Top 10 volksliederen die eigenlijk revolutionaire liedjes zijn

Samen met een vlag en een wapen is een volkslied een van de kernsymbolen van een land. Hoewel verschillende landen hun nationale volksliedjes zorgvuldig in vredestijd hadden gemaakt, veranderden anderen gewoon de opstandige liederen in volksliederen nadat hun revoluties succesvol waren.

Verschillende naties met deze opstandige volksliederen hebben deze bewerkt om minder oorlogszuchtig te zijn, terwijl anderen de originele, expliciete teksten hebben behouden. De meeste nummers op deze lijst zijn niet in het Engels geschreven, maar we hebben de Engelse vertalingen geleverd om het begrijpen te vergemakkelijken.

Uitgelicht afbeeldingstegoed: pbs.org

10 'Qassaman'
Algerije

De "Qassaman" van Algerije ("We Pledge" of "The Pledge") zou de prijs winnen voor de meest wrede van alle volksliederen als een dergelijke prijs bestond. De tekst werd geschreven door auteur en revolutionair Moufdi Zakaria tijdens zijn internering in de Serkaji-Barberousse-gevangenis, waar hij was opgesloten door de Franse kolonisten.

De eerste vijf regels van het volkslied beloven de Franse kolonisten een dodelijke revolutie. Het gaat:

We zweren bij de bliksem die vernietigt,
Door de stromen van overvloedig bloed dat wordt afgeworpen,
Door de felle vlaggen die zwaaien,
Trots vliegen op het hooggebergte,
Dat we in opstand zijn, of we nu leven of sterven.

Net zo dat de Franse kolonisten wisten dat de revolutionairen zakendoen, zegt het lied ook: "Dus we hebben het geluid van buskruit als ons ritme en het geluid van machinegeweren als onze melodie."

In een daad van verzet vermeldt de tekst zelfs Frankrijk, niet één maar twee keer:

O Frankrijk!
Verleden is de tijd van palavers
We sloten het als we een boek sluiten
O Frankrijk!
De dag om de rekeningen te regelen is gekomen!
Bereid je voor! Hier is ons antwoord!
Het vonnis, onze revolutie zal het teruggeven.

Trouw aan hun woord, de Algerijnen vochten een oorlog tegen Frankrijk en wonnen. Ze namen het lied aan als hun volkslied toen ze onafhankelijk werden op 5 juli 1962.

9 'La Bayamesa'
Cuba

De basis voor de onafhankelijkheid en het volkslied van Cuba werd gelegd op 13 augustus 1867, toen enkele revolutionairen elkaar ontmoetten in het huis van de Cubaanse advocaat en revolutionair Pedro Figueredo. Tegen de ochtend had de groep een melodie gecreëerd genaamd "La Bayamesa" ter ere van Bayamo, de naam van de stad waar de revolutie begon op 10 oktober 1868.

Het eindigde met de nederlaag van Spanje 10 dagen later. Toen Spanje zich overgaf, voegde Figueredo de tekst toe aan de melodie terwijl hij op zijn paard zat. Dit was in opdracht van het leger en de enthousiaste menigte, die niet kon geloven dat ze Spanje hadden verslagen.

Het lied werd later aangenomen als het volkslied van Cuba na de verwijdering van verschillende gevoelige stanza's die Spanje bekritiseren. Dit was noodzakelijk omdat Cubanen nauwe banden met Spanje hebben. Bovendien hadden verschillende hooggeplaatste Spaanse officieren aan de kant van de revolutionairen gevochten.

Het originele lied bevatte anti-Spaanse teksten zoals:

Wees niet bang; de felle Iberiër
Zijn lafaards als elke tiran.
Weersta niet tegen de boze Cubaan
Voor altijd viel hun rijk.
Gratis Cuba! Spanje is al overleden.

8 'Deutschlandlied'
Duitsland

"Deutschlandlied" ("Lied van Duitsland") begon als een deuntje specifiek geschreven voor de Oostenrijkse keizer Francis in 1797. In 1841, augustus voegde Heinrich Hoffman von Fallersleben de melodie toe om de ruggengraat te vormen van wat het nationale volkslied van Duitsland zou worden.

