Delen:
Top 10 stenen die stinken
Wanneer mensen nadenken over de eigenschappen van stenen, is geur niet een van de dingen die in je opkomt. Rotsen en mineralen zijn niet bekend om hoe ze ruiken. De meeste handboeken en handleidingen van mineralogie maken geen melding van geur. Over het algemeen klopt het dat de meeste stenen niet stinken, maar er zijn er wel die dat doen.
10 Antozonite
Antozoniet is een variëteit van het minerale fluoriet met een kleur die overschaduwt van donker violet naar zwart. Het is niet ongebruikelijk dat een mineraal een bijnaam heeft, maar antozoniet heeft er verschillende. In het Duits is het bekend als "stank-fluss" en "stink-spuug". In het Engels heeft het de namen "stinkspar" en "fetid fluoriet" verdiend. Deze zeldzame vorm van fluoriet is berucht om zijn geur.
Wanneer antozonite breekt of wordt verbrijzeld, ruikt het. De bron van de stank is fluor gas gevangen in de kleine, poreuze ruimtes in het mineraal. Wanneer die poriën worden opengebroken, komt het scherpe fluorgas vrij en reageert het met zuurstof en waterstof in de lucht. Het resultaat van de reacties is scherp ozongas en fluorwaterstofzuur, dat alle nietsvermoedende neuzen in de buurt zal aanvallen. Foetid fluoriet doet zijn naam eer aan.
9 Smeriet
Sphalerite is het kras-en-snuif mineraal. Het bestaat uit de elementen ijzer, zink en zwavel. Het is ook het belangrijkste ertsmineraal voor zink. Sphalerite wordt vaak aangetroffen rond mineraalrijke gebieden die bekend staan als sulfide-afzettingen. Hoewel het mooie transparante geelbruine tot zwarte kristallen kan vormen, komt het vaak voor als een lelijke, donkere knobbel met gele, rode, bruine of zwarte tinten. Helaas zijn er veel andere mineralen die ook kunnen lijken op donkere, lelijke knobbels met tinten van verschillende kleuren.
Omdat de kleur van sfhaleriet zo verschillend kan zijn van plaats tot plaats, heeft bijna elke student die ooit een mineralogieklas heeft genomen, een snelle en gemakkelijke scratch-and-sniff-test geleerd om sferaleriet te identificeren: gebruik het mineraal om een stukje ongeglazuurd porselein te krassen (een streepjesplaat genoemd) en onmiddellijk het gekraste mineraal opsnuiven. De streep op het porselein krijgt een gele tint en het gekraste mineraal heeft een zwavelachtige geur die lijkt op de geur van een net verlichte wedstrijd.
8 Jet
De armste steenkoolsoort is bruinkool. Zijn fossiele brandstof doet zijn sporen na en vele stukken bruinkool zijn echte fossielen die de vorm van bomen en takken behouden. De negentiende-eeuwse Victorianen wilden bruinkool graag splijten en polijsten tot een spiegelende afwerking en gebruiken het in sieraden. Ze noemden het straal. De bekendste locatie voor jet is de badplaats Whitby, aan de noordoostkust van Engeland.
Koningin Victoria maakte Whitby beroemd. Na de dood van haar man, Prins Albert, Victoria gekleed in rouwzwang zwart voor de rest van haar leven. Ze populariseerde straaljuwelen van Whitby omdat jet een van de weinige edelstenen was die niet botste met haar volledig zwarte garderobe. Dit maakt jet de enige fossiele brandstof die ook dienst doet als modeaccessoire.
Een van de tests die wordt gebruikt om jet te identificeren, is een naald te verwarmen en deze vervolgens in de rots te steken. Als de rots jet is, ruikt het naar brandende teer of kolen. Zwart plastic ruikt naar brandend plastic en zwarte edelstenen zoals onyx en hematiet zullen helemaal niet ruiken nadat ze met een hete naald zijn gepord. De hete naaldtest laat een kleine put op het oppervlak van de jet achter, dus het is geen goed idee om dit uit te proberen op de antieke Victoriaanse broche van je grootmoeder.
