Delen:
10 controverses rondom heldhaftige vrijheidsstrijders
We hebben lang de namen verheven van verschillende personen die de zaak van vrijheid en gelijke rechten verdedigden. Mannen en vrouwen spraken fel over podiums; sommigen gaven hun leven om vrijheid te brengen aan hun naties en hun volk.
Maar sommige van deze helden hadden ook diepe, donkere geheimen die netjes verborgen waren in de annalen van de geschiedenis. In deze weinig bekende incidenten zijn ze ook vergeleken met de vijanden en instellingen die ze probeerden te beëindigen.
10Aung San Suu Kyi's stilte
Aung San Suu Kyi uit Myanmar had meerdere keren huisarrest gehad van 20 juli 1989 tot 13 november 2010. In 1988 was net een militaire junta aan de macht gekomen en Suu Kyi was een bedreiging geworden. Ze had over vrijheid van angst gesproken en zei: "Het is geen macht die corrumpeert, maar angst. Angst om macht te verliezen corrumpeert degenen die het uitoefenen en angst voor de gesel van macht corrumpeert degenen die eraan zijn onderworpen. "Ze kreeg de Nobelprijs voor de Vrede in 1991 voor" haar niet-gewelddadige strijd voor democratie en mensenrechten. "
Na haar vrijlating is Suu Kyi echter een polariserende figuur geworden onder de lokale bevolking. Critici vragen zich af wat voor duistere geheime trucs ze in gedachten heeft, omdat ze denkt dat ze de doelen van het leger heeft ondersteund die haar ooit onder huisarrest hadden gehouden. Talloze demonstranten smeekten haar om de uitbreiding van een mijn gedeeltelijk eigendom van het leger te voorkomen. De uitbreiding zou de lokale bevolking van hun land dwingen. In plaats daarvan beval Suu Kyi de demonstranten om zich gewoon te verspreiden.
Ondertussen kregen de Rohingya-mensen, van wie de meerderheid moslim is, verschillende beperkingen op huwelijk, werk, onderwijs en zelfs beweging binnen Myanmar. Burgers mochten zich zelfs niet identificeren als onderdeel van de etnische groep tijdens een nationale volkstelling. Sinds 2012 heeft de vervolging van de Rohingya honderden doden en duizenden ontheemden achtergelaten. Aung San Suu Kyi werd bekritiseerd omdat hij minder dan nadrukkelijk was - of misschien wel vrijwel stil - als het ging om de benarde toestand van het Rohingya-volk.
9Francis Marion's seriële verkrachting en mensen jagen
In The Patriot, Mel Gibson's personage Benjamin Martin wordt getoond als een rustige familieman wiens griezelige vechtcapaciteiten en rekrutering van militiemannen ravage aanrichtten bij de Britse stamgasten. Het personage zelf was gemodelleerd naar Francis Marion, bekend als "Swamp Fox" en hoog aangeschreven als een van de vaders van de moderne guerrilla-oorlogsvoering. Marion was behulpzaam bij het assisteren van het Continentale Leger bij verschillende gevechten tijdens de Revolutionaire Oorlog.
Toch wordt weinig melding gemaakt van de illegale activiteiten van Marion tijdens de oorlog, wat blijkt uit het feit dat deze gebeurtenissen nooit in de film werden getoond. Het was bekend dat Marion zijn vrouwelijke slaven regelmatig verkrachtte en zelfs op indianen jaagde. De laatste was niet gedaan om wraak te nemen tegen krijgslieden of Britse bondgenoten onder de Indiaanse stammen. Integendeel, Marion beschouwde "Indiase jacht" als een sport. Marion kreeg ook expliciete bevelen om zwarte mensen die gevangen werden genomen uit te voeren als ze gezien werden naast de Britten.
