Delen:
10 ongelooflijk ongemakkelijke momenten van 'Doctor Who'
Het is moeilijk je een voorstelling voor te stellen die meer beminnelijk is dan Doctor who. De Britse sci-fi-serie bestaat al sinds 1963, heeft 12 leidende mannen en heeft meer prijzen gewonnen dan de meeste HBO-producties. Morgen begint het zijn 51e jaar en de wereld is er wilder aan dan ooit.
Maar 50 jaar is een lange tijd, en gedurende die periode hebben de schrijvers een aantal dubieuze beslissingen genomen - het soort beslissingen waardoor kijkers ongemakkelijk op hun banken verschuiven, wanhopig wanhopig proberen elkaar niet in de gaten te houden.
Aanbevolen foto credit: BBC10 The Giant Penis Monster
Voordat David Tennant en Matt Smith de rol op zich namen, waren Amerikanen het best bekend met Tom Baker's incarnatie van de dokter. Tussen 1974 en 1981 speelde de excentrieke Baker in een ton klassieke afleveringen, met zijn gezicht naar monsters gewapend alleen met zijn kleurrijke sjaal en snaggle-toothed grijns. Toch was een van zijn laatste afleveringen een van zijn meest ongemakkelijke.
Bekend als "The Creature of the Pit", riep de aflevering Baker op om een afschuwelijk monster te ontmoeten dat een planeet terroriseerde, om erachter te komen dat het echt het slachtoffer was. Het ontwerp voor het sympathieke monster leek precies een beetje op een gigantische, slappe penis.
Dit zou al erg genoeg zijn, maar het script riep specifiek op tot een scène waarin de dokter het monster kust. Het resulterende beeld lijkt op iets wat meestal alleen te vinden is in de meest vervuilde diepten van het internet. Tegenwoordig is de aflevering berucht vanwege het feit dat hij per ongeluk ongeveer 35 jaar ouder is dan regel 34.
9 Yellowface-make-up
Het Tom Baker-avontuur "The Talons of Weng Chiang" is misschien wel een van de beste verhalen in Doctor who geschiedenis. Het speelt zich af in Victoriaans Londen en bevat moorden in de stijl van Jack the Ripper, moordlustige varkensfoetussen ... en een kwaadaardige Chinese slechterik die door de blanke acteur John Bennett in make-up wordt gespeeld.
Toen 'Talons' in 1977 werd gemaakt, begon het idee van blanke acteurs die Aziaten uitbeelden al verkeerd te voelen. Toen het voor het eerst werd uitgezonden, trok de show aanzienlijke klachten voor zijn luie stereotypering.
Niettemin, "Talons" heeft een tamelijk anti-racistisch script. Het verhaal geeft de Chinese slechterik herhaaldelijk antiracistische grappen over de kosten van de andere personages. In één scène kan hij zelfs reageren op een vraag van de dokter door sarcastisch te zeggen: "Ik begrijp dat we er allemaal hetzelfde uitzien." Op de pagina lijkt het een slag voor gelijkheid. Uit de mond van een witte acteur komen, misschien minder.
8 Sex met een bestrating-plaat
Uitgebracht in 2006, wordt 'Love and Monsters' vaak de slechtste aflevering genoemd Wiezijn lange geschiedenis. Deze reputatie hangt af van een enkele scène in de laatste vijf minuten, waarin een personage met de naam Elton toegeeft dat hij seks heeft met een plaveiselplaat.
Eerder in de aflevering absorbeert een wezen de vriendin van Elton. De dokter verslaat het monster en explodeert het in kleine stukjes klodder, en hij realiseert zich dat hij de verzonken vrouw gedeeltelijk kan reconstrueren. Helaas is het beste wat hij kan doen om haar geest en gezicht opnieuw te creëren, die voor altijd in een bestratingsplaat worden ingebed. Tegen het einde van de aflevering wil Elton maar al te graag toegeven dat hij een liefdesleven heeft met deze plaat.
