Delen:
Top 10 ongeoorloofde Amerikaanse oorlogen
Onlangs heeft de Amerikaanse president Donald Trump opdracht gegeven voor een raketaanval op de Tomahawk tegen het Assad-regime in Syrië zonder eerst toestemming van het Congres te zoeken. Dit heeft geleid tot controverse over de wettelijke bevoegdheden van het voorzitterschap.
Volgens de Amerikaanse grondwet kan de president alleen militair geweld offensief gebruiken nadat het Congres de oorlog aan een tegenstander heeft verklaard. De Akte van de Akte van de Bevoegdheden van 1973 verstrekte een flexibeler alternatief, verklarend dat de president het leger kon opdracht geven om offensieve actie voor een periode van 60 dagen in dienst te nemen. Daarna zou de president het Congres om toestemming voor het gebruik van militaire macht moeten vragen.
De geschiedenis is echter vol met voorbeelden waarin de president om verschillende redenen in staat was om oorlog te voeren zonder enige goedkeuring van het Congres.
10 Operatie handhaaft democratie
Haïti, 1994-95
De democratisch gekozen president van Haïti, Jean-Bertrand Aristide, werd verbannen na een militaire coup uit 1991. President William Clinton besloot uiteindelijk om Haïti binnen te vallen om Aristide aan de macht te brengen.
Operatie Uphold Democracy betrof het laten vallen van een enorme strijdkracht, inclusief de gehele 82e Airborne Divisie, naar Haïti. Zich realiserend dat zij geen schijn van kans hadden, gaf de coup-regering zich onmiddellijk over. Aristide kwam triomfantelijk het land binnen onder Amerikaanse bescherming.
Zowel het Amerikaanse publiek als een bipartisan-meerderheid van het Congres waren aanvankelijk gekant tegen de interventie. President Clinton voerde niettemin aan dat een resolutie van de VN-Veiligheidsraad, die de afschaffing van de staatsgreepregering goedkeurde, hem het recht gaf om zonder toestemming van het Congres te handelen.
Hoewel de operatie op dat moment een doorslaand succes leek, werd de democratie niet lang gehandhaafd. Aristide bleek een gebrekkige leider te zijn en werd beschuldigd van het gebruik van verkiezingsfraude om aan de macht te blijven. Uiteindelijk werd hij tijdens een staatsgreep in 2004 omvergeworpen, wat hij ironisch genoeg de Verenigde Staten de schuld gaf.
9 Amerikaans expeditieleger Siberië
1918-1920
Tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog bestelde president Woodrow Wilson bijna 8.000 Amerikaanse troepen naar Siberië als onderdeel van een grotere geallieerde interventie. Rusland was de oorlog aan de kant van de geallieerden begonnen. De Oktoberrevolutie van 1917 resulteerde echter in een bolsjewistische regering, die onmiddellijk een rechtszaak aanging voor vrede met Duitsland. De geallieerden hoopten dat Rusland door de Wit-Russische contrarevolutionairen de bolsjewieken uit de macht te helpen, de oorlog tegen Duitsland zou hervatten.
Hoewel de interventie oorspronkelijk werd gezien als onderdeel van de Eerste Wereldoorlog, bleven de VS-troepen in Siberië, zelfs nadat Duitsland zich overgaf in november 1918. In wat snel veranderde in een modderpoel, vochten de Amerikaanse troepen niet alleen tegen de bolsjewieken, maar ook tegen enkele blanke Russen. ze waren gestuurd om te helpen, en dat terwijl hun temperaturen maar liefst -46 graden Celsius (-50 ° F) waren. Wilson wilde de bolsjewistische regering nog steeds omverwerpen, maar de publieke oppositie nam gestaag toe.
De Amerikaanse troepen werden uiteindelijk teruggetrokken in 1920 en uiteindelijk kreeg het Rode Leger de controle over Siberië. De geallieerde interventie resulteerde in een langdurige vijandigheid tussen de Verenigde Staten en de Sovjetregering, die de VS pas in 1933 herkenden.
8 Operatie Desert Fox
Irak, 1998
De Amerikaanse president William Clinton lanceerde operatie Desert Fox, codenaam voor een intense driedaagse bomaanslag op Irak, om het vermogen van Saddam Hussein om massavernietigingswapens (WMD) te produceren, te verminderen. Hoewel de bombardementen de militaire vermogens en infrastructuur van Irak aanzienlijk hebben beschadigd, blijft het onduidelijk of de stakingen van invloed waren op de ontwikkeling van de WKD in Irak.
Clinton vroeg geen toestemming van het Congres voordat de aanvallen werden gelanceerd. Hij voerde aan dat de Iraakse bevrijdingswet van 1998 voldoende juridische rechtvaardiging bood voor de campagne. De wet verklaarde: "Het zou het beleid van de Verenigde Staten moeten zijn om de inspanningen te ondersteunen om het regime onder leiding van Saddam Hussein uit de macht in Irak te verwijderen."
