10 ongelooflijke levensechte Castaway Tales

Al jaren hebben boeken, films en televisieprogramma's ons vermaakt met interessante fictieve verhalen over schipbreukelingen en verlaten eilanden. Dit is een verzameling verhalen uit het echte leven die soms vreemder en fascinerender zijn dan welk denkbeeldig verhaal dan ook. Door dit op een lijstformaat te houden, is het duidelijk dat een paar paragrafen deze overlevingsverhalen nauwelijks recht doen, maar je kunt een aantal geweldige boeken vinden die de meeste van deze verhalen beschrijven.

10

John F. Kennedy en Crew 1917 - 1963

overleefd: 6 dagen op Plum Pudding en Olasana-eilanden

In 1943 was John F. Kennedy de 26-jarige schipper van PT-109. Terwijl de PT-109 's avonds laat in de wateren ronddoolde, kwam er plotseling een Japanse torpedojager tevoorschijn die in een oogwenk Kennedy's vaartuig in twee hakte. Twee van zijn twaalf leden werden onmiddellijk gedood en twee anderen raakten zwaar gewond. De overlevenden klampten zich urenlang vast aan de drijvende boog. Bij het aanbreken van de dag zijn ze begonnen aan een duik van 3,5 mijl (6 kilometer) naar het kleine verlaten Plum Pudding-eiland. Ze plaatsten hun lantaarn en niet-zwemmers op een van de balken die als een geweerkruk werden gebruikt en begonnen samen te trappen om het voort te stuwen. Door het gevaar van haaien en krokodillen te trotseren bereikten ze hun bestemming in vijf uur. Na twee dagen op het kleine eiland zonder voedsel en water, realiseerde Kennedy zich dat ze naar een groter eiland moesten zwemmen, Olasana, als ze zouden overleven. Kennedy en zijn mannen werden gevonden en gered door verkenners na zes dagen overleven op kokosnoten.

Interessant feit: Het eiland waar Kennedy's bemanning aangespoeld is, is een kleine attractie geworden en is omgedoopt tot Kennedy Island.

9

Leendert Hasenbosch Circa 1695 - 1725

overleefd: ongeveer 6 maanden op de Ascension-eilanden

Leendert Hasenbosch was een Nederlandse soldaat die aan boord van een VOC-schip ging als boekhouder. Nadat het schip in 1725 in Kaapstad stopte, werd hij veroordeeld voor sodomie en aan wal gezet op Ascension Island. Hij kreeg een tent en de hoeveelheid water voor ongeveer een maand, sommige zaden, een bijbel, kleding en schrijfgerei. Hasenbosch overleefde door het eten van zeeschildpadden en zeevogels en dronk ook zijn eigen urine. Er wordt aangenomen dat hij waarschijnlijk na ongeveer zes maanden in een vreselijke toestand stierf.

Interessant feit: Leendert Hasenbosch schreef een dagboek dat door Britse zeelieden in 1726 werd gevonden en het dagboek terug naar Groot-Brittannië bracht. Het dagboek is een aantal keren herschreven en gepubliceerd. Een van de treurige inzendingen staat hierboven afgebeeld. (Vertaald uit het Nederlands naar het Engels)

8

Marguerite de La Rocque Circa 1523 -?

overleefd: 2 jaar op Isle of Demons

In 1542 leidde de Franse ontdekkingsreiziger Jacques Cartier een reis naar Newfoundland, vergezeld door de 19-jarige Marguerite, de La Rocque. Tijdens de reis werd Marguerite de liefhebber van een jonge man. Ontevreden over haar acties margriet Marguerite's oom, luitenant-generaal en piraat Jean-François Roberval (hierboven afgebeeld) haar op het 'Isle of Demons' (nu Harrington Island genoemd) in de buurt van de rivier Saint-Paul. Ook gemarmerd waren de minnaar van Marguerite en haar dienstmeid. Marguerite kreeg op het eiland een kind, maar de baby stierf (waarschijnlijk vanwege onvoldoende melk), net als de jongeman en de meid. Marguerite overleefde door wilde dieren te jagen en leefde twee jaar in een grot totdat ze werd gered door Baskische vissers.

