Delen:
Top 10 fascinerende vondsten uit bevroren plaatsen
Van verhalenboek met sneeuw bedekte bergen tot de polen, de koude plekken op aarde zorgen voor een interessante ervaring. Ski-capriolen en monsterachtige waarnemingen opzij, ijsvelden kunnen dingen produceren die wetenschappers nog nooit eerder hebben gezien, aanwijzingen over de geschiedenis en zelfs verreikende rampen die in het Noordpoolgebied zijn ontstaan.
Toeristen reizen naar afgelegen plaatsen om fantastische gebeurtenissen te aanschouwen, terwijl ijsbergen en schappen zich gedragen op een manier die wetenschappers niet kunnen verklaren. Maar de bevroren diepten kunnen ook enkele van de meest angstaanjagende ontdekkingen en verdwijningen in de natuurlijke wereld bevatten.
10 Unieke fossiele bossen
Vandaag de dag hebben 's werelds grootste woestijngebieden, de bevroren velden van Antarctica, een belangrijke geschiedenis bewaard. Toen het nog steeds vastzat aan het mega-continent Gondwana, was Antarctica groen en vochtig.
Toen, miljoenen jaren geleden, veegde een mysterieuze uitsterving 90 procent van alle soorten van de planeet. Bekend als het uitsterven van het Perm, vermoeden wetenschappers dat een vulkaan de schuld is maar de details van de voortgang van de ramp niet kent.
Toen onlangs vijf nieuwe fossiele bossen werden ontdekt op Antarctica, waren ze niet zoals alle andere eerder gevonden. Wat kleine wetenschappers weten over de Perm-smash komt van mariene fossielen. Maar voor de eerste keer kon de gebeurtenis op het land worden bestudeerd. De bossen groeiden vóór, tijdens en na de catastrofe.
De ontdekking is nieuw, laat in 2017 ontdekt en vereist meer onderzoek om te begrijpen hoe deze ecosystemen de grote uitsterving hebben doorstaan. Na verloop van tijd kunnen de gnarewonders bijdragen aan de verklaring van wat het uitsterven op het land heeft veroorzaakt en het debat over hoe lang het heeft geduurd regelen. De huidige standpunten schommelen tussen 15 miljoen en 20.000 jaar.
9 Arctic's Effect op Californië
De droogte in Californië in Californië was tot nu toe zo slecht dat vis ter dood werd gebracht en boten op de bodem van droge meren zaten. Zulke brute extremen zijn lange tijd in verband gebracht met de rol van kooldioxide bij het roosteren van de planeet. Hoe meer het opsteekt, hoe meer de opwarming van de aarde chagrijnig weer veroorzaakt.
In 2017 hielden wetenschappers CO2 constant in een gesimuleerde wereld en rondgeleid met de polen. Ze vonden iets verrassends. De droogte in Californië kan veroorzaakt zijn door het verdwijnen van ijs uit de Noordelijke IJszee.
Toen ijs onder een bepaalde hoeveelheid zakte, kon de regio de warmte van de zon niet adequaat weerkaatsen. Binnen 20 virtuele jaren draaide het de temperatuur in de buurt van de noordelijke wateren van de evenaar. Dit zorgde op zijn beurt voor regenachtig weer voorbij Californië en in de Pacific Northwest.
Dit was vergelijkbaar met een atmosferische bergkam die tijdens de droogte in het noorden van de Stille Oceaan hing en ook stormen wegsleepte en naar het noorden. Het effect dat het smelten van de Noordpool heeft op het verre zuidelijke weer is een nieuw geïdentificeerd atmosferisch proces. Geheel onafhankelijk van de opwarming van de aarde, zou het meer frequente herhalingen van de droogte van 2012-2016 kunnen brengen als het arctische ijs blijft smelten.
8 miljoen zeldzame pinguïns
Niet veel spartelende soorten krijgen de kans om bijna een nacht hun aantal met 1,5 miljoen te verhogen. In 2018 kondigden wetenschappers de ontdekking aan van een mega-kolonie pinguïns op de gevaarlijke eilanden van Antarctica. Het waren lawaaierige stelletjes Adéliepinguïns, een middelgroot soort dat meer dan 70 procent van zijn wereldwijde kudde heeft verloren.
De nieuwe menigte kwam onverwachts naar boven tijdens een satellietonderzoek van de eerste vogelcensus van de eilanden. Toen de gegevens voor het eerst werden geanalyseerd, dachten onderzoekers dat de cijfers defect waren. Maar toen ze aan land gingen, was het moeilijk om de 750.000 broedparen die hen begroetten te missen. Het was de hoogste cluster in de regio en de derde en vierde grootste kolonies ter wereld.
