Delen:
10 Japanse soldaten die zich niet overgaven op 15 augustus 1945
Op 15 augustus 1945 hoorde het Japanse volk de stem van keizer Hirohito voor de eerste keer. Via een opgenomen bericht via de radio verklaarde Hirohito dat de oorlog was verloren zonder expliciet te zeggen dat Japan zich had overgegeven.
Terwijl miljoenen Japanners die dag wisten dat ze verslagen waren in de Tweede Wereldoorlog, ontvingen veel van de militaire gevechten in Azië en op afgelegen eilanden in de Stille Oceaan het nieuws een tijdlang niet - of weigerden het te geloven toen ze dat deden.
10 Sakae Oba
Captain Sakae Oba, gestationeerd op het eiland Saipan, was een veteraan van het Japanse Keizerlijke Leger (IJA) die al sinds 1934 diende. In de zomer van 1944 telden de Japanse troepen op het eiland ongeveer 32.000 terwijl het Amerikaanse leger arriveerde voor een beslissende strijd.
De Slag om Saipan begon op 15 juni. Hopeloos in de minderheid, vochten de Japanners vasthoudend voor een paar weken met vrijwel geen gedachte aan overgave. Ten minste 90 procent van de Japanners stierf of pleegde zelfmoord. De strijd eindigde officieel op 9 juli.
Maar kapitein Oba, die de leiding had over een medisch bedrijf, gaf niet op en leidde enkele tientallen soldaten de jungle in. Hij weigerde bevelen te negeren om de Amerikanen te verslaan of eervol te sterven. Vanuit hun oerwoudbolwerken voerden Oba en zijn mannen een guerrillaoorlog tegen de Amerikaanse mariniers die het eiland probeerden te beveiligen.
Onbewust van de overgave van Japan de volgende zomer, dobberden Oba en zijn slinkende strijdkracht tot het einde van november. Uiteindelijk gaf hij zich over op 1 december 1945, nadat een voormalige generaal van de IJA die naar Saipan was gebracht hem ervan kon overtuigen dat de oorlog was afgelopen.
9 Ei Yamaguchi
Enkele bloedige gevechten tijdens de eiland-hoppende campagne van de Amerikanen in 1944 vonden plaats op het eiland Peleliu. De Amerikanen zetten een overweldigende kracht in het veld om het eiland te ontrukken aan ongeveer 11.000 Japanse verdedigers. Onder de Japanners, die geneigd waren om te winnen of te sterven, was IJA luitenant Ei Yamaguchi.
De slag bij Peleliu begon op 15 september 1944. Het Amerikaanse lucht- en zeebombardement voorafgaand aan hun landingen was slechts marginaal succesvol, omdat de Japanners vaardig gebruik maakten van het bergachtige terrein en de overvloedige grotten voor hun verdediging. De Amerikaanse mariniers leden zware verliezen voordat het gevecht meer dan twee maanden later tot Amerikaanse overwinning werd uitgeroepen.
Van de Japanse strijdkrachten werden op een na enkele tientallen gedood of gevangen genomen. Onwankelbaar loyaal aan zijn plichten, nam Yamaguchi ongeveer 33 mannen diep in de grotcomplexen en periodiek schermutselde hij met de mariniers voor een paar jaar. Yamaguchi's band gaf zich pas over nadat hij daartoe opdracht had gekregen van een voormalige Japanse admiraal op 27 april 1947.
8 Shoichi Yokoi
Op 21 juli 1944 begonnen de VS met een grootschalige aanval om hun vroegere bezit van Guam terug te eisen, dat sinds december 1941 onder Japanse controle was. De volgende slag bij Guam duurde tot 10 augustus van dat jaar en kostte het leven van meer dan 18.000 Japanse soldaten.
Een klein aantal Japanse jagers overleefde niet alleen, maar behield ook hun vrijheid. Onder hen was een junior aangeworven man genaamd Shoichi Yokoi.
Geholpen door de dichte dekking van Guam's jungle vegetatie, Yokoi geïsoleerd zelf en opgegraven een grot voor zijn woonruimte. Yokoi, een kleermaker in het burgerlijke leven, gebruikte zijn vingervlugge vingers om niet alleen kleding te maken, maar ook jacht- en visgerei dat nodig was om te overleven.
Verbazingwekkend genoeg leefde hij grotendeels ongestoord tot 24 januari 1972, toen hij werd gevangen door de lokale bevolking die de rivierklemmen controleerde. Yokoi keerde naar huis terug naar veel fanfare, zij het naar een Japan dat enorm verschilt van het land dat hij drie decennia eerder vertrok.
7 Yamakage Kufuku
Toen de nederlaag van Japan begin 1945 waarschijnlijk werd, sloten de Amerikaanse troepen het Japanse eiland Iwo Jima binnen. Gelegen op slechts 1.220 kilometer van Tokyo, zou het een strategische basis worden voor de Amerikanen om grote luchtaanvallen op het Japanse vasteland te starten.
De Slag om Iwo Jima begon op 19 februari na een massale bomaanslag op de goed verankerde 20.000 Japanse troepen. Tienduizenden Amerikaanse mariniers landden en namen deel aan enkele weken van intense, vaak gruwelijke, gevechten op weg naar de overwinning die op 26 maart werd uitgeroepen.
Bijna alle Japanners stierven vechtend of bezweken aan ziekte of verwondingen. Maar twee mannen die als machineschutter werkten, deden dat niet. Hun namen waren Yamakage Kufuku en Linsoki Matsudo.
