9 redenen Caligula en Nero waren beter dan u denkt

De twee beroemdste keizers van Rome hebben meer dan alleen een stamboom. Zowel Caligula als Nero namen de troon al op jonge leeftijd aan; werd steeds meer verdorven; de steun van het Romeinse volk verloren; en werden vermoord - dat is tenminste het populaire verhaal.

Nog een ding: Nero en Caligula hadden elk een arrogantie die de Romeinse elite woedend maakte, dezelfde klasse mensen die verantwoordelijk waren voor het schrijven van de geschiedenissen en brieven die onze indrukken van de twee keizers tot op de dag van vandaag hebben verteld.

Het blijkt dat de pen machtiger is dan zelfs de scepter, want het grootste deel van wat vandaag wordt geloofd over de slechte jongens van Rome komt voort uit die vijandige claims. Cruel-ja. Maar krankzinnig? Jij mag het beoordelen. Hier zijn negen misvattingen over de twee keizers, debunked:

9

Caligula's extravagante uitgaven brachten het faillissement van Rome ten val

Fiscale verantwoordelijkheid en waanzin zijn vaak elkaar uitsluitende kenmerken. Dus, als het waar is dat keizer Caligula de hele Romeinse schatkist in zijn vierjarige heerschappij (37-41 n.Chr.) Had doorgebracht, zou dat een sterk punt zijn tegen zijn gezond verstand.

Caligula, zoals de meeste mannen van begin twintig, genoten af ​​en toe een leuke orgie. Ondanks een opvallende toename van games, festivals en circussen - evenals verschillende oude bronnen die beweren dat Caligula een van de rijkste rijken van de geschiedenis bankroette - vertelt minder bevooroordeeld bewijs een ander verhaal.

Tot het moment dat hij stierf, sloeg de regering van Caligula grote hoeveelheden gouden en zilveren munten. En Caligula's lichaam was niet eens koud voordat zijn opvolger, Claudius, begon met een hele reeks dure projecten en sociale uitgaven die onmogelijk zouden zijn geweest zonder de volledige schatkist die Caligula had helpen bieden. Claudius bouwde nieuwe aquaducten, begon met de bouw van een enorme kunstmatige haven bij Ostia, binnenviel Groot-Brittannië en bleef zorgen voor gladiatorenspellen en -shows. En hij deed dit zonder belasting te heffen en na ooit een aantal van de grootste donaties (steekpenningen voor lijfwachten) te hebben betaald. Het is dus heel goed mogelijk dat dit alles werd gefinancierd door Caligula's talent voor het opbouwen van de schatkist.

8

Nero heeft zijn eigen moeder vermoord

Schuldig als ten laste gelegd, maar dit is een geval waarin een kleine context het verschil maakt. Voor de meesten van ons is 'moeder' de lieve vrouw die chef-kok Boyardee voor ons verwarmde, ons hielp met huiswerk en ons meenam naar basketbaltraining. Voor Nero was 'moeder' echter Agrippina de jonge - die met haar oom trouwde, tegen haar eigen familie in, en vermoordde naar eigen goeddunken om een ​​pad naar de troon vrij te maken voor de zoon die ze als marionet wilde gebruiken .

Nero bestegen de troon op de vrij beïnvloedbare leeftijd van zestien, en Agrippina zou via hem geregeerd hebben als haar invloed niet was afgestompt door Nero's beroemde tutor, Seneca. Dankzij de invloed van de filosoof werden Nero's eerste jaren als keizer gekenmerkt door rede en gezond verstand. Maar nadat ze haar macht had verloren, werd Agrippina verbitterd en uitgezet tegen haar zoon. In een poging Nero in diskrediet te brengen in de ogen van de soldaten en de gewone Romeinen, claimde Agrippina een incestueuze verbintenis met Nero.

Agrippina's bemoeienis met de persoonlijke zaken van Nero en die van het rijk, weerspiegelde slecht op de jonge Nero. En het lijkt waarschijnlijk dat zelfs Nero's rationele adviseur Seneca, hoe schoorvoetend ook, het ermee eens was dat Agrippina moet worden verwijderd. Een poging om de moord af te slaan als een ongeluk mislukte, en uiteindelijk beëindigde een centurio die handelde op Nero's berekende order het leven van Agrippina met een zwaard.

7

Caligula genadeloos belast de Romeinen

Gebaseerd op de ervaring van Caligula's opvolger, Claudius, is het veilig om aan te nemen dat Caligula de Romeinse schatkist in goede vorm heeft achtergelaten. Claims van oneerlijke Scrooge-achtige belastingen zijn hoogstwaarschijnlijk anachronistisch. Aristocraten zoals Suetonius die decennia na het bewind van Caligula schrijven, beschrijven belastingen die de gemiddelde Romeinen een absurde last toebrachten. Maar de realiteit was waarschijnlijk het tegenovergestelde daarvan.

