10 Teleurstellende religieuze bewegingen

Sommige religies, zeggen het christendom en de islam, groeiden uit kleine groepen toegewijde volgelingen en werden wereldwijde religies. Soms groeien deze kleine religieuze groepen uit tot sekten zoals die geleid door Jim Jones die eindigen met vergiftigde Smaak-Hulp. Maar nog andere, meestal vergeten, religieuze momenten beloofden goddelijke redding en militaire overwinning voordat ze op de vreemdste manieren eindigden. En honderden mensen sprongen een keer van een klif af en dachten dat ze konden vliegen.

10 Moses Of Crete

In de vijfde eeuw n.Chr. Was het christendom de dominante religie van de mediterrane wereld boven het jodendom. Dit was gedeeltelijk te wijten aan de mislukte Bar Kokhba-revolutie in april 132 tegen het Romeinse Rijk. Deze opstand, geleid door de messiaanse predikant Simon Bar Kokhba, culmineerde in naar schatting 585.000 Joodse slachtoffers. Deze grote ontvolking sloeg de hoop van het Joodse volk weg.

Deze malaise zette het toneel voor de capriolen van Mozes van Kreta rond 440 na Christus. Mozes begon zijn carrière met de verrassende openbaring dat hij niet eenvoudig Mozes heette, maar dat hij Mozes was. De Mozes. Burning Bush Moses.

Natuurlijk veroorzaakte deze onthulling beroering. Mozes verzamelde snel volgelingen door zijn charismatische prediking. Mozes beloofde de belegerde Joden in veiligheid te brengen door hen over de oceaan te brengen. Zijn ontsnappingsplan was hetzelfde als dat van de oorspronkelijke Mozes - over de oceaan lopen en de zee uit de weg laten gaan.

In plaats van als een normale profeet boven op of midden door het water te lopen, besloot Mozes dat de reis moest beginnen vanaf de top van een klif aan de oceanen. Hij overtuigde zijn volgelingen om hun leven en bezittingen achter zich te laten en hem te ontmoeten aan de rand van de klif. Vandaar liepen zijn goedgelovige volgelingen een voor een de klif uit als lemmingen.

De joden stortten recht de zee in en verdronken. Alles zou zijn gestorven als lokale vissers ze niet uit het water hadden gehaald. De gelukkige mensen aan het einde van de rij zagen het patroon en verlieten Mozes voordat het hun beurt was. De profeet zelf verdween onmiddellijk na de mislukking en het Joodse volk gaf eeuwenlang collectief op tegen messiassen.

9 Nongqawuse

De Xhosa-bevolking leefde duizenden jaren lang zorgeloze, seminomadische levensstijl in het moderne Zuid-Afrika voordat de blanke kolonisten aan het begin van de 17e eeuw arriveerden. Vrijwel onmiddellijk was er een conflict tussen de Nederlanders en de Xhosa. Negen grensoorlogen werden uitgevochten tussen de Xhosa en de kolonisten. De Xhosa verloren langzaam hun voorouderlijk land en werden koloniale vazallen.

Deze hopeloze situatie vormde het decor voor de profetieën van Nongqawuse om zich door de Xhosa te verspreiden. Nongqawuse was een Xhosa-stamvrouw die in 1856 een buitengewone visie had. Op deze noodlottige April-dag ging Nongqawuse een emmer water halen en ontmoette onderweg haar voorouderlijke geesten. De geesten vertelden haar dat de Xhosa de blanke kolonisten zou kunnen verslaan als ze al hun eigen vee zouden doden.

Vee was de valuta van de Xhosa, lastdieren en voedsel. Xhosa-leven en de maatschappij draaiden rond hun vee. Nongqawuse's profetie stelde ook dat de Xhosa al hun gewassen moesten vernietigen, als een daad van geloof om te bewijzen dat ze geloofden in de geesten. Als dit zou gebeuren, predikte Nongqawuse, zouden de witte kolonisten naar de zee worden gedreven.

