10 controverses over geliefde stripfiguren

Als kinderen zijn we allemaal opgegroeid met een verscheidenheid aan stripfiguren, die rollen speelden die goofy, onschuldig en subversief waren. Toch blijven ze nog jarenlang in onze nostalgische herinneringen. Hoewel we het ons niet als kinderen realiseren, worden deze karakters soms het centrum van vreemde controverses bij volwassenen.

10 Hello Kitty's Origins

In 2014 leidde het populaire katachtige personage Hello Kitty tot controverse toen het bedrijf dat haar creëerde, Sanrio, benadrukte dat het personage niet echt een kat was maar een Brits meisje dat met haar gezin in Londen woonde.

"Ze is geen kat", vertelde antropoloog Christine R. Yano de LA Times bij de bespreking van hoe Sanrio haar weergave van Hello Kitty corrigeerde voor een retrospectief. "Ze is nooit op handen en voeten afgebeeld. Ze loopt en zit als een tweebenig wezen. Ze heeft echter wel een eigen kat en het heet Charmmy Kitty. '

Het idee zou afkomstig zijn uit een periode in de jaren zeventig, toen veel Japanse mensen, en met name vrouwen, de exotische Britse cultuur bezochten en er verliefd op werden. Veel overzeese fans van het merk waren geschokt door de openbaring en weigerden het te geloven.

Dit is niet de enige vreemde controverse om over het personage uit te barsten. Een hardnekkig online gerucht beweert dat het personage is uitgevonden als een eerbetoon aan Satan door de dankbare ouders van een kind dat door de duivel is gered van het sterven aan mondkanker. Vermoedelijk is dit ook de reden waarom het personage meestal zonder mond wordt afgebeeld, hoewel het bedrijf heeft gezegd dat het een ontwerpkeuze was waarmee fans van het personage hun emoties en interpretaties op de raadselachtige kat konden projecteren.

Er zijn zelfs dwaze beweringen dat het Chinese woord voor demon 'poesje' is, wat niet waar is. Volgens een andere theorie begon het personage als het symbool van een kerncentrale, maar het personage werd zo populair dat mensen de nucleaire verbinding vergaten. Die theorie houdt ook verband met eerdere overtuigingen dat de Cabbage Patch Kids zijn ontworpen om menselijke misvormingen te vertegenwoordigen die worden veroorzaakt door blootstelling aan straling.

9 Crayon Shin-chan's Oneerbiedige perversiteit

Het populaire Japanse kindercartoon personage Crayon Shin-chan staat bekend om zijn oneerbiedige, onzedelijke en respectloze gedrag, waarbij de ouderen kenmerkend worden begroet met de vraag: "Wanneer ga je dood?" Hoewel erg populair in Japan en andere landen in Azië en Europa, hij heeft ook negatieve aandacht gekregen van puriteinse autoriteiten.

In 2014 verklaarde de Indonesische omroepcommissie de kinderprogramma's als "borderline pornografie" omdat Shin-chan regelmatig zijn billen blootlegde aan maanmensen en zijn geslachtsdelen liet zien in zijn beruchte "Mr. Olifant "dans. De commissie maakte ook bezwaar tegen de afbeeldingen van de cartoon van schaars geklede vrouwen en onzedelijke scènes. Ze eisten dat het privé-netwerk dat de serie uitzond, de aanstootgevende scènes zou knippen of ze op een later tijdstip zou uitzenden wanneer ze niet door jonge kijkers zouden worden gezien, maar het netwerk weigerde.

De show is ook in botsing gekomen met censuur in India, Zuid-Korea en Vietnam. In India werd bezorgdheid geuit over het effect dat de oneerbiedige jongen had op jonge kijkers. Klinisch psycholoog Rajat Mitra voerde een proef uit waarbij drie- tot vijfjarigen werden blootgesteld aan het programma en vervolgens werd hun gedrag waargenomen. "Shin Chan laat zien dat je slimmer kunt zijn dan volwassenen en ze zelfs voor de gek kunt houden", legde Mitra uit The Times of India. "Zijn ondeugendheid is opwindend en geeft kinderen een gevoel van high waarmee ze gelijk kunnen worden aan volwassenen."

Het programma werd in 1998 door India's Ministerie van Informatie en Broadcasting verbannen vanwege het promoten van anti-Indiase waarden, maar een gecensureerde versie is sindsdien teruggekeerd in de ether.