Caligula was in feite het populairst bij de massa's gewone Romeinen. De bravoure van de keizer vertrok hem naar een groot deel van Rome - met als belangrijkste uitzondering de senatoriale klasse (die ook degenen waren die belast werden). En die heren hebben de boeken geschreven die vandaag onze eigen opvattingen over het Oude Rome hebben bepaald.

Dit helpt om enkele vreemde inconsistenties te verklaren, zoals het Romeinse volk dat een onderzoek naar de moord op Caligula eist, in plaats van de ondergang te vieren van zo'n wrede, geldwolende tiran. Caligula deed zijn best om de mening van het volk te berechten, wat betekende dat er tamelijk gematigde belastingen waren - meer dan een paar waarvan zijn opvolgers permanent gemaakt werden via de wet.

6

Nero Fiddled en danste terwijl Rome verbrandde

Ten eerste was het voor Nero onmogelijk geweest om een ​​instrument te spelen dat niet bestond - en wat nog belangrijker was: hij was waarschijnlijk niet eens in de stad toen het vuur zich voordeed. De oude verhalen zijn het allemaal oneens over het feit of Nero zelfs zong of niet.

Voor zover we weten, heeft de theaterminnende keizer misschien geprobeerd om te rouwen door middel van liederen in plaats van spraak. Deze theorie is logischer als we bedenken dat Nero bij zijn terugkeer een enorme hulpactie organiseerde en strenge bouwvoorschriften uitvaardigde om een ​​nieuw vuur van nog eens een week te voorkomen dat Rome ooit verwoestte. Nero gaf opdracht tot een groot aantal openbare werken met als doel Rome te herstellen. Zelfs de historicus Tacitus - een krachtige vijand van Nero - geeft toe dat het 'nieuwe' Rome een verbetering was ten opzichte van het vorige.

Natuurlijk, het grootse Romeinse paleis dat Nero begon te bouwen kort na het vuur overschaduwde elke goede wil die de edelmoedigheid en vooruitziendheid van de keizer had vergaard. Had hij de domus aurea letterlijk ergens anders gebouwd of misschien op een ander moment, dan was hij misschien ontsnapt aan de wijdverspreide kritiek en onenigheid die daarop volgde.

5

Caligula gemaakt met zijn zus

Voor moderne ogen is de intieme relatie van Caligula met zijn zuster duidelijk bewijs van zijn verdorvenheid. Maar sommige delen van de antieke wereld opereerden met een andere set van sociale gebruiken, vooral voor royalty's.

Het is gemakkelijk om de Romeinse jeugd van zowel de imperiale Rome als Caligula op dit moment te vergeten. Rome was nog steeds niet gewend aan absolutistische heerschappij, en Caligula had nauwelijks precedent om een ​​beroep op te doen. Er is veel bewijs dat aangeeft dat de jonge keizer sterk beïnvloed was door Hellenistische en Nabije Oostense koninkrijken - plaatsen waar absolutistische heerschappij gebruikelijk was, en bloedlijnen vaak werden bewaard via incestueuze huwelijken.

Een deel van Caligula's populaire aantrekkingskracht lag in zijn Juliaanse erfgoed. Zeker, Caligula was een seksuele avonturier, maar zijn relatie met zijn zus zou - tenminste gedeeltelijk - gemotiveerd zijn door een poging om de Juliaanse afstamming puur te houden en een onbetwistbare opvolger te produceren. Natuurlijk, beledigend oostelijk beledigde vrijwel elke Romeinse gevoeligheid; Caligula wist dit, maar bleef koppig met zijn eigen voorkeuren pronken door standbeelden van zijn zus te maken.

4

Nero vervolgde christenen

Voordat we Nero een bloeddorstige moordenaar noemen, moet worden opgemerkt dat hij aan zijn heerschappij begon door de doodstraf te verbieden en een ding te doen dat echt gek was op de tijd - niet op het doden van senatoren zoals vliegen. In tegenstelling tot zijn voorgangers maakte Nero voor veel van zijn bewind geen gebruik van intimidatietactieken zoals geheime processen en executies.

Oppositie tegen de regel van Nero werd meestal genegeerd. In plaats van ze uit te voeren, lijkt de keizer de lampioners en satirici van zich af te hebben gehaald. Maar na het Grote Vuur is dat allemaal veranderd. In een poging om zijn goedkeuringsratings te rehabiliteren, hechtte Nero de opschudding aan de christelijke beweging als zondebokken.

Voor de Romeinen was de christelijke beweging gewoon een andere cultus - een verraderlijke sekte die al in strijd was met meerdere Romeinse wetten. Romeinen waren al achterdochtig over enige andere godsdienst dan die de staat had goedgekeurd, en zij accepteerden de christenen snel als een bedreiging voor de staat. De vervolgingen die daarop volgden waren wreed, maar niet zonder precedent - en ze zijn meer suggestief voor het politieke manoeuvreren dan echte waanzin.

