Delen:
10 ongelofelijk tragische verhalen rondom verwoestende oorlogen
Het effect van oorlog op de wereld is verwoestend. Het vernietigt families, steden en landen. Het veroorzaakt ook PTSS bij vele andere kwalen en heeft langdurige effecten op economieën.
Als de oorlog onverminderd doorgaat over de hele wereld, zullen tragedies zoals hieronder beschreven nooit eindigen en dit citaat zou heel goed in de tijd kunnen klinken:
"De mensheid moet een einde maken aan de oorlog voordat de oorlog een einde maakt aan de mensheid." - John F. Kennedy
10 16 dagen om te sterven
Toen er een bonzend geluid opdoemde uit het wrak van de USS West Virginia de dag na de Pearl Harbor-aanval dachten degenen die het overleefden er niet veel over na totdat ze zich realiseerden dat het bonzen kwam van wanhopige mannen die vastzaten onder het gezonken schip. Er was geen manier om ze eruit te krijgen. De mariniers op het land konden niets anders doen dan hun oren bedekken en treuren om hen die zeker een vreselijke dood zouden sterven.
Toen het slagschip zes maanden later eindelijk uit het water werd gehaald, werden de overblijfselen van drie jonge mannen in een berging gevonden. Naast hen stond een kalender waarop ze de laatste 16 dagen hadden gemarkeerd waarop ze hadden geleefd.
Het vreselijke nieuws werd bewaard voor de families. Toen sommige broers en zussen van de overledene uiteindelijk de waarheid hoorden, hielden ze het geheim voor hun ouders om hen de horror en liefdesverdriet van het lijden van de jonge mannen te besparen. De mannen - Ronald Endicott, Clifford Olds en Louis Costin - hebben allemaal op 7 december 1941 op hun grafstenen gegraveerd als hun sterfdatum.
9 Six Of Seven Sons
Frederick en Maggie Smith, een Australisch stel, keken toe hoe hun zeven zonen zich bij de Eerste Wereldoorlog voegden. Hun twee jongste jongens wilden zo graag bijdragen en vochten in wat de "oorlog om een einde te maken aan alle oorlogen" werd genoemd onder valse namen omdat ze toen nog geen 21 jaar oud waren.
Het is tragisch dat alleen de oudste broer het heeft overleefd. Francis Hume Smith is de enige die terugkeerde naar het huis van zijn ouders nadat zijn zes broers en zussen in actie waren gedood. De tragedie sloeg echter weer toe toen Francis op de een of andere manier onder een tram landde in 1923 en ook werd gedood.
8 Jongste soldaat uit de Eerste Wereldoorlog
Terwijl de giftige chloorgasgassen de loopgraven langs het westelijk front ruimden, lagen 1.000 man dood. Het was de eerste keer dat de Duitse soldaten het gas in oorlogsvoering gebruikten, en het resulteerde in een van de meest gruwelijke aanvallen tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1915.
Later, toen de overleden mannen werden gelegd om te rusten, kwam een vreselijke waarheid aan het licht. Een van de dappere soldaten in een van de loopgraven was slechts 14 jaar oud.
Toen hij twee jaar eerder lid van het leger was geworden, had John Condon over zijn leeftijd gelogen en aan zijn oversten verteld dat hij 18 was toen hij nog maar 12 jaar oud was. Anders dan het graf van de onbekende soldaat, is het graf van Condon het meest bezocht door toeristen. De jongen is in de geschiedenis opgenomen als de jongste soldaat die in actie wordt gedood.
7 Huddersfield Nurse
Meer dan 3.400 Huddersfield-mannen stierven tijdens de Eerste Wereldoorlog. Ze hadden allemaal families en levens die ze hadden achtergelaten om voor hun land te vechten. Onder al deze tragedies was nog een treurig verhaal van een verpleegster, Ada Stanley, die trainde aan het Huddersfield Royal Infirmary en werd meegenomen naar de Dardenelles op een ziekenhuisschip om te zorgen voor gewonde soldaten.
De 44-jarige verpleegster kreeg tijdens de terugreis last van dysenterie. Maar ze negeerde haar eigen gezondheid om ervoor te zorgen dat alle soldaten die hulp nodig hadden, werden verzorgd toen ze van boord gingen. Ada Stanley stortte in december 1915 in en stierf kort daarna. Zij was de enige vrouw uit Huddersfield die stierf terwijl ze in dienst was tijdens de oorlog.
6 12 uur
Drie van de vijf kinderen van het Melville-koppel vertrokken op verschillende manieren tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hun dochter ging naar Griekenland om als verpleegster te werken, een van hun zonen reisde naar Frankrijk om te werken als arts en een andere zoon schreef zich in om te vechten als een soldaat in Gallipoli.
Jack Melville was slechts 12 uur in Anzac Cove, op weg naar Courtney's Post toen hij werd gedood tijdens de gevechten die volgden. Zijn lichaam bleef een onbepaalde tijd achter de vijandelijke linies staan, wat leidde tot verschillende tegenstrijdige berichten over wat er feitelijk met hem was gebeurd.