7 Pyriet
Veel sulfidemineralen staan bekend om hun zwavelachtige stank. Pyriet, bekend als "het goud van de dwaas", is het glanzende, goudkleurige mineraal dat vaak wordt aangezien voor goud. Er is geen goud in pyriet, alleen ijzer en zwavel. Helaas voor amateur-goudzoekers worden pyriet en goud vaak op dezelfde plaatsen gevonden. Er zijn verschillende manieren om pyriet van goud te onderscheiden, en één is met je neus.
Wanneer goud wordt opgewarmd, heeft het geen geur, maar wanneer pyriet wordt opgewarmd, begint het mineraal te stinken. Verwarmd pyriet maakt zwavel vrij in de lucht. Die zwaveldamp wil binden met zuurstof en waterstof in de atmosfeer, waterstofsulfide en zwaveldioxide produceren. Waterstofsulfide (HS) is verantwoordelijk voor de geur van rotte eieren. Zwaveldioxide (SO2) is de geur van zwavel, de poëtische naam voor brandende zwavel. Hot fool's gold: Het stinkt!
6 Arsenopyrite
Niet alle stinkende sulfidemineralen ruiken naar zwavel. Er is één mineraal dat glanzend is als pyriet en dat ook zwavel en ijzerachtig pyriet bevat (plus een ander element), maar als het wordt geraakt met een hamer of gekrast met ongeglazuurd porselein, ruikt het naar knoflook! Zelfs als je van knoflook houdt in je eten, ga dan niet diep van dit mineraal genieten want dat ene andere element is arseen. Dit mineraal wordt arsenopyrite genoemd, een lichtgele schijnbare pyriet.
De knoflookgeur is eigenlijk de geur van arseentrihydride, beter bekend als arsinegas. Het giftige gas dat vrijkomt bij het krabben of het raken van een klein stukje arsenopyrite is niet genoeg om een volwassene te vergiftigen, maar arsenopyrite is geen mineraal dat iemand op een vensterbank in de keuken of in het middenstuk op de eettafel wil laten staan. Het is misschien mooi, maar je wilt niet dat kinderen en huisdieren er grip op krijgen.
5 Anthraconite
Anthraconite is een zwarte kalksteen gemaakt van calciet en bitumen. Het is ook bekend als "stinkstone" of "swinestone." Bitumen is die zwarte, kleverige teer die wordt gemengd met zand en kiezels om asfalt wegdekken te maken, hoewel sommige mensen het woord "asfalt" uitwisselbaar met "bitumen" gebruiken. In Noord Amerika, veel mensen gebruiken het woord "asfalt" voor zowel de teerstof als het wegdek, terwijl veel mensen in Australië het woord "bitumen" op dezelfde manier gebruiken. Hoe dan ook, anthraconite zit vol met bitumen.
Als je anthraconite wrijft met een doek of opwarmt, doet het zijn naam eer aan en produceert het een stinkende of teerachtige geur. Gelukkig is het een ongewone rots; Er zijn maar een paar plaatsen met opmerkelijke ontsluitingen, zoals Michigan en Ontario in Noord-Amerika en Saksen-Anhalt in Duitsland.
4 Amber
Een andere organische edelsteen die ook zijn eigen geur heeft, is barnsteen.Net als Whitby-jet is barnsteen ook een fossiel. In dit geval is het gefossiliseerde vrije hars dat miljoenen jaar oud is. Amber is niet zwart en ondoorzichtig zoals jet. In plaats daarvan is het een heldere, geel tot rode steen, beroemd om het afwassen op stranden langs de Oostzee. Het is vaak minder dicht dan zout water, dus het kan drijven op het oppervlak van de oceaan. Stortingen van barnsteen bestaan over de hele wereld en mensen vinden of graven naar barnsteen in plaatsen als Alaska, Pruisen, Letland, New Jersey, Kansas en de Dominicaanse Republiek.
Net als jet, wordt de geur van barnsteen bevrijd met behulp van de hete naaldtest: verhit een naald en breek het in de barnsteen. De resulterende geur is als brandend dennen sap of houtachtige wierook maar met meer rook erin. De hete naaldtest zal ook een kuil in de barnsteen achterlaten.