Hoewel het door de republikein gecontroleerde Congres geneigd was een harde lijn te nemen tegen Saddam, merkten de critici van de president op dat de timing van de stakingen vreemd leek. Desert Fox viel samen met het voortdurende beschuldigingsdebat over de meineed van Clinton tijdens het schandaal van Monica Lewinsky.
Ondanks de bomaanslagen bleef Saddam aan de macht tot Operatie Iraqi Freedom in 2003. Ondertussen stemde het Huis om president Clinton te beschuldigen op 19 december 1998, de laatste dag van bombardementen op Operatie Desert Fox.
7 Zwart oorlog in de Atlantische Oceaan
1941
Vóór de aanval op Pearl Harbor waren de meeste Amerikanen tegen het betreden van de Tweede Wereldoorlog. Desondanks vocht Groot-Brittannië vanaf de zomer van 1940 tot 1941 voor zijn voortbestaan tegen nazi-Duitsland. President Franklin Roosevelt wist dat oorlog onvermijdelijk was en wilde Engeland in het geheim zo veel mogelijk helpen.
In mei 1940 vielen de Britten IJsland binnen omdat ze bang waren dat de Duitsers zouden proberen het te gebruiken als uitvalsbasis voor hun vliegtuigen en U-boten. Kort daarna stuurde Roosevelt Amerikaanse troepen om het eiland te bezetten. Dit hield het veilig van Duitsland, terwijl het het Britse garnizoen bevrijdde om elders te vechten. Roosevelt gaf ook 50 Amerikaanse destroyers aan Groot-Brittannië in ruil voor langlopende huurcontracten op Britse marinebases in Newfoundland en het Caribisch gebied.
De niet-verklaarde oorlog werd intenser in september 1941 toen een Duitse onderzeeër een Amerikaanse torpedojager nabij IJsland torpedeerde. Als vergelding bestelde president Roosevelt Amerikaanse marineschepen en vliegtuigen om Duitse onderzeeboten aan te vallen die gespot werden in 'wateren die wij nodig achten voor onze verdediging'. Deze dubbelzinnige verklaring resulteerde in een de facto opening van vijandelijkheden drie maanden voordat Duitsland de oorlog verklaarde tegen de VS in december 1941.
6 Operatie Just Cause
Panama, 1989-1990
De spanningen tussen Manuel Noriega, de militaire leider van Panama en de Verenigde Staten verslechterden in de loop van de jaren tachtig. De Amerikaanse regering beschuldigde Noriega ervan drugssmokkelaars te helpen in ruil voor smeergeld. De laatste druppel kwam in december 1989 toen Noriega's paramilitaire troepen een controlepost bewaakten op een groep Amerikaanse marineofficieren die gestationeerd waren in de Panamakanaalzone, en er een doodde.
Als vergelding, president George H.W. Bush gaf opdracht tot een invasie in Panama, waardoor het leger van Noriega snel werd geneutraliseerd. Afgesneden van alle wegen van ontsnapping vluchtte Noriega naar de Vaticaanse ambassade in Panama City. Amerikaanse troepen reageerden door zware stenen de ambassade in te schieten en Noriega gaf zich twee weken later over.
De interventie was enorm populair, zowel bij het Congres als bij het grote publiek. Omdat Operatie Just Cause in slechts 42 dagen werd afgerond, versloeg president Bush de 60-dagenklok die was ingesteld door de War Powers Act en hoefde hij nooit formeel toestemming van het Congres te zoeken.
5 NAVO-interventie in Libië
2011
De Libische burgeroorlog begon in februari 2011 nadat de veiligheidsdiensten van dictator Muammar Gadhafi Arabische Spring-demonstranten begonnen te executeren die om zijn ontslag vroegen. Hoewel de rebellen snel de stad Benghazi grepen, leken de troepen van Gadhafi al snel klaar om de stad te heroveren en een vergeldingsbloedbad te ontketenen.
Onder verwijzing naar een resolutie van de VN-Veiligheidsraad om burgers te beschermen en een vliegverbod op te leggen, startten de NAVO-troepen een gecoördineerde luchtcampagne tegen Gadhafi. Dit veranderde snel de vloedgolf ten gunste van de rebellen.
President Barack Obama heeft geen toestemming van het Congres aangevraagd voordat hij luchtaanvallen startte. Hij voerde aan dat de War Powers Act niet van toepassing was omdat het Amerikaanse leger intervenieerde ter ondersteuning van de NAVO in plaats van alleen te vechten. Het Congres accepteerde deze verklaring niet, maar kon Obama niet dwingen zich terug te trekken.
Uiteindelijk eindigde de luchtcampagne in oktober 2011 nadat Gadhafi zich in een regenpijp had verstopt en werd vermoord onder mysterieuze omstandigheden. De Libische interventie is tegenwoordig uiterst controversieel, deels vanwege de moord op de Amerikaanse ambassadeur in Benghazi in 2012.
