen.
Een van zijn meest angstaanjagende ervaringen was toen zijn drone een raket afvuurde die een compound trof dat zogenaamd alleen koeien en geiten huisvestte. Vlak voor de botsing zag hij een klein figuur als een kind om een hoek rennen op het pad van hun schot. Het was te laat om te stoppen. Er was een kortstondige flits en het kleine figuurtje was verdwenen. Een waarnemer van de intelligentie vertelde hen: "Volgens de recensie is het een hond." Maar ze wisten dat het geen hond was.
Zoals voormalig drone intelligence-analist Heather Linebaugh uitlegt: "Wat het publiek moet begrijpen, is dat de video van een drone meestal niet duidelijk genoeg is om iemand met een wapen te detecteren, zelfs op een kristalheldere dag met perfect licht. De feed is zo korrelig, wat als het een schop is en geen wapen? We vragen ons altijd af of we de juiste mensen hebben gedood, als we het leven van een onschuldige burger hebben vernietigd, allemaal vanwege een slecht imago of een slechte kijk. '
Ze gaat verder met te zeggen dat ze mensen tot in de details keer op keer zag sterven totdat het in haar gedachten verschroeide en haar achtervolgde. Volgens Linebaugh komt het trauma niet alleen door de herinneringen, maar door de schuld van het afvragen of ze onschuldige mensen heeft gedood.
2 Geavanceerde robots van de toekomst
Volgens Bill Gates is de robotica-industrie vandaag de dag waar de computerindustrie 30 jaar geleden was. We zullen binnenkort te maken krijgen met ethische en juridische vragen over robotstrijders die kunnen handelen zonder menselijke inbreng.
Linda Johansson van het KTH Royal Institute of Technology is van mening dat we de internationale oorlogswetten moeten herzien. Als soldaten in oorlogstijd vijandige soldaten mogen doden, is het dan legaal om een drone-operator op een afgelegen locatie aan te vallen? Is het volgens het oorlogsrecht wettelijk toegestaan om een robotstrijder te verdedigen als deze zijn leven niet kan verliezen? Als je een stap verder gaat, als een robotstrijder zijn leven niet kan verliezen, heeft hij dan ooit het recht om menselijke soldaten te vermoorden?
Roboticus Noel Sharkey maakt zich ook zorgen dat drones straks zo snel zullen kunnen vliegen dat een mens geen tijd heeft om een aanval af te breken. Dat is gedeeltelijk waarom Ronald Arkin van Georgia Tech nu een "ethische gouverneur" wil ontwikkelen voor toekomstige geavanceerde robotstrijders. Anderen willen gewoon een absoluut verbod. Maar Arkin gelooft dat autonome robots onvermijdelijk zijn. "Iemand moet de verantwoordelijkheid nemen om ervoor te zorgen dat deze systemen ... goed werken. Ik ben niet zoals mijn critici, die hun armen overgeven en huilen: 'Frankenstein! Frankenstein!' ”
Meghan Neal betoogt dat zogenaamde moordenaarsrobotten waarschijnlijk ethischer zullen handelen dan menselijke soldaten omdat ze niet worden gedreven door woede, angst of wraak. Maar ditzelfde gebrek aan emotie zou een robotstrijder ervan weerhouden een bevel tot het plegen van een oorlogsmisdaad in twijfel te trekken. Toch gelooft Filip Spagnoli dat het eenvoudiger is om de programmering in robots te corrigeren dan om de vooroordelen of emotionele tekortkomingen bij mensen weg te nemen.
1De keuze om te verbannen of te reguleren
Voor nu is de VS de focus van kritiek, maar andere landen kunnen zich in de toekomst in vergelijkbare posities bevinden. De mensen die drones willen verbieden, denken dat deze machines niet zullen voldoen aan de oorlogswetten. Sommige mensen beweren ook dat we niet weten wie verantwoordelijk moet worden gehouden als een machine een verkeerde beslissing neemt: de robot, de militaire bevelhebber die het heeft ingezet of de ontwerper?
Tom Simpson van de Universiteit van Oxford stelt voor om het regelgevingsmodel voor medicijnen te volgen. Zijn argument is dat we de normale effecten van medicijnen kunnen voorspellen, maar in een klein percentage van de gevallen is er een onaangenaam of zelfs dodelijk neveneffect. We houden meestal geen artsen of farmaceutische bedrijven (en zeker niet de medicijnen zelf) verantwoordelijk voor bijwerkingen. In plaats daarvan testen regulerende instanties medicijnen voordat ze door het grote publiek kunnen worden gebruikt.Op dezelfde manier is Simpson van mening dat we een regelgevend agentschap moeten laten testen of een robot in staat is om te voldoen aan de oorlogswetten voordat hij toestemming krijgt om te worden ingezet.
Twee professoren, Kenneth Anderson en Matthew Waxman, vinden ook dat we robotstrijders eerder dan later moeten reguleren. Ze beweren dat robotstrijders stapsgewijs vooruitgaan, zodat mensen langzaam uit de commandolus verdwijnen. Op een gegeven moment zal het moeilijk zijn om te scheiden wat legaal is en wat verboden is in een machine.
Een andere optie, voorgesteld door Omar S. Bashir uit Princeton, is een beoordelingsproces zoals het gebruik in het Verenigd Koninkrijk en Australië. Een persoon met de benodigde juridische expertise en morele autoriteit zou worden aangesteld om alle informatie (inclusief geheime documenten) met betrekking tot militaire robotprogramma's te herzien. Deze persoon zou video's van betwiste aanvallen kunnen beoordelen en het aantal lichamen kunnen vaststellen van burgers die zijn gedood bij drone-aanvallen zonder geheime informatie bekend te maken. In de VS is Bashir van mening dat dit het drone-programma van de overheid acceptabeler zou maken voor zijn eigen burgers en buitenlandse bondgenoten.