10 Recente en verrassende wetenschappelijke vondsten uit de hele wereld

Archeologen en historici hebben opmerkelijke jaren gezien in 2014 en 2015. Hier zijn 10 recente wetenschappelijke en historische vondsten die opvallende en meeslepende nieuwe informatie over ons oude verleden hebben opgeleverd.

10 Gezonken Byzantijnse Basiliek Gevonden In Turkije

Tijdens een routine-inventarisatie van historische en culturele artefacten uitgevoerd door de Bursa Metropolitan Municipality, werd een verzonken structuur gevonden op slechts 2 meter (7 ft) onder water en 20 meter (70 ft) verwijderd van de oever van het Iznikeer in de bekende Romeinse tijd. en de Byzantijnse stad Nicaea. Uludag University's hoofd archeologie, professor Mustafa Sahin, was geschokt om een ​​dergelijke structuur te vinden, zich afvragend hoe deze overblijfselen tot nu toe niet werden opgemerkt.

De structuur had een lay-out vergelijkbaar met het architectonische plan van de nabijgelegen kerk van de Hagia Sophia (niet te verwarren met de Hagia Sophia in Istanbul), en het bestond uit drie beuken. Na het bestuderen van de site, onthulden archeologen dat de overblijfselen zijn van een vijfde-eeuwse basiliek die werd gebouwd ter nagedachtenis aan de christelijke Saint Neophytos en dat het stortte tijdens een aardbeving die plaatsvond in de regio in 740 na Christus. De 16-jarige heilige werd gedood door Romeinse soldaten tijdens het bewind van keizers Diocletianus en Galerius, 10 jaar vóór het Edict van Milaan, dat permanent de tolerantie van het christendom binnen het Romeinse rijk vestigde. De heilige werd populair in de Middeleeuwen, vooral in de plaatselijke christelijk-orthodoxe gemeenschap. Interessant is dat het spotten van de basiliek samenviel met feesten die de orthodoxe kerk elk jaar op 21 januari organiseert om Saint Neophytos te herdenken.

De basiliek werd uitgeroepen tot een van de top 10 ontdekkingen van 2014 door het Archeologisch Instituut van Amerika en wordt momenteel een onderwatermuseum. Het kan licht werpen op de historische en religieuze betekenis van de stad Nicaea en op de geschiedenis van het christendom tijdens het Byzantijnse rijk.

9 De oudste weg van Moskou is te zien

Er is niet veel bekend over de vroege geschiedenis van Moskou, dus toen archeologen de oudste weg vonden die ooit in de stad Moskou was gevonden, was het een grote doorbraak. De weg is in september 2015 blootgelegd in de historische wijk Zaryadie van de stad. Zaryadie, gelegen aan de oever van de rivier de Moskva in het centrum van Moskou en grenzend aan de UNESCO-werelderfgoedlocaties aan het Kremlin en het Rode Plein, wordt beschouwd als het oudste deel van de stad. Het grootste deel van het district werd in de jaren 1930 en 1940 door de Sovjets afgebroken om plaats te maken voor verschillende bouwprojecten, waarvan de meeste nooit werden voltooid. Opgravingen in het gebied werden echter pas gelanceerd na de sloop van het enorme Hotel Rusland in 2006.

Recente opgravingen hebben verschillende lagen houten trottoirs blootgelegd. De bovenste lagen dateren vermoedelijk uit de 15e en 17e eeuw, terwijl de diepste vermoedelijk dateren uit de 12e eeuw, toen het Kremlin voor het eerst werd opgericht. Volgens Leonid Belyayev, afdelingshoofd van het Archeologisch Instituut van de Russische Academie van Wetenschappen, wordt verondersteld dat de weg het oude Kremlin en een werf op de rivier de Moskou heeft verbonden. Hoewel de weg niet wordt genoemd in historische stadsplannen, wordt deze vermeld in stadskronieken onder de naam 'Velikaya' of 'De grote'.

