Delen:
10 algemene misvattingen over beroemde wereldleiders
De meesten van ons willen graag denken dat we behoorlijk goed geïnformeerd zijn. We kijken naar het nieuws, we lezen diepgaande rapporten, misschien begrijpen we zelfs rare acroniemen zoals OECD, ICC en IMF.
Maar zelfs de meest opmerkzame onder ons kan vergeten dat de dingen die we lezen door een filter komen. Onze kranten, tijdschriften en nieuwssites houden allemaal van een goed verhaal, en dat betekent dat we wereldleiders casten als personages in een lopend verhaal, genaamd "probeer het nieuws zo eenvoudig mogelijk te maken." Ga op een gerenommeerde site kijken, en je bent die nog steeds artikelen vinden die bunkum trappen, zoals dit:
10 Angela Merkel is een liberale held
Je hebt waarschijnlijk wel gehoord van Angela Merkel. De bondskanselier van Duitsland sinds 2005, Merkel is zowel de machtigste politicus van de EU als een baken voor liberalen. Papers zoals de Voogd en Washington Post hebben haar de 'leider van de vrije wereld' genoemd. Aan de andere kant hebben rechtse sites zoals Breitbart haar afwijzend de 'liberale held' genoemd.
Deze perceptie wordt versterkt door de enige twee beleidsterreinen van haar die de meeste Engelstaligen kunnen noemen: de EU ondersteunen en de deuren openen voor Syrische vluchtelingen. Maar zoals onze Duitse lezers al weten, is dit niet het volledige verhaal van Merkel. De machtigste vrouw ter wereld is eigenlijk veel dichter bij een conservatief als de Britse Theresa May dan wie een democraat ook zou kunnen stemmen.
Merkel is het hoofd van een openlijk christelijke partij, wat zich vertaalt in beleid. Op verschillende momenten heeft ze een boerkaverbod goedgekeurd, tegen het legaliseren van het homohuwelijk gestemd en (ironisch) een manifest geschreven dat zei dat massale immigratie de innerlijke vrede [van Duitsland] zou bedreigen. Ze is aantoonbaar nog conservatiever over het begrotingsbeleid. En nadat ze net een verkiezing verloren heeft door linkse kiezers op te pikken, zal ze waarschijnlijk verder gaan.
9 Justin Trudeau Is de droom van een progressive
Als leider van Amerika's koelere, koudere noordelijke broer of zus is Justin Trudeau de wereldwijde posterjongen voor mannelijke progressieven. Hij is telegeniek, een uitgesproken feministe, en heeft Canada opengesteld voor de wereldvluchtelingen. Het maakt niet uit dat hij beschamend terug moest komen op het vluchtelingengebeuren, hij is nog steeds zo "ontwaakt" als ze komen, toch?
Wel, het is waar dat Trudeau geen president Trump is. Maar het is ook waar dat hij lang niet zo progressief is als eindeloze rageartikelen. Ondanks al zijn stijgende retoriek over gender en gelijkheid, heeft de premier bijna niets gedaan om zijn eigen progressieve oorzaken te versterken.
Eerder dit jaar bracht Oxfam een scorekaart uit voor de vooruitgang van Canada op het gebied van gender onder Trudeau. Ze vermoedden dat er niets was veranderd. De regering had vrijwel geen stappen ondernomen om een zinvolle verandering te creëren, terwijl ze de problemen onder First Nations-vrouwen actief verergerde. De enige echte winst was in leiderschap, waarbij Trudeau meer vrouwen tot hogere functies aanwierp dan zijn voorganger.
Desondanks wordt Trudeau nog steeds in het buitenland gezien als een rare combinatie van knappe Jezus en progressieve Superman. Misschien moeten andere wereldleiders zijn PR-team bellen.
8 De leiders van Saoedi-Arabië zijn vrouwen die moslims haten
Als je de meeste mensen vraagt naar één feit over Saoedi-Arabië, zullen ze waarschijnlijk antwoorden met: "Vrouwen kunnen daar niet rijden." Het theocratische islamitische petro-koninkrijk wordt algemeen beschouwd als zo conservatief conservatief dat basisrechten niet bestaan. Iedereen heeft gehoord van de gevreesde religieuze politie, de manier waarop kledingcodes onder de wet vallen en de algemene beperkingen van wat Saoedische vrouwen kunnen doen.