Interessant feit: Na haar terugkomst in Frankrijk, bereikte Marguerite een beroemdheid toen haar verhaal in 1558 werd opgetekend door de koningin van Navarra.

7

Kapitein Charles Barnard en feest 1781 - 1840

overleefd: 18 maanden op Eagle Island (deel van de Falklandeilanden).

In 1812, het Britse schip Isabella, werd schipbreuk gedaan op Eagle Island. Het grootste deel van de bemanning werd gered door de Amerikaanse zeehondenjager Nanina, onder bevel van kapitein Charles Barnard. Ze realiseerden zich echter dat ze meer voorzieningen nodig hadden voor de extra passagiers, Barnard en vier anderen gingen erop uit om meer voedsel te halen. Tijdens hun afwezigheid werd de Nanina overgenomen door de Britse bemanning. Barnard en zijn mannen waren op het eiland van Eagle achtergelaten door de mannen die ze hadden gered. Barnard en zijn partij werden uiteindelijk gered in november 1814. De foto (hierboven afgebeeld) is een stenen schuilplaats gebouwd door kapitein Barnard als een uitkijk voor passerende schepen.

Interessant feit: De avond van de redding dineerde Barnard samen met de overlevenden van Isabella en merkte dat de Britse partij niet op de hoogte was van de oorlog van 1812 en vertelde de overlevenden dat ze technisch met elkaar in oorlog waren. (Misschien had hij dat niet moeten noemen). Barnard schreef later een verhaal 'Marooned' waarin zijn ervaring werd beschreven.

6

Ada Blackjack 1898 - 1983

overleefd: 2 jaar op Wrangel Island

In het najaar van 1921 werd een team van vijf mensen achtergelaten op Wrangel Island ten noorden van Siberië. Arctische ontdekkingsreiziger Vilhjalmur Stefansson plande de expeditie met de bedoeling het eiland te claimen voor Canada of Groot-Brittannië. Een 23-jarige Eskimo-vrouw Ada Blackjack werd aangenomen als kok en naaister en ontving 50 dollar per maand. Ada had het geld nodig voor haar zoon die leed aan tuberculose. Het plan was om een ​​jaar op het eiland te blijven en een voorraad van zes maanden te leveren. Dit zou voldoende zijn om hen een jaar lang te onderhouden terwijl ze van het land zelf leefden. De mannen konden niet genoeg voedsel vinden en begonnen te verhongeren dus in januari 1923 deden drie van de mannen een wanhopige poging om hulp te zoeken. Ada bleef achter om te zorgen voor de vierde man die ziek was van scheurbuik. De drie mannen werden nooit meer gehoord en de man waar ze voor zorgde stierf uiteindelijk. Ada leerde op een of andere manier hoe te overleven totdat ze in augustus 1923 werd gered door een ex-collega van Stefansson. Ada gebruikte het geld dat ze verdiende om haar zoon naar Seattle te brengen om zijn tuberculose te genezen.

Interessant feit: Behalve het salaris dat Ada tijdens de reis verdiende en een paar honderd dollar voor bont dat ze opgesloten had toen ze op Wrangel Island was, profiteerde Ada niet van de daaropvolgende publicatie van enkele zeer populaire boeken en artikelen over haar overlevingsverhaal.