8De gebroeders Bielski en de oorlogsmisdaden
Het verhaal van de gebroeders Bielski is ook in Hollywood vereeuwigd, vooral in de film van 2008 tarting, met in de hoofdrollen Daniel Craig, Liev Schreiber, Jamie Bell en George MacKay als de vier broers van de familie Bielski. Begin 1942 hadden de broers een Otriadeen partijdige detachement. Aanvankelijk bestond uit familieleden en vrienden, hun Otriad groeide uit tot duizenden joden die tegen de tirannie van de nazi's vochten en de oorlog overleefden.
Helaas lijkt het verhaal een donkerder geheim te hebben. Onderzoekers in Polen en Litouwen hebben zich verdiept in het tragische verleden van Oost-Europa om te bepalen of er joden of joodse groepen bij oorlogsmisdaden betrokken waren. De gebroeders Bielski werden verdacht van het plegen van verschillende gruweldaden tegen Wit-Russen en Polen.
Tuvia Bielski zou ex-executies hebben besteld voor bekende collaborateurs en mede-joden die hun afwijkende mening kenbaar maakten. Er waren ook berichten dat de gebroeders Bielski een actieve rol speelden in de koelbloedige moord op minstens 128 Polen in het dorp Naliboki in 1943. Het debat woedt over de rol die de Bielskis hebben gespeeld tijdens de Tweede Wereldoorlog. Sommigen suggereren dat dergelijke beschuldigingen slechts het werk zijn van antisemitische groepen.
7William Wilberforce's Medeplichtigheid aan de Afrikaanse slavenarbeid
William Wilberforce stierf op 29 juli 1833, slechts drie dagen na de laatste lezing van de Emancipatie-wet in het Lagerhuis. Wilberforce was een van de drijvende krachten achter de afschaffing van de slavenhandel in Groot-Brittannië.
Er zijn echter aanwijzingen die een nieuw licht werpen op de rol van Wilberforce in de slavenhandel in Afrika. De Clapham Sect, een organisatie gewijd aan sociale hervormingen waar Wilberforce lid van was geweest, had slavernij beoefend - zij het met een andere naam - in Sierra Leone.
In een biografie van Wilberforce uit 2007 stelde Stephen Tomkins dat bewijs heeft laten zien hoe Wilberforce en de Clapham Sect slavenhandelsschepen veroverden die op weg waren naar andere delen van de wereld. De handelaars zouden een klap op de pols krijgen, terwijl de slaven zelf naar Sierra Leone werden gestuurd voor 'stage', een vorm van tijdelijke slavernij die 14 jaar zou duren.
Koloniale kantoorpapieren spraken over hoe dit systeem van leerlingwezen - en het kopen en verkopen van slaven in de hoofdstad van de ironisch genoemde Freetown - jarenlang bleef duren. Dit alles met de volledige kennis van Wilberforce. Toen Wilberforce zelf protesteerde, klaagde Wilberforce zelf over "rustig te gaan in het belang van zijn carrière".
6Lech Walesa's Blunt opmerkingen
Lech Walesa wordt beschouwd als de man die Polen zijn vrijheid van de Sovjet-Unie heeft gegeven door de naam "Solidarnosc" (Solidariteit), een partij die bestaat uit vakbonden. Geliefd door het Westen, Walesa is de afgelopen jaren een controversieel figuur in Polen geworden, voornamelijk vanwege zijn openhartige opmerkingen en clandestien verleden.
Walesa was naar verluidt een communistische spion, met de codenaam 'Bolek'. Inderdaad, valse papieren werden voorgelegd aan het Nobelcomité in de hoop dat hij zou worden gediskwalificeerd. Maar het plan werkte niet en Walesa ontving de Nobelprijs voor de Vrede in 1983. Toch blijven de geruchten bestaan tot op de dag van vandaag.
Wat zijn botte en open opmerkingen betreft, we kunnen absoluut zeggen dat Walesa zelfs prins Philip zou laten blozen. Walesa staat bekend om zijn trouwe homofobe uitlatingen, die zijn reputatie in Polen schaden. Het is bekend dat Walesa heeft opgemerkt dat homo's "moeten weten dat ze een minderheid zijn", die "niet tot de grootste hoogten zouden moeten stijgen." Hij zei ooit dat homopolitici "tijdens de parlementaire zittingen" achter de muur moeten zitten.