De brandende dennengeur van barnsteen is niet de geurstof die door de parfumindustrie op de markt wordt gebracht als "barnsteengeur" of "etherische olie van barnsteen." Het gebruik van het woord "barnsteen" in parfums staat los van de eigenlijke edelsteen. Parfumamber is gebaseerd op moderne houtoliën en heeft niets met rotsen te maken.
3 Oliehoudende leisteen
Schalie is een klei-rijke sedimentaire rots die over de hele wereld wordt gevonden. Als leisteen nat wordt, ruikt het meestal naar modder of nat vuil. De rots die bekend staat als olieschalie heeft echter een geur zoals dieselolie of teer. Die vette geur komt van een aardolie-achtige substantie die bekendstaat als kerogeen. Kerogen is nog geen olie. Het moet eerst worden verwarmd of behandeld met oplosmiddelen om het in olie te veranderen.
Olie uit schalie winnen is niet eenvoudig, want schalie is goed in het voorkomen van de stroming van vloeistoffen zoals water en olie. Zelfs als de kerogeen in de schalie in olie zou kunnen worden omgezet, is het uitpompen ervan duur en moeilijk om te doen zonder het grondwater of het milieu te schaden. Sommige olieschalie kan worden gewonnen en vervolgens boven de grond worden behandeld, maar mijnbouw is duur en, wederom, niet vriendelijk voor het milieu.
Het zal nog lang duren voordat iemand oliehoudende leisteen gebruikt om olie te produceren. Hoe dan ook, het is niet moeilijk om een ontsluiting van olieschalie te vinden in gebieden waar het gebruikelijk is, zoals Noordwest Colorado in Noord-Amerika of Queensland aan de kust in Australië. Op een warme dag zonder wind, volg gewoon je neus.
2 Zwavel
Geen lijst met stinkende stenen kan de stinkende rots weglaten die beroemd is geworden door de Bijbel zelf: zwavel. De eerste beroemde vermelding van zwavel in de Bijbel komt uit het boek Genesis, hoofdstuk 19, vers 24: "Toen regende de Heer op Sodom en op Gomorrah zwavel en vuur van de Heer uit de hemel." Even zo beroemd is het meer van vuur en zwavel uit hoofdstuk 21, vers 8 in de Apocalyps van Sint-Jan, beter bekend als het boek Openbaring: "De vreze, en ongelovigen, en de gruwelen, en moordenaars, en hoereerders, en tovenaars, en afgodendienaars, en alle leugenaars zullen hun deel hebben in het meer, dat brandt van vuur en zwavel. "
"Zwavel" is een oude naam voor zwavel, van de Oud Engelse "brynstan", wat "brandende rots" betekent. Zwavel en vuur worden vaak samen gevonden bij vulkanen. Vulkanische gassen kunnen zwavel afzetten op de oppervlakken van vulkanen en rond de monden van vulkanische stoomopeningen, fumarolen genaamd. Zwavel is vrij brandbaar, dus vulkanische uitbarstingen zullen gewoonlijk zwavelafzettingen die in vuur en vlam zitten, instellen. Vuur en zwavel gaan echt samen in de natuur. Zuivere, elementaire zwavel heeft geen geur. Het is de zwaveldioxide-geur die wordt geproduceerd door brandende zwavel die wordt geassocieerd met vuur en zwavel.
1 Kaoliniet
Kaoliniet is de minerale naam voor Chinese klei. Het is een mooie, witte klei vernoemd naar Kao-Ling Mountain in China. Het wordt gebruikt om allerlei soorten keramiek te maken en is ook veilig om te eten. Hoewel het eten van klei misschien raar klinkt, slikken mensen al jaren kaoliniet in. Het wordt gebruikt in medicijnen en in tandpasta's.
Tot het einde van de jaren tachtig had het geneesmiddel tegen diarree Kaopectate twee actieve ingrediënten: kaoliniet en pectine. De geurloze suikerverbinding pectine is een oplosbare vezel en verdikkingsmiddel dat wordt gebruikt om gelei en jam te maken, terwijl kaoliniet uitstekend is in het absorberen van vloeistoffen. De combinatie van de twee was effectief tegen de punten. Mensen die oud genoeg zijn om zich de oorspronkelijke Kaopectate te herinneren, herinneren zich misschien ook de duidelijk kalkachtige, kleiachtige geur. Dat is de geur van het minerale kaoliniet.