Delen:
10 rampen die nieuwe veiligheidsvoorschriften veroorzaakten
Rampen met ziekte, brand, maritieme rampen, mijnexplosies, vliegtuigcrashes, olielozingen en aardbevingen hebben geleid tot het verlies van miljoenen dollars en honderden, zelfs miljoenen levens. Door de mens veroorzaakte cataclysmen zijn soms te voorkomen. Soms gebeuren ze vanwege schendingen van bestaande veiligheidswetten of -voorschriften. Andere keren zijn ze te wijten aan onvoorzichtigheid. Natuurrampen zijn misschien niet te vermijden, maar de nadelige gevolgen ervan kunnen soms worden verminderd.
Hoewel rampen afschuwelijk zijn, leggen ze vaak zwakke punten bloot in de veiligheidsregels en -voorschriften die zijn opgesteld om mensen te beschermen tegen het verlies van eigendom, letsel en de dood die dergelijke gebeurtenissen doorgaans veroorzaken. Soms wijzen rampen ook op een behoefte aan nieuwe verordeningen. Vaak motiveren dergelijke evenementen functionarissen om bestuurlijke, wetgevende en gerechtelijke acties te ondernemen die al veel eerder hadden moeten plaatsvinden.
Hier zijn 10 rampen die nieuwe veiligheidswetten en -voorschriften hebben aangestoken.
10 Black Death
In oktober 1347 legden een dozijn Genuese schepen, die door de Zwarte Zee waren gevaren, aan op Messina, Sicilië. De meeste zeelieden aan boord waren dood. De weinigen die hadden geleefd waren doodziek. Uit hun slechte bedoelingen heeft hun ziekte de naam gekregen: de 'Zwarte Dood'. Hoewel de autoriteiten de 'doodsschepen' opdracht gaven om terug te keren naar zee, heeft de Zwarte Dood meer dan 20 miljoen mensen in Europa - een derde van de bevolking - gedood bij de volgende vijf jaar.
Italiaanse steden waren de eersten die de Zwarte Dood bestreden met nieuwe veiligheidswetten en -voorschriften. Venetië versperde schepen verdacht van het dragen van de pest uit zijn havens. De stad onderwierp andere schepen en hun passagiers 30 (later 40) dagen in quarantaine. De doden werden begraven in geïsoleerde begraafplaatsen in overeenstemming met voorschriften die procedures voor verzameling, overdracht en begrafenis specificeren. Pistoia beperkte "invoer, uitvoer en reizen" en Milaan vestigde een "pesthuis" buiten de stadspoorten voor geïnfecteerde personen.
9 Triangle Shirtwaist Factory Fire
Op 25 maart 1911 stierven 145 mensen in een van de ergste fabrieksvuren aller tijden. Erger nog, hun dood had voorkomen kunnen worden. Deuren in de fabriek waren afgesloten. Als gevolg van de brand in de Triangle Shirtwaist Factory werden nieuwe wetten en voorschriften ingesteld om de veiligheid van de werknemers te waarborgen.
De Manhattan-fabriek, een sweatshopsite die wordt geëxploiteerd door tienermeisjes die geen Engels spreken, liep 12 uur per dag en produceerde damesblouses of 'shirtwaists', zoals ze toen al bekend waren. De enige uitweg was een smalle brandtrap en een lift die 12 mensen vasthield.
Tijdens het vuur zakte de lift in elkaar. Een van de twee trappen in het gebouw was afgesloten. De ander eindigde bij een deur die alleen naar binnen openging. Om geld te sparen hadden de eigenaars, Max Blanck en Isaac Harris, nagelaten een sprinklersysteem te installeren en andere veiligheidswetten en -voorschriften genegeerd.
Als gevolg van de ramp werd de Sullivan-Hoey Fire Prevention Law aangenomen. Dat gold ook voor andere wet- en regelgeving. Nieuwe staatswetten verplichten "sprinklers, vuurboren en ontgrendeld en naar buiten zwaaiende deuren".
Onder andere bepalingen vereisten aanvullende wetten het verwijderen van brandgevaren zoals afval, het gebruik van brandvrije afvalrecipiënten, de bescherming van gasstralen, het verbod op roken in de fabriek, de aanwezigheid van brandtrappen en -uitgangen en de toewijzing van het bouwen bezettingslimieten.