Om het nog erger te maken, was een ander principe van de voorspelling dat de Xhosa korenhuizen en veehokken moest bouwen voor het graan en het vee dat de voorouders op hen zouden douchen. Dit was nadat ze tussen de 300.000 en 400.000 runderen hadden gedood en al hun gewassen hadden verbrand.

Op de voorspelde dag kwamen de voorouders niet voor de Xhosa. In plaats daarvan ging de hongerdood door hun rijen. Tienduizenden Xhosa stierven en de rest stroomde terug naar de Europese koloniën om voedsel en onderdak te vragen.

8 De Boxer-opstand

Aan het einde van de 19e eeuw werd China steeds meer onder controle van buitenlanders en verloor het zijn oude identiteit. Tot de redding kwam de Society of the Righteous and Harmonious Fists, beter bekend als de Boxers. Deze groep geloofde dat een regime van strikte gymnastiekoefeningen en krijgskunsten hen buitengewone fysieke vermogens gaf, zoals vluchten. Tijdens hun calisthenics gebruikten ze taoïstische en boeddhistische gezangen om wild te zijn van geesten en ronddwalend.

Deze groep trok veel ontevreden mannen in Noordoost-China die genoeg hadden van Europese kolonisten die China in handen kregen met spoorwegen en kapitalisme. Deze Boxers geloofden dat hun spirituele rituelen hen ongevoelig maakten voor westerse wapens zoals geweren en kanonnen. Met de kracht van onoverwinnelijkheid in hun arsenaal gingen de Boxers in Noord-China massaal dood, met name gericht op Chinese christenen en buitenlanders. De regerende Qing-dynastie deed weinig om de Boxers te stoppen en hielp hen vaak in hun anti-Europese excessen.

De boksers belegerden uiteindelijk de buitenlandse ambassade in Beijing en vingen honderden Europeanen diep in het vijandige China. Dit wekte de woede van de Europese machten, die snel hun geschillen opzij zetten en een acht-naties alliantie organiseerden om de ambassade te bevrijden. Franse soldaten vochten voor het eerst naast Engelse soldaten, en Russische en Amerikaanse soldaten kwamen ook bij de gelederen.

Het superieure wapentuig van de Europeanen maakte snel werk van de Boxers, die al snel hoorden dat hun onoverwinnelijkheid overdreven was. Zesenvijftig dagen na het begin van de belegering ging het Europese leger Peking binnen en begon plunderende, plunderende en willekeurig verkrachting en dood van Chinese burgers.

Na de Bokseropstand werd de Qing-dynastie gedwongen het vernederende Boxer-protocol te ondertekenen, wat hen dwong de Europeanen meer dan 15 miljoen pond (zilver) te betalen, terwijl ze de Europeanen ook handelsconcessies toekenden.Na de al rampzalige Taiping-opstand leidde de verdere destabilisatie veroorzaakt door de mislukte belofte van redding van de Boxer-opstand direct het einde in van China's vier millennia-lange monarchie in 1912.

7 De grote teleurstelling

New York was in de vroege jaren 1800 een broeinest voor vurige, apocalyptische predikers. Er waren zoveel nieuwe religieuze bewegingen dat het westelijke en centrale gebied bekend werd als het verbrande district, omdat iedereen er genoeg had van religieuze prediking. In dit apathische vacuüm kwam William Miller, een rondtrekkende priester die erin slaagde de grootste apocalyptische beweging in het 19e-eeuwse Amerika te stichten.

Miller gebruikte zijn wetenschappelijke achtergrond om obsessief te porieën over het boek Openbaring, in de hoop de precieze dag te voorspellen waarop de wereld zou eindigen. Eerdere apocalyptische predikers hadden slechts vage beloften van eindtijden gegeven, zoals de dubbelzinnige kwatrijnen van Nostradamus. Miller heeft details en zijn eigen unieke draai aan de aard van de Apocalyps toegevoegd. Hij concludeerde dat de gebeurtenissen in Openbaring (bloed, vuur en beesten met zeven hoofden en 10 hoorns inbegrepen) pas zouden plaatsvinden nadat Jezus terugkwam.