Deze vondst is van het grootste belang voor de stad Moskou (nu thuis voor wel 12 miljoen mensen), aangezien de eerste keer dat het werd genoemd in de Russische kronieken van 1147 was. Volgens de kronieken, Prins Yury Dolgoruky, Groothertog van Kiev, wilde een grensstad bouwen op het punt waar de rivieren Neglina en Moskva samenkomen. De landeigenaar, een boyar en een hooggeplaatste edelman genaamd Kuchka, weigerde echter op te geven. Verbolgen door de weigering, vermoordde prins Yury de jongen en greep het gebied. De stad werd later omgedoopt tot Moskovië (Moskva in het Russisch, naar de plaatselijke rivier).

8 nieuwe soorten dinosaurussen gevonden in Alaska

In de volksmond werd aangenomen dat dinosaurussen uitsluitend in de tropen en oerwouden leefden, dus het opgraven van de overblijfselen van een nieuwe soort dinosaurus in Noord-Alaska kwam als een schok voor paleontologen. De overblijfselen werden september 2015 gevonden in een geologische formatie op de opgravingsterrein Prince Creek Formation in Colville River in het noorden van Alaska.

Paleontologen onthulden dat de perfect geconserveerde fossielen behoren tot een nieuwe soort herbivore dinosauriërs, hadrosauriërs genoemd. Hadrosauriërs waren een soort van geschubde eendenbek-dinosaurus die in kuddes door de noordelijke helling van Alaska zwierf en in staat waren donkere maanden van de winter te doorstaan. Ze hebben misschien sneeuw ervaren. Dubbed Ugrunaaluk kuukpikensis (voor het ontbreken van gemakkelijke namen), wat 'ancient grazer' betekent in de taal van de lokale inheemse Inupiaq-cultuur, groeide de hadrosaurus tot 9 meter (30 ft) lang, ongeveer de lengte van twee full-sized auto's geparkeerd als eindbestemming. Tot slot, en was een uitstekende kauwer, met honderden individuele tanden, goed geschikt voor het eten van grove vegetatie.

Hoe deze dinosaurussen in de kale, koude omgeving van de Alpen van Alaska overleefden, heeft onderzoekers verbluft. Volgens wetenschapper Pat Druckenmiller, zijn er momenteel drie met naam genoemde dinosaurussen gedocumenteerd uit de Noordhelling. Ugrunaaluk is verreweg de meest complete dinosaurus die nog te vinden is in het noordpoolgebied of een ander poolgebied. Bovendien gelooft Gregory Erickson, hoogleraar biologische wetenschappen aan de Florida State University, dat een dergelijke vondst alles uitdaagt dat we dachten te weten over dinosaurusfysiologie en ondersteunt de theorie van arctica-aangepaste dinosaurussen die 69 miljoen jaar geleden leefden bij temperaturen die veel koeler waren dan de tropische of equatoriale temperaturen die de meeste mensen met hen associëren.

Het werk aan de opgravingslocatie is nog aan de gang ondanks het ijskoude weer en de moeilijkheid om het gebied te betreden. Paleontologen schatten dat er op zijn minst 13 verschillende soorten dinosaurussen aanwezig zijn op basis van de overblijfselen en de nabijgelegen fossielen van vogels, kleine zoogdieren en vissen. Verdere opgravingen en onderzoek zouden het mysterie kunnen oplossen van hoe deze dieren leefden en functioneerden in omstandigheden die normaal gesproken niet geschikt waren voor bezetting door reptielachtige dinosaurussen.

7 oudste en langste oude lederen manuscript gevonden in Egypte

Oude manuscripten, met name oude lederen manuscripten, zijn uiterst zeldzaam te vinden, en toen het oudste en langste Egyptische lederen manuscript opdook in september 2015, waren archeologen vol ontzag. Na meer dan 70 jaar te zijn opgeslagen en vergeten in het Egyptisch Museum in Cairo, werd het manuscript "herontdekt" door de in België gevestigde Egyptoloog Wael Sherbiny. De meer dan 4000 jaar oude rol meet ongeveer 2,5 meter lang en dateert van het laat-oude koninkrijk tot het vroege middenrijk (2300-2000 voor Christus). Volgens Sherbiny kocht het Franse instituut voor oosterse archeologie in Caïro het manuscript van een plaatselijke antiquiteitenhandelaar en doneerde het vervolgens een paar jaar voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog aan het museum. Sherbiny gelooft dat: "Het manuscript waarschijnlijk was vergeten omdat iedereen die ermee te maken kreeg na zijn eerste ontdekking stierf tijdens de Tweede Wereldoorlog of kort daarna."

