Delen:
10 geestverruimende geheime operaties uit de Tweede Wereldoorlog
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden er door beide partijen tonnen geheime operaties uitgevoerd. Hoewel velen het aandurfden, vallen sommigen van hen op als ongelooflijk, met verbluffende operaties die recht uit een historische thrillerroman lijken.
10 De Olterra
Het plan klinkt als iets uit een spionagefilm - om een geheime onderwaterbasis te gebruiken als startpunt voor het lanceren en herstellen van dwergonderzeeërs die de Britse scheepvaart zouden vernietigen. Dat is precies wat de Italianen gepland en uiteindelijk uitgevoerd hebben. Een Italiaans vrachtschip, de Olterra, zat vast in Spanje nadat de Tweede Wereldoorlog uitbrak en toevallig toevallig voor de haven van het Britse fort in Gibraltar werd verankerd. Italië slaagde erin om stiekem een aantal kleine dwergonderzeeërs door Spanje te smokkelen en de Olterra evenals apparatuur om de onderzeeërs te onderhouden. Er werd een gat in het schip onder de waterlijn doorgesneden zodat dwergonderzeeërs en gevechtsduikers in het geheim konden vertrekken.
De eerste operatie in december 1942 eindigde in een ramp, met drie doden en twee gevechtsduikers gevangen. Een tweede operatie in 1943 was echter succesvol om drie vrachtschepen te laten zinken, en een andere operatie eindigde dat jaar nog drie. De Britten hadden hun vermoedens, gezien het feit dat de Olterra was verankerd aan de overkant van de haven van hen, maar nooit de waarheid ontdekt totdat Italië zich overgegeven aan de geallieerden in 1943.
9 Operatie Frankton
In december 1942 werden 10 Britse speciale troepen soldaten in het geheim naar een Franse haven gestuurd om de zaken te vernietigen en anders chaos te veroorzaken. Hun manier van transport? Kano's. Nadat de Britten zich realiseerden dat waardevolle oorlogsmaterialen vanuit Azië naar Duitsland vlogen via de haven van Bordeaux, besloten de Britten dat dit knelpunt moest worden afgestempeld. Toen meer destructieve manieren om de schepen in de haven te vernietigen burgerslachtoffers konden veroorzaken, besloten de Britten tot een commandochirurgische aanval. Een koninklijke marine bedacht het krankzinnige plan van commando's om kano's de haven in te peddelen en explosieven op de schepen te plakken.
Een Britse onderzeeër dook op uit de Franse kust en lanceerde vijf kano's, elk met twee commando's, voor de staking. De haven lag honderden kilometers landinwaarts over een rivier en de commando's moesten de hele weg peddelen, waarbij ze verschillende dagen nodig hadden om de reis te maken en zich overdag aan de kust te verbergen. Slechts twee van de boten slaagden erin de veiligheid van de binnenwateren te bereiken; twee anderen kapseisden en één verdween. Na het bereiken van de haven blies de vier overgebleven commando's zes schepen op.
Twee van de commando's werden gevangen genomen en geëxecuteerd, maar de andere twee werden uit Frankrijk en Spanje door Franse verzetsmensen gesmokkeld. De staking was een enorme propaganda-impuls voor de strijdende Allies, en de Duitsers werden gedwongen om vanaf dat moment hun schepen beter te bewaken, met meer middelen.
8 Operatie Zeppelin
In 1944 was het tij gekeerd tegen nazi-Duitsland en sovjet-troepen klopten op de deur van Duitsland. In 1942 waren de nazi's begonnen aan een reeks operaties die ontworpen waren om het Rode Leger te belemmeren door anti-Sovjet opstanden te beginnen en anderszins te rommelen met de Sovjets. De nazi's waren nooit erg succesvol met deze inspanningen, maar bleven bij hen. Operatie Zeppelin, het complot om Joseph Stalin in 1944 te vermoorden, maakte daar deel van uit.
Als onderdeel van het complot werden twee Sovjet-overlopers opgeleid voor de missie, uitgerust met speciale moordgereedschappen en een groot aantal valse documenten gegeven om hen door Sovjetlinies te laten glippen, Moskou binnen te komen en dicht bij Stalin te komen en hem te doden. Vóór de missie waren de agenten, een man en een vrouw, met elkaar getrouwd. De agenten werden ingevoegd in de Sovjet-Unie via een vrachtvliegtuig, dat neerstortte. De bemanning en de twee agenten waren echter ongedeerd en de agenten vertrokken op een motorfiets.
Ze zouden Moskou hebben bereikt, behalve dat het regende, en een bewaker bij het eerste controlepunt bereikten ze wantrouwig omdat de twee motorrijders richting Moskou ondanks de regen relatief droog waren.