8 Captain Planet en Lucifer

Sommige conservatieve christenen en mormonen wijzen op de populaire cartoon uit de jaren 90 met milieugerichte thema's, Captain Planet en de Planeteers (en het vervolg, De nieuwe avonturen van Captain Planet ), als duidelijk bewijs van de occulte indoctrinatie van kinderen. Ze geloven dat de aanwezigheid van de aardgeest Gaia, die de planeteers hun magische ringen geeft om de held Captain Planet te roepen, een duidelijke vervanger is voor Lucifer. Naar verluidt wordt Gaia vereerd door occultisten.

De kracht van de vijf planeteers om Captain Planet te noemen met de kracht van de vijf magische ringen zou de kracht vertegenwoordigen van de wil van kinderen om Lucifer te roepen. De lichtstralen die uit de magische ringen barsten, worden gezien als een weerspiegeling van het klassieke satanisme, waarbij een occulte adept kracht van zijn vingers of hand zou produceren. De antagonisten, die vervuiling en vernietiging van het milieu vertegenwoordigen, hebben te maken met overdreven propaganda om mensen vertrouwd te maken met het idee van een mondiale Satanische dictatuur van de Nieuwe Wereldorde om de aarde te redden.

Een niet-verwante controverse brak uit met de aflevering 'A Formula for Hate' uit 1992, waarin de gevaren van publieke misinformatie over aids werden onderzocht. LGBTQ-activist Taylor Cole Miller beweert dat de show scènes bevat die verwijzen naar een pro-homo-agenda als een manier om gevoelig te zijn voor homoseksuele kijkers zonder anti-homoseksuele kijkers te waarschuwen voor de subtekst.

7 Calvin And Hobbes and Clickhole

Bill Watterson's geliefde stripverhaal Calvin en Hobbes, met de vroegrijpe snater Calvijn en zijn mogelijk imaginaire tijgermaatschappij Hobbes, was tijdens het rennen niet vreemd aan controverse. Watterson werd genoteerd voor zijn weigering om zijn karakters in licentie te geven voor merchandise zoals T-shirts, bekers, enz. Hoewel Watterson weigerde zijn artistieke integriteit in gevaar te brengen om extra geld te verdienen, was zijn syndicaat onvermurwbaar dat ze zijn toestemming niet nodig hadden om de personages in licentie te geven .

Tijdens het gevecht doken er bootleg-T-shirts en autostickers op met een urinerende Calvin, maar er was nooit officiële merchandise. Uiteindelijk was Watterson klaar om te stoppen met het probleem, onder het volledige besef dat zijn syndicaat de rechten op zijn personages aan soepeler kunstenaars en schrijvers zou kunnen geven. Bang om de maker van de cartoon kwijt te raken, gaf het syndicaat toe dat Watterson de strijd won.

Een andere controverse ontstond met abonneekranten gedurende het zondagsformaat. Hoewel veel kranten graag strips minder waardige krantenruimte wilden geven, eiste Watterson een halve pagina ruimte voor zijn strip. Veel andere cartoonisten bekritiseerden Watterson als prima donna over het onderwerp, maar er werd een compromis bereikt waarin kranten de mogelijkheid hadden om het stripverhaal te verkleinen tot een kwartpagina. Velen hielden het op een halve pagina, waarvan sommigen zeiden dat het leidde tot een gouden eeuw voor de Calvin en Hobbes strip.

Clickhole, een dochteronderneming van de parodie-krant Onion, plaatste in 2014 een video met de titel "If You Grew Up With 'Calvin and Hobbes,' Je moet dit nu bekijken. 'De transgressieve video verbeeldde het karakter van Calvin en zijn mogelijk denkbeeldige tijgermaatje seksuele betrekkingen aangaan. Hoewel bedoeld als een verdraaide satire op nostalgie uit de kindertijd, raakte het in strijd met de Amerikaanse wetgeving inzake kinderpornografie, die ook stripverhalen en tekenfilms omvatte. Deze wetten verbieden obscene afbeeldingen van seksueel expliciet gedrag waarbij kinderen betrokken zijn, die zich uitstrekken tot gesimuleerde bestialiteit en andere seksuele activiteiten, ongeacht of de geslachtsorganen of het schaamstreek voorkomen.