Een oude vriend van Walesa heeft het verhaal verteld van zijn bezoek aan Guatemala nadat een burgeroorlog net was geëindigd. Walesa kreeg een podium en roddelde over hoe het hele land een puinhoop was en dat de Verenigde Staten eerder hadden moeten inspringen om alles te repareren. De militairen in het publiek gaven hem een staande ovatie, terwijl mensenrechtenactivisten zich afvroegen of het alleen de fout van de vertaler was.
5Abraham Lincoln's Drug-Induced Wrath And Deportation Of Slaves
Abraham Lincoln wordt vaak genoemd als de grootste en meest humane Amerikaanse president, maar critici beweren dat onze opvattingen over de man vaak misleid zijn door verzinsels van historici uit het verleden. Het is bijvoorbeeld bekend dat Lincoln altijd naar zwarte mensen verwijst die het N-woord gebruiken in verschillende gesprekken met zijn staf. Sommige abolitionistische leiders hebben verklaard dat zijn emancipatieproclamatie "geen enkele slaaf heeft bevrijd", omdat het alleen van toepassing was op de zuidelijke staten en niets deed om de slavernij te beëindigen in de staten die niet rebelleerden.
Anderen beweren ook dat Lincoln een andere agenda had, die samenviel met de overtuigingen van andere politici die bevrijde Afro-Amerikanen niet konden leven met blanke mensen. Lincoln was, voorafgaand aan zijn moord, bekend om een kolonisatieplan te hebben aangenomen om bevrijde slaven naar Panama te sturen, decennia voordat het eigenlijke werk aan het Panamakanaal zelfs begon.
Voordat hij president werd, werd Lincoln ook gezegd dat hij verslaafd was aan Blue Mass-pillen, antidepressiva die, zoals een tijdgenoot het uitdrukte, "de grot der somberheid" verlichtten waar Lincoln in leefde. Onderzoekers vonden voorbeelden van de pil en waren verbaasd om te ontdekken dat ze 120 keer de aanvaardbare dagelijkse inname van kwik bevatten. Als gevolg hiervan was Lincoln gevoelig voor willekeurige daden van woede. Het is bekend dat hij voormalige assistenten heeft geschud 'totdat hun tanden klapperden.' Lincoln, die de schadelijke effecten van de pillen kende, stopte ermee om de Burgeroorlog serieus te beginnen. Zijn terugtrekking kan er ook toe hebben geleid dat de president kalm werd in het gezicht van een overweldigende druk.
4Martin Luther King's twijfelachtige dwaasheden en plagiaat
Als het gaat om mensen die voor vrijheid hebben gevochten, konden weinigen gelijk zijn aan Dr. Martin Luther King Jr. en zijn daden. King's welsprekendheid en kalmte in zijn toespraak, in combinatie met zijn vurige retoriek, gaf de Civil Rights Movement een stem van passie die miljoenen mensen deed stijgen. Het is ook de moeite waard om op te merken dat hij voor alle grote daden van King niet echt de perfecte echtgenoot was. Hij was eigenlijk een serieuze overspelige man.
De FBI had King afgetapt vanwege vermoedens dat hij communistische banden had. Ze hebben nooit enig geloofwaardig bewijs gevonden van zijn medeleven met de Roden; ze hebben echter een persoonlijker schandaal ontdekt. Koning, die vaak van huis was, had veel vrouwelijke metgezellen. In feite, op 4 april 1968, de nacht dat hij werd vermoord, had King de laatste uren van zijn leven doorgebracht met een van zijn geliefden, lid van de Kentucky State Senate Georgia Powers. De adviseurs en veiligheid van King weerhielden Powers om in de buurt van de ambulance te komen, omdat het zijn nalatenschap zou hebben aangetast.