Oude lederen manuscripten zijn zeldzame vondsten omdat ze met de tijd desintegreren, vooral vanwege het droge klimaat in de regio, vandaar de betekenis van deze vondst. Volgens historici is deze rol een van slechts zeven van dergelijke manuscripten die tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven. Het is ook de enige op leer; de andere zes zijn op papyrus. Hoewel Sherbiny de fragmenten van de rol nauwgezet als een legpuzzel moest samenvoegen, was het toch opmerkelijk goed bewaard gebleven en in een uitzonderlijk goede staat. Het is bekend dat oude Egyptische priesters de leren rollen in de bibliotheken van tempels bewaarden en kopieën op goedkopere materialen, zoals papyrus, kopieerden voor openbaar gebruik. De priesters reciteerden de heilige teksten tijdens ceremoniële gelegenheden. Wat het manuscript nog belangrijker maakt, is het feit dat het is versierd met teksten, tekeningen, religieuze spreuken en bezweringen van goddelijke en bovennatuurlijke wezens die dateren van vóór de tekeningen die te vinden zijn in de beroemde manuscripten van het Boek van de Doden, die een millennium later werden geschreven.

6 'Flying Spider' soorten in Peru en Panama

Spinnen hebben geen geschiedenis van vleugels of vlucht gekend, maar wetenschappers hebben een spin gevonden die kan 'vliegen'. Ze kunnen natuurlijk niet echt vliegen, maar ze kunnen hun valkuilen beheersen en door de lucht glijden op dezelfde manier als parachutisten doen .

Volgens een studie gepubliceerd in de Journal of the Royal Society Interface, vonden onderzoekers deze "vliegende" spin op Barro Colorado Island, Panama. Genaamd Selenops banksi, of "vlakken" vanwege hun extreem platte lichamen die ongeveer 5 centimeter (2 in) in diameter meten, gebruikt de spin de beweging van zijn overbelaste voorpoten om zichzelf te manoeuvreren terwijl hij door de lucht glijdt. Dit is een unieke vondst volgens Stephen Yanoviak, de hoofdauteur van de nieuwe studie en een universitair hoofddocent biologie aan de Universiteit van Louisville, die stelt dat het getuige zijn van de glijdende techniek van deze spinnen een opmerkelijk evolutionair avontuur laat zien in de dierlijke verovering van de lucht.

Voordat ze tot hun conclusie kwamen, voerden wetenschappers 'valtesten uit'. Ze vielen 59 af selenops spinnen van beide platformen of boomkronen zo hoog als 20-25 meter (66-82 ft) boven de grond. Van de vallende spinnen viel 93 procent nooit op de grond, maar gleed terug naar de stam van de boom waaruit ze waren gevallen, wat aantoont dat ze in staat waren hun val te beheersen, zichzelf in milliseconden rechtsom draaiden en hun gaat naar beneden om te glijden. Onderzoekers suggereren dat de spinnen dit gedrag hebben ontwikkeld om roofdieren te vermijden of om zichzelf te redden van het dodelijk slaan van de bosgrond.

Bestudering van hoe deze "flatties" erin slagen hun dalende trajecten te beheersen, zou inzicht kunnen geven in de oorsprong van dierenvluchten evenals mogelijke richtlijnen voor het ontwerpen van glijdende robots.

5 Middeleeuws graf onder een omvergeworpen boom in Ierland

Mannen groeien niet in bomen, maar in dit geval lijken ze dat wel te doen. In 2015 werd een 215-jaar oude beuk verwoest door een hevige storm die het kustplaatsje Collooney in het noordwesten van Ierland trof en de bovenste helft van een menselijk skelet blootlegde. Blijkbaar, toen de boom instortte, brak het skelet in tweeën. Interessant is dat, wetende dat het graf ten minste 0,3 meter onder de grond was, het lijkt erop dat de persoon die de boom rond de eeuwwisseling van de 19de eeuw had geplant, geen idee had dat er een graf onder lag.