7 Operatie Gunnerside
Toen de Britten zich bewust werden van het nucleaire programma van Duitsland, lag het voor de hand om dit te saboteren waar ze maar konden. Omdat de nazi's veel zwaar water produceerden, cruciaal voor hun nucleaire programma, besloten de Britten bij een Noorse waterkrachtcentrale om het te vernietigen. De eerste commando's die werden gestuurd om de basis in 1943 aan te vallen, werden bijna allemaal gevangen en uitgevoerd door de nazi's nadat hun vliegtuig neerstortte, en de nazi's versterkten de veiligheid rondom de kerncentrale. Zoeklichten, meer bewakers en een mijnenveld bleken enorme obstakels te zijn. De Britten waren niet afgeschrikt.
Nog zes Noorse commando's werden in 1943 in Noorwegen parachuteerden om zich bij de vier overgebleven commando's van de vorige aanval aan te sluiten. Eind februari 1943 besloten ze de centrale weer aan te vallen. De 10 commando's moesten de nazi-verdediging vermijden door een ravijn te beklimmen, een bevriezende rivier over te steken en de andere kant op te klimmen onder de dekmantel van de duisternis. Ze gingen de fabriek binnen door stiekem door een spoorlijn te sluipen.
In de fabriek waren geen bewakers, maar de commando's vonden een oudere verzorger die hen buitengewoon behulpzaam was. Na het planten van de explosieven wachtten ze beleefd op de conciërge om zijn zoekgeraakte bril te vinden voordat ze de energiecentrale vernietigden en ontsnapten. Hoewel de nazi's probeerden de fabriek te repareren, vernietigden de geallieerden het een paar maanden later in een luchtaanval.
6 De Kreipe-operatie
Waarschijnlijk een van de mafste operaties ooit uitgevoerd door Groot-Brittannië Special Operations Executive (SOE) tijdens de oorlog, de operatie om Generaal Kreipe, de commandant van het Duitse garnizoen op Kreta, te ontvoeren, was ontworpen om weerstand te creëren op het bezette eiland. Nadat ze maanden geleden voordat de ontvoering plaatsvond stiekem op het eiland werden geplaatst, plaatsten de twee commando's die met de operatie waren belast hun plan in april 1944.
Verkleed als Duitse troepen begroetten de twee commando's, met de hulp van het Kretenzische verzet, de auto van de generaal en vervolgens verrasten en doodden de lijfwachten van de generaal. Kreup in de achterkant van de auto, de commando's, nu vermomd als de generaal en zijn chauffeur, reed langs meer dan 20 Duitse checkpoints zonder dat de Duitsers wisten dat er iets mis was. Na het verlaten van de auto en het verplaatsen van de generaal moesten de twee commando's zich verstoppen voor Duitse patrouilles terwijl ze wachtten om door een onderzeeër te worden opgehaald.
De operatie was een grote schande voor de Duitsers en een enorme morele stimulans voor de Kretenzer weerstand en bevolking.
5 Operatie Postmaster
Toen de Britten begonnen te vermoeden dat nazi-U-boten brandstof trokken van of doelgerichte gegevens ontvingen van gecamoufleerde civiele vrachtschepen in neutrale havens, stuurde de admiraliteit een kleine groep SOE-commando's om de dreiging voor de Britse scheepvaart te onderzoeken en te neutraliseren. Tijdens hun onderzoek in 1941 kwamen ze op drie verdachte schepen die mogelijk U-boten stiekem via de radio hadden geleid. Helaas waren de boten in neutraal Spanje. Dat weerhield de commando's echter niet.
De commando's gooiden een feest voor de bemanningen van de drie schepen. Terwijl ze aan het feesten waren, sluipten de commando's op de schepen, overmeesterden de schildwachten aan boord, bliezen de ankerkettingen op met explosieven en voeren de schepen de haven uit om samen te komen met een patrouilleboot van de Royal Navy.
De operatie was een groot succes en verhoogde de status van de SOE onder de ogen van het Britse kabinet, die zou worden overgehaald om meer middelen te investeren in de toen nog jonge organisatie.
4 Operatie Corona
Toen Groot-Brittannië begonnen was met bommenwerpers terug te vallen op nazi-Duitsland, begonnen ze ook de nachtjagerpiloten van de nazi's te slepen die de jacht op de Britse bommenwerpers moesten uitvoeren. De Britten gebruikten mensen die Duits konden spreken om zich voor te doen als Duitse luchtverkeersleiders, en valse bevelen uit om Duitse jachtpiloten te verwarren. Het heette Operation Corona.
De enorme reikwijdte van de operatie was alleen mogelijk vanwege, ironisch genoeg, Duitstalige Joodse vluchtelingen die uit Duitsland waren ontsnapt en zich in Groot-Brittannië hadden gevestigd. Nu begonnen deze vluchtelingen in Luftwaffe-radiokanalen op te treden en speelden ze een vrolijke hel met het vermogen van de Luftwaffe om hun nachtjagers te regisseren. In een bepaald geval in 1943 haalden de Britten bijna alle Duitse nachtjagers naar huis, en slechts één vliegtuig was tijdens die nacht verloren. Een andere keer werd een Duitse nachtjager die verloren was gegaan omgeleid naar een Brits vliegveld en veroverd.