Wat zij misschien niet hebben gehoord, is dat hun informatie verouderd is. Nadat koning Salman in juni 2017 zijn zoon, Mohammed bin Salman, als kroonprins aannam, raakte het Koninkrijk plotseling de achteruitversnelling op veel van zijn gekste beleid.
Omdat Mohammed bin Salman het land feitelijk runt, hebben vrouwen het recht gekregen om te rijden, naar muziekconcerten te gaan (zelf een groot probleem) en sportstadions te bezoeken. De religieuze politie is ontdaan van hun macht. Islamitische geestelijken zijn gevangen gezet. Hoewel het misschien een cynische gok is om de steun van de kroonprins te ondersteunen, betekent dit in ieder geval dat Saoedi-Arabië langzaamaan een minder vreselijke plek wordt.
7 Vladimir Poetin is een tactisch genie
De vatovergeheven, vaak shirtloze sterke man van Rusland, Vladimir Poetin neemt een speciale plaats in in de westerse verbeelding. Hij is de boogeyman, een Machiavelliaanse prins die de touwtjes achter het toneel van de wereld trekt. Hij is misschien een kwaadaardig genie, maar hij is toch een genie.
Deze reputatie overleeft niet veel contact met de realiteit. Kijk naar de meeste recente bewegingen van schaakmeester Poetin, en hij lijkt minder op een sluwe vos en meer op een dronken hond.
De meest recente geopolitieke gokspelen van Poetin hebben allemaal uitgesproken gemengde resultaten opgeleverd. Bijvoeging van de Krim resulteerde in een hele reeks sancties tegen Rusland, plus een extreem duur watertekort op de Krim zelf. Interventie in Syrië heeft Assad aan de macht gehouden, maar heeft geleid tot terroristische aanslagen tegen Rusland en de moord op een Russische diplomaat. En bemoeienis met de Amerikaanse verkiezingen heeft geresulteerd in een president die zijn kabinet met Russische haviken propt.
Als een direct gevolg van zijn acties is Poetin's Rusland nu geïsoleerd op het wereldtoneel. Na de invasie van Oekraïne is zijn Euraziatische Unie een pijprus geworden. Hij is geen totale prutser, maar evenmin is Poetin de geopolitieke Hannibal Lecter van de volksverbeelding.
6 Aung San Suu Kyi is een islamofobe hypocriet
Aung San Suu Kyi uit Birma (alias Myanmar) bracht zolang de vrouw Nelson Mandela door dat haar nieuwe beeld een verraad lijkt.Na tientallen jaren van zich uitspreken voor democratie en tegen repressie, schokte Aung San Suu Kyi de wereld dit jaar door te weigeren de etnische zuivering van Rohingya-moslims door het Birmese leger te veroordelen. Met ongeveer 800.000 van de minderheid nu vluchtelingen is de reputatie van Aung San Suu Kyi van "saint" naar "ogre" gestort.
Er is slechts één probleem: Aung San Suu Kyi was nooit een heilige. Noch is ze een boeman. De waarheid is veel genuanceerder dan dat.
Ondanks de perceptie in het buitenland is Birma geen democratie geworden. Het leger controleert nog steeds de grens en het ministerie van Binnenlandse Zaken en behoudt de controle over de verdediging. Als dit meer open pad niet naar voren komt, kunnen de generaals het experiment alsnog stoppen en het land terugbrengen naar een dictatuur. Haar hele leven droomde Aung San Suu Kyi ervan Birma te begeleiden naar echte democratie. Door nu tegen het leger uit te spreken, kan zij het hele proces in gevaar brengen.
Er is gezegd dat mensen teleurgesteld zijn over Aung San Suu Kyi omdat ze haar hebben opgebouwd om een heilige te zijn, geen politicus. Maar de dame is even bezorgd om publieke attitudes als, laten we zeggen, Paul Ryan. En dat moet ze zijn. Hoewel het geweld tegen de Rohingya deplorabel is, is Aung San Suu Kyi geen wonderdoener. Ze is een politicus in een uiterst moeilijke positie, en haar acties weerspiegelen dat helaas.
