Delen:
10 verrassende feiten over magie en bijgeloof in het oude Rome
Magie en bijgeloof zijn sinds de dageraad van onze soort in menselijke samenlevingen aanwezig, en het oude Rome was geen uitzondering. Sommigen van ons zouden graag geloven dat de vooruitgang van onderwijs en wetenschappelijke kennis voldoende zou moeten zijn om bijgelovige overtuigingen onder controle te houden, maar veel tekenen om ons heen vertellen ons dat bijgeloof hier is om te blijven. Waarzeggers, sekte-leiders, horosoofschrijvers en casino-eigenaren (om er een paar te noemen) kennen dit heel goed.
Deze lijst gaat over het krachtige effect dat magie en bijgeloof had op sommige overtuigingen van de oude Romeinse samenleving.
10 Magie, bijgeloof en medicijnen
Een deel van de medische kennis in het oude Rome was sterk verbonden met magie en bijgeloof. Plinius de Oudere registreert een aantal gezondheidstips die maar weinigen van ons serieus zouden nemen. Hier zijn enkele voorbeelden. Probeer dit niet thuis zonder medisch toezicht. We nemen geen verantwoordelijkheid voor de uitkomst van de volgende recepten:
Het drinken van vers menselijk bloed werd door sommigen beschouwd als een effectieve behandeling voor epilepsie:
"Het is een afschuwelijk gezicht om te zien hoe wilde dieren het bloed van gladiatoren in de arena drinken, en toch denken degenen die aan epilepsie lijden dat het de meest effectieve remedie voor hun ziekte is, om iemands warme bloed te absorberen terwijl hij nog steeds ademt en om te ademen. trek zijn werkelijke levende ziel uit. "(Natural History, 28.4)
Voor het behandelen van blauwe plekken en spanningen:
"Stammen en kneuzingen worden behandeld met de mest van wilde zwijnen verzameld in het voorjaar en gedroogd. Deze behandeling wordt gebruikt voor degenen die door een wagen zijn gesleept of zijn verminkt door de wielen of op welke manier dan ook gekneusd. Verse mest kan ook worden uitgesmeerd. "(Natural History, 28.237)
Als u de seksuele prestaties wilt verbeteren of onderdrukken:
"De urine van een man waarin een hagedis is verdronken, is een antischuimmiddelendrank; zo zijn ook slakken en duivelspoep gedronken met olijfolie en wijn. Het rechterdeel van de long van een gier, gedragen als een amulet in de huid van een kraan, is een krachtig afrodisiacum, net als het verbruik van de dooier van vijf duifeieren vermengd met een denarius van varkensvet en honing, mussen of hun eieren, of het dragen als een amulet a de juiste testikel van de haan omwikkeld met ramshuid. "(30.141)
9 Magie, bijgeloof en zwangerschap
Zwangerschap in het oude Rome was de oorzaak van aanzienlijke angst. Naar schatting was het aantal vrouwen dat stierf als gevolg van de bevalling hoger dan het aantal mannen dat stierf in oorlog. Als gevolg daarvan was een tekort aan vrouwen die geschikt waren om te trouwen altijd een probleem in Rome. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er een paar tips over zwangerschap rond de Romeinse samenleving circuleerden. Plinius de Oudere vertelt ons dat:
"[...] als iemand een steen of een andere raket neemt die drie levende wezens (een mens, een wild zwijn en een beer) heeft gedood bij drie slagen, en gooit het over het dak van een huis waarin zich een zwangere vrouw, ze zal onmiddellijk bevallen, hoe moeilijk haar arbeid ook is. "(Natural History 28.33)
"Als iemand wil dat een kind met zwarte ogen wordt geboren, moet de moeder tijdens de zwangerschap een feeks eten." (Natural History 30.134)
8 Shapeshifters
Veel verhalen circuleerden onder oude Romeinen over mensen die hun vorm veranderden in dieren en andere wezens. Hier is een van deze verhalen. Als je denkt dat de weerwolflegende relatief nieuw is, denk dan opnieuw:
"We kwamen naar de graven en mijn vriend ging zijn werk doen onder de grafstenen, terwijl ik verder ging zingen en de sterren tellen. Toen ik achterom keek naar mijn metgezel, had hij al zijn kleren uitgetrokken en langs de kant van de weg gelegd. Mijn hart was in mijn mond; Ik stond daar praktisch dood. Hij piste in een cirkel rond zijn kleren en veranderde plotseling in een wolf. Denk niet dat ik een grap maak: niets kan me ertoe brengen hier leugens over te vertellen. [...] Hij begon te huilen en rende het bos in. [...] toen ging ik zijn kleren ophalen, maar ze waren allemaal in steen veranderd. "(Petronius Satyricon 62)
Het zou niet verrassend zijn als tenminste sommige mensen in Rome dit soort verhalen geloofden.