Het is niet duidelijk of de Clickhole-video voldoet aan de norm dat hij obsceen is, of dat hij wordt beschermd door culturele of artistieke waarde, maar een strikte interpretatie van de wet kan verklaren dat het om kinderpornografie gaat. Het bekijken van de cartoon kan technisch gezien illegaal zijn en YouTube heeft de video op die grond snel van de website verwijderd.

In een interview met Snel bedrijf, probeerde een redacteur van Clickhole de cartoon vaag te rechtvaardigen: "Ik denk dat we gewoon wilden proberen om nostalgie vanuit een andere hoek te raken. Wat uiteindelijk gebeurde was dat sommige mensen het leuk vonden, sommige mensen niet. Het komt vaak voor dat alles in het universum van de UI zo'n reactie heeft. "

6 Uderzo's Asterix

Een van Europa's meest iconische stripfiguren is Asterix, een scrappy hoofdrolspeler uit een enkel Gallisch dorp, standhoudend van de Romeinse overheersing dankzij een handige onvergankelijkheidsdrank gebrouwen door de lokale Druit Getafix. De originele boeken stonden bekend om hun slimme woordspelingen (die moesten worden aangepast voor elke vertaling van een vreemde taal), leuke verhaallijnen en sarcastische afbeeldingen van verschillende etnische groepen door middel van oude analogen.

De Asterix strips werden geschreven door Rene Goscinny en getekend door Albert Uderzo tussen 1959 en 1977, toen Goscinny overleed. Uderzo bleef produceren Asterix strips, maar ze werden niet als goed beschouwd als het samenwerkingswerk van het paar en kwamen vaak met een eerlijke mate van controverse.

De laatste Asterix boek geproduceerd door Uderzo was Asterix en de vallende lucht in 2005, die door sommigen werd bekritiseerd vanwege de opname van de ongewone elementen van buitenaardse wezens en superhelden die lijken te zijn gemodelleerd naar Amerikaanse en Japanse stripstijlen en tropen.

Het was ook bekend om zijn anti-Bush en anti-Amerikaanse vooringenomenheid, met de superhelden geleid door een dictator genaamd "Hubs" (een anagram voor Bush) en de anime-stijl buitenaardse indringers afgebeeld als universeel vijandige indringers gekleed in kakkerlak-achtig pantser met vage vechtsporten. Langdurige fans bekritiseerden het stripverhaal vanwege de vereenvoudigde tekenstijl en de bizarre thema's.

Nadat Uderzo eindelijk met pensioen ging in 2009, volgde een juridische strijd tussen zijn dochter Sylvie en de uitgever van het stripverhaal over de vraag of nieuwe schrijvers de Asterix-verhalen mochten overnemen, hoewel haar vader het prima vond. In 2013 werd de eerste strip geschreven door een nieuw auteur / illustrator-team, Asterix en de Picts, met de Schotse satire, werd eindelijk uitgebracht. Sylvie Uderzo had een open brief geschreven in Le Monde in 2009 pleiten met Asterix-fans om haar te helpen het personage te beschermen tegen zijn "ergste vijanden: de mannen van de industrie en financiën."

In 2015 veroorzaakte Uderzo nog meer controverse over een paar cartoons die hij tekende als een eerbetoon aan de slachtoffers van de Charlie Hebdo-aanslagen, die hij op het officiële Asterix-Twitter-account plaatste. In één wordt Asterix afgebeeld met het geschreeuw: "Moi aussi, je suis une Charlie" (ik ook, ik ben ook Charlie) en stoot een man uit zijn schoenen, die lijken op babouche-slippers in verband met de Noord-Afrikaanse cultuur. Al Jazeera-verslaggever Massoud Hayoun heeft een tweet gepost met de melding dat het beeld racistisch was en "het onderliggende anti-immigrantensentiment in de Franse samenleving vertegenwoordigde".

5 Racistische Kuifje

Het Belgische komische personage Kuifje was een dappere Belgische reporter die op avonturen over de hele wereld ging, zelfs op de maan. Verschillende boeken werden echter bekritiseerd vanwege hun racistische en neerbuigende afbeeldingen van niet-witte mensen, hoewel sommigen de schuld geven aan de zich ontwikkelende opvattingen van auteur Georges 'Herge' Remi.

