Delen:
10 waanzinnige wetten waar mensen in het oude Rome in moesten leven
Rome was een baken van beschaving in een donkere wereld. In de woorden van een van henzelf was Rome de zetel van deugd, het rijk en de waardigheid, geregeerd door wetten, dus gewoon dat ze de bibliotheken van alle filosofen konden passeren.
De Romeinen hadden echter een andere definitie van, Äúvirtue,Äù en, Äúdignity,Äù dan we vandaag doen. Sommige wetten waar de Romeinen zo trots op waren, waren een beetje vreemd, en sommigen waren ronduit gestoord.
10 Het dragen van Purple Was A Crime
Paars, in het oude Rome, werd beschouwd als de meest waardige en majestueuze van alle kleuren. De keizers kleedden zich elke ochtend uit in de beste paarse toga's, en ze zagen er zo goed uit dat ze niemand het zouden laten dragen.
De wet tegen het dragen van paars was een wet op het gebruik van de wet, een Romeinse wet die was bedoeld om te voorkomen dat lagere klassen buitensporige rijkdom tentoonspreiden. Romeinen wilden één blik op iemand kunnen werpen en hun sociale status kennen, om zeker te weten dat ze niet per ongeluk beleefd aan boeren gingen. Deze wetten waren streng. Als je geen burger was, mocht je geen toga aantrekken.
Paarse toga's waren gereserveerd voor de keizer, want paarse verf was ongelooflijk duur. Het moest uit Phoenicia geïmporteerd worden, waar ze de kleurstof van weekdieren maakten. Om genoeg kleurstof te maken voor één toga, moesten ze 10.000 weekdieren verpletteren, dus een paarse toga was letterlijk zijn gewicht in goud waard.
9Women verboden om te huilen op begrafenissen
Een Romeinse begrafenis begon met een processie, waar mensen je lichaam de straat op liepen, huilend als ze gingen. Hoe meer mensen je huilde, hoe populairder mensen dachten dat je was. Dus om indruk te maken op hun buren, huurden sommige mensen professionals in om te doen of ze huilden.
Vrouwen die de overledene niet eens kenden, zouden worden betaald om in de processie rond te lopen, letterlijk hun haar eruit te rukken en hun eigen gezichten te krabben terwijl ze verdrietig werden. Het werd zo erg dat ze het huilen moesten verbieden bij Romeinse begrafenissen, gewoon om te voorkomen dat mensen acteurs inhuren.
8vaders zouden de minnaars van hun dochter kunnen vermoorden
Als een man betrapt werd op een affaire van zijn vrouw, werd hij aangemoedigd om zijn vrouw en haar geliefde op te sluiten en elke buurman te bellen die hij kon zien. Hij had 20 uur om zoveel buren als hij kon te bellen en nodigde hen uit om te kijken naar de man met wie zijn vrouw sliep.
Hij had vervolgens drie dagen om een openbare verklaring af te leggen waarin hij beschrijft waar hij zijn vrouw vond, die seks met haar had en alle extra sappige details die hij kon geven. Hij was ook wettelijk verplicht om van zijn vrouw te scheiden, anders zou hij beschuldigd worden van pooieren.
Hij zou de geliefde van zijn vrouw kunnen vermoorden als hij een slaaf of een prostituee was. Als het echter een burger was, zou hij met zijn schoonvader moeten praten. Vaders, in Rome, konden de minnaars van hun dochter legaal vermoorden, hoe aardig een toga ze ook droegen.
Als een vrouw haar man betrapte op een affaire, was het enige dat ze legaal kon doen, erom huilen. Zolang er geen begrafenissen in de buurt waren.
7De ultieme straf verdronk in een zak vol dieren
Als je iets ergs zou doen, zou je wegkomen met een simpele onthoofding. Als het echt erg was, brachten ze je naar het dak van de gevangenis en gooiden je weg. En als je je eigen vader vermoordde, werd je veroordeeld tot iets echt verschrikkelijks.
Als iemand schuldig werd bevonden aan patricide, werden ze geblinddoekt en verteld dat ze het licht niet waard waren. Ze zouden vervolgens naar een veld buiten de stad worden gebracht, naakt worden uitgekleed en met staven worden geslagen. Wanneer je niet meer kon nemen, stop je dan in een zak, gooi één slang, één hond, één aap en één haan in, en jij en je hele menagerie zouden allemaal daar samen worden genaaid en in de zee worden gegooid.
6Korsten waren nodig om hun haar te verven Blonde
Romeinse dames hadden allemaal van nature zwart haar. Natuurlijke blondines, in de Romeinse tijd, waren barbaren, vooral de Galliërs. Omdat de prostituees niet geassocieerd konden worden met de waardigheid van een echte Romeinse vrouw, moesten ze zichzelf laten lijken op barbaren, dus maakten ze dat ze hun haar verven.
