10 Misvattingen over modern bankieren

Hoewel het banksysteem enorm belangrijk is voor zowel onze persoonlijke financiën als de economie in het algemeen, hebben de meeste mensen nog steeds maar een beperkt inzicht in hoe het echt werkt. Dat is eigenlijk tamelijk onvermijdelijk - het moderne banksysteem is zo ingewikkeld dat zelfs veel bankiers het niet volledig begrijpen. Maar het is op zijn minst mogelijk om een ​​aantal wijdverspreide misvattingen op te helderen.

10Banks leent klantenstortingen uit

De meeste mensen denken dat bankieren een simpel idee heeft: een bank neemt deposito's van klanten op, belooft hen dat rente als een aansporing hun deposito's bij de bank houdt en leent dat geld uit tegen een hogere rente om winst te maken. Helaas heeft het bankwezen al eeuwen niet zo gewerkt.

In werkelijkheid lenen banken geld uit de leningen die ze aan klanten verstrekken. Elke bank heeft een balansoverzicht van activa (geld dat de bank verschuldigd is) en schulden (geld dat de bank verschuldigd is). Wanneer een bank een lening verstrekt aan een klant, crediteert zij het bedrag van die lening als een "actief" op haar balans, die op haar beurt kan worden overgedragen naar een rekening in een andere bank als een verplichting. Dus hoewel er geen nieuw fysiek geld wordt gecreëerd, is er toch een nieuwe storting gemaakt en is er dus nieuw geld aan het banksysteem toegevoegd.

Alle banken hebben beperkingen op het bedrag aan nieuwe deposito's die ze kunnen creëren door leningen uit te geven. Deze staan ​​bekend als "reserveverplichtingen" en variëren met de omvang van de balans van de bank. Centrale banken (zoals de Amerikaanse Federal Reserve) kunnen afhankelijk van de huidige economische omstandigheden reserveverplichtingen verhogen of verlagen.

Binnen haar reserveverplichtingen kan een bank echter rechtstreeks lenen van elke nieuwe storting. Als de van toepassing zijnde reserveratio voor de bank bijvoorbeeld 10 procent is en de nieuwe storting van de bank $ 1.000 is, kan de bank nu nog eens $ 909 uitlenen, die kan worden gestort bij een andere bank, waardoor een nieuwe storting wordt gecreëerd, die kan worden gebruikt om nog eens $ 819 dollar uit te lenen, en zo verder langs de lijn. Dit staat bekend als de "geldvermenigvuldiger" en maakt de totale geldhoeveelheid effectief onbeperkt (omdat de hoeveelheid geld op dat moment losjes is gebaseerd op economische activiteit). Dit heeft zowel positieve als negatieve effecten, waarvan de details nog steeds fel bediscussieerd worden.

9Centrale banken bepalen rentetarieven

Omdat de media vaak verwijzen naar het verhogen of verlagen van de rente door de overheid, is het gemakkelijk om aan te nemen dat centrale banken de volledige controle over hen hebben. Maar dit is niet waar. Rentetarieven zijn gewoon de prijs van geld - en zoals alle prijzen worden ze uiteindelijk bepaald door de vrije markt, zelfs op internationaal niveau.

Wat centrale banken kunnen doen, is de minimumrente instellen waar een bankinstelling leningen voor kan genereren. De banken onder het systeem zijn niet verplicht leningen tegen dit minimumtarief te verstrekken, en vaak ook niet. Dit is precies wat er gebeurde in de 'kredietcrisis' van 2008 toen, in elementaire termen, grote banken zo nerveus waren over hun balansen dat ze weigerden nieuwe leningen te genereren, hoewel de Federal Reserve het minimumrendement op korte termijn tot bijna nul verlaagde . Dit leidde tot een tekort aan beschikbare kredieten over de hele wereld, wat de economische activiteit ernstig schaadde. De centrale bank zal ook doelstellingen voor de algemene rentevoet vaststellen en deze in de loop van de tijd trachten te bereiken, bijvoorbeeld door de rentevoeten aan te passen aan het geld dat zij aan commerciële banken verstrekt.