Dit ongemakkelijke moment wordt nog ongemakkelijker als je fantheorieën over de aflevering leest. Op bepaalde punten wordt gesuggereerd dat Elton een onbetrouwbare verteller is, en elke scène met hem is vertroebeld door zijn verbeelding. Een theorie stelt dat zelfs het oppervlak van de bestratingplaat een hallucinatie is en hij gewoon seks heeft met een gewone straatsteen. We laten het aan u over om u voor te stellen hoe dat zou werken.
7 The Infamous Cleavage Shot
In 1984 bereidde Fifth Doctor Peter Davison zich voor om de rol over te dragen aan Colin Baker. In zijn laatste aflevering offert de dokter zich op om zijn metgezel, Peri, te redden. Stervend van een zeldzaam vergif stort de dokter in op de grond en geeft een onsamenhangende toespraak die het hoogtepunt van een donkere aflevering had moeten zijn - als de regisseur niet had gekozen om zich te concentreren op het decolleté van Peri.
Peri's karakter was een vreemde om warme kleding te dragen. Dus toen ze het hoofd van de dokter in haar schoot wiegde bij de climax van de aflevering, werd de hele wereld getrakteerd op de moeder van alle decolletés. Dit was geen snelle slip. De opname duurde meer dan een minuut, lang genoeg om ongeveer twee miljoen jonge jongens de eerste aanwijzing van hun seksualiteit te geven.
Het is begrijpelijk dat Peter Davison overstuur was toen hij zich realiseerde dat zijn zwanenzang was gestreamd door de borst van zijn co-ster.
6 The Charity Single
In 1985 plaatste de BBC Doctor who op hiatus voor een jaar. Uit angst voor de stijgende kijkcijfers zou het nooit meer terug komen, een groep fans verzamelde zich en bracht een liefdadigheidssingle uit. Bekend als "Doctor in Distress," het is een van de meest vreselijke dingen die het universum ooit heeft geproduceerd.
Oorspronkelijk bedoeld om Elton John en de Village People te spelen, de single verdiende uiteindelijk een aantal minder leden van verschillende bands waar je misschien nog nooit van gehoord hebt, waaronder Ultravox, Tight Fit en Bucks Fizz. Ondertussen probeerde de songtekst de geschiedenis van Doctor Who te vertellen met verschrikkelijke rijmpjes als: "We leerden zes artsen te accepteren met metgezellen aan hun zijde / toen ze werden geconfronteerd met gevaar dat ze niet renden, ze verstopten zich niet." Iemand besloten om het hele ding naar een mid-jaren '80 synth-score te brengen. Het resultaat was rampzalig.
Dus wie was er verantwoordelijk voor deze gruweldaad? Welke talentloze hack begeleidde dat nummer terwijl het het concept van muziek afslachtte? Niemand minder dan Hans Zimmer, die zou gaan scoren De Leeuwenkoning, de Dark Knight trilogie, begin, en 12 jaar slaaf.
5 De smaak van sperma
Na Doctor who werd geannuleerd in 1989, de enige manier voor fans om hun fix te krijgen totdat de 2005 reboot door middel van boeken was. De uitgevers hadden specifieke ideeën over wat Doctor who zou moeten zijn, en deze ideeën hadden te maken met godslastering, naaktheid en veel hardcore seks.
Het hoogtepunt hiervan was de roman doorvoer. Gevestigd in een cyberpunkvisie over de toekomst, vindt hij de dokter dronken en verdwaald in een wereld van prostituees, drugsverslaafden en perverselingen. De auteur, die begon met schrijven voor de tv-serie, kan niet wachten om je in te lichten over elk aspect van hun vreselijke seksleven.
We krijgen passages over mensen die neuken terwijl de dokter beneden wacht, mensen die krottenwijken huisvesten en mensen die dronken op feestjes neuken. Maar het hoogtepunt komt wanneer we een prostituee tegenkomen die nog maar net klaar is met het uitvoeren van fellatio. Het boek schetst voor ons hoe ze crackers eet om van de smaak van sperma af te komen. Sluit je ogen en probeer je voor te stellen hoe Matt Smith reageert op die regel, en je zult beseffen hoe onterecht het eigenlijk is.
4 De heroïsche verkrachter
In 1999 begon Big Finish met produceren Doctor who audiodrama's met de originele cast. Donkerder en vaak complexer dan de show, waren ze over het algemeen goed ontvangen, met uitzondering van "Nekromanteia."