Bevestiging van zijn dood is nooit gekomen, alleen een melding dat hij vermist werd en vermoedelijk vermoord werd. Het gevolg was dat hun ouders tot hun eigen dood bleven hopen dat hun zoon op de een of andere manier nog zou leven.
5 De vergeten tragedie van de Tweede Wereldoorlog
Beruchte scheepsrampen, zoals het zinken van de reusachtig en de Lusitania, blijf gegraveerd in de annalen van de geschiedenis en in de hoofden van mensen. De ergste scheepsramp in Groot-Brittannië tijdens de Tweede Wereldoorlog is echter voor een groot deel vergeten.
In juni 1940, de oceaanstomer Lancastria bracht Britse soldaten naar huis toen het werd gebombardeerd door de Duitsers bij Saint-Nazaire. Het duurde maar 20 minuten voordat het enorme schip tot zinken was gekomen, waardoor 4000 mensen om het leven kwamen, waaronder vrouwen en kinderen. Latere rapporten beschrijven hoe soldaten liedjes zongen om de rust te bewaren en hielpen andere passagiers terwijl het schip zonk.
De families van degenen aan boord van de Lancastria vecht nog steeds voor de erkenning en herdenking van hun geliefden meer dan 75 jaar na de ramp.
4 bericht in een fles
In juni 1916 was de 19-jarige Will Williams aan boord van een schip in de Zuidelijke Oceaan, op weg om zich bij andere dappere soldaten te voegen die in de Eerste Wereldoorlog vochten. Williams, zich bewust van de bezorgdheid van zijn ouders over zijn vertrek, schreef een kort briefje aan hen voordat ze het stuk papier in een fles plaatsen en in de oceaan gooien.
De fles die het jaar daarop in Yorke Peninsula was aangespoeld, zorgde ervoor dat de boodschap aan Williams 'ouders kwam. Ze waren dolblij met de opmerking dat hun jongen gezond was en dat ze zich geen zorgen moesten maken.
Helaas was hun vreugde van korte duur, zoals een bericht van de voorste weken later liet horen dat hun geliefde zoon was gedood door een Duitse sluipschutter nadat hij vastzat in een ingestorte greppel.
3 De laatste brief
Na het voltooien van honderden oorlogsmissies in Irak, het uitvoeren van het Intelligence Centre in Noord-Irak en het zijn van een senior analist voor verschillende landen, eindigde Daniel Somers met PTSS en een ernstig hersenletsel met andere aandoeningen op de leeftijd van 30 jaar. Hij worstelde om te begrijpen hoe zijn leven was veranderd en hoe zijn familie hierdoor zou worden beïnvloed, Daniel besloot een zelfmoordbriefje te schrijven in de vorm van een laatste brief aan zijn familie.
In de brief beschreef Daniel hoezeer hij van zijn familie hield en dat hij ze niet in de duistere spiraal kon afleggen waarin hij afdaalde. Hij detailleerde zijn fysieke pijn en zei dat de eeuwige slaap het enige was dat hem verlichting en vrede zou brengen.
Hij vroeg dat zijn geliefde familie zichzelf niet de schuld gaf van wat hij ging doen en zei dat zijn dood snel en pijnloos zou zijn. Ten slotte hoopte hij dat zijn familie na verloop van tijd blij zou zijn dat hij eindelijk vrij was. Daniel Somers beschoot zichzelf op 10 juni 2013 in zijn hoofd, enkele blokken verwijderd van zijn huis terwijl zijn vrouw aan het werk was.
2 Boy In The Ambulance
Op vijfjarige leeftijd worden kinderen geacht te spelen met speelgoed, ijs te eten en buiten te spelen. In door oorlog verscheurde landen hebben de kinderen echter heel andere ervaringen. In 2016 waren mensen over de hele wereld geschokt toen een foto van een vijfjarig jongetje dat uit het puin werd gered nadat een luchtaanval in Aleppo op sociale media was verspreid.
Omran Daqneesh werd met de rest van zijn familie gered van de overblijfselen van hun flatgebouw na de dodelijke luchtaanval. Er werd een foto van hem gemaakt terwijl hij in een met bloed en vuil bedekte ambulance zat. Gelukkig leed Omran geen ernstige verwondingen en werd later ontslagen. Echter, vijf andere kinderen uit het gebouw hadden niet zoveel geluk.
1 Alan Kurdi
In een poging om de gevechten in Syrië in 2015 te ontvluchten, sloot een Kobani-familie zich aan bij een groep vluchtelingen die op weg waren naar Kos, een eiland in Griekenland.
Twee kleine boten met 23 van de vluchtelingen - inclusief de drie jaar oude Alan Kurdi, zijn vijfjarige broer en hun ouders - kapseisden nadat ze op pad gingen vanaf het schiereiland Bodrum. Alan en zijn broer behoorden tot de vijf kinderen die tijdens het ongeluk zijn verdronken.
Het lichaampje van Alan Kurdi spoelde aan op een strand in Turkije. De daaropvolgende foto van hem die met zijn gezicht naar beneden op het strand lag, veroorzaakte schokgolven over de hele wereld. Alan's vader vertelde later aan persbureaus dat hij geprobeerd had zijn kinderen en zijn vrouw vast te houden toen hun boot kapseisde, maar zijn jongens gleden weg toen de boot leegliep.