Zelfs op internationaal niveau hebben centrale banken veel minder controle over de rentetarieven dan de meeste denken. Landen proberen vaak geld in te zamelen door de verkoop van staatsobligaties, waarvan de rente door de centrale bank wordt bepaald. Te laag tarief en niemand wil de obligaties kopen. Dus om te zeggen dat centrale banken de rente controleren, is hetzelfde als zeggen dat Walmart de prijs van brood in zijn winkels controleert - niemand zou het brood kopen als het $ 100 per brood kost. Als het gaat om rentetarieven moet een centrale bank zich aanpassen aan de marktvraag, zowel nationaal als internationaal.

8 Centrale banken controleren de economie

Als je naar Alex Jones of andere paranoïde mediagegevens luistert, krijg je misschien de indruk dat centrale banken rentetarieven gebruiken als een 'wapen' om de samenleving onder controle te houden. Als je echter diepgaand naar het onderwerp kijkt, realiseer je je dat de "meester-manipulators" binnen centrale banken eigenlijk behoorlijk vatbaar zijn voor manipulatie zelf. Natuurlijk, als we in een eenvoudige wereld zouden leven, zou een centrale bankier 's morgens wakker kunnen worden en ruziën met rentetarieven die hij geschikt acht. We leven echter niet in een eenvoudige wereld.

Het Libor-schandaal werpt enig licht op hoe centrale banken de rente in de echte wereld bepalen. De Libor, of London Interbank Offered Rate, is de referentierentevoet die de meeste grote financiële instellingen gebruiken als leidraad bij het bepalen van hun eigen tarieven, waaronder de meeste centrale banken. In principe geven Libor-ledenbanken schattingen van de snelheid waarmee ze geld kunnen lenen. Het gemiddelde van deze schattingen wordt gebruikt om de Libor in te stellen. Tijdens het Libor-schandaal werden meerdere grote banken betrapt bij het manipuleren van de gegevens die ze hadden ingediend om zelf gunstiger rentetarieven te verkrijgen. Omdat er met het Libor-tarief werd geknoeid, was er ook een tarief dat daarmee werd vastgesteld. Als gevolg hiervan hebben verschillende centrale banken over de hele wereld stappen moeten ondernemen om de schade veroorzaakt door het schandaal te verminderen.

7 Centrale banken hebben enorme autoriteit

Een blik op de Amerikaanse Federal Reserve Act kan helpen om de mythe dat centrale banken almachtig zijn te verdrijven. Het is waar dat de wet de centrale bank een aantal behoorlijk indrukwekkende bevoegdheden verleent, maar het is wat er ontbreekt in de wet die belangrijker is.

Ten eerste heeft de Federal Reserve (of een andere centrale bank) geen controle over ratingbureaus zoals Moody's of Standard and Poor's, die de kredietwaardigheid van hele landen bepalen en die schade kunnen toebrengen aan elke economie. Ten tweede heeft geen enkele centrale bank macht over het 'Shadow Banking System'. Dit omvat entiteiten zoals hedgefondsen en staatsfondsen, die zich als een bank kunnen gedragen, maar niet aan dezelfde regels zijn onderworpen. Bovendien zijn 'megabanken' zoals Citigroup, HSBC en Goldman Sachs wereldwijd actief, wat betekent dat ze onderhevig zijn aan verschillende voorschriften in verschillende landen en dit in hun voordeel kunnen gebruiken.

De bovengenoemde instellingen controleren miljarden dollars en zijn niet verantwoordelijk voor het publiek dan het leveren van diensten voor hun eigen klanten. Dus om te zeggen dat een centrale bank een hele economie kan "controleren" is een grove oversimplificatie.

6 Centrale banken zijn particuliere instellingen

Dit is waarschijnlijk de meest voorkomende mythe over centrale banken, en degene die het gemakkelijkst te verdrijven is. Mensen zoals Alex Jones zijn er dol op om te herhalen dat centrale banken eigenlijk winstgerichte privé-instellingen zijn. Wat ze je niet zullen vertellen, is dat de meeste van die winsten direct terug worden geschopt in de schatkist van de regering. Centrale banken zijn dus uiteindelijk in handen van het publiek van hun respectieve landen, net zoals alle overheidsinstellingen in een democratie verkeren.