Nu ging Miller de social media van de dag gebruiken - de drukpers - om duizenden pamfletten door heel New York te verspreiden. Hij beloofde redding aan degenen die zijn leringen volgden. Kleurrijke grafieken waarin de methoden van Miller werden getoond, werden in populaire kranten geplaatst en Miller verzamelde al snel bijna 100.000 volgers.

Door gebruik te maken van het boek van Daniel's belofte van redding na een wachtperiode van 2300 jaar, voorspelde Miller dat de wereld zou eindigen in 1843. Toen deze datum zonder incidenten voorbij ging, wees een van zijn scherpzinnige volgelingen erop dat Miller geen rekening had gehouden de overgang van BC aan A.D. Deze fout betekende dat Miller nog een jaar aan zijn voorspelling moest toevoegen, en de nieuwe absoluut, positief bepaalde datum van de wederkomst van Christus werd vastgesteld op 22 oktober 1844.

Miller vertelde zijn volgelingen al hun bezittingen te verzamelen, hun families te verlaten als dat moest, en hun vorige levens te verlaten om met hem te verzamelen op een heuvel waar hij besloot dat Jezus Christus zou terugkeren. Tienduizenden mensen zaten op de heuvel toen middernacht voorbijging en een andere typische, volledig Christusloze dag brak aan. Terwijl Miller zijn hoofd krabde, verspreidden zijn volgelingen zich en bracht hij de rest van zijn leven tevergeefs door met het proberen de fouten in zijn berekeningen te vinden.

Uit de fragmenten van Miller's volgelingen kwamen de Zevende-dags Adventisten, Jehova's Getuigen en veel dakloze, verwarde christenen.

6 Dorstige hindoegeboden

In 1995 was heel India in de wolken over een spannend religieus fenomeen dat leek te bewijzen dat de oude goden nog leefden. Stenen beelden van Ganesha, de godin van de olifant Hindoe van het geluk, werden naar verluidt gezien als het drinken van melk die hen werd gegeven.

Het melkaanbodpuja- werden traditioneel overgelaten aan Ganesha-beelden om geluk te brengen aan de aanhangers. Maar toen het modernisme in 1995 door India drong en langzaam dreigde de voorouderlijke overtuigingen te doven, leken de Ganesha-beelden het Indiase volk te herinneren aan de waarachtigheid van hun oude religie.

Deze melkachtige wonderen zorgden ervoor dat miljoenen zich naar tempels in India haastten om offers te brengen voor deze levende goden. Onverteld miljoenen overgeslagen werk en een eind in de rij om getuige te zijn van levende standbeelden. Sommige aanhangers droegen hele emmertjes melk voor hun dorstige god. De daaruit voortvloeiende religieuze waanzin was anders dan die in het moderne India en werd zwaar ondersteund door de priesterlijke kaste van hindoes, de brahmanen, als een triomf van het hindoeïsme.

Maar wetenschappers ontspoorden al snel de Ganesha-bedevaarten met een verrassend eenvoudige verklaring: het capillaire effect, hetzelfde effect waardoor het lijkt alsof er een druppel water op het punt staat van de kraan te vallen voordat hij op mysterieuze wijze naar binnen wordt gezogen. Op dezelfde manier kleine scheuren in de standbeelden zuigen het melkaanbod op. Deze eenvoudige verklaring liet de vurigheid van veel pelgrims snel leeglopen en de Ganesha-beelden werden al snel weer als normale goddelijke beelden beschouwd.

5 Wovoka

Tegen het einde van de 19e eeuw was de vrijheid van indianen bijna volledig verdwenen uit Canada naar Mexico. De grens van de Verenigde Staten werd officieel in 1890 gesloten verklaard, wat samenviel met de laatste grote opluchting van de Indiaanse rebellie. Deze laatste opstand was gebaseerd op een religieuze beweging die vrijheid beloofde voor alle indianen die zijn doctrine volgden.