7 Hekserij
Lang voor de Middeleeuwen was hekserij bekend bij de Romeinen. Er is een beroemde passage in de Romeinse literatuur die een grotesk ritueel beschrijft, uitgevoerd door heksen die een liefdesdrank wilden brouwen. Ze waren van plan om het drankje te gebruiken om het hart van een man genaamd Varus te krijgen, die zich tot nu toe had verzet tegen de liefdespreuken van de heksen.
De details van dit ritueel worden beschreven door de Romeinse dichter Horace (Epode 5), die leefde in de eerste eeuw voor Christus: een jongen van hoge afkomst werd ontvoerd door een hekel van heksen. Ze begroeven de jongen in de grond tot aan zijn kin en legden wat voedsel naast hem in de grond, maar hij was niet in staat om het te bereiken. De heksen hoopten de jongen te laten verhongeren en zijn lever te laten groeien als gevolg van de honger. De lever van de jongen was een belangrijk ingrediënt om het liefdesdrankje te brouwen.
Dit verhaal is fictief, maar het toont de plaats die heksen en hun duistere kunsten hadden in de verbeelding van sommige Romeinen.
6 Interpretatie van dromen
Zoals bijna alle andere culturen geloofden sommige Romeinen vast in het idee dat dromen de toekomst zouden kunnen voorspellen. In de tweede eeuw na Christus schreef Artemidorus van Daldis een werk genaamd De interpretatie van dromen, samengesteld in vijf boeken. Sommige manieren waarop hij de betekenis van dromen interpreteerde, zijn zowel specifiek als nieuwsgierig:
"Dromen over rapen, rutabagas en pompoenen voorspellen teleurgestelde verwachtingen, omdat ze enorm [groenten] zijn maar geen voedingswaarde hebben. Ze betekenen chirurgie en verwonding met ijzeren werktuigen voor respectievelijk zieke mensen en reizigers, omdat deze groenten in plakjes worden gesneden. "(1.67)
"Dromen dat iemand boeken eet, voorspelt voordeel voor leraren, docenten en iedereen die zijn brood verdient met boeken, maar voor iedereen betekent het plotselinge dood." (2.45)
5 Leest de ingewanden van dieren
Honderden technieken om de toekomst te voorspellen zijn vastgelegd in oude Romeinse documenten. We weten bijvoorbeeld dat het opofferen van dieren en het proberen te lezen van de toekomst door hun ingewanden te interpreteren, niet alleen in het oude Rome, maar ook in veel andere culturen werd beoefend. Deze magische kunst was de Romeinen bekend als haruspicy, en een persoon die getraind was in deze kunst was een haruspex.
Cicero (On Divination: 2.52) beweert dat Hannibal, de beroemde Carthaagse commandant die Rome in de Tweede Punische Oorlog trotseerde, een expert was in deze techniek. Hoewel hij nog een militair adviseur was (voordat hij commandant werd), gaf hij zijn superieuren advies op basis van de berichten die hij op de organen van geofferde dieren kon lezen.
4 Astrologie
Proberen om gebeurtenissen te voorspellen op basis van de positie van de hemellichamen werd ook op grote schaal beoefend in de Romeinse wereld. Sommige Romeinse keizers, waaronder Tiberius, Domitian en Hadrianus, geloofden in waarzeggerij en astrologie en hadden zelfs een zekere mate van opleiding in deze kunsten. Cassius Dio (Roman History 57.15) beweert dat Tiberius een man liet executeren nadat hij een droom had waarin hij geld aan diezelfde man gaf. Tiberius geloofde dat hij die droom had onder de invloed van een soort van betovering.