De tekst riep op tot het samenvoegen van de verschillende Duitse rijken tot een enkele, verenigde Duitse staat. Het liedje had verschillende regels met de woorden Deutschland, Deutschland uber alles ("Duitsland, Duitsland vooral").

In 1840, een jaar voordat Hoffman von Fallersleben het lied schreef, begonnen de Duitsers te ageren voor de oprichting van een verenigde Duitse staat vanwege de angst dat Frankrijk van plan was de niet-coöperatieve rijken binnen te vallen. Het lied volgde in 1841, en een revolutie verspreidde zich over de Duitse rijken in 1848.

Burgers eisten een verbeterde vertegenwoordiging in de door de vorst geleide regeringen. De revolutie werd geïnspireerd door de Franse revolutie van 1848 en een ernstige hongersnood die door de rijken raast.

"Deutschlandlied" was een van de symbolen van de opstand, die tegenwoordig bekend staat als de maartrevolutie van 1848. Het lied werd het Duitse volkslied in 1922 en bleef in gebruik in West-Duitsland nadat Duitsland na de Tweede Wereldoorlog in twee landen was gesplitst. Toen beide landen in 1990 herenigd werden, werd de derde couplet echter het volkslied van het verenigde Duitsland.

7 'La Marseillaise'
Frankrijk

"La Marseillaise" werd gecomponeerd door de Franse legerofficier en muzikant Claude-Joseph Rouget de Lisle in de nacht van 24 april 1792, tijdens de Franse revolutie. Frankrijk had vier dagen eerder Oostenrijk de oorlog verklaard.

De burgemeester van Straatsburg, die toevallig dezelfde stad was als Rouget de Lisle, vroeg iemand om een ​​marslied voor het leger te schrijven. Rouget de Lisle ging de uitdaging aan en schreef "Chant de guerre de l'Armee du Rhin" ("Oorloglied van het leger van de Rijn").

Het was echter beter bekend als "La Marseillaise", dat later zijn officiële naam werd omdat het voornamelijk werd gezongen door soldaten uit Marseille. Frankrijk keurde het marcherende lied als zijn volkslied op 14 juli 1795 goed.

Napoleon Bonaparte verbood het volkslied vanwege zijn revolutionaire teksten terwijl hij aan de macht was. Dat deden King Louis XVIII en Napoleon III ook. Het volkslied keerde uiteindelijk terug in 1879 en werd nooit meer opnieuw verboden.

Zoals geschreven door Rouget de Lisle, had het originele lied zes verzen. Maar er werden er in de loop van de jaren nog twee toegevoegd.Alleen de eerste en zesde verzen, compleet met een grafische beschrijving van oorlog, worden meestal gezongen.

Het lied roept Franse burgers op om wapens op te wekken tegen de "wilde" tirannen die hun keel willen snijden. Daarna beveelt het de Franse burgers om de tirannen te doden, zodat hun onzuiver bloed de Franse velden zal bevloeien.

6 'Desteapta-te, Romane!'
Roemenië

"Desteapta-te, romane!" ("Wakker thee, Roemeens!") Was oorspronkelijk een gedicht getiteld "Un rasunet" ("Een echo"). Het werd geschreven door de Roemeense dichter Andrei Muresanu ter ondersteuning van de Roemeense revolutie van 1848. De opstand was onderdeel van de revoluties van 1848 toen burgers van verschillende Europese staten zich wijdden aan protesten over kwesties met betrekking tot hongersnood en belastingen.

De revolutie in Roemenië begon op 11 juni 1848 en het gedicht werd voor de eerste keer gezongen op 29 juni 1848. Hier zijn de eerste vier regels van het puur nationalistische volkslied:

Word wakker, Roemeen, schud de dodelijke sluimer af
De plaag van ongunstige barbaarse tirannieën
En nu of nooit een heldere horizon klauteren
Dat zal je al je nijdige vijanden beschamen.

Het nummer eindigt met:

We sterven liever in de strijd, in verheven glorie
Dan leef je opnieuw tot slaaf van ons voorouderlijk land.