5

Alexander Selkirk 1676 - 1721

overleefd: 4 jaar en 4 maanden op Más a Tierra Island

Alexander Selkirk was een Schotse zeiler en een bekwame navigator die leidde tot zijn benoeming als een zeilmeester op de 'Cinque Ports'. De kapitein van het schip was een tiran en na een paar zeeslagen met de Spanjaarden, vreesde Selkirk dat het schip zou zinken. Dus in een poging om zijn eigen leven te redden, eiste hij op het volgende eiland dat ze tegenkwamen aan land te worden gezet. In september 1704 werd Selkirk op het onbewoonde eiland Más a Tierra meer dan 400 mijl voor de westkust van Chili afgezet. Hij nam wat kleding, een musket, wat gereedschap, een bijbel en tabak mee. In het begin las Selkirk eenvoudig zijn Bijbel in afwachting van een redding, maar al snel werd duidelijk dat de redding niet aanstaande was. Hij nam ontslag bij een lang verblijf en begon het eilandleven bewoonbaar te maken met alleen ratten, geiten en katten als gezelschap. Eindelijk, in februari 1709, lieten twee Britse kapers voor anker voor de kust en werd Alexander Selkirk gered. In 1713 publiceerde Selkirk een verslag van zijn avonturen, waarvan velen geloven dat ze zes jaar later fictief waren gemaakt door Daniel Defoe in zijn nu beroemde roman: Robinson Crusoë.

Interessant feit: In 1966 werd Más a Tierra Island officieel omgedoopt tot Robinson Crusoe Island. Tegelijkertijd werd het meest westelijke eiland van de Juan Fernández-eilanden omgedoopt tot Alejandro Selkirk Island.

4

Ernest Shackleton 1874 - 1922

overleefd: 105 dagen op Elephant Island

Ernest Shackleton was een Anglo-Ierse ontdekkingsreiziger en lanceerde de imperiale trans-zuidpoolexpeditie in 1914. Tijdens de expeditie raakte het schip "Endurance" gevangen in ijs en dreef gedurende 10 maanden totdat de druk van het ijs het schip verpletterde en liet zinken. Shackleton en zijn mannen waren gestrand op ijsschotsen waar ze gedurende vijf maanden hadden gekampeerd. De mannen voeren drie kleine reddingsboten naar Elephant Island, dat onbewoond was en geen hoop op redding bood. Shackleton en vijf anderen wilden de redding van de bemanning in eigen handen nemen. In een 22 voetige reddingsboot overleefden ze een 17-daagse, 800-mijl reis door 's werelds ergste zeeën naar South Georgia Island, waar een walvisstation was gevestigd. De zes mannen landden op een onbewoond deel van het eiland, dus hun laatste hoop was om 26 mijl van bergen en gletsjers over te steken (beschouwd als onbegaanbaar) om het walvisstation aan de andere kant te bereiken. Shackleton en twee anderen maakten de trek en kwamen veilig aan in augustus 1916. (21 maanden na het eerste vertrek van de Endurance). Met hulp van de Chileense overheid en zijn marine keerde Shackleton terug om de mannen op Elephant Island te redden. Geen enkel lid van de bemanning van 28 man was verloren.

Interessant feit: Het zou meer dan 40 jaar duren voordat de eerste oversteek van Antarctica werd bereikt door de Commonwealth Trans-Antarctic Expedition, 1955-58.

3

John Adams en de Bounty Mutineers 1768 - 1829

overleefd: op de Pitcairn-eilanden

Na de beroemde muiterij in 1789 en enkele maanden van landen en zeilen rond de oostelijke eilanden van Fiji besloten de Bounty-muiters zich te vestigen op de onbewoonde Pitcairn-eilanden om de Koninklijke Marine te ontwijken. Om te voorkomen dat het schip wordt gedetecteerd en wie mogelijk ontsnapt, is het schip in het water verbrand. Negen bemanningsleden samen met zes Tahitiaanse mannen, en 11 vrouwen, een met een baby had een thuis gevonden. De Tahitianen werden slecht behandeld, wat hen ertoe bracht om in opstand te komen en een aantal van de muiters te doden. Tegen 1794 werden de bemanningsleden Young, Adams, Quintal en McCoy achtergelaten voor een gezin van tien vrouwen en hun kinderen. McCoy die ooit in een distilleerderij had gewerkt, ontdekte hoe hij een krachtige geest kon brouwen uit de wortels van de Ti-fabriek. In 1799 was Quintal door Young en Adams zelfmoord gedood en McCoy was zelf verdronken. Adams en Young keerden zich tot de Schriften met behulp van de scheepsbijbel als hun gids voor een nieuwe en vreedzame samenleving. Als gevolg daarvan bekeerde Adams en Young zich tot het christendom en leerde de kinderen lezen en schrijven met behulp van de Bijbel. Toen stierf Young in 1800 aan astma, waardoor John Adams de enige mannelijke overlevende was van de partij die pas tien jaar eerder landde.