8 reusachtig Zinkend
Op 15 april 1912 gebeurde het ondenkbare: de "onzinkbare" RMS reusachtig zonk na het slaan van een ijsberg op zijn eerste reis over de Noord-Atlantische Oceaan. Van de 2.214 mensen aan boord zijn er 1.517 gestorven. Men geloofde dat het schip veiliger was dan enig schip dat ooit in zee was geweest. Het was gemaakt van staal. De 16 compartimenten waren waterdicht. Het had zijn eigen "waterwerken" en elektriciteitscentrale. Het was uitgerust met twee radio's.
Er was een menselijke fout aan de hand en de ramp was te voorkomen. De kapitein van het schip negeerde 20-plus waarschuwingen over ijsbergen, en bleef opereren nadat de nacht was gevallen toen ijsbergen bijna onmogelijk te zien waren. Het schip was voorzien van te weinig reddingsboten voor de passagiers en bemanning aan boord van het schip.
De SS Californië was verankerd op 25 kilometer (15 mijl) afstand, "wachtend op daglicht om door te gaan", terwijl de reusachtig gezonken. De Californië observeerde de reusachtig'noodraketten', maar het schip deed geen reddingspoging. De bemanning veronderstelde dat de raketten alleen waren afgevuurd om het signaal af te geven reusachtig"aanwezigheid", zoals schepen dat toen vaak deden. "Had het Californië reageerde, "meer passagiers hadden gered kunnen worden van het gedoemde schip, dat in vier uur was gezonken."
Na de reusachtig rampspoed, Noord-Atlantische Oceaan "ijspatrouilles werden frequenter en rigoureuzer." Er waren bemanningen nodig om "altijd aan boord van radio's te werken" en "veiligheidsoefeningen voor de reddingsboot" waren verplicht. In 1914 verving het Internationaal Verdrag voor de beveiliging van mensenlevens op zee 'een lappendeken van nationale verdragen met één mondiale maritieme veiligheidsnorm'.
Bovendien konden raketten alleen worden afgevuurd om op nood te wijzen en schepen werden in sommige gevallen opnieuw ontworpen met dubbele rompen en hogere schotten om te zorgen dat ze waterdicht waren.
7 branden in Spencer en Remsen, Iowa
Onlangs probeerde een groep Iowans om de staatswetgever vuurwerk te laten legaliseren.Maar het lijkt erop dat wetgevers hun lessen hebben geleerd uit het Spencer-inferno uit 1931 en de brand van Remsen van 1936. Beide waren vijf-alarmvuren. Die in Spencer begon toen iemand een sterretje liet vallen in het vuurwerk van een winkel. Binnen enkele minuten waren 25 bedrijven "in rook opgegaan" en nog eens 50 waren beschadigd. Het vuur bestreek 2,5 blokken in de binnenstad.
Misschien veroorzaakt door onzorgvuldigheid met vuurwerk, ontbrandde het Remsenvuur een garage, twee stadsblokken, "graanelevatoren, [een] honkbalveld, [een] woonwijk," een hotel, een taverne, een poolzaal, een apotheek, en verwoestte een café en een houtbedrijf. Lokale vrijwilligers, ondersteund door brandweerlieden uit een half dozijn nabijgelegen steden en 150 Nationale Garde troepen, vochten tegen het Remens inferno en de wind en hoge temperaturen die hen "hinderden". Het vuur was zo intens dat het de wielen van wagons smolt. Verliezen bedroegen $ 600.000 (meer dan $ 10 miljoen vandaag).
Twee dagen later verbood de stadsraad van Remsen vuurwerk. In 1938 verbood de staat ook hun verkoop overal in Iowa. Over het algemeen zijn de enige uitzonderingen 1,4G-consument "nieuw vuurwerk", zoals sommige sterretjes, slangen en kappen die "low-level aerial effects" produceren. Sommige steden laten ook "kegels, parachutes en fonteinen" toe.
6 Hartford Hospital Fire
Op 8 december 1961 vloog Hartford Hospital in Connecticut in brand toen iemand een sigaret in een vuilnisgoot gooide. De parachute liep door alle 13 verdiepingen van het ziekenhuis. Zestien mensen werden gedood, waaronder "patiënten, bezoekers, twee personeelsleden, een verpleegster en een arts van de woonplaats."
