Delen:
10 onopgeloste zeeg Mysteries
Zo verbazingwekkend en adembenemend als de oceanen van de wereld misschien zijn, ze zijn nog meer mysterieus en klampen zich soms onverzettelijk vast aan hun geheimen en mysteries. Er zijn sommige delen van de oceaan die nog nooit iemand heeft kunnen bezoeken, en het is in deze delen dat sommige onopgeloste mysteries van de Aarde liggen te wachten om ontdekt te worden. Als alternatief gebeuren er soms vreemde dingen waar mensen het kunnen zien, maar toch mysterieus blijven.
10 USS Schorpioen
In februari 1968, de onderzeeër USS Schorpioen vertrok uit Norfolk, Virginia, en ging op weg naar de Middellandse Zee. Het had bijna een decennium van betrouwbare service achter de rug, en er waren geen scrupules over de reis als de sub op weg naar de open zee. Drie maanden later, de Schorpioen raakte in onbekende problemen, en zijn gebroken stukken belandden verspreid op de oceaanbodem. Op 27 mei 1968, familieleden van de Schorpioen's bemanning wachtte tevergeefs op een dok voor hun geliefden om terug te keren. Het was oktober voordat de marine het wrak van de Schorpioen en besef de vreselijke waarheid - dat alle 99 mannen aan boord hun leven hadden verloren.
Onderzoek naar de oorzaak van de tragedie bleek vruchteloos, zelfs nadat Robert Ballard de site in 1985 bezocht. Hij ging al snel over op grotere dingen toen hij het wrak van de reusachtig datzelfde jaar. In 2012 werd er gepleit voor nieuwe expedities naar de Schorpioenwraksite zodat experts opnieuw kunnen proberen de stukjes van het mysterie in elkaar te passen.
Hier is niets van terechtgekomen en de theorieën blijven vliegen. Sommige samenzweringstheorieën beweren dat de sub is verslagen door een Sovjetaanval die ze nooit hebben zien aankomen, terwijl anderen denken dat een ongeluk met een van de Schorpioen's eigen torpedo's kunnen de schuld zijn. Experts zijn van mening dat als de sub per ongeluk een torpedo had afgevuurd tijdens de training, deze zichzelf had teruggedraaid en de sub had geraakt, wat op dat moment het dichtstbijzijnde en mogelijk het enige doelwit zou zijn geweest. Anderen zijn onvermurwbaar dat als de schroefas van de sub defect is, dit misschien de koppeling van de motor heeft belast. Dit kan ertoe geleid hebben dat het breekt, waardoor het water de sub overschrijdt.
Het enige wat zeker is over wat er met de USS is gebeurd Schorpioen al die jaren geleden is dat sommige familie en vrienden tot op de dag van vandaag nog steeds afvragen wat er precies gebeurde met de 99 mannen in de oceaan op die noodlottige meidag.
9 Murder At Sea
https://www.youtube.com/watch?v=eNHGFuA5e_s
Mobiele telefoons gaan elke dag verloren, sommigen per ongeluk, anderen worden gestolen. De meeste keren betekenen deze incidenten niets anders dan dat iemand een nieuwe telefoon moet gaan halen. Soms kan een onschuldig uitziende mobiele telefoon een vreselijk geheim bevatten. Dit is precies wat er gebeurde toen in 2014 een verlaten mobiele telefoon werd gevonden in een taxi in Fiji. Een video op deze telefoon kwam niet lang daarna op internet en trok uiteindelijk de aandacht van de politie.
De bijna zeven minuten durende video bevat huiveringwekkende beelden van vier mannen die zich vastklampen aan het wrak van een kleine boot of water betreden in de open zee terwijl ze omringd worden door lachende mannen op verschillende hengelaars op de tonijnachtigen. Een van de mannen kan worden gezien die zijn armen probeert op te tillen. Het volgende moment wordt hij in zijn hoofd geschoten door iemand aan boord van een van de boten. Terwijl de video zich ontvouwt, worden de andere drie mannen ook in koelen bloede neergeschoten terwijl hun moordenaars worden aangespoord om dat te doen met een luide stem boven een luidspreker. Ze blijven dan zorgeloos lachen terwijl ze poseren voor selfies.