Interessant feit: Later in 1808 arriveerde het schip "Topaz" op Pitcairn Island en merkte dat Adams heerste over een vreedzame gemeenschap van tien Tahitiaanse vrouwen (inclusief zijn vrouw) en meerdere kinderen. De Royal Navy verleende hem gratie in 1825, en hij stierf vier jaar later.
Ook: de belangrijkste nederzetting en hoofdstad van Pitcairn, Adamstown, is genoemd naar John Adams.

2

Jan Pelgrom en Wouter Loos Circa 1611 -?

overleefd: (Onbekend) op het vasteland van Australië

In 1629 werd een Nederlands Oost-Indisch schip Batavia, met 316 mensen aan boord, verwoest voor de kust van West-Australië. De meeste mensen aan boord hebben het veilig naar de nabije Abrolhos-eilanden gemaakt. Een fanaticus genaamd Jeronimus Cornelius leidde een muiterij en met 36 mannen onder zijn commando begon het systematisch moorden, verkrachten en martelen van mannen, vrouwen en kinderen. Voordat er hulp kwam, waren 125 mensen vermoord en hun lichamen gedumpt in massagraven. Cornelius en andere muiters hadden hun handen afgesneden nadat ze een bekentenis hadden getekend en vervolgens opgehangen. Twee van de jongste van de muiters, Wouter Loos, en Jan Pelgrom vermeden executie toen ze veroordeeld werden om te worden gestrand op het Australische vasteland. Ze kregen wat proviand en werden aan land gebracht bij de monding van de Murchison River en kregen te horen dat ze het land moesten verkennen en contact moesten zoeken met de Aborigines. Ze kregen de opdracht om te waken voor een schip om ze na twee jaar af te zetten.Ze werden nooit meer gezien en kunnen worden beschouwd als de eerste bekende Europese inwoners van Australië.

Interessant feit: Later Europese verkenning opgenomen Aborigines met blauwe ogen, wat suggereert dat ten minste een van de mannen overleefd. Ook: de massagraven werden later uitgegraven en werden een morbide toeristische attractie. Het verhaal wordt vaak op scholen onderwezen en is zelfs in een opera omgezet.

1

Juana Maria De alleenstaande vrouw van San Nicolas,? - 1853

overleefd: 18 jaar op San Nicolas Island

In 1835 botsten Russische zeeotterjagers met Indiaanse mensen die op afgelegen San Nicolas-eiland wonen. Het bloedige conflict reduceerde de inheemse bevolking drastisch. Missionarissen verzochten om deze Indianen naar het vasteland te verhuizen voor hun eigen veiligheid. Toen een schip werd gestuurd om ze op te halen, dwong sterke wind het om vroeg te vertrekken en Juana Maria achter te laten. In 1853 vond een feest onder leiding van zeeotter jager George Nidever de Indiase vrouw levend en wel. Gekleed in een jurk van aalscholverlenzen aan elkaar genaaid, woonde ze in een schuilplaats gemaakt van walvisbotten. Ze ging vrijwillig mee met haar redders die slechts een paar bezittingen meebrachten. Nidever bracht haar naar huis om bij hem en zijn vrouw in Santa Barbara, Californië te wonen. Niemand, inclusief de lokale Chumash-indianen, kon haar taal begrijpen. De nieuwe leefomstandigheden veranderden haar dieet en beïnvloedden de gezondheid van de vrouw. Ze kreeg dysenterie en stierf nadat ze slechts zeven weken op het vasteland had gezeten. De Lone Woman werd voorwaardelijk gedoopt met de christelijke naam Juana Maria (haar Indiase naam is onbekend). Ze is begraven in Mission Santa Barbara waar een plaquette (hierboven afgebeeld) in haar geheugen bewaard blijft.

Interessant feit: Het levensverhaal van Juana Maria werd veranderd in een boek "Eiland van de Blauwe Dolfijn"

Contributor: Blogball