5 De koningin van Groot-Brittannië heeft letterlijk elke willekeurige macht
Elizabeth II is de beroemdste koningin op aarde om Freddie Mercury op een gegeven moment niet in hen te hebben gehad (tenzij we een aantal bijzonder sappige paleisroddel missen). Er zijn duizenden artikelen die de vreemde machten beschrijven die ze nog steeds bezit over Groot-Brittannië en delen van het Gemenebest. Zelfs goed-lezen niet-Britten zou kunnen veronderstellen dat ze nog steeds het vermogen heeft om een aantal belangrijke, queenly dingen te doen.
We leggen het recht hier neer. Op papier heeft de koningin veel krachten. In werkelijkheid? Ze heeft waarschijnlijk minder macht over het Verenigd Koninkrijk dan de man die de thee van Theresa May haalt.
In de Britse wetgeving is een hele reeks bevoegdheden van de koningin overgedragen aan het parlement en de rechterlijke macht. Hoewel ze technisch gezien bij de koningin kunnen liegen, zou haar gebruik ervan een constitutionele crisis veroorzaken, waarschijnlijk gevolgd door de snelle ontbinding van de monarchie. De laatste vorst die weigerde een wetsvoorstel te ondertekenen, was koning George IV in 1829. Hij werd snel gedwongen tot een vernederende openbare afdaling.
Interessant genoeg is er één echte macht die de koningin heeft over haar onderwerpen: ze is immuun voor vervolging. Dat betekent dat als ze een krat bier wil bikken en een vuistgevecht bij een voetbalwedstrijd wil, er niets is dat de politie kan doen om haar tegen te houden.
4 De nieuwe Tsjechische leider is de nieuwe Donald Trump
Sinds november 2016 is er een trend in de media gegroeid voor het aanroepen van nieuwe populistische politici "de volgende Donald Trump". Het nieuwste personage dat vereerd zal worden met deze titel is Andrej Babis, de nieuw verkozen Tsjechische leider. Maar hoewel dergelijke tags het buitenlandse nieuws gemakkelijker kunnen maken voor de lezer om te verteren, verstoort het ook de kijk op de dingen ernstig. Babis is minder "de volgende Trump" en meer "een man die het volledig eens zou zijn met Trump over immigratie en de islam, maar het oneens is met vrijwel al het andere."
Net als Trump is Babis een buitenstaanderspopulistische miljardair. In tegenstelling tot Trump is hij een ervaren regeringslid (als minister van Financiën), een voorstander van de Europese Unie (zo niet de euro) en heeft het grotendeels het nationalisme mis dat Trump naar het presidentschap heeft gedreven. (Hij pleit bijvoorbeeld voor een hechte relatie met Duitsland.) Zijn ANO-partij - wat 'ja' betekent in het Tsjechisch - maakt deel uit van de centristische coalitie in het Europees Parlement. Wanneer The Washington Post stelde voor dat hij Trump's liefde voor Poetin deelde, Babis schreef hen rechtstreeks en bevestigde zijn steun aan de NAVO.
Babis is ook duisterder dan Trump. Terwijl de Amerikaanse president wordt onderzocht op heimelijke verstandhouding met Rusland, is het bekend dat Babis miljoenen dollars heeft gestolen uit een fonds voor kleine bedrijven.
3 Leiders van Zuid-Amerika zijn meestal links bij de US-haters
Als de regio die ons Che Guevara gaf, is het misschien geen verrassing dat Zuid-Amerika de reputatie heeft een linkse nirvana te zijn. Van de 26 landen die een homohuwelijk toelaten, zijn er vier in de regio - de grootste groep buiten Europa. In de vroege jaren 2000 overspoelde een "roze vloed" het zuidelijke continent, resulterend in acht linkse regeringen. Anti-Amerikaanse tirades werden een feit in het leven. Zelfs vandaag wordt de regio als grotendeels anti-VS en antikapitalistisch gezien.