Ondanks vele getuigen werd niet één van deze moorden gemeld en kwamen ze pas aan het licht nadat de video over de mobiele telefoon online was geplaatst. De autoriteiten van Taiwan probeerden te onderzoeken nadat ze een van de vissersboten als behorend tot het land hadden geïdentificeerd, maar het onderzoek liep dood, omdat ze de kapitein of bemanning niet konden identificeren. De lichamen van de slachtoffers werden nooit gevonden en de reden voor hun moorden blijft een mysterie. De exacte locatie van de tragedie moet ook nog worden geïdentificeerd.
8 Oostzee-onderzeeër
Tegen het einde van 2014 werd Zweden door Moskou vernederd nadat twee Russische straaljagers zonder toestemming het luchtruim binnenkwamen. Rond dezelfde tijd werd een ambtenaar van de regering van de regering ontvoerd en met geweld door Russische agenten naar Moskou gebracht. Een Russische toezichtboot moest een maand later door NATO-jets uit het Estse luchtruim worden geëscorteerd.
Toegevoegd aan de Zweedse kriebels, meldden verschillende burgers dat ze een mysterieschip hadden gezien, beschreven als een Russische onderzeeër, in de Oostzee. Het leek hun dat de sub in de problemen kon komen, wat de reden voor zijn stationaire positie zou zijn geweest. Het leger verspilde geen tijd aan het onderzoeken van deze waarnemingen, waarbij het een hele week kostte om land en water te doorzoeken op sporen van de mysterieuze onderzeeër. De media sprongen meteen in de strijd en noemden de zoektocht 'de jacht op Reds in oktober'. Het hielp natuurlijk niet dat het Zweedse leger hun zoektocht rechtstreeks relateerde aan 'buitenlandse onderwateractiviteit'. Dit versterkte alleen de 'samenzwering'.
Te midden van al het zoeken kwamen de heldere herinneringen aan de Koude Oorlog terug voor degenen die het hadden meegemaakt. Het leek bijna op deja vu, want in de jaren zeventig en tachtig zou Zweden regelmatig vruchteloze zoekopdrachten uitvoeren naar buitenlandse (ook wel Russische) onderzeeërs. Het zou dezelfde uitkomst zijn deze keer. De mysterieuze onderzeeër die zovelen hadden gezien in de Oostzee werd nooit ontdekt. Als het er inderdaad was, zal de reden ook nooit bekend zijn.
7 Bermeja Island
In de jaren 1970 diende het eiland Bermeja als een markering voor Mexico om de economische zone van 200 zeemijlen in te stellen. Slechts ongeveer 20 jaar later verdween het eiland zonder spoor.Samen met het eiland zijn belangrijke documenten verschenen met een verdrag over belangrijke oliereserves in de regio van het eiland. Het verdwijnen van deze documenten gaf meteen aanleiding tot samenzweringstheorieën dat de CIA iets te maken had met het verdwijnende eiland en ervoor moest zorgen dat de VS de olie zouden krijgen. De belangrijkste theorie zegt dat de CIA het eiland heeft opgeblazen om de economische zone van de VS uit te breiden.
Het eiland wordt genoemd in een boek uit 1998 over Mexicaanse eilanden, ongeacht het feit dat een partij voor de visserijexpeditie al aangaf dat ze het vorige jaar niet in staat waren het te lokaliseren. Bermeja Island werd tussen 1535 en 1775 op historische kaarten gevonden, waarna het op mysterieuze wijze leek te verdwijnen uit alle geografische records, tot 1857, toen een Amerikaanse kaart het opnieuw bevatte. De tijdlijnen variëren volgens verschillende bronnen, met sommigen die zeggen dat de Mexicaanse overheid in 1997 op zoek ging naar het eiland, maar niet in staat was om het te lokaliseren.
Verder onderzoek in 2009 bracht ook geen ontbrekende eilanden aan het licht, waardoor nog meer verwarring ontstond over de vraag of het eiland ooit echt heeft bestaan. Het mysterie van Bermeja Island lijkt waarschijnlijk nog een tijdje te blijven bestaan.