De opwarming van de aarde blijft hun aantal elders naar beneden maaien, maar de negen eilanden zijn relatief stabiel en zullen dat nog een tijdje blijven. Bovendien zorgen de afgelegen ligging en het gevaarlijke zee-ijs voor menselijke tussenkomst. Het drukste eiland is het eiland Heroina, waar misschien één schip per jaar aanlegt.
7 Dekens van de Rhône-gletsjer
Hoe vreemd het ook klinkt, er zijn gletsjers in de Zwitserse Alpen die elke zomer verscholen liggen. Een daarvan is de indrukwekkende Rhône-gletsjer. Als de tijd daar is, wandelt een team door verschillende bergen. Hun bagage bestaat uit eten, gereedschap en enorme witte dekens.
Al snel verdwijnt de gletsjer onder de dekens in wat lijkt op een echt vreemd lokaal gebruik. In plaats daarvan is het een poging om het smelten te stoppen. Hoewel elk wit oppervlak, zoals de vellen, de warmte van de zon weerkaatst, kan het het niet volledig tegenhouden. De retraite van de gletsjer zal langzamer worden maar niet volledig stoppen zoals gehoopt.
Op een warme dag krimpt het nog steeds 10-12 centimeter (4-5 in). De reden dat de Zwitsers hun natuurlijke wonderen tapijtten, is niet helemaal milieuvriendelijk. De verdwijnende gletsjer bedreigt een echte en winstgevende traditie. Sinds 1870 stromen toeristen naar het gebied om de kunstmatige ijsgrot te bezoeken die elk jaar wordt gesneden. Vanaf het begin van deze koude aantrekkingskracht heeft de Rhône zich al 1.400 meter (4.600 voet) teruggetrokken.
6 Mystery Of The Ross Ice Plank
Elk gezin heeft een vreemde eend in de bijt. Als het gaat om de clan van smeltende structuren op Antarctica, is de vreemde jongen de Ross Ice Shelf. In het begin poseerde het als normaal, het verwarmde net als de rest. In 2017 merkten wetenschappers dat stukken eraf vielen en geloofden dat het inderdaad aan het smelten was. Een team stapte vervolgens op de grootste drijvende plank in het zuiden om een gat te boren voor testen.
De resultaten bedekten de onderzoekers. Onverwachts was de plank in Spaanse maat bezig te bevriezen. Het was niet het enige dat niet kon worden verklaard. Het binnenoppervlak van de schacht moet glad zijn geweest door te worden geboord met kokend water. In plaats daarvan bestond het interieur uit grillige ijskristallen.
Deze ongebruikelijke plank is een goede zaak in een wereld die geconfronteerd wordt met een catastrofale stijging van het oceaanniveau. Inderdaad, als Ross en vier andere zuidelijke ijsplateaus desintegreren, zouden schepen tot 3 meter (10 ft) hoger reiken dan vroeger.
5 gigantische kubussen
Het was de foto die met de eerste prijs wegliep tijdens de Royal Society Publishing Photography Competition 2017.
In 1995 brak een ecoloog de enorme blokken uit de lucht nabij de Engelse kust van het zuidelijke Antarctische schiereiland. De ijsblokken lijken op suikerklontjes die zijn gerangschikt in een patroon dat normaal niet in de natuur voorkomt. Wat mensen zien, is in feite een illusie.
Het ijs is er, maar de kubussen stijgen niet als de driedimensionale blokken die de prestigieuze competitie hebben gewonnen. Verre van dat het stationaire torens zijn, is het ijs in beweging - en snel.
Het drijvende blad wordt uitgerekt in twee tegenovergestelde richtingen, en deze krachten bevinden zich achter het vreemde raster. De horizontale lijnen zijn het gevolg van het zij aan zij trekken. Verticale scheuren vormen van spanning van boven naar beneden. De diepe troggen lopen vervolgens door elkaar en produceren de vierkanten.
4 The Collapsing Ice Bridge
Ook op mysterieuze wijze het vermijden van de smelttrend is de Perito Moreno-gletsjer. Gelegen in een nationaal park in Argentinië, het doet meer dan alleen het opwarmen van de aarde trotseren. Een massieve boog groeit 2-4 jaar voordat hij in het water beneden instort. Dan, van wit en blauw ijs, begint een nieuwe brug te groeien en de hele cyclus herhaalt zich.