Dit was vooral in het oog springend Kuifje in de Congo, geschreven in de jaren 1930, waarin inheemse Congolezen als duivels en kinderlijk werden afgebeeld, waarbij een vrouwelijk Congolese personage zichzelf voor Kuifje neerknielde en zei: "Blanke man erg goed. Witte meneer is een grote juju man. "Dit heeft ertoe geleid dat het boek naar de bovenste plank van een aantal Europese boekwinkels is verplaatst, hoewel een Belgische rechtbank een poging van de Congolese immigrant Bienvenu Mbutu Mondondo en de Belgische Raad van zwarte verenigingen om het boek te hebben neergeschoten heeft verboden. De rechtbank beschreef het als vol 'zachte en openhartige humor'.

Moderne Congolezen hebben gemengde meningen, sommigen zeggen dat de strip duidelijk racistisch was en anderen het nog steeds populaire personage verdedigden.Auguy Kakese, een ambachtsman die een werkplaats beheert die Kuifje-beeldjes produceert, zei: "Het is humor, het is geen racist ... voor degenen die zeggen dat het racistisch is, ik zeg dat je in de strip nooit beelden ziet die hem laten zien hoe hij de Congolezen probeert te doden. "Anderen zijn niet overtuigd en zien het als een symbool van de onrustige en bloederige Belgische koloniale geschiedenis in het land.

Andere stripverhalen van Kuifje hebben dezelfde vuurgevecht gekregen vanwege hun weergave van verschillende etnische groepen. The Shooting Star, oorspronkelijk met vileine karakters in de vorm van joodse schuldenaren en een Amerikaanse financier genaamd Blumenstein, en Land van zwart goud, oorspronkelijk met antagonisten in de vorm van Joodse terroristen onder leiding van een rabbijn, beiden kwamen onder vuur omdat ze antisemitisch waren. Kuifje in het land van de Sovjets is gekenmerkt als flagrante anti-Sovjetpropaganda, met De blauwe lotus de Japanners in een negatief daglicht zetten.

Kuifje in Amerika beeldde inheemse Amerikanen op een stereotiepe manier af, meer vergelijkbaar met de negentiende-eeuwse Indianen ondanks dat ze zich in de jaren dertig bevonden, en vervuld van aanstootgevende taal zoals "paleface" en "squaw". Remi zelf sprak later spijt over sommige van deze afbeeldingen, verwijzend naar het Congo-verhaal als een "jeugdige zonde". Velen hebben de portretten toegeschreven als voortkomend uit onwetendheid in plaats van boosaardigheid. Terwijl de jonge Remi sympathiek was voor autochtone bevolkingsgroepen als "underdogs", was hij een wereldvreemde persoon die nog nooit Europa had verlaten op het moment dat hij zijn beroemde strips begon te tekenen.

4 Het eeuwige copyright van Mickey Mouse

Toen de Auteurswet voor het eerst werd uitgevaardigd in 1790, duurde deze slechts 14 jaar, eenmalig verlengbaar als de oorspronkelijke maker nog leefde. Tegenwoordig kan het auteursrecht zich uitstrekken over een periode van een eeuw. Sommigen geven de schuld aan deze gestage uitbreiding van auteursrechtbeschermingen op Mickey Mouse en de wens van The Walt Disney Company om de controle over het personage te behouden. Toen Mickey debuteerde stoomboot Willie in 1928 verleenden de bestaande wetten auteursrechtelijke bescherming voor een maximum van 56 jaar, die in 1984 voor Mickey met de verlenging afliep.

Druk vanuit Disney kan ertoe hebben geleid dat in de jaren 70 met terugwerkende kracht wetgeving werd aangenomen die bescherming bood voor het leven van een auteur plus 50 jaar. De wetgeving verlengde de bescherming van Mickey tot 2003. Deze wetten werden in 1998 opnieuw gewijzigd in het leven van de auteur plus 70 jaar, waardoor Mickey bescherming kreeg tot 2023.

Velen zijn ongelukkig door deze herhaalde veranderingen, in de veronderstelling dat het toekomstige generaties de kans ontneemt om voort te bouwen op werken die verband houden met onze huidige cultuur (hoewel South Park lijkt geen probleem te hebben, zoals te zien is in de video hierboven). Het is echter waarschijnlijk dat Disney zal blijven vechten voor controle over hun iconische mascotte.

