Delen:
10 van de meest onwaarschijnlijke historische vriendschappen
Iedereen kan profiteren van het hebben van een vriend. Ze kunnen ons helpen moeilijke tijden door te komen of ons helpen een paar dollar te besparen met een ritje naar de luchthaven. Vriendschapsbanden kunnen op veel verschillende manieren worden gevormd, zoals gemeenschappelijke belangen, het delen van ontberingen of zelfs geografische nabijheid. Kijk dichtbij genoeg en je zult vriendschappen vinden op de meest onwaarschijnlijke plaatsen.
10 Arthur Conan Doyle en Harry Houdini
Na zich gevestigd te hebben als een gerenommeerd escapologist bracht Harry Houdini de tweede helft van zijn carrière door met het ontmaskeren van het bovennatuurlijke en het blootleggen van nepparcours. Conan Doyle, daarentegen, geloofde volledig in alles dat op afstand was verbonden met het paranormale. Vooral was hij een enorme fan van mediums nadat iemand had geprotesteerd tegen zijn zoon die in de Eerste Wereldoorlog was gestorven. Het is moeilijk om te denken dat deze mannen ooit vrienden zouden worden, maar ze waren jarenlang vrienden, vooral omdat Houdini zijn echte gevoelens over spiritisten.
Houdini is nooit de doodsvijand van helderzienden geworden. In het begin had hij een oprechte interesse in het onderwerp, vooral na de dood van zijn moeder. Omdat hij een getrainde goochelaar was, kon hij de technieken die helderzienden gebruikten gemakkelijk herkennen. Zijn echte gevoelens over het onderwerp werden uiteindelijk duidelijk voor Doyle tijdens een seance onder leiding van Doyle's vrouw, waarin ze automatisch schrijven gebruikte om zogenaamd met de moeder van Houdini te communiceren. Zelfs voor een paranormale lezing ging het heel slecht: Lady Doyle tekende een kruis, hoewel de moeder van Houdini de Joodse vrouw van een rabbijn was. Ze vulde ook pagina's met vloeiend Engels, hoewel Cecelia Weiss de taal nauwelijks sprak.
Daarna verklaarde Houdini de oorlog tegen spiritualisten. Met de hulp van Wetenschappelijke Amerikaan, hij richtte ook een geldprijs in voor iedereen die enige vorm van bovennatuurlijk vermogen demonstreerde. Die prijs is nooit verzameld en de vriendschap van Houdini met Doyle is nooit hersteld.
9Marilyn Monroe & Ella Fitzgerald
In 1955 ging de carrière van Ella Fitzgerald echt van start na een indrukwekkende show in de nachtclub Mocambo in Hollywood, een van de meest levendige plekken in de stad. Haar prestaties zouden echter misschien nooit zijn uitgevoerd zonder de hulp van een onwaarschijnlijk supporter - Marilyn Monroe.
De eigenaar van de nachtclub wilde Fitzgerald niet boeken. Er is vaak ten onrechte gezegd dat het kwam door haar race, maar andere zwarte artiesten zoals Eartha Kitt hadden in de voorgaande jaren op de Mocambo gespeeld. Anderen zeggen dat de eigenaar Charlie Morrison Ella Fitzgerald gewoon niet zag als een grote remise.
Wat de reden ook was, het was de steun van Marilyn Monroe om Ella het optreden te bezorgen. Monroe beloofde dat wanneer Ella speelde, zij zelf aan de tafel zou zijn, vooraan en in het midden. Dit volstond niet alleen om Fitzgerald de baan te laten landen, maar ook om veel media-aandacht te krijgen voor haar prestaties. Vanaf dat moment hoefde Ella Fitzgerald nooit meer een tweederangs jazzclub te spelen.
De twee van hen werden vrij dichtbij daarna, vinden dat ze veel gemeen hadden. Fitzgerald zag Monroe als een vrouw voor haar tijd aan wie ze een grote schuld verschuldigd was. In de tussentijd was Marilyn niet alleen een fan van Ella Fitzgerald, maar gebruikte ze haar muziek om te leren zingen.
8Helen Keller & Mark Twain
Helen Keller, een auteur en politiek activist, werd een nationale held en een inspiratie voor de manier waarop ze doof en blind was. De vroege stadia van haar opleiding, toen ze voor het eerst leerde communiceren, vormden de basis voor het bekende stuk De wonder werker. En gedurende haar hele carrière had Helen een verrassende bewonderaar, Mark Twain.