Die afbeelding is mogelijk nu verouderd. Meer dan een decennium na het roze tij is Zuid-Amerika uitgegroeid van een land van oproerige linksen tot een centrum van rechtse technocraten.
Zowel Argentinië als Brazilië hebben momenteel centrumrechtse leiders, terwijl de centrumrechtse Sebastian Pinera van Chili waarschijnlijk de verkiezingen van december zal winnen. Colombia en Paraguay worden geleid door rechtshandigen, Peru wordt geleid door een centrist, en Ecuador kwam in 2017 binnen het jasje van een mug om de eerste centrumrechtse leider in jaren te kiezen. Van de resterende linkse regeringen functioneert alleen Uruguay goed. Venezuela staat op het punt om te imploderen en de president van Bolivia probeert termijnen te verwijderen en de volgende Maduro te worden. De linkse droom is misschien niet dood in het zuiden, maar het is op levensondersteuning.
2 De Nobelprijswinnend president van Colombia is een vredesmens
President Juan Manuel Santos uit Colombia is de man die een 52-jarige burgeroorlog beëindigde. Na meer dan vijf decennia opgesloten in een wreed conflict met linkse opstandelingen FARC, slaagde Santos erin een wapenstilstand te sluiten die een van de grootste terreurgroeperingen op aarde vrijwillig ontwapende zag.Hij is sinds onderhandeld over een staakt-het-vuren met de kleinere rebellengroep ELN. Voor zijn inspanningen ontving hij de Nobelprijs voor de Vrede.
Op dit moment denk je misschien dat Santos klinkt als de grootste duif in Amerika. Hoewel dat nogal waar is, is het ook een beetje vals. Voor alles wat hij de afgelopen jaren heeft gedaan met vrede, begon president Santos zijn carrière als een mogelijke oorlogsmisdadiger.
Van 2006 tot 2009 was Santos minister van Defensie onder president Alvaro Uribe, een periode waarin de oorlog met FARC op zijn hoogtepunt was. Het is ook de periode waarin Colombiaanse soldaten onschuldige burgers hebben ontvoerd en vermoord en verkleed als guerrilla's om hun aantal doden te verhogen. Meer dan 2000 mensen werden op deze manier gedood op Santos 'horloge. Mensenrechtengroepen zeggen dat de kennis helemaal naar de top is gegaan.
Het is belangrijk op te merken dat Santos de aanklacht ontkent. Maar het is ook belangrijk om op te merken dat het ICC zijn voormalige baas wil aanklagen voor de moorden. Als Uribe van hen wist, kon Santos het niet hebben.
1 Kim Jong Un heeft een ijzeren greep op kracht
In november 2017 werd de ijzeren greep van de dictator van Zimbabwe, Robert Mugabe, losser en vervolgens verbrijzeld in twee dramatische weken. Het plotselinge einde van de heerschappij van de autoritaire regeringsautoriteiten zou de dictators overal moeten onderdrukken. Misschien niet meer dan Kim Jong Un uit Noord-Korea.
Hoewel Kim in het Westen flauw komisch is, is Kim een meedogenloze operator. De toevallige wreedheid van zijn zuiveringen heeft de indruk gewekt dat hij zo sterk genoeg is om voor altijd te zijn. Maar, zoals de val van Mugabe laat zien, kan niets eeuwig duren. En er is al bewijs dat Kim's greep op macht veel zwakker is dan de meesten van ons denken.
Thae Yong Ho is een van de hoogste Noord-Koreaanse overlopers in de geschiedenis en vluchtte in 2016 uit het regime. In januari 2017 gaf hij een interessante toespraak waarin voorspeld werd dat Kims dagen geteld waren. Volgens Thae is de kritiek op het regime toegenomen omdat technologie het Noord-Koreanen gemakkelijker maakt om te zien hoe het leven is buiten hun heremitrijk. Tegelijkertijd zien Kim's bloedige zuiveringen dat hij zijn populariteit verliest onder de elite.
Verre van onwrikbaar te zijn, klampt Kim zich misschien vast voor het lieve leven. Hier is het hopen dat een Noord-Koreaanse lente eindelijk deze mollige despoot uit de macht schopt.
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.