3

Caligula maakte zijn paardenconsul

Hier is nog een andere beroemde - en zoiets gebeurde echt bijna. Maar in werkelijkheid maakte Caligula zijn paard niet consul nadat hij zijn verstand verloor; hij wilde liever zijn groeiende gevoel uitdrukken dat de senatoren die hem lastig bleven houden ongeveer net zo intelligent waren als paarden.

We hebben deze mythe eerder ontmaskerd, maar het verhaal gaat verder dan het feit dat Caligula's paard nooit echt consul werd. Veel geleerden geloven dat Caligula beloofde zijn paard te verheffen tot wat voorheen de hoogste positie in de regering was, maar alleen als een cynische grap.

Rome, en vooral zijn aristocratie, deed graag alsof het geen absolutistische staat was - en dus handhaafde het de pracht en praal van de oude republikeinse regering. Caligula, zoals we duidelijk hebben gemaakt, pronkte met zijn kracht op vrijwel alle mogelijke manieren. Verschillende bronnen beschrijven Caligula als een enigszins wrede en spottende humor, wat eigenlijk te verwachten is van een gemiddelde vierentwintigjarige. Toen Caligula beloofde zijn consul van het paard te maken, herinnerde hij zijn toekomstige biografen er effectief aan dat hun loopbaan, sociale posities en het hele bestaan ​​in wezen zinloos waren en alleen afhankelijk waren van de wil van de keizer. Het is goed mogelijk dat niet veel mensen om zijn grap lachten.

2

Nero's waanzin heeft zijn ondergang veroorzaakt

Het verhaal gaat als volgt: Nero's verdorvenheid vervreemdte Rome en zijn legers, die hun steun achter een generaal Galba wierpen en Nero dwongen de stad te ontvluchten, waarna hij zelfmoord pleegde.

Nero deed wreed en ongewoon gedrag, vooral tegen het einde van zijn regeerperiode, maar zelfs zijn meest onbetamelijke theatrale leek de steun van het leger niet te beïnvloeden. Nero's ondergang kwam voornamelijk voort uit het feit dat hij een lafhartige en uiteindelijk laffe heerser was. Nero vluchtte in Rome in A.D. 68, hoofdzakelijk gebaseerd op geruchten over een provinciale opstand. Ondanks de lafheid van hun keizer, versloeg de grenslegioenen de opstand en bleef loyaal tot ze vertrokken zonder een ander alternatief.

Oorspronkelijk was het de usurpator Galba die tot een publieke vijand werd verklaard. Pas toen Nero de hoofdstad verliet en zijn positie in de steek liet, verklaarde de Senaat Nero een vijand van Rome en bracht Galba tot keizer. Tegen de tijd dat Nero buiten de stad zelfmoord pleegde, liet de voormalige keizer het imperium even grondig verlaten als de senaat, de Praetoriaanse garde en de burgerij hem in de steek hadden gelaten.

1

Maar de bronnen veroordelen hem ...

De oude bronnen maken veel beweringen, en de overgebleven accounts schilderen nare foto's van de regeringen van Caligula en Nero. Maar het veroorzaakt problemen wanneer we alleen literaire bronnen gebruiken om de aard van de heerschappij en het karakter van een keizer te bepalen.

Voordat het lichaam van de afgezette keizer koud was, moest de opvolger het verhaal van de regering van zijn voorganger manipuleren. Als de dode keizer een monster was geweest, dan was het natuurlijk logisch dat hij een vroegtijdig einde zou bereiken. De behoefte aan opeenvolgende keizers om zich te onderscheiden van anderen die gewelddadige doelen hebben bereikt, is waarschijnlijk verantwoordelijk voor een deel van de vijandigheid in vroege bronnen.

Proberen om een ​​juist beeld te vormen van Rome's 'slechte jongens' wordt vooral moeilijk wanneer de primaire literatuur het woord 'waanzin' gebruikt, niet om aan te geven dat een man schuimt aan de mond, maar dat hij tiranniek is. Bijvoorbeeld, de schrijver Seneca beschrijft Caligula's ambitie en megalomanie als krankzinnig. Wat minder mensen weten, is dat Seneca Alexander op dezelfde manier beschrijft.

Het grootste probleem is dat onze overgebleven bronnen vaak alleen consistent zijn in hun vijandigheid - en weinigen van hen werden geschreven toen Caligula of Nero nog leefden. Waar het echt om gaat is dat de meest bizarre beweringen lijken te verschijnen in de literatuur die heel lang na de dood van de keizer is geschreven.

Het is als een spel van "telefoon" verspreid over honderden jaren. Stel je voor dat tweeduizend jaar later mensen probeerden een record van het presidentschap van Obama samen te stellen, uitsluitend gebaseerd op inveilige Fox News-uitzendingen van mensen als Glenn Beck - het zou een tamelijk eenzijdige rekening zijn.