Disney's wens om de controle over Mickey te behouden kan worden herleid tot Walt Disney zelf, die woedend was over het verlies van de controle over het eerste belangrijke Disney-personage, Oswald the Lucky Rabbit, aan distributeur Charles Mintz. Op basis van een herontwerp van Oswald, bewaarde Mickey veel van de manieren en persoonlijkheidskenmerken van het konijn, hoewel Mickey oorspronkelijk Mortimer heette.

Van die rotsachtige oorsprong heeft Mickey Mouse in de loop van de jaren meer dan zijn deel van controverses gehad, vooral vanwege het vroege gedrag in strips die vandaag als beledigend of gemeen worden gezien. Deze omvatten een aantal "hilarische" zelfmoordpogingen over Minnie Mouse met een andere man, worstelt met opiumsmokkelaars en een homofobe aanval op een travestie- en kampkatkarakter, waarbij Mickey verwijst naar een ander vermoedelijk homoseksueel personage als een "grote crème" -puff inhalator. "

3 Slechte invloed van Beavis en Butt-head

In 1993 veroorzaakte een vijfjarig kind in Ohio een dodelijk huisvuur dat de schuld kreeg van de blootstelling aan de Beavis and Butthead televisieprogramma. De jongen had zijn bed in brand gestoken met een sigarettenaansteker, waardoor er een brand uitbrak die uiteindelijk zijn twee jaar oude zus doodde. De kindermoeder beschuldigde het incident van haar zoon, die de cartoon imiteerde, die veelvuldig grommende verwijzingen naar vuur en brandende dingen maakte.

Zoals Moraine Fire Chief Harold Sigler uitlegde aan de Los Angeles Times : "Als je in de beginjaren een kind meeneemt en deze stripfiguren zegt dat het leuk is om met vuur te spelen ... gaat dit in de geest van die jongen blijven en het zal heel lang bij hem blijven."

MTV ontkende een verband tussen de tragedie en de cartoon. Toch monteerden ze de brandscène in "Comedians", een aflevering die culmineerde in Beavis die een comedy-club afbrandde.

In de jaren negentig werden Beavis en Butt-head vaak bekritiseerd en zelfs verbannen vanwege de negatieve invloed ervan op kinderen en jongeren, die werden beschuldigd van incidenten met materiële schade en dierenmishandeling. Nadat hij gehoord had dat sommige kinderen het walgelijke duo hadden geïmiteerd door een knaller in de mond van een kat te plaatsen om het te doden, beloofde de Dick Zimmerman, inwoner van Marin County, zijn $ 7,1 miljoen aan prijzen te gebruiken om de show uit de lucht te halen. Hij heeft zelfs een hotline opgezet voor individuen om hun verontwaardiging over de show te ventileren of te helpen deze te laten verwijderen.

Veel mensen hebben ook kritiek geuit Beavis and Butthead voor het regelmatig tonen van de hoofdpersonen die zich bezighouden met antisociaal gedrag zoals vandalisme en verfrommelende verfverdunner.

De show werd zowel geprezen als verdoemd vanwege zijn ruwe voorstelling van de vervreemding en het anti-intellectualisme van de jeugd van de jaren negentig. Terwijl Rollende steen noemde het "The Voice of a New Generation," Newsweek zei: "De neerwaartse spiraal van de levende blanke man eindigt hier zeker: in een klein puistje genaamd Butt-head wiens idee van een idee is, 'Hey Beavis, laten we naar het huis van Stuart gaan en een in de kont van zijn kat aansteken.' ”

Anderen beschreef het programma als een scatologisch maar subversief stuk politieke en culturele kritiek van het vroege na de koude oorlog Amerika.

2 SpongeBob's homo-agenda

Het idee dat SpongeBob SquarePants een nauwelijks verhulde homoseksuele propaganda is, zweeft al jaren rond als een urban-legende in extreemrechts. Focus op de Family-oprichter James Dobson legde de eerste link toen hij kritiek had op een video met SpongeBob die werd geproduceerd door de We Are Family Foundation, die tolerantie bevordert.