Met een coven van kannibalistische heksen, begint "Nekromanteia" als je gemiddelde Doctor who avontuur - totdat je bij de verkrachtingsscène bent. Ongeveer halverwege probeert een personage genaamd Harlon zichzelf te dwingen tot Erimem, de metgezel van de dokter. Ze vecht hem af en verklaart daarna dat ze nu met de pijn zal moeten leven. Ze vermeldt het nooit meer.
Deze verkrachter is bedoeld als een goede kerel. Hoewel duidelijk geschreven als een antiheld, moet Harlon zijn zoals Han Solo, de man die je aanmoedigt als hij alle regels overtreedt. Zelfs nadat hij Erimem aanvalt en bijna lastigvalt, zijn er nog steeds punten in het script waar je specifiek voor hem moet roeien.
Dankzij deze scène werd "Nekromanteia" zo slecht ontvangen dat Peter Davison de auteur vroeg nooit te schrijven voor Doctor who nog een keer. Hij kreeg zijn wens.
3Blackface
Het jaar 1966 was groot voor Doctor who. De oorspronkelijke acteur om de rol te spelen, William Hartnell, bereidde zich voor om te buigen, en niemand wist wat dit zou inhouden. Het productieteam besloot dat het het beste zou zijn om de Doctor te laten regenereren tot een andere acteur. In een nette casting, koos ze personage acteur Patrick Troughton, en een legende was geboren. Maar het is alleen met een beetje geluk dat de Tweede Dokter vandaag zo populair blijft. Troughton wilde het personage oorspronkelijk in blackface spelen.
Doctor who was op dat moment een classificatiewagen. Bezorgd om zo direct herkenbaar te worden, speelde Troughton met manieren om zijn uiterlijk te verbergen. Uiteindelijk besloot hij de dokter onder een tulband en een laag donkere verf te bespelen. De producent dacht dat het personage beter zou werken als een 'kosmische hobo' en het idee werd verlaten.
2 De Pakistaanse Daleks
In 1975, de Doctor who team leende een paar Dalek-modellen uit aan Spike Milligan voor zijn comedy-serie Q. Als voormalig lid van de Goon Show en de inspiratie voor Monty Python, Milligan was op dat moment waarschijnlijk de grappigste man in Groot-Brittannië. Hij hield ook van een beetje ras-gebaseerde humor, dat is hoe de BBC kwam om de beruchte "Pakistaanse Dalek" -schets uit te zenden.
De opzet is eenvoudig. Een Pakistaanse Dalek komt thuis voor thee, blaast alles op en roept "uitroeien!" Veel. Het eindigt een tirade door de familiehond neer te schieten en te eisen dat zijn vrouw het lijk in een curry doet. De rest van de schets draait dan rond de Dalek die dingen doodt en schreeuwt "zet het in de curry".
Dit was op dat moment nog steeds vrijwel acceptabel. Het is ook niet het ergste wat ooit is gedaan met Daleks. Dat zou moeten zijn Ontvoerd door de Daleks, een softcore-pornovideo.
1 Ontmoeting met een echt-levenskind Molester
Geen stuk Doctor who memorabilia bevatten vandaag even veel cringe-factor als "A Fix with Sontarans." Een kruising tussen Doctor who en kinderwenserie Jim zal het repareren, het kenmerkte negen-jaar-oude Gareth Jenkins op zijn eigen special Doctor who avontuur, georganiseerd door Jimmy Savile.
Als je de naam herkent, voel je je waarschijnlijk al ziek vanbinnen. Hoewel in die tijd een geliefde beroemdheid, zou Savile later onthuld worden als de meest vruchtbare kinderverkrachtster die het Verenigd Koninkrijk ooit heeft gekend. Hem zien stappen aan boord van de TARDIS en plagerij met de dokter sullies je hele jeugd.
Later geeft Savile de metgezel van de dokter een griezelige, wellustige kus op de arm. Het duurt zo lang dat het ongemakkelijk zou zijn, zelfs als het niet van een beruchte zedendelinquent kwam.
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.