Het is waar dat het publiek niet direct kan stemmen voor ambtenaren van de centrale bank, maar het omgekeerde is ook waar. Als de Amerikaanse Federal Reserve echt een privébedrijf zou zijn, zou de voorzitter ervan verwant zijn aan een CEO. Maar in tegenstelling tot de CEO van een privébedrijf, kan hij werknemers niet aannemen en ontslaan, de regels en voorschriften van zijn bedrijf bepalen, niemand een verhoging geven of zelfs zijn eigen persoonlijke personeel kiezen. De kwestie van het publieke toezicht is een valide kwestie en niet eenvoudig te beantwoorden, maar elke goede vergelijking tussen de activiteiten van een centrale bank en die van een grote onderneming zal het verschil overduidelijk maken. Aangezien een centrale bank anders opereert dan een particuliere onderneming en niet vasthoudt aan de winst die zij maakt, is zij per definitie geen particuliere instelling.

5Banks alleen controle rentetarieven

Zoals hierboven vermeld, hebben ratingbureaus evenveel invloed op de rente, zo niet meer, dan welke andere centrale bank dan ook. Het woord van een van de drie grote instanties kan letterlijk een hele economie maken of breken. Hun ratings bepalen de kosten van leningen aan landen, staten en provincies in die landen, individuele steden, grote bedrijven en zelfs individuen. Het eerste wat een bank doet voordat ze een lening verstrekt, is om naar de kredietwaardigheid van de aanvrager te kijken om te bepalen of het lenen van een lening een veilig idee is. Hoe lager een rating van een bureau, hoe meer het kost om een ​​lening te verwerven, en hoe moeilijker het voor de lener is om de opgebouwde schuld af te betalen. Deze vicieuze schuldencrisis heeft in het verleden meer dan één land verwoest.

En net zoals bij elke grote organisatie met een wereldwijd bereik, zijn ratingbureaus onderhevig aan zowel corruptie als vervalt het oordeel. Na de financiële crisis van 2008 zijn er oproepen gedaan om een ​​alternatief te vinden voor de agentschappen (die, in tegenstelling tot centrale banken, echte privé-instellingen zijn) als gevolg van de waanzinnige hoeveelheid macht die zij aanhouden zonder verantwoording af te leggen aan het publiek. De tijd zal uitwijzen of er in de toekomst grote veranderingen zullen worden doorgevoerd, maar dit is zeker een onderdeel van het financiële systeem dat een grote behoefte aan een herziening heeft.

4 U moet uw sofinummer opgeven om een ​​account te openen

Het idee dat u uw burgerservicenummer moet opgeven om een ​​bankrekening te krijgen, is gewoon verkeerd, hoewel uw bank u dat waarschijnlijk niet zal vertellen. In de meeste gevallen zijn uw werkgever en uw overheid de enige mensen die uw nummer moeten hebben. In de Verenigde Staten kunt u ook een alternatief gebruiken dat bekendstaat als een belastingbetaleridentificatienummer, dat eenvoudig via internet kan worden verkregen.

Terwijl het verstrekken van uw sofinummer aan een telefoonbedrijf u kan helpen die dure aanbetaling op uw nieuwe iPhone te ontwijken, kunnen de risico's die gepaard gaan met het vrijgeven ervan u op den duur veel meer kosten en is bankieren geen uitzondering. Het is echter mogelijk dat een bank uw sofinummer voor bepaalde soorten rekeningen nodig heeft, zoals die welke enige beschutting bieden tegen belastingen of die zich bezighouden met investeringen en beleggingsfondsen. Deze vereisten variëren van staat tot staat en zijn verant- woordelijk, dus een beetje onderzoek loont.

3Banks hebben veel valuta in hun kluis

Banken bieden wel veilige depots waarin waardevolle spullen zijn opgeslagen en houden meestal voldoende contanten bij om transacties van één dag te dekken. Maar anders is bankoverval niet de lucratieve praktijk die het vroeger was - de dagen van miljoenen in contanten die worden opgeslagen in banken zijn allang voorbij.