Lokale archeologen onthulden dat het skelet toebehoorde aan een jonge man die stierf tijdens de vroeg-middeleeuwse periode, ergens tussen 1030 en 1200. De tiener was langer dan de gemiddelde middeleeuwse persoon; hij stond meer dan 177 centimeter (5'10 ") lang, wat aangeeft dat hij toegang had tot een voedzaam dieet en afkomstig was uit een gezin met een relatief hoge sociale status. Echter, milde spinale gewrichtsaandoeningen duiden erop dat hij vanaf jonge leeftijd betrokken was bij lichamelijke arbeid.

Volgens archeoloog Marion Dowd van Sligo-Leitrim Archaeological Services ontving de man een formele christelijke begrafenis omdat hij op zijn rug werd geplaatst in een traditionele oost-west oriëntatie met zijn armen naast zijn lichaam.Terwijl de gegevens van de overheid aangeven dat er ooit een kerk en kerkhof in het algemene gebied was, werden er geen andere botten of tekenen van extra begrafenissen gevonden in de onmiddellijke nabijheid van de omgevallen boom. Het skelet vertoonde ook bewijs van twee steekwonden, één naar de borst en een ander naar zijn linkerhand, wat aantoont dat de tiener probeerde zijn aanvaller af te weren. De reden achter zijn moord is echter nog onbekend. Als het onderzoek is afgerond, worden de overblijfselen naar het National Museum of Ireland in Dublin gestuurd.

4 Oude 'bijbelse' stad aan het licht gebracht in Jordanië

https://www.youtube.com/watch?v=o6sWVOnqkGo
Met elke archeologische vondst gelinkt aan de Bijbel of een heilige tekst komt grote controverse, en de volgende vondst is geen uitzondering. In het najaar van 2015 ontdekte een team Amerikaanse archeologen van de Trinity Southwest University onder leiding van professor Steven Collins de ruïnes van een rijke en dominante Bronstadstaat waarvan ze geloven dat ze onder de berg Tall el-Hammam in Jordanië's Kikkar-regio liggen. wees de bijbelse stad Sodom. Volgens Collins bleek Tall el-Hammam te passen in elke bekende bijbelse beschrijving van Sodom. Collins en zijn team hebben een indrukwekkende goudmijn ontdekt van oude monumentale structuren en artefacten waarvan zij geloven dat ze overeenkomen met bijbelse teksten en geschriften die de steden Sodom en Gomorrah beschrijven. De namen van deze steden worden niet alleen in de Bijbel genoemd, maar ook in andere religieuze teksten zoals de Koran en de Thora, een feit dat deze vondst een van grote religieuze betekenis maakt. Volgens het boek Genesis bevond Sodom zich op de vruchtbare oevers van de rivier de Jordaan, ten noorden van de Dode Zee, en was het een van de grootste van de Kikkars (wat Jordan "Disks" of "well watered plains" in de bijbel betekent tekst) en de meest politiek invloedrijke staat in het gebied op dat moment. Het werd uiteindelijk door God vernietigd vanwege de zonden van zijn "slechte" mensen (seksuele immoraliteit en perversie, groepsverkrachting, gepeupel geweld, radicale ongastvrijheid).

Volgens Collins is de stad een monumentale historische vondst die "het gezicht van wat bekend is over de geschiedenis van de zuidelijke Jordaanvallei grondig zal veranderen, met name tijdens de bronstijd." Zijn opgraving heeft echter veel controversie teweeggebracht bij onderzoekers die geloven het bewijs gevonden op de site is onvoldoende om te concluderen dat deze oude stad eigenlijk Sodom is. Ze argumenteerden ook tegen het gebruik van de Bijbel als een geloofwaardige bron van historische informatie. In feite bevindt de expeditie zich nog te vroeg in een fase om overtuigend bewijs te leveren over de identificatie van de stad. Het argument van Collin blijft eerder een hypothese dan een sluitende vondst.