Er zijn echter aanwijzingen dat niet iedereen overtuigd was door de beweringen van de astroloog:
"Ik ben verbaasd dat iemand zijn vertrouwen in dergelijke mensen kan blijven stellen, wanneer de onechtheid van hun voorspellingen elke dag duidelijk wordt gemaakt door wat er feitelijk gebeurt." (Cicero, On Divination: 2.99)
De liefdes haat-relatie die Rome had met astrologen werd uitgedrukt door Tacitus met zijn typische directheid:
"Astrologen zijn verraderlijk voor de machtigen en onbetrouwbaar voor de louter hoopvolle; ze zullen altijd verbannen worden uit onze staat, en toch altijd behouden blijven. "(Histories 1.22)
3 Het schild van Mars
De Romeinen geloofden dat de god Jupiter het ware schild van de god Mars gaf aan Nula Pompilius (de tweede koning van Rome). Dit reliek stond bekend als de Ancile. Men geloofde dat als de Ancile op de een of andere manier werd geschaad, dat geldt ook voor de natie Rome. Met andere woorden, de welvaart van Rome was afhankelijk van de integriteit van de Ancile. Daarom werd besloten dat de veiligste plek om dit relikwie te behouden de Tempel van Mars was.
De nimf Egeria adviseerde de koning van Rome om elf identieke exemplaren van het schild te maken om potentiële dieven te verwarren en het schild veilig te houden. Een lichaam van priesters dat bekend staat als de Salii waren verantwoordelijk voor de bescherming van de Ancile en, uiteindelijk, de welvaart van Rome.
2 De koning van het bos
Een schokkend ritueel werd opgenomen in het bos van de godin Diana in Aricia, ten zuiden van Rome langs de Via Appia (de weg die Rome verbindt met Capua), aan de oevers van het Nemi-meer. Het bosje van Diana had een priester, bekend als Rex Nemorensis. Degenen die de positie bekleedden, waren altijd voortvluchtige slaven die priesters werden door de acterende priester te vermoorden. Dit was de geaccepteerde norm voor opvolging van het priesterschap van Diana. Dientengevolge, was Rex Nemorensis altijd op alarm, dragend een zwaard, wachtend op de volgende kandidaat om hem uit te dagen, en voor zijn leven vrezend. (Strabo, Geography 5.3). Deze praktijk wordt samengevat door T. Macaulay:
"Van het nog steeds glazige meer dat slaapt
Onder de bomen van Aricia-
Die bomen in wier flauwe schaduw
De afgrijselijke priester regeert,
De priester die de moordenaar doodde,
En zal zelf worden gedood "
De exacte rechtvaardiging van deze opvolgingsregel is niet volledig begrepen en heeft de verbeeldingskracht van veel historici en schrijvers aangewakkerd. Niemand heeft dit onderwerp verder uitgediept dan Sir James George Frazer, die de instelling van de Rex Nemorensis gebruikte als een startpunt van zijn kolossale antropologische werk The Golden Bough: een studie in magie en religie, gepubliceerd in 1890.
1 Imaginaire beesten
Oude Romeinse schrijvers hebben een aantal verslagen achtergelaten die verschillende denkbeeldige dieren beschrijven. Interessant is dat de meeste deze beesten exotisch waren, afkomstig van afgelegen locaties.
Pliny (Natural History 8.75) beschrijft een half mens, half paard dier genaamd de hippocentaur. Volgens zijn twijfelachtige verslag, zag hij persoonlijk een van deze beesten uit Egypte naar de keizer Claudius, bewaard in een container gevuld met honing.
Aelian beschrijft ook enkele bijzondere soorten eenhoornige ezels en paarden gevonden in India. Drinkvaten die uit hun hoorns waren gemaakt, hadden een unieke eigenschap: als er vergif in werd gegoten, zouden de hoorns het effect van het gif tenietdoen en als tegengif fungeren. (On Animals 3,41).
Aelian (On Animals 9.23) rapporteert het bestaan van de amphisbaena, een slang met aan beide uiteinden een kop:
"Wanneer het vooruit gaat, gebruikt het één hoofd als een staart, de andere als een hoofd, en wanneer het achteruit gaat, gebruikt het zijn hoofden op de tegenovergestelde manier."
Aelian legt niet uit wat de relevantie is van de termen "vooruit" en "achteruit" als ze worden toegepast op een wezen met een hoofd aan beide uiteinden, maar we snappen het.
Cristian is een freelance schrijver en redacteur van Ancient History Encyclopedia. Hij studeert momenteel archeologie (University of Leicester) en heeft een sterke passie voor het menselijke verleden.