4 Kosovo-oorlog
1999
De Kosovo-oorlog begon als een opstand door de paramilitairen van het Kosovo-bevrijdingsleger die onafhankelijk wilden worden van de door Servië gedomineerde Federale Republiek Joegoslavië. Als vergelding reageerde het Joegoslavische leger met een hardhandige poging om de opstand uit te roeien, burgers af te slachten en een vluchtelingencrisis te creëren. De NAVO begon een bombardementscampagne om het Joegoslavische leger uit Kosovo te verdrijven nadat internationale pogingen om een politieke regeling te bemachtigen mislukten.
Interessant is dat president Clinton een machtiging heeft gevraagd voor het gebruik van militair geweld in Kosovo, dat werd goedgekeurd door de senaat. Dezelfde machtiging slaagde er echter niet in het Huis te passeren na een zeldzame gelijkspel van 213-213.
Clinton bleef toch het Joegoslavische leger bombarderen. Hij voerde aan dat het Congres de financiering voor de interventie had toegeëigend, wat in wezen hetzelfde was als het autoriseren ervan. Het Joegoslavische leger werd gedwongen zich terug te trekken uit Kosovo, dat uiteindelijk onafhankelijk werd.
3 Punitive Expedition Against Pancho Villa
Mexico, 1916-17
In 1916 lanceerde de Mexicaanse krijgsheer Pancho Villa een inval tegen de grensstad Columbus, New Mexico. Het was een vergelding voor de Amerikaanse steun voor Venustiano Carranza, Villa's rivaal in de voortdurende Mexicaanse revolutie.
Hoewel Villa's troepen met zware verliezen van Columbus afstonden, was het Amerikaanse publiek woedend. President Woodrow Wilson gaf generaal John J. Pershing en een divisie van Amerikaanse troepen opdracht Villa naar Mexico te achtervolgen om hem te doden of te arresteren.
De expeditie was gerechtvaardigd vanuit een juridisch oogpunt als een verdedigende actie vanwege Villa's inval op Columbus. Er was dus geen oorlogsverklaring vereist. Echter, zoals de term 'punitieve expeditie' suggereert, was de interventie niet alleen gericht op het veiligstellen van de Amerikaanse grenzen, maar ook op vergelding.
De expeditie marcheerde meer dan 800 kilometer (500 mijl) naar Mexico en veroorzaakte zware verliezen bij Villa's strijdkrachten. De Amerikaanse troepen werden uiteindelijk gedwongen zich terug te trekken vanwege de bezwaren van Carranza dat de Mexicaanse soevereiniteit werd geschonden. Hierdoor kon Villa ontsnappen.
2 Operation Urgent Fury
Grenada, 1983
President Ronald Reagan startte Operatie Urgent Fury in oktober 1983 als gevolg van voortdurende instabiliteit op het door de Marxisten bestuurde eiland Grenada. De premier van Grenada was onlangs geëxecuteerd in een gewelddadige staatsgreep en de nieuwe regering legde een strikt 24 uur durende uitgaansverbod op dat werd afgedwongen door middel van een beknopte executie. Uit angst dat Amerikaanse medische studenten op het eiland schade zouden ondervinden, beval Reagan een invasie.
Een luchtaanval bereikte snel de enige twee luchthavens op het eiland, ondanks de zware weerstand van de Grenadiers en hun Cubaanse militaire adviseurs. Grote gevechtsoperaties werden binnen drie dagen afgerond, de Grenadese regering werd vervangen en alle Amerikaanse studenten werden veilig gered.
Op de vraag waarom hij geen toestemming van het Congres zocht, betoogde president Reagan dat hij resoluut moest handelen om de levens van de medische studenten te redden. Hoe dan ook, de snelheid van de invasie betekende dat het Congres een voldongen feit kreeg. De interventie werd internationaal veroordeeld als een schending van de soevereiniteit van Grenada, maar was thuis erg populair. Het heeft zelfs een Clint Eastwood-film geïnspireerd.
1 De Koreaanse oorlog
In juni 1950 gaf de Noord-Koreaanse leider Kim Il Sung opdracht tot een massale invasie van Zuid-Korea. Hierdoor raakten zowel de Zuid-Koreanen als de Verenigde Staten compleet verrast.President Harry Truman was aanvankelijk terughoudend om Amerikaanse troepen naar Korea te sturen, uit vrees dat dit de Sovjets en Chinezen ertoe zou brengen ook in te grijpen.
Toen, in een van de grootste diplomatieke blunders in de geschiedenis, boycotten de Sovjets een vergadering van de Veiligheidsraad van de VN om te protesteren tegen het feit dat Mao's Communistische regering niet de zetel van de Chinese Veiligheidsraad had gekregen ondanks het winnen van de Chinese Burgeroorlog. De Veiligheidsraad nam een resolutie aan waarin de VN-lidstaten werden gevraagd Zuid-Korea te helpen. De Sovjets waren niet in staat om het veto vanwege hun afwezigheid.
President Truman gebruikte de VN-resolutie als een rechtvaardiging voor Amerikaanse tussenkomst en reed de Noord-Koreanen terug. Hoewel de Koreaanse oorlog nog drie jaar lang in een lange patstelling voortduurde, heeft Truman nooit om een oorlogsverklaring van het Congres gevraagd. Hij voerde aan dat de oorlog juridisch onder de VN-resolutie viel.