Volgens het opgegraven bewijs werd deze oude stad plotseling verlaten aan het einde van de Midden-Bronstijd en bleef hij 700 jaar leeg. De redenen hiervoor blijven een raadsel.

3 Oude stad gevonden in Honduras

Tegenwoordig hoeven archeologen hun handen niet vuil te maken om verloren steden te vinden. Met revolutionaire technologieën, high-tech scanners en drones kunnen wetenschappers verborgen schatten en beschavingen diep in de grond ontdekken. Zulke technologie stond aan de basis van de ontdekking van de ruïnes van een oude beschaving in 2015 in de afgelegen en ongestoorde Hondurese jungle.

De site werd voor het eerst geïdentificeerd in 2012 tijdens een luchtlicht-detectiescan over de jungle van Mosquitia, die bewijsmateriaal documenteerde van door mensen gemodificeerde landen en de overblijfselen van een oude nederzetting. In februari 2015 leidde archeoloog Chris Fisher een grondexpeditie om de site verder te verkennen. Chris en zijn team vonden grondwerken, uitgestrekte pleinen, een aarden piramide, een cache van stenen sculpturen, ceremoniële zetels, fijn bewerkte schepen versierd met slangen, en een opvallende "waren-jaguar" beeltenis, die onaangeroerd leek te zijn sinds de stad was verlaten. De artefacten zijn vermoedelijk dateren uit ongeveer 1000-1400 AD. Veel Hondurans geloven dat deze artefacten het bewijs zijn van de legendarische Ciudad Blanca ("De Witte Stad") of de Verloren Stad van de Aapgod, waar inboorlingen hun toevlucht zochten tijdens de Spaanse verovering. Fisher is echter van mening dat uit bewijsmateriaal blijkt dat deze vondst feitelijk het stoffelijk overschot is van een unieke cultuur en samenleving in plaats van een verloren beschaving die uiteindelijk is verdwenen vanwege 'Europese ziekten'.

Hoewel de bewoners een gelijkenis met hun buren kunnen hebben, de Maya's, zijn ze nog nooit eerder bestudeerd, en onderzoekers zijn vastbesloten zelfs een naam voor hen te verzinnen, volgens de National Geographic Society. Zonder een goede opgraving van de site en de omliggende regio, is er veel te weinig bekend over deze vondst. De exacte locatie van de site is niet bekendgemaakt in een poging om plundering te voorkomen. Het restauratie- en conserveringsproces voor de Ciudad Blanca begint in 2016.

2 'Oldest' Chemical Lab aan de universiteit van Virginia

De geschiedenis van het laboratorium is erg obscuur en er is niet veel informatie bekend over de eerste laboratoria in de wereld. Vandaar dat, toen in oktober 2015 een verborgen chemisch laboratorium uit de jaren 2020 werd gevonden, de wereld dit opmerkte. Matt Schiedt, een projectmanager die toeziet op de verbouwingen van het iconische Rotunda-gebouw aan de universiteit van Virginia, waar het lab werd gevonden, beschreef het als een van de weinige overgebleven 'chemische haarden' in de wereld. Volgens een persbericht van de Universiteit van Virginia was de kamer sinds 1850s gesloten op een van de lagere verdiepingen van de Rotunda. Het heeft niet alleen een groot vuur overleefd dat in 1895 veel van het interieur van het gebouw verwoestte, maar ook een ingrijpende renovatie in de jaren 1970, waarschijnlijk omdat mensen niet wisten dat het daar was.

Wat ook fenomenaal is aan het vinden van het lab is dat het wordt geassocieerd met de Amerikaanse president Thomas Jefferson, de oprichter van de school. Thomas Jefferson wordt verondersteld het laboratorium te hebben ontworpen in samenwerking met de eerste natuurhistorische professor op school, John Emmet. Volgens correspondentie tussen Jefferson en Emmet klaagde Emmet dat de kamer die voor hem was geselecteerd om zijn scheikunde les te geven, te klein was om de hitte tijdens zijn experimenten goed te verdrijven, dus Jefferson liet hem in plaats daarvan de grotere kamers in de kelder van de Rotunda gebruiken. zou gemakkelijk toegankelijk zijn en niet naar de bovenste verdiepingen hoeven worden gepompt.