6 Golf van Alaska Walvissterfte
In 2015 strandden 30 walvissen aan de kust van Alaska. De meerderheid stierf in de Kodiak-archipel. Na onderzoek ontdekten deskundigen dat alle walvissen behalve één gewone vinvis waren. Hoewel giftige algen in eerste instantie de logische reden voor de dood van deze zoogdieren leken te zijn, realiseerden wetenschappers zich al snel dat dit niet het geval kon zijn, omdat geen andere soort dood op een van de stranden opdook. Een paar maanden eerder vond ook een massale afsterving van veel voorkomende moorden plaats langs de oevers van Alaska, maar wetenschappers weten niet zeker of de vogels en de walvissen aan dezelfde oorzaak zijn gestorven.
Gezien het feit dat er misschien meer dode walvissen daarbuiten zijn geweest, eerst bereikt door aaseters of buiten bereik in de oceaan zwevend, is het feit dat het mysterie van de massale walvisdood (tot drie keer het gemiddelde) onopgelost blijft, nogal verontrustend. Het lopende onderzoek richt zich op negen karkassen van vinvissen die in de buurt van Kodiak-eiland drijven.
Experts geloven dat alle walvissen tegelijkertijd zijn gestorven. Tests voor de inname van toxische stoffen zijn tot nu toe op een van deze tests uitgevoerd en een volledig onderzoek kan mogelijk jaren in beslag nemen. Zelfs een dergelijke onderneming zou geen antwoord kunnen geven op wat de dood van deze walvissen zou kunnen hebben veroorzaakt.
5 Schipbreuk van de Golf van Mexico
In 2001 kreeg ExxonMobil veel meer dan waarop ze hadden gerekend toen ze een oliepijpleiding aanlegden in de Golf van Mexico. Terwijl ze bezig waren met de constructie van de pijp, sloegen ze een 200-jaar oude schipbreuk aan die ongeveer 800 meter onder het oppervlak lag vergeten. Onmiddellijk maakten mariene archeologen van de gelegenheid gebruik om het wrak te verkennen met behulp van de nieuwste technologie die op dat moment beschikbaar was.
Brett A. Phaneuf, een wetenschapper uit Texas die de expeditie samenvoegde, had verwacht het onderzoek tegen 2002 af te ronden, maar wat bekend kwam te staan als "de vloek van het wrak" leek meer dan alleen maar roet in het eten te gooien. Tweemaal probeerden hij en zijn team van experts zonder enig geluk artefacten uit het schip te halen.
Bij zijn derde poging om met behulp van een robotonderzeeër iets van het schip naar boven te brengen, ging het opnieuw mis. Nog geen 30 minuten in het water gaf het hydraulische systeem van de sub toe, evenals de elektronica die de sub bewaakte. Nadat deze problemen de komende twee uur waren opgelost, bereikte de onderzeeër veilig het wrak en Phaneuf bemerkte onmiddellijk een stuk hout dat ongemakkelijk aan de onderkant zat.
Maar voordat hij en zijn team het konden onderzoeken, faalde de sonar, net als het vermogen van de camera om in te zoomen op objecten. Omdat ze niet wilden opgeven, probeerden de operators van de sub de robotarm te gebruiken om een stuk koper van de scheepsromp te trekken, omdat dit misschien had kunnen aangeven of het schip inderdaad in het begin van de 19e eeuw was gebouwd, toen de Britse marine begon te spijkeren. koperen platen aan hun oorlogsschepen om hen tegen insecten te beschermen. Phaneuf dacht dat het merkteken of de naam van de kopersmid die het koper leverde, zichtbaar was. De onderzeese arm had het laken stevig in zijn greep toen het weg werd getrokken, maar toen scheurde het vel, waardoor er slechts een klein stukje in de klauw bleef zitten.
Bij de volgende poging om een stuk van het schip of de artefacten ervan te bemachtigen, raakte een nieuwe robot-onderzeeër verdwaald in het water nadat hij uit de hand liep. Toen was de robotarm van de volgende arm te kort om iets van het schip te bereiken. Een andere keer slaagde een sub van een robot erin om de achtersteven van het schip te grijpen toen de hydrauliek ervan uitviel en de achtersteven kwijt was.