Roemenen wenden zich vaak tot het volkslied voor motivatie tijdens oorlogen en revoluties. Ze zongen het tijdens de onafhankelijkheidsoorlog van 1877-1878, de twee wereldoorlogen en de anticommunistische revolutie van december 1989.

5 'Lupang Hinirang'
Filippijnen

Op 11 juni 1898 speelde de Filippijnse componist Julian Felipe de deuntjes die later zouden worden gebruikt voor het Filippijnse volkslied. Hij speelde het voor generaal Emilio Aguinaldo, die een melodie had aangevraagd die Filippino's zou verenigen in een revolutie tegen Spanje.

Het lied werd voor het eerst opgevoerd voor het publiek op 12 juni 1898, toen Aguinaldo de Filipijnen tot een onafhankelijke natie verklaarde. Felipe noemde de melodie "The Marcha Filipino Magdalo" naar Aguinaldo's bijnaam in oorlogstijd en de naam van zijn leger.

Wat volgde, was een revolutie die eindigde in december 1898 toen de probleemkolonie in de Verenigde Staten werd afgestaan ​​aan de Verenigde Staten. Een paar maanden later, in februari 1899, brak de Filipijns-Amerikaanse oorlog uit toen de Filippijnen streed voor onafhankelijkheid van zijn nieuwe kolonisten.

Tijdens deze oorlog voegde Jose Palma, een Filippijnse soldaat, de tekst toe aan Felipe's deuntje. Het lied werd gezongen tijdens de oorlog, die abrupt eindigde toen Aguinaldo in maart 1901 werd veroverd.

De Verenigde Staten hebben het lied verbannen. Maar het werd het volkslied van de Filippijnen toen het land onafhankelijk werd in 1946. Het lied werd omgedoopt tot "Lupang Hinirang" ("verkozen land") en eindigt met de regels:

Onze vreugde is wanneer iemand komt om u te onderdrukken
Is sterven terwijl je je tegen hen beschermt.

4 'Tien Quan Ca'
Vietnam

In 1944 schreef Nguyen Van Cao een lied getiteld "Tian Quan Ca" ("Marching Forward") ter ondersteuning van de op handen zijnde vrijheid van Vietnam. De Democratische Republiek Vietnam verklaarde zich een jaar later onafhankelijk en keurde "Tian Quan Ca" als volkslied aan. Al snel bevond het land zich in een dodelijke oorlog met zijn Franse kolonisten. De oorlog eindigde met de nederlaag van Frankrijk in 1954.

Het radicale volkslied bevat dreigende teksten als "het verre gerommel van de kanonnen gaat over de lichamen van onze vijanden" en "te lang hebben we onze haat verzwolgen." Een vers verduidelijkte zelfs dat Vietnam voorbereid was op een oorlog: "De weg naar glorie wordt gebouwd door de lichamen van onze vijanden. "

Noord-Vietnam bleef het volkslied gebruiken nadat het uit Zuid-Vietnam was verdeeld, maar het lied werd het officiële volkslied van het verenigde Vietnam toen de twee landen herenigd werden. De nationale vergadering stelde voor om het volkslied op dat moment te veranderen, maar gaf het idee op nadat de burgers tegen het voorstel waren.

De nationale vergadering overweegt echter om het volkslied opnieuw te veranderen. Wetgevers die een nieuwe ondersteunen, beweren dat de tekst van "Tian Quan Ca" niet langer relevant is omdat Vietnam niet langer in oorlog is of schreeuwt om onafhankelijkheid.

3 Zuid-Afrikaans volkslied

Het Zuid-Afrikaanse volkslied is het product van de samenvoeging van de twee volksliederen die Zuid-Afrika had aan het einde van de apartheid. Van 1994 tot 1997 waren de twee hymnes "Nkosi Sikelel 'iAfrika" ("God Bless Africa") en "Die Stem van Suid-Afrika" ("The Call of South Africa"). Beide nummers zijn in 1997 samengevoegd om een ​​nieuw volkslied te maken. De tekst gebruikt vijf van Zuid-Afrika's meest gesproken 11 officiële talen: Xhosa, Zulu, Sesotho, Afrikaans en Engels.