Een vriendschap tussen de twee leek onwaarschijnlijk, met Twain 45 jaar ouder dan Keller. Toen de twee elkaar voor het eerst ontmoetten in 1894, was Helen slechts 14 jaar oud en Mark Twain was al vijftig. Echter, Helen herinnerde de auteur van zijn jongste dochter, Jean Clemens, wat gedeeltelijk de reden is waarom de twee elkaar de komende 16 jaar tot aan de dood van Twain vergroeide. Volgens Keller had Twain een grote intuïtie over hoe het voelde om blind te zijn en haar nooit beschaamd of hulpeloos te doen voelen. Tegelijkertijd was hij ook erg begripvol, vaak het delen van verhalen en het toestaan van Helen om ze te lezen van zijn lippen. Hij verdedigde haar ook nadat ze de Perkins School for Blind verliet wegens beschuldigingen van plagiaat.
In 1900 had Twain een significant langdurig effect op het leven van Helen toen hij haar voorstelde aan Standard Oil-industrieel Henry Huttleston Rogers en regelde dat hij moest betalen voor Helen's opleiding aan het Radcliffe College. In 1904 studeerde Helen af aan het Radcliffe College en werd de eerste dove en blinde persoon die een bachelordiploma behaalde.
7T.S. Eliot & Groucho Marx
T.S. Eliot was een pionier van de modernistische beweging. Hij schreef toneelstukken, gedichten en essays waarin hij sociale en literaire kwesties bekritiseerde. Hij werd opgeleid aan Harvard en Sorbonne en won de Nobelprijs voor de Literatuur in 1948. Hij was ook een gigantische fan van de slapstick capriolen van de Marx Brothers, daarom schreef hij in 1961 aan Groucho Marx om een gesigneerde foto.
Groucho was de koning van de grappen, altijd met een geestige comeback in de aanslag. Zijn grootste schande was echter het ontbreken van een formele opleiding, dus hij was dolenthousiast om zo'n erudiete fan te zijn. Hij schreef snel terug aan Eliot en begon aan een driejarige, langeafstands-vriendschap. De twee werden penvrienden, schreven elkaar toe en prezen elkaars werk.
Geen van beide mannen besefte dat dit een best op afstand staande vriendschap was. Het eindigde abrupt toen de twee hun eerste persoonlijke ontmoeting hadden in 1964.Marx wilde Eliot laten zien hoe goed hij was, door zijn essays te bespreken en zijn gedichten aan te halen, terwijl Eliot wilde praten over oude Marx Brothers-films. Geen van beiden kreeg wat hij wilde - Groucho kon zich niet herinneren wat Eliot wilde weten, terwijl de auteur niet echt geïnteresseerd was in het horen van zijn eigen gedichten die hem werden voorgedragen. Ze stopten met communiceren kort na dat rampzalige diner.
6 Richard Burton & Giacometti Prodgers
Richard Francis Burton was een 19e-eeuwse Britse ontdekkingsreiziger, vooral bekend door het ontdekken van de bron van de Nijl naast collega-ontdekkingsreiziger John Speke, hoewel de twee het niet met elkaar konden vinden. Burton kon het eigenlijk niet goed met iemand vinden. Hij was niet bijzonder vriendelijk of zelfs gastvrij voor zijn eigen gezin, maar hij had wel een relatie die iedereen in de war bracht.
Mevr. Giacometti Prodgers was een Victoriaans excentriekeling. Mevrouw Prodgers, een gemazelige vrouw, besloot om haar reden om haar excuses te maken voor de taxichauffeurs in Londen. Nadat ze precies had geleerd hoeveel tarieven in heel Londen zouden gaan kosten, zou mevrouw Prodgers de taxichauffeurs dwingen te stoppen vlak voordat ze haar een volledige vlucht zouden kunnen vragen. Degenen die dwaas genoeg waren om de extra paar voeten te reizen om wat extra geld te scoren, werden voor de rechtbank gedaagd.
Niemand weet waarom mevrouw Prodgers het voor taxichauffeurs had, maar zij daagde meer dan 50 van hen voor vergoeding van technische details en kreeg vaak begeleiding en advies van Richard Burton. Mensen waren in de war over de reden waarom Burton zo goedhartig was tegen mevrouw Prodgers.