Zelfs als banken miljoenen dollars in hun kluizen wilden houden (echt niet), zou het waarschijnlijk niet mogelijk zijn. De geldhoeveelheid van een land kan worden onderverdeeld in een aantal categorieën: fysieke valuta, bankdeposito's, reischeques, enz. In de VS is alle fysieke valuta bekend als de "M0" -voorraad en bedraagt ​​deze ongeveer 1,2 biljoen dollar. Slechts ongeveer een derde hiervan is eigenlijk in Amerika, de rest verspreid over de hele wereld. Nu zijn er ongeveer 7.000 banken in het hele land, goed voor ongeveer 80.000 filialen. Aangezien een groot deel van de fysieke valuta in handen is van particulieren of winkeliers, zou er simpelweg niet genoeg geld zijn voor elke bank om miljoenen bij de hand te houden.

Natuurlijk zal dit van tak tot tak variëren, maar de meeste bankovervallen zijn eigenlijk niet zo lucratief.Gezien hoeveel problemen je kunt tegenkomen bij het proberen om een ​​grote som contant in te trekken - of zelfs een storting te doen - is het duidelijk dat de meeste banken de voorkeur geven aan fysieke valuta zo min mogelijk.

2 Centrale banken zijn niet te beantwoorden aan een hoger lichaam

Ten eerste zijn centrale banken, zoals hierboven vermeld, verantwoording verschuldigd aan een hogere autoriteit in de vorm van het publiek van hun land. Maar zelfs daarna is de Bank for International Settlements (BIS) een mondiale regelgevende instelling met 60 centrale banken van lidstaten die samen ongeveer 90 procent van de wereldeconomie overzien. De BIS, die in 1930 werd opgericht als reactie op de Grote Depressie, fungeert als de centrale bank van haar aangesloten centrale banken, faciliteert transacties tussen hen en adviseert over hun gedrag. In tegenstelling tot de meeste centrale banken, heeft de BIS echter uitsluitend betrekking op niet-particuliere instellingen en heeft deze op geen enkele manier rechtstreeks invloed op de particuliere sector. Bovendien dient de BIS de wereld (of in ieder geval de eigen lidstaten) door gratis informatie over economische aangelegenheden en individuele banken te verstrekken aan iedereen die nieuwsgierig genoeg is om ernaar op zoek te gaan.

1 Offshore-rekeningen zijn illegaal en moeilijk in te stellen

Niet alleen zijn offshore-accounts volledig legaal, ze zijn ook verrassend eenvoudig in te stellen. En nee, ze zijn niet alleen voor de rijken.

Het enige dat u nodig hebt om een ​​account bij een offshore bank op te zetten, is de juiste identificatie (onthoud dat in de meeste gevallen een sofinummer niet nodig is), een paspoort, een gedragscode van een professionele accountant of financieel medewerker en een of andere vorm van bewijs van adres. In sommige gevallen is een eerste storting niet eens vereist. Offshore-trusts zijn vergelijkbaar met offshore-banken, maar hebben een breder bereik (eenvoudigweg een juridische entiteit waarvan de geografische locatie zich buiten het rechtsgebied van de trustee bevindt) en bieden ook meer beveiliging als het gaat om asset-bescherming. In beide gevallen zijn de meeste van dergelijke instellingen toegankelijk via internet en hoeft u het land niet te verlaten om een ​​account te openen.

+ De wereld heeft slechts één type financieel systeem

Nogmaals, dit is een grove oversimplificatie. Islamitisch bankieren bestaat al duizenden jaren en kent een financieel systeem dat in overeenstemming is met de sharia. Islamitisch bankieren werkt op dit moment vergelijkbaar met de meeste andere banksystemen, behalve dan dat het beweert zonder belangen te opereren (zoals vele religies verbiedt de islam woekerrente, hoewel dit niet noodzakelijk betekent dat alle rente verboden is). In werkelijkheid zijn claims om zonder belangen te opereren ook een mythe en maakt islamitisch bankieren gebruik van wat bekend staat als de 'truc met drie contracten' om rente op leningen in rekening te brengen zonder het eigenlijk rente te hoeven noemen.

Kredietunies zijn een ander alternatief voor traditioneel bankieren. Hoewel kredietverenigingen wel onder de jurisdictie van centrale banken vallen (hoewel de regelgeving verschilt), worden ze op een geheel andere manier beheerd dan traditionele banken en zijn ze rechtstreeks eigendom van hun respectieve klanten. Klanten van een kredietunie kunnen in de meeste gevallen zelfs de kans krijgen om voor de instelling te werken door middel van het stemmen van vertegenwoordigers van klanten.