Als gevolg van de ramp veranderden de procedures voor ziekenhuisveiligheid en bouwvoorschriften. Prullenkokers moeten worden uitgerust met sprinklers. Deuren en andere barrières moeten branden gedurende één uur weerstaan. Gordijnen en gordijnen moeten brandwerend zijn. Er werden extra deuren geïnstalleerd om 'toevluchtsgebieden te creëren'.
Roken was eerst beperkt en vervolgens verboden. "Een commissie voor brandveiligheid [herziene procedures] en veiligheidstrainingen." Sinds de brand in Hartford Hospital hebben andere ziekenhuizen identieke of vergelijkbare wetten, voorschriften en beleidsregels aangenomen. Dientengevolge zijn ziekenhuizen veel veiliger. Niemand heeft geleden onder de schade en het verlies van mensenlevens die betrokken waren bij de brand in Hartford Hospital.
5 Farmington Mine and Other Mine Disasters
Op 20 november 1968 verloren 78 mijnwerkers in West Virginia hun leven in de branden en explosies in Consolidation Coal's Farmington No. 9 Mine. Hun lichamen werden pas 10 maanden later hersteld. Hoewel de "ontstekingsbron" van de initiële explosie nooit is vastgesteld, zeiden onderzoekers dat "bijdragende factoren waren onvoldoende methaan testen en ventilatie samen met de aanwezigheid van hoge niveaus van methaangas en kolenstof."
De ramp leidde tot het overlijden van de wet inzake de veiligheid en gezondheid van kolenmijnen van 1969, federale wetgeving die "gestandaardiseerde kolenmijngezondheid en -veiligheidspraktijken." De wet "verhoogde de federale handhavingsbevoegdheden in kolenmijnen, stelde geldboetes vast voor overtredingen en bepaalde strafrechtelijke sancties voor weten en opzettelijke overtredingen. "
Andere mijnrampen hebben ook geleid tot belangrijke veiligheidswetten. In 2006, nadat kolenmijnrampen 14 mensen in West Virginia hadden gedood, ondertekende gouverneur Joe Manchin wetgeving die verbeterde communicatie, ondergrondse toevoer van zuurstof en snellere reacties op noodsituaties vereiste.
Na een explosie waarbij in hetzelfde jaar 12 mensen in de Sago-mijn om het leven kwamen, ondertekende president George W. Bush de federale mijnverbetering en de nieuwe noodhulpprogramma's (MINER), die de laagste "boetes voor mijnveiligheidsschendingen verhoogden van $ 60 naar $ 2000 of $ 4000 , terwijl 'flagrante' schendingen een boete van maximaal $ 220.000 kunnen trekken, "hoger dan een eerdere $ 60.000.
Bovendien machtigt de MINER-wet de regering om mijnen te sluiten die "patroon" overtreders zijn. De Sago-mijn zou waarschijnlijk gekwalificeerd zijn als een patroon-overtreder. In 2005 werd het "208 keer geciteerd en vorig jaar een boete van meer dan $ 24.000 opgelegd voor verschillende schendingen, waaronder 96 waarvan werd aangenomen dat ze waarschijnlijk letsel of ziekte zouden veroorzaken."
4 Nigeriaanse vliegtuigrampen
Nigeria heeft een lange geschiedenis van vliegtuigongevallen. Het dateert van 20 november 1969, toen Nigeria Airways BAC VC10 neerstortte en 87 mensen doodde aan boord van 29 oktober 2006, toen een Nigeriaanse luchtvaart ontwikkelingsmaatschappij Boeing 737 "met 104 aan boord" "crashte" minuten na het opstijgen vanaf Abuja's luchthaven tijdens een stortbui. "De crash van 2006 doodde" alles behalve zes ", inclusief Nigeria's soennitische moslim" spirituele leider ", zijn eminentie, de sultan van Sokoto, Alhaji Muhammadu Maccido.
Door de dodelijke crashes toe te schrijven aan "politieke inmenging en corruptie" waardoor luchtvaartmaatschappijen de veiligheid konden dwarsbomen, ondertekende de toenmalige president van Nigeria Olusegun Obasanjo nieuwe wetten om veiligheidsovertredingen te definiëren, veiligheidsinspecties te verbeteren, ministeriële bevoegdheden in noodsituaties vast te stellen, overtreders te straffen, reizigers te compenseren, beter te reguleren pilootvergunningen en machtigen de Nigeriaanse burgerluchtvaartautoriteit.