Ook, hoewel King's genialiteit niet wordt ontkend, waren er enkele twijfels over zijn educatieve achtergrond. Er zijn bijvoorbeeld geruchten dat zijn toespraak "Ik heb een droom" is geplagieerd. Een prominente zwarte predikant, Archibald Carey, leverde een gepassioneerd adres tijdens de Republikeinse Nationale Conventie van 1952. Enkele overeenkomsten tussen de toespraak van Carey en die van King's, die 11 jaar later werd gegeven, omvatten het eerste couplet ("Mijn land" is van u ") evenals het gebruik van verschillende locaties in de Verenigde Staten en de uitdrukking" Let vrijheid ring. "Maar deze beschuldigingen werden beschouwd als vrij overdreven en de overeenkomsten slechts indirecte.
Welke koning deed plagiëren waren gedeelten van zijn proefschrift voor het doctoraat in theologie van Boston University getiteld "Een vergelijking van de concepties van God in het denken van Paul Tillich en Henry Nelson Wieman." Verschillende delen van zijn paper werden letterlijk overgenomen uit bronnen die hij niet goed had gelezen attribuut (en in sommige gevallen zelfs niet geprobeerd). Dit was in alle opzichten plagiaat. Dit feit ontsnapte tijdens zijn leven vrijwel helemaal, want zijn professoren zagen hem min of meer als 'een oprechte en zelfs begaafde student'. Maar als het verhaal was uitgebroken, zou dit waarschijnlijk meer kritiek hebben opgewekt door zijn tegenstanders en twijfelaars. In 1991 onderzocht een commissie de zaak en concludeerde dat, hoewel gedeelten van zijn werk waren geplagieerd, zijn graad niet zou moeten worden ingetrokken omdat het "een intelligente bijdrage aan de wetenschap" zou zijn.
3Kofi Annan's wanbeheer
In 2001 ontvingen de Verenigde Naties en haar secretaris-generaal Kofi Annan de Nobelprijs voor de vrede "voor hun werk voor een beter georganiseerde en vreedzamere wereld."
Controversie omringde de beslissing voor de komende jaren. Critici hekelden de rol van de VN-Veiligheidsraad en het 1996 "Oil-for-Food" -programma, waardoor Irak olie kon verkopen in ruil voor voedsel en andere basisbenodigdheden. Volgens de CIA heeft het slecht geadviseerde programma van de VN en het slechte management van Kofi Annan van de situatie Saddam Hussein toegestaan meer dan $ 12 miljard te verdienen aan smeergeld en illegale oliesmokkel. Evenzo hebben onethisch gedrag van VN-medewerkers deze problemen verder verergerd.
Annan, die in het midden van de jaren negentig assistent-secretaris-generaal voor vredeshandhavingsoperaties was geweest, werd ook bekritiseerd vanwege zijn minder dan competente acties tijdens de Rwandese genocide, waarbij naar schatting 500.000 tot 1 miljoen burgers werden gedood. Begin 1994 kreeg generaal-majoor Romeo Dallaire, hoofd van de VN-Bijstandsmissie voor Rwanda, door een betrouwbare bron te horen dat de Hutu's van plan waren de etnische Tutsi's af te slachten en de Belgische troepen in de regio aan te vallen. Dallaire rapporteerde aan zijn meerderen, uitte zijn bezorgdheid en suggereerde een mogelijke preventieve aanval op wapenopslagplaatsen. Diezelfde dag ontving Dallaire een antwoord van de balie van Annan zelf. Dallaire kreeg te horen dat er geen overval zou plaatsvinden en dat hij de president van Rwanda zou informeren over wat hij van zijn bron had geleerd. Dallaire was verbaasd over dit bevel, omdat het de mannen van de president waren die van plan waren de Tutsi's in de eerste plaats te vermoorden.