"Nkosi Sikelel 'iAfrika" is de rebelse een van de twee hymnes. In 1897 werd het geschreven door onderwijzer Enoch Sontonga. Oorspronkelijk was het lied een kerkhymne, maar het werd een verzetslied tijdens het apartheidsregime.

Aan de andere kant, "Die Stem van Suid-Afrika" was een gedicht geschreven door CJ Langenhoven in 1918. Nadat het een paar jaar later op muziek was gezet, werd het uiteindelijk het volkslied van Zuid-Afrika, naast de "God Save the Queen" van het Verenigd Koninkrijk. van 1936 tot 1957 volgens onze bronnen. In die tijd werd 'Die Stem van Suid-Afrika' het enige volkslied van het land dat tot 1994 bleef bestaan.

2 'Amhran na bhFiann'
Republiek Ierland

In 1907 schreef Peadar Kearney, lid van de Irish Republican Brotherhood (die Ierland van het Verenigd Koninkrijk wilde scheiden), een lied getiteld "Amhran na bhFiann" ("The Soldiers 'Song"). Het lied bevatte pro-onafhankelijkheidslijnen zoals:

Beëdigd om vrij te zijn,
Niet meer onze oude vaderland
Zal de despoot of de slaaf beschermen.

Kearney was medeoprichter van de Ierse vrijwilligers, die het lied gebruikten als een marslied tijdens de Paasopstand van 1916. De Ierse vrijwilligers veranderden later in het Ierse Republikeinse leger, dat tussen 1919 en 1921 een guerrillaoorlog tegen het Verenigd Koninkrijk vocht.

Het resultaat was de splitsing van Ierland in Noord-Ierland, dat een deel van het Verenigd Koninkrijk bleef, en Zuid-Ierland, dat een onafhankelijke natie was. Zuid-Ierland werd de Ierse Vrijstaat en vervolgens de onafhankelijke staat Ierland (ook bekend als de Republiek Ierland).

De Ierse Vrijstaat adopteerde "Amhran na bhFiann" als volkslied in 1926. Vóór die tijd beraadslaagde het land uitvoerig over de vraag of het zo'n radicaal lied wilde als zijn volkslied. De burgers besloten echter het volkslied te houden toen ze zich realiseerden dat de Fransen een soortgelijk pro-revolutionair lied als hun volkslied gebruikten.

Tegenwoordig wordt het volkslied vaak bekritiseerd vanwege de splitsende teksten, vooral door de burgers van Noord-Ierland. Tegenwoordig gebruiken de rugby-, hockey- en cricket-teams van de Republiek Ierland een ander nummer, getiteld "Ireland's Call", in de plaats van hun volkslied tijdens internationale sportevenementen.

1 'Indonesia Raya'
Indonesië

"Indonesia Raya" ("Great Indonesia") is geschreven door Wage Rudolf Soepratman, die het op een nationale jeugdconventie op 28 oktober 1928 presenteerde in wat nu Jakarta, Indonesië is. Het liedje riep op tot de oprichting van een enkele staat als de opvolger van de verschillende koloniën die Nederlands-Indië vormden, dat onder de controle van Nederland was.

Net als andere koloniale machten van de dag volgde Nederland een beleid van 'verdelen en heersen' en verdeelde Nederlands-Indië langs etnische lijnen, waardoor de burgers indirect tegen elkaar werden afgewend.

Het lied inspireerde echter de oprichting van een Indonesische nationalistische beweging die het idee van een enkele Indonesische opvolgerstaat bevorderde. De Nederlanders hebben het nummer nooit echt onderdrukt. Ze lieten de Indonesiërs het zingen zolang ze verscheidene regels met merdeka, merdeka ("Onafhankelijk en gratis") met mulia, mulia ("Eervol, eervol").

De Japanners verbannen het lied terwijl ze Indonesië bezetten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als gevolg hiervan heeft Indonesië "Indonesia Raya" als zijn volkslied aangenomen toen het land zijn onafhankelijkheid in 1945 verkondigde. (Voor de duidelijkheid, dit was slechts een proclamatie.) Indonesië werd pas in 1949 onafhankelijk toen de Nederlanders de soevereiniteit overdroegen aan de Verenigde Staten van Indonesië en de onafhankelijkheid werd formeel verklaard.)