Er gebeurden nog veel meer ongelukken, waardoor sommigen geloofden dat het wrak inderdaad vervloekt was en dat de geesten van hen die mogelijk aan boord van het schip omgekomen waren, niet gestoord wilden worden. Het schipbreuk en zijn "schatten" blijven daarom een raadsel.
4 SS Edmund Fitzgerald
Lake Superior is zo groot dat het zich gedraagt als een binnenzee, inclusief vervelende stormen. In november 1975 mishandelde een enorme storm het meer net als de gigantische erts-drager SS Edmund Fitzgerald vertrok naar Detroit. Tegen de volgende ochtend, de Fitzgerald en een andere vervoerder, de Arthur M. Anderson, hadden hun routes naar een meer noordelijke richting veranderd toen hun kapiteins de schepen en bemanning probeerden te beschermen tegen de steeds sterkere stormen.
Kapitein Ernest McSorley, verantwoordelijk voor de Fitzgerald, wist dat dit geen gewone storm was en hij rapporteerde aan de kustwacht dat zijn schip in gevaar was, enorme golven nam en zich opzij zette. McSorley besloot om Whitefish Bay te proberen te halen om de Fitzgerald uit de buurt van schade.Helaas verdween het schip ongeveer een uur nadat de kapitein zijn bedoelingen bekend maakte via de radio, van de radar. Er was geen oproep gedaan voor assistentie voor de communicatie black-out.
De Anderson behaalde het in Whitefish Bay in één stuk, maar de kapitein, Bernie Cooper, besloot heldhaftig om terug te gaan naar de vreselijke storm om de bemanning van de Fitzgerald. Ze hebben alleen twee gehavende reddingsboten en een enkel reddingsvest in het ruwe water gedreven.
Slechts een week later, een sonar schip op zoek naar de Fitzgerald vond zijn wrak meer dan 150 meter onder het water liggen, zijn taconitekorrels verspreid over de bodem van het meer. De koerier werd verscheurd. Er is echter nooit één lichaam hersteld van de schipbreuk. Hoewel het tamelijk zeker is dat de storm de hoofdfactor was in het lot van het schip, blijft het tot op de dag van vandaag een raadsel waarom het schip uiteindelijk ten onder ging en misschien nog belangrijker waar de overblijfselen van zijn bemanningsleden liggen.
Het mysterie blijft na 40 jaar bestaan, evenals het bijgeloof. Vrachtschepen bekijken het weerbericht met een adelaarsoog en beginnen niet aan een reis als er een storm voorspeld wordt voor het gebied.
3 Patanela
In oktober 1988 vertrokken Michael Calvin en zijn vriend John Blissett naar zee op een luxe schoener genaamd de Patanela. De twee bemanningsleden waren begonnen aan Fremantle, Australië, op weg naar de Whitsundays. Vandaar gingen ze verder naar Port Lincoln, waar Calvin een brief naar zijn tweelingzus stuurde, waarin hij schreef over de goede tijd die hij had en hoe goed het weer op zee was.
Calvin en Blissett waren ook van plan hun eigen charterbedrijf te starten nadat ze thuis waren geweest voor de kerstvakantie, omdat ze toestemming hadden gekregen om de Patanela voor dat doel. De twee jonge mannen waren erg opgewonden toen ze verder gingen op hun reis naar Arlie Beach. Calvin zei ook tegen zijn zus dat hij en Blissett besloten om een bericht in een fles te doen waarin stond dat degene die het gevonden had recht zou hebben op een gratis vakantie aan boord van de luxe boot.
Tragisch genoeg werden de dromen van Calvin en Blissett nooit gerealiseerd, zoals enkele weken nadat Michael Calvin de gelukkige brief aan zijn zuster had gepost, de Patanela verdwenen voor de kust van Sydney. Michael Calvin en John Blissett zijn nooit meer gezien of gehoord.