2Churchill's liefde voor bombardementen en gifgas
Oorlogssecretaris Winston Churchill had het debacle van Gallipoli al in de Eerste Wereldoorlog stevig onder de riem gestopt. Toen de Arabieren en Koerden na de Eerste Wereldoorlog in opstand kwamen, had Churchill overwogen om bommen met mosterdgas te gebruiken om de noodzakelijke kosten voor mens en materieel te verminderen. Aanvallen op de ongelukkige stamleden die in opstand kwamen tegen de imperiale regering escaleerden, maar Groot-Brittannië bleef hen beuken met bommen en machinegeweervuur uit vliegtuigen. Zelfs T.E. Lawrence was ontzet over het geweld en verklaarde dat "het volk van Engeland in Mesopotamië werd geleid in een valstrik waarvan het moeilijk zal zijn om te ontsnappen met waardigheid en eer."
Toen de Duitsers Londen per ongeluk bombardeerden op 24 augustus 1940, riep Churchill op tot een "absoluut verwoestende uitroeiingsaanval door zeer zware bommenwerpers uit dit land op het thuisland van de nazi's." Zo kenmerkten grootschalige bombardementen de Britse luchtaanval tegen Duitsland, met als hoogtepunt de vuurbombing van Dresden.
In 1944 probeerde Churchill het gebruik van gifgas als oorlogswapen te doen herleven. In een van zijn memo's verklaarde Churchill dat hij geen gifgas zou gebruiken tenzij het een kwestie van leven of dood voor Groot-Brittannië was, anders zou het de oorlog met een jaar verkorten. Churchill wilde de kwestie van het "drenken" van Duitsland met gifgas bestudeerd door verstandige mensen - niet door "psalmzang ongeïnformeerde defaitisten." Inderdaad, hij vergeleek het gebruik van deze dodelijke wapens om veranderingen in mode-achtige vrouwen veranderen tussen lange of korte broek.
1Het Westen geeft Stalin Europa op een presenteerblaadje
Het beeld dat je hierboven ziet, draagt de joviale gezichten van drie leiders die tegen de as stonden. Twee ervan zijn synoniem geworden voor vrijheid en democratie, terwijl de laatste bekend is geworden als een van de grootste moordenaars van de geschiedenis. De uitdrukking "de vijand van mijn vijand is mijn vriend" is nog nooit zo geschikt geweest als bij de ontmoeting van deze drie mannen. Achter die glimlachen was een vreselijk geheim.
Het is waar dat de Yalta-conferentie in 1944 ons de verdeling van Duitsland gaf en het grootste deel van Europa opsplitste in verschillende invloedssferen, maar verder was er nog een grotere misdaad: slavenarbeid. Het idee dat slavenarbeid kon worden geteld als 'oorlogsherstel' was het voorgaande jaar besproken en specificeerde het gebruik van 'gedwongen Duitse arbeid buiten Duitsland'.
Het is een misvatting om te denken dat de resultaten van de Yalta-conferentie afgekeurd werden door Amerikaanse topambtenaren. Integendeel, het werd in een positief daglicht gezien. Roosevelt zelf had ooit gezegd dat "reparaties moeten worden geëist in mankracht en uitrusting." Immers, beter dat Duitsers worden gebruikt voor slavenarbeid dan Amerikaans geld, worden gebruikt voor liefdadigheidsdoeleinden.
Het waren niet alleen de verslagen en gevangengenomen Duitsers die werden gedwongen om onder de zwaarste omstandigheden in West-Europa te werken en (als het geluk hen echt had verlaten) in de Sovjet-Unie. Sommigen beweren dat een ander bijproduct van Yalta de repatriëring was van miljoenen Russische burgers die om een of andere reden uit hun vaderland zijn gevlucht. Of ze nu gewoon aan de zuivering ontsnapten, ooit gevangen werden gehouden door de Wehrmacht, of uiterlijk tegenover Stalin stonden, het deed er niet toe. Als ze Russisch waren en ze werden gevonden in geallieerde linies, werden ze terug naar het oosten verscheept naar onbekende locaties - misschien naar Siberische goelags of haastig gegraven greppels.
Het woord 'verzoening', vóór de oorlog begonnen, kenmerkte de genereuze aanbiedingen van het Westen. Misschien is dat ook de reden waarom oom Joe glimlacht. In Yalta gaf hij in feite de levens van miljoenen mensen op een presenteerblaadje.