3 Bediening Pepermunt
Tijdens de Tweede Wereldoorlog, tot aan de eerste succesvolle nucleaire test, geloofden sommige geallieerde wetenschappers dat het gebruik van radioactieve stoffen in oorlogsvoering belangrijker zou zijn dan een echt nucleair wapen. De Geallieerden concludeerden na enig onderzoek dat, hoewel het offensieve gebruik van radiologische oorlogsvoering onwaarschijnlijk was vanwege leveringsproblemen, het defensieve gebruik van dergelijke wapens, door bijvoorbeeld opzettelijk stranden te vervuilen waarop vijandige soldaten moesten landen, veel waarschijnlijker was. Omdat de geallieerden zich ervan bewust waren dat de nazi's een nucleair programma hadden, raakten ze bang dat de nazi's een radioactieve doodsval zouden ontketenen op geallieerde soldaten terwijl ze Europa terugtrokken.
In 1942, in reactie op deze zorgen, begonnen de Bondgenoten draagbare sensoren te ontwikkelen om radioactiviteit te detecteren. Tegen de tijd dat 1944 rondkwam en de geallieerde invasie van Europa op komst was, hadden de geallieerden instrumenten ontwikkeld om radioactiviteit te detecteren. Supreme Commander Eisenhower werd geïnformeerd door het hoofd van het Manhattan Project en de instructies gingen uit naar geallieerde troepen om bepaalde ziekten of symptomen aan het geallieerde opperbevel te melden. Soldaten uitgerust met de draagbare detectoren voerden tests uit op de apparatuur in Engeland. Honderden detectoren werden in reserve gehouden om te worden verspreid. De nazi's hadden echter geen radioactieve wapens, dus operatie Peppermint, de operatie om radioactieve wapens te detecteren en erop te reageren, werd nooit uitgevoerd.
2 Operatiebron
In 1943, het Duitse slagschip Tirpitz verbergde zich in Noorse fjorden, gepositioneerd om geallieerde konvooien van Groot-Brittannië naar de Sovjet-Unie te bedreigen. Nog erger voor de Britten, de vier oorlogsschepen belast met het houden van de Tirpitz op afstand waren wanhopig nodig om te vechten tegen de Japanners in de Stille Oceaan. Met dit in gedachten, evenals het feit dat de Tirpitz was de verantwoordelijkheid van de Royal Navy om te verslaan, de Britse admiraliteit kwam met een gedurfd plan om de Tirpitz met behulp van dwergonderzeeërs.
De X-craft dwergonderzeeërs, elk met een gewicht van 35 ton, hadden een paar explosieve ladingen van 2 ton aan hun zijkanten. Het plan was om een aantal van de onderzeeërs voorbij de Duitse verdediging te sluipen, de explosieve ladingen onder de Tirpitzen sluip naar buiten voordat de explosieven ontploffen. Zes van de X-toestellen waren belast met het aanvallen van verschillende hoofdschepen die de nazi's hadden in Noorwegen, met drie belast met het aanvallen van de Tirpitz.
Vanwege verschillende problemen met de missie en het verlies van drie van de onderzeeërs, alleen Tirpitz eindigde als doelwit. Op 22 september 1943 glipten drie dwergonderzeeërs het fjord in waar het Tirpitz was verankerd.Twee van hen slaagden erin voorbij de anti-torpedo netten te sluipen Tirpitz en leg lasten, maar alle boten werden daarna gevangen of tot zinken gebracht. De explosieve ladingen werkten echter, bleven grote gaten in de bodem van het slagschip en veroorzaakten schade die een half jaar duurde om te herstellen.
1 Bediening Bijten
Toen de Duitsers in 1941 een nieuwe radar in Frankrijk gingen inzetten, besloot het Britse opperbevel dat ze een Duitse radarset moesten bemachtigen om te zien hoe het werkte en om tegenmaatregelen te nemen. De taak viel op een nieuw gevormd Parachute Battalion, dat een radartechnicus naar Frankrijk zou escorteren en hem zou bewaken terwijl hij een radarset demonteerde. De Koninklijke Marine zou hem dan en de radar terughalen naar Groot-Brittannië.
Op 20 februari 1942 werd het bataljon per parachute naar Frankrijk gedropt. Verrassend het radarstation en de radar demonteren door middel van brute kracht terwijl Duitse versterkingen werden afgeslagen, vonden de parachutisten en de technicus hun weg naar het strand. Het werd geblokkeerd door een bunker, die ze moesten vernietigen. Toen ontdekten ze dat ze de schepen die ze moesten oppakken niet konden signaleren en een uitbarsting moesten afvuren om hun aandacht te trekken, terwijl ze zich ondertussen voorbereidden op een Duitse aanval op hun positie.
De succesvolle operatie was een enorme morele booster in een tijd dat nazi-Duitsland nog steeds onoverwinnelijk leek. Het gaf Groot-Brittannië ook in die tijd een enorm voordeel in elektronische oorlogsvoering.