Brian Hogg, de senior historic preservation planner van de universiteit, beschreef het laboratorium als het oudste intacte voorbeeld van vroegchemisch onderwijs in de Verenigde Staten. De chemische haard werd gebouwd als een halfronde nis in de Oval Room in het Lower East en bevatte twee vuurhaarden, die werden gebruikt om kolen en hout te verbranden voor door warmte geïnduceerde chemische reacties. Er werden kanalen gebouwd om dampen en rook uit de vuurhaarden weg te voeren, terwijl steentunnels voor frisse lucht zorgden. Studenten leken te werken op vijf stations in stenen aanrecht gesneden. Deze vondst zal licht werpen op de geschiedenis van laboratoria en zelfs op de wetenschap in het land. Zodra de renovaties zijn voltooid, zal de schoorsteen voor bezoekers volledig worden weergegeven.

1 Gefossiliseerde menselijke tanden gevonden in China

Volgens de conventionele wetenschappelijke theorie, ontstonden moderne mensen ongeveer 200.000 jaar geleden in Afrika, maakten hun eerste succesvolle migratie in een enkele golf naar de rest van de wereld ongeveer 60.000 jaar geleden en kwamen zo'n 45.000 jaar geleden in Zuid-Azië aan. Onlangs opgegraven gefossiliseerde menselijke tanden hebben echter niet alleen deze theorie uitgedaagd, maar de hele moderne menselijke migratietijdlijn.

Tijdens recente opgravingen van een enorm kalksteengrotsysteem in de Chinese provincie Hunan, werd een set van 47 gefossiliseerde menselijke tanden gevonden. Volgens analyse van nabijgelegen minerale monsters en dierlijke fossielen en de kenmerken van de tanden (kleine, dunne wortels en platte kronen), werd afgeleid dat de tanden kwamen Homo sapiens. Het dateren van de tanden geeft aan dat onze soort 80.000 tot 120.000 jaar geleden in Zuid-Azië aanwezig was. Dat is 20.000 jaar eerder dan eerder werd gedacht en tot 70.000 jaar voordat we in Europa en de oostelijke Middellandse Zee aankwamen! Bovendien gaf het ook aan dat onze voorouders vanuit Afrika in meerdere golven migreerden, in plaats van één.

Veel onderzoekers hebben echter een voorzichtige benadering van de nieuwe studie gekozen. Op basis van de afwezigheid van stenen werktuigen en de aanwezigheid van uitgestorven dierlijke resten (hyena's, panda's en tientallen andere dieren), lijkt het erop dat de mensen niet in de grotten leefden, maar daar eerder werden bewogen door roofdieren. Sommige onderzoekers zijn van mening dat dergelijk bewijs niet-succesvolle inspanningen bij een bredere migratie aangeeft dan een daadwerkelijke migratie. Bovendien heeft Jean-Jacques Hublin, een paleoantropoloog van het Duitse Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie, zijn twijfels over de overblijfselen. Hij zei dat sommige tanden holtes lijken te hebben, die ongebruikelijk zijn in menselijke tanden ouder dan 50.000 jaar. Holtes waren niet gebruikelijk totdat het uiterlijk van de landbouw ongeveer 10.000 jaar geleden het menselijke dieet veranderde.

Aan de andere kant roept deze opmerkelijke vondst heel wat vragen op: als moderne mensen al meer dan 80.000 jaar geleden in Zuid-China aanwezig waren, waarom konden ze Europa dan niet bereiken tot 45.000 jaar geleden? Overleefden deze mensen in het gebied of stierven ze uit? Paleoanthropoloog Maria Martinon-Torres van University College London, die de studie leidde samen met Wu Liu en Xiu-jie Wu van de Chinese Academie van Wetenschappen, zei dat verder onderzoek en onderzoek van de fossielen nodig zijn om het mysterie van onze soort te begrijpen.