De beweging begon toen Wovoka, een Indiase Paiute, een belangrijke profetische visie onderging op 1 januari 1889 tijdens een zonsverduistering. In de visie meldde Wovoka dat al zijn Indiaanse voorouders weer opstonden, de buffelkuddes terugkeerden naar de vlakten en het einde van de lordschap van de blanke man. Wovoka predikte dat zijn visie werkelijkheid kon worden als de inheemse Amerikanen een traditionele Ghost Dance begonnen met intervallen van vijf dagen.

De Ghost Dance-religie verspreidde zich door Wovoka's faam als medicijnman in de Paiute-gemeenschap. Wovoka stond bekend om het uitvoeren van de moeilijke bullet-catching trick, die velen ervan overtuigde dat zijn rituelen hen immuniteit zouden geven tegen kogels. Bovendien stelden velen vast dat Wovoka tijdens het beheersen van het weer prestaties van levitatie moest uitvoeren.

De Lakota Sioux in het Pine Ridge-reservaat van South Dakota nam gretig deel aan Ghost Dance. Ze voegden een militaristische glans toe aan de religie en planden een rebellie tegen de regering van de Verenigde Staten. De Lakota waren overtuigd van hun succes sinds ze heilige, kogelvrije shirts hadden, speciaal gemaakt voor de Ghost Dance.

De opstand eindigde vroegtijdig toen de Amerikaanse zevende cavaleriedivisie op 29 december 1890 een groep opstandige Sioux omsingelde. Hoewel de Sioux de witte vlag ophieven, vuurden de cavaleristen van de Verenigde Staten op hen.Meer dan 200 vrouwen en kinderen werden gedood in aanvulling op veel van de krijgers. De Wounded Knee Massacre beëindigde effectief de weerstand van de inheemse Amerikanen en luidde een nieuw tijdperk in de Amerikaanse geschiedenis in.

4 Sabbetai Zevi

Sabbetai Zevi was een excentrieke genie die zichzelf in 1648 de Joodse Messias verklaarde toen hij in Turkije woonde. Hij bewees zijn messiaanse karakter door het Tetragrammaton, de verboden volledige naam van de joodse god, Yahweh, uit te spreken. In eerste instantie had Zevi moeite om volgers te krijgen en werd hij zeven jaar lang verbannen uit zijn geboortedorp Smyrna. Het hielp de campagne van Zevi niet dat hij mogelijk manisch-depressief was en door paniek en depressie sombere stemmingen had door wekenlang zonder duidelijke reden te vasten.

Dit veranderde allemaal toen Zevi een ontmoeting had met Nathan van Gaza, die besloot de PR-man van Zevi te zijn. Om de reputatie van Zevi als de messias te verspreiden, stuurde Nathan brieven naar elke synagoge in de wereld die de echtheid van Zevi verkondigde. Deze massacommunicatie veroorzaakte hysterie van gigantische proporties in de Joodse gemeenschap. Rabbijnen over de hele wereld, voornamelijk Europa, bereidden hun kuddes voor het einde van de wereld met Zevi als hun messias. De massale aanhang van Zevi beïnvloedde de nationale economieën van Europese naties, omdat veel rijke Joden hun bezittingen verkochten en hun bedrijven opgaven om zijn leiding te volgen.

Maar de Ottomaanse sultan Mehmed IV werd al snel jaloers op Zevi's macht en zette hem in 1666 gevangen in een onheilspellend Ottomaans kasteel. Na maanden wachten, riep de Sultan Zevi voor hem en gaf hem drie opties: om te worden geoordeeld voor een salvo van goddelijke pijlen, te worden gespietst, of zich tot de islam te bekeren. In tegenstelling tot alle voorspellingen, bekeerde Zevi zich tot de islam.