3 BP Oil Spill
In april 2010 werd de olieramp in de Golf van Mexico (ook bekend als de olieramp van British Petroleum (BP)), een van de ergste milieurampen ooit, veroorzaakt door een lek in een onderzeese leiding na de explosie en het zinken van de Diep water horizon boorplatform ongeveer 67 kilometer (42 mijl) voor de kust van Louisiana.De ramp resulteerde in 11 dodelijke slachtoffers en de vrijgave van vijf miljoen vaten olie in de Golf van Mexico totdat de buis 87 dagen later werd gerepareerd.
De gevolgen voor het milieu waren ernstig. Olievlekken gevormd op het oppervlak van het water, olie verzameld op de bodem van de oceaan en olie aangespoeld. Koraal, pelikanen, schildpadden, zeevogels en ander zeeleven werden verwoest door de gevolgen van de lekkage.
Na een massale opruiming door BP en overheidsinstanties, stelde het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Zaken in 2015 voor dat oliemaatschappijen verplicht worden om "sterkere blowout-preventers" te gebruiken. Deze apparaten sluiten een offshore-boorput als er een bres in de pijplijn zit. Het falen van een eruptieafsluiter veroorzaakte de olieramp in de Golf toen de explosie plaatsvond in de Diep water horizon rig.
De afdeling Binnenlandse Zaken heeft ook het gebruik van sterkere putdarmen verplicht gesteld en regels ingevoerd met betrekking tot het gebruik van cement om putten te versterken.
2 Aardbeving in Tainan, Taiwan
In februari 2016 trof een aardbeving Tainan, Taiwan, die 6,4 op de schaal van Richter mat. Het omvergeworpen het 16-verhaal Wei-kuan appartementencomplex, die 115 van de 117 mensen die stierf in de ramp gedood. Er is sprake van een slechte constructie waardoor het gebouw zou vallen: "Schuim- en blikblikken waren gebruikt als opvulling van betonconstructies." Er waren ook andere "gebreken" in de constructie. Stalen wapeningsstaven waren "ontoereikend".
In de nasleep van de ramp werden nieuwe wetten aangenomen in de vorm van wijzigingen in de bouwwet om 'aardbevingsbestendigheidsnormen te verbeteren', de kwaliteit van de constructie te verbeteren en bouwinspecties te verbeteren. De overheid subsidieerde ook de aanpassing van de aardbevingsbestendigheid aan oudere gebouwen.
De families van degenen die omkwamen in de instorting van het flatgebouw ontvingen NT $ 3 miljoen (Taiwanese dollars) als compensatie. De gewonden ontvingen tussen NT $ 200.000 en NT $ 750.000.
1 Olietreinongevallen
Met een toenemend aantal olietransporten per trein in zowel de Verenigde Staten als Canada, zijn de ongevallen toegenomen. In mei 2015 ontbrandde een olietrein na het ontsporen in North Dakota. Het vuur dwong een nabijgelegen stad om te evacueren. Gelukkig waren er geen gewonden. Deze en andere ongelukken met olietreinen hebben geleid tot nieuwe voorschriften waarmee het Amerikaanse ministerie van Vervoer de veiligheid hoopt te bevorderen.
Sommige ongevallen hebben dodelijke slachtoffers met zich meegebracht. In juli 2013 kwamen 47 mensen om het leven bij een olietreinongeluk in Quebec. Tussen maart 2013 en januari 2014 hebben 10 van dergelijke ongevallen geleid tot olielozingen. Veel olietankwagens dateren uit 1964 en werden oorspronkelijk gebruikt om "niet-ontvlambare gevaarlijke vloeistoffen zoals vloeibare meststoffen" te vervoeren.
De voorschriften vereisen een verbeterde tankwagonstandaard, het aanpassen van bepaalde oudere tankauto's op basis van een risicobeoordeling en een "nieuwe remnorm" om de "ernst van een ongeval en het" opstapeffect "te minimaliseren. "De VS en Canada hebben nauw met elkaar samengewerkt bij het vaststellen van de nieuwe voorschriften.