Het is duidelijk dat geruchten over een affaire tussen de twee opdoken, maar Burton was goed gewend aan seksschandalen. Hij heeft er een veroorzaakt toen hij de Kama Sutra in het Engels. Hij veroorzaakte er nog een toen hij de Kama Shastra Society oprichtte, een maas in de wet waardoor de leden obscene boeken konden verspreiden die anders verboden waren. Burton riep ooit uit: "Ik ben er trots op te kunnen zeggen dat ik elke zonde in de Decaloog heb gepleegd.
5Emily Dickinson & Thomas Wentworth Higginson
Thomas Wentworth Higginson is geen naam die tegenwoordig direct een belletje rinkelt. Hij was een schrijver, een literair criticus en een predikant, vooral bekend om zijn abolitionistische inspanningen als onderdeel van de Geheime Zes. Wat vaak wordt vergeten, is dat hij ook de mentor en redacteur was van een van de meest invloedrijke dichters in de Amerikaanse geschiedenis, Emily Dickinson.
In 1862 publiceerde Higginson een essay in de Atlantic Monthly getiteld "Brief aan een jonge bijdrager", die als inspiratie dient voor aspirant-schrijvers. Daarna ontving hij een brief van een toen nog onbekende Emily Dickinson. Ze presenteerde verschillende van haar gedichten en vroeg om kritiek en advies (of 'chirurgie', zoals ze het uitdrukte).
Die brief leidde tot een relatie leraar-student die 24 jaar duurde tot de dood van Dickinson. Higginson werd onmiddellijk een fan van haar schrijven, hoewel hij er ook bij haar op aandrong het niet te publiceren vanwege zijn onconventionele structuur - geen titel, geen interpunctie, korte en lange verzen gecombineerd enz. In feite schreef Emily Dickinson uit de ongeveer 1800 gedichten , minder dan een dozijn werden gepubliceerd tijdens haar leven. Het was pas na haar dood dat Dickinson's poëtische vaardigheid bekend werd, en dit was dankzij Higginson en mede-schrijver Mabel Loomis Todd, die het eerste deel van Emily Dickinson-gedichten redigeerde en publiceerde.
4Ulysses S. Grant & James Longstreet
Het zou niet zo verwonderlijk moeten zijn om te ontdekken dat twee Amerikaanse generaals vrienden waren. Deze twee woonden samen West Point bij. Na hun afstuderen werden ze beiden toegewezen aan de 4th US Infantry. Ze vochten samen in de Mexicaanse oorlog. Grant en Longstreet hebben samen veel meegemaakt, maar ze hebben ook iets overwonnen dat de meeste vriendschappen zou ondermijnen: aan de andere kant vochten ze tijdens de burgeroorlog.
Volgens Longstreet werden ze in 1839 vrienden toen ze als cadetten in de Academie dienden. Hij leerde de toekomstige president om op te scheppen (een voorloper van poker). Een paar jaar later beweerde Longstreet zelfs Grant te hebben geïntroduceerd bij Julia Dent, zijn toekomstige vrouw en eerste dame van de Verenigde Staten.
Tijdens de burgeroorlog steeg Longstreet snel door de rijen totdat hij een van de meest vertrouwde bondgenoten van generaal Lee werd. Lee noemde hem zijn 'Old War Horse', terwijl Longstreet verschillende belangrijke overwinningen behaalde voor de Confederatie. Later speelde Longstreet een belangrijke rol bij het overtuigen van Lee om zich over te geven aan Appomattox, in de overtuiging dat Grant eerlijke voorwaarden zou bieden. Bij het zien van zijn vriend-veranderde rivaal, nodigde Grant hem uit voor een spelletje opscheppen om oude tijden.
Hun vriendschap was na de oorlog weer nieuw leven ingeblazen. Longstreet verhuisde naar New Orleans en werd een prominent lid van de Republikeinse Partij met de goedkeuring van zijn oude vriend General Grant. Op zijn beurt zou hij later zijn steun verlenen toen Grant voor president rende.
3Tom Jones & Lady Rothes
We hebben het hier niet over Tom Jones van 'What's New Pussycat?', Maar over Thomas William Jones, zeeman uit de werkende klasse uit Wales. En Lady Rothes was Lucy Noel Martha, gravin van Rothes, vrouw van de 19e graaf van Rothes en prominent Londens socialist. Normaal hebben deze twee niets gemeen, maar hun paden kruisten elkaar op 15 april 1912, aan boord van de reusachtig.