Ongelooflijk genoeg kon het paar zich verbergen in grotten in de nabijheid van Amerikaanse troepen en deed dit bijna vier jaar zonder detectie. Ze overleefden niet alleen, maar bleken ook goed gevoed door gestolen Amerikaanse voedselwinkels toen ze op 6 januari 1949 werden opgepakt.
6 Noboru Kinoshita
Toen de Amerikaanse troepen dichter bij de Japanse thuiseilanden kwamen, werd het voor de Japanners moeilijker om hun troepen een vechtkans te geven met leveringen van mannen en materieel. Vooral de verliezen van het troepenschip waren verbluffend, omdat ze vaak door de Amerikaanse marine tot zinken werden gebracht.
Een Japanse militair die een troepenschip overleefde, was Noboru Kinoshita. Hij begaf zich naar het Filippijnse eiland Luzon en verborg zich in de bijna ondoordringbare jungle en at wat hij kon vinden, zoals apen en reptielen. Hij vermeed gevangenname voor 11 jaar. Eenmaal in hechtenis pleegde hij zelfmoord, in de overtuiging dat een terugkeer naar Japan hem ondraaglijke schande zou opleveren.
5 Bunzo Minagawa
Bunzo Minagawa arriveerde in 1944 op Guam toen een van de duizenden Japanse soldaten erheen werd gestuurd om een massale Amerikaanse invasie af te weren. De Japanners faalden en de meeste van hun troepen werden gedood in actie, vooral na een vergeefse "banzai charge".
Minagawa was een van de weinige overlevenden en vond een toevluchtsoord onder de luifel van Guam's jungle en begon aan een odyssee om gevangenneming te voorkomen die 16 jaar duurde.
Minagawa werd vergezeld door een andere dienstplichtige man in Masashi Ito. De twee mannen overleefden voornamelijk door het stelen van voedsel van de inboorlingen, inclusief hun vee voor de slacht, evenals het opruimen van nuttige voorwerpen van Amerikaanse militaire stortplaatsen. Ze handhaafden deze levensstijl totdat ze in 1960 door de lokale bevolking werden veroverd en terugkeerden naar Japan.
4 Hiroo Onoda
Het Amerikaanse leger keerde terug om de Filippijnen in 1944 te bevrijden na bijna drie jaar bezetting door Japan. De gevechten gingen onverminderd door weken voorbij het officiële einde van de oorlog een jaar later.
Omdat de Filippijnen enkele duizenden eilanden omvatten en de IJA-communicatie-infrastructuur nu onbetrouwbaar was, wisten sommige Japanse militairen de overgave van Japan niet of negeerden het gewoon als ondenkbaar.
Onder de holdouts op de Filippijnen werd de beroemdste luitenant Hiroo Onoda. Hij was eind 1944 toegewezen aan het eiland Lubang om Amerikaanse apparatuur en faciliteiten te vernietigen. Onoda kreeg de opdracht om zich niet over te geven of zelfmoord te plegen.
Met een niet aflatende plichtsbesef voerde Onoda gedurende vele jaren met drie kameraden in de bergen door, waarbij ze soms de inboorlingen doodden. Hij hield het vol tot 1974, toen zijn voormalige commandant naar Lubang werd gevlogen en directe bevelen gaf om zich over te geven.
3 Yuichi Akatsu
Niet alle Japanse soldaten die weigerden zich over te geven bleven vechten of verbergen voor onbepaalde tijd. Een van deze IJA-leden was Yuichi Akatsu, die een paar jaar lang Filippino's op Lubang terroriseerde met de bovengenoemde Onoda.
Hoewel Akatsu gewoon een privépersoon was en onderworpen aan de orders van Onoda, sloeg Akatsu het in 1949 zelf op en veranderde zichzelf enkele maanden later in de politie. Voordat hij terugkeerde naar Japan, hielp hij de autoriteiten om naar Onoda en twee andere mannen te zoeken, maar ze ontweken allemaal arrestatie.
2 Nitaro Ishii
Nitaro Ishii was een van een groep van vier soldaten die jarenlang in de bergen op het Filippijnse eiland Mindoro hebben geleefd, vrijwel zonder contact met anderen.
In 1954 raakten ze bevriend met enkele geïsoleerde dorpelingen in hun omgeving. De relatie van de groep met de dorpelingen was wederzijds voordelig, vooral omdat de Japanners een zelfgemaakte alcoholische drank voor zout ruilden.
In feite ging de relatie zo ver dat Ishii verondersteld werd met de dochter van het opperhoofd te trouwen. Voordat het huwelijk kon worden uitgevoerd, werden de vier holdouts echter door de autoriteiten gelokaliseerd en naar huis gestuurd.
1 Teruo Nakamura
Niet alle IJA-soldaten waren Japans. Sommigen kwamen bijvoorbeeld uit Taiwan, toen een deel van het rijk van Japan. Een van hen was soldaat Teruo Nakamura.
Nakamura was gestationeerd op het Indonesische eiland Morotai in 1944 toen geallieerde troepen aanvielen en uiteindelijk het Japanse verzet overwonnen.
Samen met een onbekend aantal holdings verdween Nakamura in het ruige binnenland van het eiland en uiteindelijk alleen en voor zichzelf. Hij werd ontdekt in 1974, de laatste bevestigde IJA-uithouding. Hij keerde terug naar huis naar een Taiwan onafhankelijk van Japan en stierf een paar jaar later.