Delen:
10 vergeten filmsterren van nazi-Duitsland
Nadat Adolf Hitler aan de macht was gekomen, wees hij Joseph Goebbels aan als de nieuwe 'propagandaminister' van het Reich. Goebbels beheerste het Duitse publiek door films te maken die de populatie verdoven met komische en muzikale getallen, of mensen gehersenspoeld om in nazi-idealen te geloven.
Vanaf 1939 werden Amerikaanse films uit het land verbannen. In plaats daarvan was er nu een enorme vraag naar films geproduceerd door de Universum Film-Aktien Gesellschaft (UFA), de belangrijkste studio die wordt bestuurd door de nazi-partij.
Al deze veranderingen maakten het een beetje lastig voor Duitse sterretjes. Actrices die weigerden lid te worden van de nazi-partij werden op de zwarte lijst gezet door de Duitse filmindustrie. Vele andere actrices vluchtten het land uit en breidden hun carrière uit naar andere delen van Europa. Sommigen hebben zelfs Hollywood gehaald.
Voor een paar vrouwen was de belofte van geld en roem genoeg om hun morele oordelen opzij te zetten, en in sommige gevallen omarmden ze de nazi's met open armen.
Foto credit: Alexander Binder10 Lida Baarova
Lida Baarova was een gevestigde actrice uit Praag en ze tekende een contract met de UFA voor haar eerste Duitse film, Barcarole, in 1935. Ze kreeg Hollywood-rollen aangeboden, maar ze weigerde om in Duitsland te blijven. Lida was verloofd met Gustav Frohlich, een beroemde acteur die van zijn Joodse vrouw was gescheiden om zijn acteercarrière voort te zetten. Het echtpaar omarmde de nazi's ten voordele van hun eigen loopbaan.
Goebbels was absoluut geobsedeerd door Lida Baarova. Ze begonnen een affaire te hebben die twee jaar duurde, en uiteraard deed dit wonderen voor Lida's carrière. Ze werd in alle keuzerollen gegoten en ze werd heel rijk en succesvol.
Natuurlijk zorgde hun relatie voor beroering voor zowel Gustav als Magda Goebbels, de vrouw van Joseph. Hitler zelf stapte uiteindelijk in en besloot dat Lida Baarova onmiddellijk naar Praag zou worden gedeporteerd om dit binnenlandse geschil te stoppen.
In 2016 is een Duitse film getiteld Devil's Meesteres dramatiseerde de relatie tussen Baarova en Goebbels. Hun verhaal werd ook verkend in een documentaire getiteld Zkaza krasou.
9 Brigitte Horney
Terwijl veel actrices gretig getekend met de UFA, afgewezen Brigitte Horney het geld en de roem. Ze wilde blijven werken met alle acteurs en regisseurs die ze wilde. Concreet wilde ze blijven werken met haar vriend en voormalige co-ster, Joachim Gottschalk.
Gottschalks vrouw en kinderen waren joods, waardoor hij op de zwarte lijst stond van UFA-films. In 1941 leerde Gottschalk dat agenten van de Gestapo op weg waren naar zijn huis. Ze waren van plan om zijn gezin naar de concentratiekampen te brengen. Om zo'n vreselijk lot te voorkomen, pleegden de Gottschalks groep zelfmoord zodat ze allemaal samen zouden kunnen sterven.
Het verliezen van haar vriend schudde Brigitte Horney en het maakte de macht van de nazi's maar al te reëel. Hoogstwaarschijnlijk bang voor haar eigen leven, stemde ze ermee in om aan een propagandafilm genaamd te werken Am Ende der Welt (Het einde van de wereld) in 1944. De film werd echter pas na de Tweede Wereldoorlog uitgebracht, omdat Joseph Goebbels niet tevreden was met de film.
De angst werd al snel te groot om te verwerken, dus Horney ontsnapte naar Zwitserland en liet haar man achter in Duitsland. Na de oorlog werd ze uiteindelijk Amerikaans staatsburger en huwde Hanns Swarzenski, een Joodse kunsthistorica.
8 Lilian Harvey
Lilian Harvey was een in Engeland geboren actrice die al sinds haar achtste in Duitsland woonde. Ze werd gescout voor stille films tijdens het optreden als professionele danseres. Nadat ze een ster werd, reisde ze de wereld rond en filmde ze in verschillende talen, zoals Frans, Engels en Duits.
In 1933 verhuisde Harvey naar de VS en begon een carrière in Hollywood. Na twee jaar proberen om het in Californië te halen, werd ze het beu om in kleine delen te worden gegoten, dus besloot ze in 1935 terug te keren naar Berlijn, een land waar haar succes verzekerd was. Voor haar loyaliteit aan het Derde Rijk verdiende ze veel geld door te schitteren in tientallen films en kreeg ze een luxe auto en thuis.