Ze bevonden zich in dezelfde reddingsboot als de reusachtig gezonken. Er waren 39 mensen aan boord van de Lifeboat Eight: 35 vrouwelijke passagiers, drie stewards en Thomas Jones, die het bevel voerde. Toen hem werd gevraagd naar de passagiers op zijn boot, herinnerde Jones zich slechts één dame Rothes. Het was hoogst onwaarschijnlijk dat de boot ooit de Carpathia zonder haar hulp. Behalve Jones was Lady Rothes de enige die iets wist van zeilen. Ze leerde de anderen hoe ze de helmstok moesten roeien en bedienen.
Nadat ze waren gered, loofde Lady Rothes en haar nicht, Gladys Cherry, de inspanningen van Thomas Jones. Beiden meldden dat hij terug wilde gaan naar meer mensen, maar werd overstemd door anderen op de boot. De gravin en de zeeman ontmoetten elkaar nooit meer, maar ze hielden de rest van hun leven correspondentie, waarbij de gravin ervoor zorgde dat hij elk jaar een kerstbrief stuurde.
2 Larry Flynt & Jerry Falwell
Van alle ongebruikelijke combinaties op de lijst, deze is misschien het meest onwaarschijnlijk. Op het eerste gezicht lijken de twee mannen complete tegenpolen: Larry Flynt is een zakenman die een fortuin verdiende uit een porno-imperium, en Jerry Falwell is een conservatieve eerwaarde die morele waarden predikt. Niet alleen hebben ze totaal verschillende interesses, maar de twee zijn al jarenlang publiekelijk aan het feuden. Ze waren zelfs verwikkeld in een spraakmakende procedure van $ 50 miljoen die vereeuwigd was in de film The People vs. Larry Flynt.
Falwell noemde Flynt een 'sleaze merchant', terwijl Flynt in zijn magazine spottend suggereerde dat de eerwaarde seks had met zijn eigen moeder. Het lijkt onmogelijk dat deze twee ooit vrienden kunnen worden. En toch, toen ze elkaar in 1997 bijna een decennium na het proces ontmoetten, waren er niets dan knuffels en kussen.
Het kostte alleen de twee mannen om elkaar te ontmoeten om te beseffen dat ze veel gemeen hadden. Flynt was in zijn jeugd een dronkaard, net als Falwells vader. Ze hadden totaal tegenovergestelde opvattingen als het ging om religie en politiek, maar ontdekten nog steeds dat ze lange, filosofische gesprekken over verschillende onderwerpen konden voeren. Elke man wist wat de ander verkocht, en geen van beiden was geïnteresseerd in kopen. Dit weerhield hen er echter niet van om elkaar regelmatig te bezoeken, kerstkaarten uit te wisselen, foto's van het gezin te laten zien en zelfs dieet tips te delen.
1Samuel Beckett & Andre The Giant
Een Ierse schrijver en een Franse worstelaar lopen een bar in. Het klinkt als de opzet van een grap, maar het was realiteit. In 1953 verhuisde Samuel Beckett-toneelschrijver, dichter en Nobelprijswinnaar naar Frankrijk na het kopen van een stuk grond bij Parijs. Hij bouwde er zelfs een huis met de hulp van een paar inwoners. Een van die lokale bewoners, een Bulgaarse immigrant genaamd Boris Roussimoff, werd uiteindelijk zijn vriend en kaartspeler.
Boris had een zoon genaamd Andre die leed aan gigantisme vanwege een teveel aan groeihormoon. Toen hij 12 was, voldeed André al aan zijn toekomstige bijnaam: hij had een lengte van 190 centimeter (6'3 ") en een gewicht van 110 kilogram (240 lb). Zoals je je kon voorstellen, creëerde deze maat alles gemaakt soorten problemen voor de jonge Andre, zoals het niet kunnen nemen van de schoolbus omdat hij niet binnen kon passen.
Aangezien hij een vrachtwagen bezat, speelde Beckett de rol van de vriendelijke buur en bood aan om André elke dag naar school te brengen. Later, nadat hij een succesvolle worstelaar en acteur was geworden, zou Andre terugblikken op zijn reizen naar school met genegenheid, in de herinnering dat hij en Beckett het vooral over cricket hadden. En zo werd André de Reus de enige persoon die een Nobelprijswinnaar had als persoonlijke chauffeur.