Het moment waarop de structuur valt, is zo'n spektakel dat toeristen in maart waken om het te zien. De reden waarom het steeds weer naar beneden valt, is te wijten aan een interessant proces.
De Perito Moreno-gletsjer ervaart wat smelten, die dan in het meer onder de boog afvoert. Als het waterniveau stijgt, holt het meer uit de gletsjer. Deze tunnel verzwakt de integriteit van de structuur totdat deze uiteindelijk desintegreert.
3 Groen-meren slikkende ijs
In 2006 waren wetenschappers getuige van een verbazingwekkende aanblik. In amper twee uur stroomde een meer weg in de aarde. Dit was geen plas. Het meer in kwestie bevatte 45 miljard liter (12 miljard gal) water.
Het ongewone verschijnsel herhaalt zich elke zomer in Groenland. Elk jaar worden duizenden meren door smeltende sneeuw uitgezet. Ze blijven slechts een paar weken stabiel voordat ze plotseling verdwijnen. De dorstige boosdoener is een uitgestrekte ijslaag hieronder. Zodra de temperatuur stijgt, opent zich een netwerk van scheuren en slorpt dan enorme meren in met verbazingwekkende snelheden.
In 2018 kondigden onderzoekers aan dat de trend een zorgwekkende wending had genomen. Het ondergrondse web gooide steeds meer meren naar het binnenland, zelfs degenen die dachten dat ze te ver weg waren om te worden getroffen. Nogmaals, de stijgende temperaturen zijn de schuld. Naarmate de zomers heter worden, verspreiden zich de kloven.
Het wordt een spel van dominostenen. Het water van een meer stroomt in een krachtige golf en verzwakt de nabijgelegen meerbedden. Nieuwe scheuren vormen, en meer meren vallen en destabiliseren hun buren. Een dergelijke kettingreactie duurde vijf dagen en droogde 124 meren af. Het meeste water komt terecht in de oceaan en is verantwoordelijk voor het jaarlijks verhogen van de wereldwijde zeespiegel met 1 millimeter (0.04 in).
2 Magma Meer Ancient dan mensen
Een stukje Antarctica is warmer dan zou moeten. Lange tijd werd vermoed dat een magma-pluim verantwoordelijk was. In 2017 werd het bevestigd. Na het bestuderen van de abnormale warmteaflezingen en fysieke veranderingen in het land, realiseerden wetenschappers zich dat de pluim gigantisch was en gespannen tegen een dunne korst.
Gevestigd in het Marie Byrd-gebied van West-Antarctica, is de vurige zuil nergens dichtbij de grens van een tektonische plaat, die normaal is waar magma zich verzamelt. De pluim bevindt zich onder de 2 kilometer (1,2 mijl) ijs en is geen recente formatie.
Opmerkelijk genoeg begon het 50-110 miljoen jaar geleden. Dit maakt het ouder dan het menselijk ras en de West Antarctic Ice Sheet. Als zodanig heeft het altijd deel uitgemaakt van de geologie van de regio en kan het niet worden beschuldigd van het recente smelten dat de plaat heeft ondergaan.
1 ton giftig kwik
De gevaren van het broeikaseffect hebben niet alleen invloed op smeltend ijs en oprijzende oceanen, maar ook op wat het smelten in de zeeën doet vrijkomen. Onlangs werd kwik gedetecteerd diep in het ijs van de Arctic. Veel ervan.
Kwik is een giftige zware metalen, maar wat het zo beangstigend maakte, was dat de smeltende permafrost het toxine kon afgeven. Onvermijdelijk zullen sommige de voedselketen vervuilen. Kwik hoopt zich op in vissen en dieren en kan, indien geconsumeerd door mensen, rampzalige gevolgen hebben.
Vóór deze ontdekking dachten wetenschappers dat permafrost weinig tot geen kwik bevatte. De ontnuchterende waarheid kwam toen schattingen rond 56 miljoen liter (15 miljoen gal) van de spullen schatten. Dit maakt het de grootste kwikvoorraad ter wereld.
Het lijkt te zijn gestort gedurende duizenden jaren door stromingen en winden. Hoewel bevroren in de diepten van de Noordpool, bleef het toxine onschadelijk. Maar ontdooiend ijs betekent dat sommigen in de grond sijpelen en worden opgenomen door planten en bacteriën. Een deel van het kwik komt ook in het water en de atmosfeer terecht.
Wetenschappers weten niet zeker wanneer deze ramp zal toeslaan of hoeveel kwik in de voedselcyclus kan terechtkomen. Niettemin zijn zij het erover eens dat de gebeurtenis wereldwijde gevolgen voor de mens zal hebben.