Het geloof dat de zeespons homoseksueel is, is gebaseerd op frequente regenboogbeelden en zijn neiging om de hand te houden met zijn beste vriend, zeester Patrick Star. Het concept werd grotendeels belachelijk gemaakt, hoewel sommigen het serieus namen. Zoals gemeld door Cartoon Brew, zei David J. Steward:

Dan is er het recente Sponge Bob Gay-Pants-dilemma. Kijk ... als je niet wilt dat mensen denken dat Sponge Bob homoseksueel is, toon hem dan niet in een "diversiteit" -video, wat uiteraard impliceert dat sodomieten ook zouden moeten worden geaccepteerd. De flitsende kleuren van Sponge Bob zijn een duidelijke indicator voor mij. Iedereen weet dat de regenboog het kenmerk is geworden van de homoseksuele beweging. Overigens is niets meer godslasterlijk voor de Bijbel dan de Sodomieten die de regenboog stelen. Het is Gods regenboog, niet de homoseksuelen!

Hoewel SpongeBob een populair personage is van sommigen in de homogemeenschap, heeft zijn maker Stephen Hillenberg verklaard dat hij het personage als aseksueel wilde bestempelen.

De controverse vond zijn oorsprong in de VS, maar verspreidde zich ook naar andere landen. In 2012 probeerde de Oekraïense nationale deskundigencommissie voor de bescherming van de publieke moraal de cartoon te verbieden door te beweren dat het homoseksualiteit bevorderde en beschreef het als een "sociaal experiment" om Oekraïense kinderen in "criminelen en perverten" te veranderen. Het rapport van de Commissie beschuldigde ook andere culturele importen net zoals The Simpsons, Familieman, Pokemon, The Teletubbies, en Futurama van een negatief effect op de Oekraïense jeugd.

1 De censuur van Betty Boop

https://www.youtube.com/watch?v=bGgfRIUTf64

In de jaren 1930, Betty Boop was een van een stal van karakters, waaronder Popeye en Superman, gebruikt door Fleischer Studios om te concurreren met Walt Disney. Betty Boop werd voor het eerst geïntroduceerd als de vriendin van het personage Bimbo in Dizzie-gerechten, geportretteerd als een hond met de benen van een vrouw en krullen. In 1932 was ze mens geworden en kreeg ze haar naam. Ze werd bekend door haar riskante cartoons, korte rok en laag uitgesneden jurk die vaak uitkwam.

De jaren 1920 waren een seksueel bevrijde tijd vergeleken met de volgende generatie. Als gevolg hiervan werd Betty Boop vaak naakt of seminude afgebeeld en gevoeld door secundaire personages. Zij was het eerste vrouwelijke stripfiguurtje dat werd voorgesteld als een onbeschaamd seksueel wezen. Haar cartoons werden bekend om hun surrealistische en freewheelende jazz-achtergrondmuziek. De populaire zangeres Helen Kane daagde Fleischer voor het zogenaamd stelen van haar blik en haar handelsmerkuitdrukking "Boop-oop-a-doop!". Maar ze won niet.

Met de komst van de Hays-code in het midden van de jaren 1930 veranderde de censuur het personage volledig, toen de beweging om de cartoonindustrie op te ruimen werd gelanceerd. Haar jurk werd langer en ze was minder geseksualiseerd. Maar in het proces verloor het personage veel van haar persoonlijkheid. Ze werd niet langer afgeschilderd als een bevrijde vin, maar beperkt tot meer traditionele en 'zuivere' rollen: leraar, secretaresse, huisvrouw en babysitter. Ze kreeg ook gezelschap van meer onschuldige bijpersonages zoals Grampy, een gekke oudere uitvinder, en Pudgy, een schattige hond.

De rare, surrealistische verhaallijnen werden meer bezadigde en Betty werd weergegeven als groter met een kleiner hoofd. Toch liet Max Fleischer een zinger voorbijgaan aan de Hays-code in een cartoon getiteld 'A Language All My Own', waarin Betty een lied zingt in het Engels en het Japans. Het Engelse deel was onschuldig, maar het Japanse refrein bevatte een regel met de betekenis "Kom naar bed met mij en we zullen opscheppen!"

Toch bleek de nieuwe versie van Betty minder populair. Haar stripcarrière liep tegen 1939 treurig ten einde, hoewel ze in de jaren vijftig een opwekking beleefde in de syndicatie en een symbool werd van de tegencultuur in de jaren zestig en zeventig.