Sommige Joodse geleerden geloven dat de naar binnen gerichte en nederige chassidische beweging begon in tegenstelling tot de messiaanse uitwassen van Zevi. Weer anderen plaatsen Zevi's bekering tot de islam als een belangrijk moment dat de Joodse gemeenschap heeft gebroken en de moderne Joodse geschiedenis begon.

3 Arnold Potter

Voor de eerste helft van zijn leven was Arnold Potter een typische mormoonse prediker die geloofde dat de 12 stammen van Israël in het geheim naar Noord-Amerika migreerden en een bruisende beschaving stichtten die nog niet door archeologie werd ontdekt. Potter was een heersende mormoonse prediker in de dagen dat het gevaarlijk was om mormoon te zijn. Voordat ze zich in 1847 in Utah vestigden, waren de Mormonen verdreven uit Ohio, Missouri en Illinois door boze en gewelddadige menigten.

Arnold Potter werd een mormoonse prediker van de orde van Melchizedek temidden van deze tumultueuze religieuze atmosfeer. Hij leefde een werelds leven tot hij op reis ging naar Australië in 1857. In Australië onderging Potter wat hij beschreef als een "zuiverende, levendmakende verandering" die zijn "sterfelijke lichaam in een spiritueel lichaam veranderde." Als onderdeel van deze verandering, Potter schreef een heel boek zoals gedicteerd door de engelen Gabriel en Michael. Hij verklaarde zichzelf ook "Potter Christus, de Zoon van de levende God".

Potter was niet verlegen over deze verklaring. Hij bewaarde "Potter Christ-The Living God-Morning Star" voor de rest van zijn leven in zwarte inkt op zijn voorhoofd. Zulke excentriciteiten lieten Potter een klein maar toegewijd aanhangsel vergaren. Zijn volgelingen, die geloofden dat Potter een herboren Jezus was, droegen zwarte gewaden en werden als vreemd en ketters beschouwd door de mormonen, een groep waarvan iedereen dacht dat die vreemd en ketters was. Misschien dachten ze dat hij gek was van het maken van vreemde voorspellingen, zoals dat president Grant de laatste president was die door de stemming werd gekozen.

De beweging Potter Christ bereikte zijn hoogtepunt in 1872 toen Potter probeerde te stijgen door van een klif te springen. Zijn volgelingen volgden hem niet.

2 Mohammed Ahmad

De geschiedenis van het christendom en het jodendom is rijk aan verklaringen van zelfidentificatie als de Messias en voorspellingen van een naderend wereldeinde. Islam is veel rustiger met zulke zaken, en er zijn maar een paar Messiaanse profeten geweest sinds Mohammed. De bekendste onder hen is Mohammed Ahmad, die zich in 1880 in de moderne Sudan al Mahdi, de islamitische messias, verklaarde.

In die tijd werd Soedan geregeerd door Egypte, dat op zijn beurt werd gecontroleerd door Groot-Brittannië. Deze woedende Mohammed Ahmad en veel moslims die zich er niet aan wilden laten worden beheerst door niet-moslims en betreuren het verlies van de ware islam in Soedan. Na Mohammed Mahdi te hebben uitgeroepen, verzamelde Mohammed Ahmad snel aanhangers uit de ontevreden islamitische massa's van Soedan. Ahmad's beweringen werden versterkt door zijn schijnbare onoverwinnelijkheid in de strijd. Hoewel zijn troepen slecht bewapend waren, vaak met alleen speren en musketten, versloeg ze hun Europees getrainde en goed bewapende Egyptische overlords keer op keer.

Na drie korte jaren hadden de volgelingen van Ahmad twee expeditionaire strijdkrachten uit Egypte afgeslacht en Khartoem, de hoofdstad van Soedan, belegerd. Ahmad's legers slachtten Britse troepen af ​​en paradeerden met hun generaal Charles Gordons hoofd op een snoek. Deze overwinning, de enige succesvolle inheemse opstand tegen Europeanen in de 19e eeuw, gaf Muhammad Ahmad controle over Soedan.