Harvey werd een frequente ster van de favoriete Duitse musicals van Hitler. Omdat ze klein en klein was, werd ze altijd gegoten als het schattige, deugdzame, buurmeisje. Maar in 1942 was ze terug geëmigreerd naar de VS en was ze begonnen als vrijwilliger in Los Angeles. Ze bracht ook tijd door met reizen over de hele wereld. Gelukkig voor haar verliet ze Duitsland op het perfecte moment en vermeed het grootste deel van het geweld aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.
7 Sybille Schmitz
In 1932, slechts één jaar voordat de nazi's de controle over de UFA kregen, had Sybille Schmitz een contract getekend voor vijf jaar om films te maken met de studio. Helaas hield Joseph Goebbels niet van Schmitz. De actrice was tenslotte stil en hield zich vooral aan zichzelf. Haar donkere haar en scherpe trekken waren niet erg Arisch, dus kreeg ze delen in sciencefictionfilms, of ze werd gecast als problematische personages, zoals vrouwelijke spionnen en femmes fatales.
Sybille kreeg eindelijk de rol van een leven in de film uit 1943 reusachtig. De productie van de film verliep echter niet zoals gepland. Nadat miljoenen dollars zijn uitgegeven aan een uitgewerkte productie die verkeerd is gegaan, besloot Goebbels de film te verbieden om ooit in Duitse bioscopen te worden vertoond.
Sybille heeft nooit de kans gehad om haar vaardigheden als actrice te bewijzen, en ze zat vast in een contract waar ze in de eerste plaats nooit om had gevraagd. Ondanks de vele moeilijkheden die Joseph Goebbels tijdens haar carrière veroorzaakte, werd ze uiteindelijk bekritiseerd door filmmakers die aan het land waren ontsnapt.Toen de oorlog voorbij was, hebben ze haar gestraft voor het blijven werken in Duitsland tijdens Hitler's regering.
Sybille Schmitz pleegde uiteindelijk zelfmoord.
6 Marika Rokk
Marika Rokk werd geboren in Caïro, Egypte, aan ouders van Hongaarse afkomst. Na haar studie dansen en acteren over de hele wereld speelde ze in drie populaire Duitse musicals en werd een enorm succes. Ze acteerde in een tijd waarin Joseph Goebbels probeerde UFA-contracten te creëren met talent dat zou wedijveren met actrices in Amerikaanse musicals.
Marika was een danser en een acrobaat. Haar specialiteit was in turnen en circusvoorstellingen. Hoewel ze misschien niet in staat was om traditionele dansnummers te trekken, zoals Lilian Harvey, tapte ze nog steeds op en deed acrobatiek op het scherm.
Toen ze eenmaal het gevoel had dat ze populair genoeg was, dreigde Marika terug te keren naar Hongarije als ze niet door de UFA enorme salarissen begon te krijgen. Ze trouwde vervolgens met regisseur Georg Jacoby, een zet die haar hielp de rollen te krijgen die ze wilde. Ze begon 30.000 reichsmarks per film te verdienen. Met inflatie zou dat haar vandaag een miljonair maken. Het lijkt zeker alsof ze wist hoe ze de doelen van de nazi's in haar voordeel kon gebruiken.
5 Renate Muller
Renate Muller was een van de meest populaire actrices in Duitsland in de jaren 1920 en '30. Toen de nazi's aan de macht kwamen, probeerde Joseph Goebbels haar met Hitler in contact te brengen. Renate wees het aanbod om de minnares van Adolf te worden, af en weigerde ook in nazi-films te handelen.
Verdacht waarom een vrouw ooit een kans op roem en rijkdom zou weigeren, Goebbels liet de Gestapo haar volgen. Hij ontdekte al snel dat ze verliefd was op een joodse man. Dankzij Duitse vervolging vluchtte de partner van Muller uiteindelijk naar Engeland voor zijn eigen veiligheid.
Renate probeerde haar geliefde in Groot-Brittannië te bezoeken, maar ze werd door de Gestapo verhinderd het land te verlaten. Goebbels bleef druk uitoefenen om tenminste één nazi-propagandafilm te maken. Na vele bedreigingen stemde ze er uiteindelijk mee in om in de film te acteren Togger, een antisemitische film waarin ze de rol speelde van een journalist.
Kort daarna controleerde ze zichzelf in een ziekenhuis ... en viel of sprong uit een raam van een derde verdieping. De omstandigheden van de dood van de 31-jarige zijn nog steeds gehuld in mysterie en een film gebaseerd op haar leven, Liebling der Gotter (Lieverd van de Goden) kwam uit in 1960.
4 Zarah Leander
Zarah Leander stond bekend om haar sterke, diepe stem. Ze was lang met brede schouders en gaf haar een mannelijke kwaliteit. Maar hoewel ze populaire films in Zweden maakte, waren de nazi's er aanvankelijk niet happig om haar in Duitse films te casten. Maar nadat Hollywood-producenten belangstelling begonnen te tonen voor de actrice, bood Joseph Goebbels haar eindelijk een contract aan om films te maken met de UFA.