Op New Year's Eve 2007 vertrokken Sheryl Waideman, haar man en haar broer naar het strand bij Eucla om in het nieuwe jaar te gaan zwemmen en strandjutten. Waideman slenterde langs het strand op zoek naar 'schat' toen ze een fles ondersteboven in het zand zag hangen. Toen hij zag dat er een briefje in de fles zat, nam Waideman het mee naar huis en vond het daarop geschreven:
Hallo daar. Hier in de eenzame Zuidelijke Oceaan en dacht dat we een gratis vakantie weg zouden geven op de Whitsunday-eilanden in het noorden van Queensland, Australië. Ons schip reist van Fremantle, Western Aust, naar Queensland om te werken als charterschip.
De notitie bevatte het telefoonnummer van John Blissett evenals de Patanelapositie in de oceaan op het moment. Het gaf aan dat vals spel kan worden uitgesloten als mogelijke oorzaak voor de verdwijning van de boot, maar het mysterie van wat er precies in 1988 op zee gebeurde, blijft.
2 John Halford
In 2011 leidde de 63-jarige John Halford zijn eigen succesvolle onderneming en stond op het punt zijn 25-jarig huwelijksfeest te vieren met zijn vrouw, Ruth, met wie hij drie prachtige kinderen deelde. Halford was op de top van de wereld, maar hij had nog steeds een droom die hij wilde vervullen voordat hij met pensioen ging - om op een cruise te gaan. Zijn droom kwam uit in hetzelfde jaar waarin hij op een zeventaagse Thomson's cruise op 31 maart vertrok.
Halford had schijnbaar de tijd van zijn leven op de cruiseschip, te oordelen naar de teksten die hij zijn vrouw stuurde. Tegen middernacht op de laatste avond van de cruise, genoot John Halford van cocktails aan de bar van het schip toen het schip zijn eindbestemming naderde. Hij had zijn vrouw eerder een sms gestuurd met zijn vluchtgegevens zodat ze hem van het vliegveld kon ophalen.
Ruth, die haar man heel erg had gemist tijdens zijn welverdiende pauze, kon niet wachten om naar het vliegveld te gaan en hem te ontmoeten. Voordat ze echter kon vertrekken, kreeg ze van het cruisebureau een telefoontje om haar te laten weten dat John niet op het vliegveld zou zijn, omdat hij ergens tussen middernacht en 07:00 uur de volgende ochtend op het schip was verdwenen. alle andere passagiers zijn van boord gegaan.
John Halford is nooit meer gezien. Zijn vrouw en kinderen vrezen dat hij over de reling van de cruiseschip ging, hoewel het bedrijf van de Thomson sterk ontkende dat dit mogelijk zou zijn. Tragisch genoeg, Halford is slechts een van de meer dan 150 mensen die op mysterieuze wijze zijn verdwenen op cruiseschepen sinds de wisseling van het nieuwe millennium.
1 Ruïnes van de Egeïsche Zee
Tegen het einde van 2014 werden overblijfselen gevonden van een oude beschaving, waarvan eerder werd gedacht dat het eenvoudig de overblijfselen van de dokken waren, vlak bij het Griekse eiland Delos. De Griekse media namen kennis van het nieuws van de ontdekking, toepasselijk de 'onderwater Pompeii' genoemd. De ontdekking, met de overblijfselen van een pottenbakkerij, terracotta potten en een oven, werd gemaakt aan de kust van Delos. Deze verbaasde experts, omdat eerdere soortgelijke ontdekkingen allemaal in de buurt van havens werden gemaakt.
Tijdens hun opgraving van de site, vonden archeologen ook meerdere grote rotsen uiteengezet voor de pottenbakkerij en de ruïnes van andere gebouwen. Veel van de gevonden structuren blijven onbekend en dragen bij aan het grotere mysterie van hoe en waarom de oude stad om te beginnen onder de zee belandde.
De workshop lijkt op soortgelijke die eerder werden aangetroffen in Herculaneum en Pompeii.Archeologen gaan door met hun onderzoek in verband met deze nieuwste ontdekking, omdat ze verwachten dat het meer details zal brengen over de geschiedenis van het eiland Delos, dat in de zesde eeuw na Christus werd verlaten en vandaag wordt beschermd als UNESCO-werelderfgoed.