De Mahdi schiepen al snel een staat op die gebaseerd was op de sharia-wetgeving, een patroon gevormd door de oorspronkelijke islamitische wetten van de profeet Mohammed. Deze staat was het begin van een islamitische revolutie die terugkijkt op de theocratie van de vroege islam. De Mahdi zelf zag zijn staat, de Mahdiya, echter niet volledig ontwikkeld, zoals hij stierf in juni 1885.

Zijn opvolger, de Khalifa, leefde tien jaar in gespannen samen- leven met het Britse regime in Egypte. De kans op wraak kwam in 1898 met een enorme Britse expeditie onder leiding van Herbert Kitchener, die later de Britse Expeditionary Force in de Eerste Wereldoorlog zou commanderen. Kitchener voerde 25.000 Britse en Egyptische troepen aan en leidde hen persoonlijk gedurende twee jaar op om zich voor te bereiden op de campagne.Het leger bezat ook 40 Maxim machinegeweren, elk in staat om 600 ronden per minuut te schieten - de eerste in hun soort.

De twee legers botsten op 2 september 1898 in de slag bij Omdurman. De 25.000 manschappen van Kitchener stonden tegenover 52.000 Mahdistische soldaten tegenover elkaar. De Mahdistische krachten waren nog nooit eerder verslagen, waardoor de Slag bij Omdurman des te meer tragisch was. In minder dan vier uur waren 10.000 Mahdistische soldaten dood, 30.000 raakten gewond en 500 anderen waren gevangen genomen. Drie uur hadden 15 jaar succes ongedaan gemaakt en de Britten hadden slechts 47 mannen verloren. De slag bij Omdurman werd al snel een van de meest onevenwichtige nederlagen aller tijden, en Kitchener eiste zijn wraak op Ahmad door het lichaam van de Mahdi op te graven en zijn vingernagels naar buiten te trekken.

1 De opstand van Munster

Foto credit: Rusland

Munster, een middelgrote Duitse stad, werd het huis van een bizar socialistisch experiment voor een korte periode van 12 maanden in 1534. Het werd gestart door de anabaptisten, een van de vele splinterprotestanten die een basis vonden nadat Maarten Luther de Reformatie begon. De anabaptisten voerden onvermoeibaar campagne tegen het idee van de kinderdoop en accepteerden alleen dopen die werden uitgevoerd op instemmende volwassenen.

Dit bracht de wederdopers op gespannen voet met de dominante katholieke hiërarchie, in het bijzonder de bisschop van Munster, Franz von Waldeck. De anabaptisten, geleid door Jan Matthys, kregen al snel controle over het stadsbestuur en wierpen de katholieken uit Munster. Ze verklaarden Munster het 'Nieuwe Jeruzalem' en de locatie van het nieuwe Millennium.

De nieuwe heersers verdeelden de goederen van de stad en verdeelden ze gelijkmatig zodat iedereen kon genieten van de pracht van de Heer. Ze deden ook hetzelfde met vrouwen en legale polygamie. In slechts één jaar tijd kreeg Jan van Leiden, de tweede die het bevel voerde, 16 vrouwen. De polygamie was ook praktisch, omdat Munster 2.000 mannen en 7.000 vrouwen had.

Het nieuwe Jeruzalem werd constant belegerd door de oude bisschop en zijn leger van 7.000 huurlingen van Landsknecht. Een paar pogingen werden gedaan door andere protestanten om Munster te ontzetten, maar zij eindigden in mislukking. Veel naburige steden boden soldaten aan voor de katholieke zaak en de situatie in Munster werd steeds nijpender.

In juni 1535 overweldigden de katholieke strijdkrachten uiteindelijk Munster en doodden bijna de hele stad. De leiders van de wederdopers waren vastgeketend aan ringen op het openbare plein, gemarteld en uiteindelijk met dolk tot het hart gedood. Hun overblijfselen werden tientallen jaren in ijzeren kooien tentoongesteld.