Werken voor de UFA maakte Zarah rijk en beroemd, maar Goebbels zorgde ervoor dat ze Duitsland niet kon verlaten. Zarah zou geld naar huis sturen naar Zweden, waar ze een huis had, dus de nazi's betaalden haar doelbewust in Duitse mark in plaats van Zweedse kronen, in de hoop dat het geld haar zou dwingen te blijven zitten. Goebbels bood haar zelfs een enorm landgoed aan als ze zwoer haar Zweedse staatsburgerschap op te geven en een Duitser te worden, maar ze weigerde haar thuisland in de steek te laten.
In 1943 werd haar huis in Duitsland opgeblazen met dank aan een geallieerde luchtaanval en Zarah maakte van de gelegenheid gebruik om te ontsnappen naar Zweden. Interessant is dat in haar autobiografie Es War so Wunderbar!, Zarah schreef dat ze vriendschappen had met homoseksuele mannen en die relaties onderhouden terwijl de nazi's aan de macht waren. De affectie ging beide kanten op omdat imitators haar liedjes zouden zingen in drag-shows.
In 1986 werd een documentaire genoemd Mijn leven voor Zarah Leander werd uitgebracht en gaf intieme details over het leven van de uitvoerder.
3 Kristina Soderbaum
In het begin van haar acteercarrière trouwde Kristina Soderbaum met Veit Harlan, een man die toevallig de favoriete directeur van Joseph Goebbels was. Natuurlijk, maakte de vriendschap van Goebbels met haar echtgenoot Kristina een rijzende ster.
Kristina speelde altijd de rol van de perfecte Duitse vrouw: bescheiden, zelfopofferend en sentimenteel. Ze werd al snel Duitslands geliefde.
In 1940 speelde ze in een film genaamd Jud Suss, een van de meest antisemitische films ooit uitgebracht door de UFA. De plot van de film draait om Kristina's karakter, een lief meisje verloofd met de liefde van haar leven. Echter, een joodse man verkracht haar en zijn vrienden martelen haar verloofde. De brutaliteit, het geweld en het verlies van haar deugd zorgen ervoor dat de jonge vrouw zelfmoord pleegt door zichzelf te verdrinken.
Deze film wakkerde een immense hoeveelheid haat jegens joodse mensen aan. Het was geen toeval dat Goebbels en Hitler van plan waren om deze film onmiddellijk uit te brengen voordat ze hun plan aankondigden om Joden naar concentratiekampen te sturen. Veel mensen beschouwen Kristina Soderbaum als medeverantwoordelijk voor de dood van de miljoenen mensen die tijdens de Holocaust stierven.
2 Kathe Von Nagy
Kathe von Nagy was een van de weinige actrices met niet-Germaanse trekken die slaagden in nazi-films. Ze groeide op in een rijke Hongaarse familie en studeerde Frans en Duits als een meisje. Ze was een gepubliceerde schrijver in Boedapest en ze genoot van de kunsten als een jonge vrouw. Ze verveelde zich echter met het helpen van haar familiebedrijf, dus begon ze in de jaren twintig te handelen in stomme films.
Haar eerste echtgenoot, Constantin J. David, was joods, maar hij woonde in Italië, dus hij werd gespaard voor het lot van andere Duitse Joden. Omdat Kathe al een gevestigde actrice was, bleef ze eenvoudig acteren toen de nazi's het overnamen, maar ze hield zich terughoudend van het te veel uitvoeren tijdens de oorlog.
In tegenstelling tot veel van de andere actrices die onder een microscoop zaten, was Kathe vrij om de wereld rond te dwalen, films te maken in zowel Frankrijk als Italië, allemaal terwijl ze genoten van de relatie met haar echtgenoot.
1 Heidemarie Hatheyer
Heidemarie Hatheyer is waarschijnlijk het meest bekend om Ich Klage an (Ik beschuldig), een film waarin ze een vrouw speelde met de diagnose multiple sclerose. In de film besluiten Hatheyer en haar fictieve echtgenoot dat ze zichzelf moet vergiftigen. Op deze manier zal ze vredig sterven in plaats van een leven van pijn en lijden te leiden.
De rest van de film is een realtime gesprek in een rechtszaal vol met artsen, advocaten en rechters, die allemaal discussiëren of ze de man moeten aanklagen voor moord. Dit is naar verluidt een van de meest effectieve Nazi-propagandafilms omdat het uiteindelijk beslist dat euthanasie ethisch is, een plot dat het T4-programma rechtvaardigde. Dit nazi-beleid beval de massamoorden op mensen met een handicap en terminale ziekten in het hele land.
Nadat de Tweede Wereldoorlog voorbij was, Ich Klage an werd verbannen uit de distributie. Niettemin, de prestaties van Heidemarie zijn echt overtuigend, en het is gemakkelijk om te zien hoe haar acteervaardigheden hebben bijgedragen aan talloze sterfgevallen. Als je nieuwsgierig bent naar een van de gevaarlijkste nazi-propagandastukken ooit gemaakt, is de film online beschikbaar, compleet met Engelse ondertitels.