Het werkte echter niet helemaal. Romeinse vrouwen waren jaloers op al die blonde barbaren. Sommigen begonnen hun haar blond te kleuren, anderen sneden met geweld het haar van de slaven om ze tot pruiken te maken, en opnieuw waren de dames van hoge klasse niet te onderscheiden van prostituees.
5Suicidale mensen kunnen zich tot de senaat wenden voor toestemming
In sommige gevallen werd het plegen van zelfmoord gewoon als voorzichtig denken beschouwd. Koningen hielden meestal gif bij de hand voor het geval dingen slecht werden, en zieke mensen zouden aangemoedigd worden hemlock te drinken om een einde te maken aan hun lijden.
De enige mensen die zelfmoord niet konden plegen waren soldaten, slaven en gevangenen, en dit was alleen om economische redenen. Soldaten waren nuttig en konden niet worden toegestaan te stoppen. Criminelen konden niet worden toegestaan te sterven voordat ze werden veroordeeld, want als ze dat deden, kon de staat hun eigendom niet in beslag nemen. En als een slaaf zelfmoord pleegde, had de eigenaar vaak recht op een volledige terugbetaling.
In één gebied hadden ze zelfs een geformaliseerd systeem om zelfmoord aan te vragen. Een depressief persoon zou een petitie kunnen indienen bij de senaat die om de dood vraagt, en als de senaat het ermee eens was dat ze echt beter af waren, kregen ze een gratis fles vergif.
4mensen vermoord door blikseminslagen konden niet begraven worden
Bliksem slaat toe, geloofden de Romeinen, waren daden van God uitgevoerd door Jupiter.Als iets werd geraakt door een bliksemflits, was dat geen pech. Jupiter heeft er echt een hekel aan gehad. Of het nu een boom was of een persoon, Jupiter had besloten dat het tijd was om te vertrekken.
Als het je vriend was die werd geraakt, was je wettelijk verboden om het lichaam boven de knieën te heffen, en je kon zijn lichaam absoluut niet begraven. Als je dat deed, had je een offer van Jupiter gestolen.
Ze laten de mensen het echter goedmaken. Als je iemand begroef die door een bliksemschicht werd geraakt, zouden de Romeinen je in plaats daarvan aan Jupiter offeren.
3Vaders konden hun drie keer alleen hun zonden in de slavernij verkopen
Vaders in Rome hadden het wettelijke recht om hun kinderen tijdelijk te verkopen. Er zou een overeenkomst worden gesloten tussen de vader en een koper, en de zoon zou het bezit van de koper worden. De koper, als onderdeel van de afspraak, zou het kind naar huis brengen.
Iedereen die hun kind driemaal in slavernij verkocht, werd echter als een ongeschikte vader beschouwd. Hun kind zou zijn derde sessie als een slaaf moeten afmaken omdat een deal een deal is, maar daarna zou hij wettelijk geëmancipeerd zijn van zijn ouders.
De limiet was echter drie verkopen in slavernij per kind. Dus als je je oudste al twee keer had verkocht, kon je altijd doorgaan naar het volgende kind.
2 Vrouwen moesten drie dagen per jaar thuiskomen of eigendom worden
Romeinen hadden vaste regels die ze 'usuacpio' noemden. Dat waren wetten over hoe lang je iets moest bezitten voordat het je eigendom werd. Als je lang genoeg vasthoudt aan iets, kan het legaal van jou worden, inclusief mensen.
Wrouwen, legaal, werden het eigendom van hun man als ze een jaar lang in zijn huis bleven. Maar als ze echt haar vrijheid wilde, zou ze het kunnen hebben - zolang ze haar huis maar drie achtereenvolgende dagen per jaar verliet. Dus, elk jaar in Rome, zouden vrouwen hun huizen verlaten en zich ergens anders een paar dagen verstoppen, of anders hun bezittingen worden.
1Vaders konden legaal hun hele gezin vermoorden
In de vroege dagen van Rome was er geen limiet aan wat een vader met zijn gezin kon doen. Hij kon elke vorm van misbruik uiten die hij zich kon voorstellen. Dat betekende niet alleen dat hij mocht slaan: als zijn kinderen zich misdroegen, kon hij ze meteen vermoorden.
Vaders hielden zich vast aan die rechten, zelfs nadat hun kinderen waren opgegroeid. Dochters moesten na het huwelijk nog steeds bang zijn voor hun vader en zijn zonen verdienden alleen onafhankelijkheid toen hun vaders stierven.
Na verloop van tijd versoepelde Rome deze wetten een beetje. Het recht om familieleden te vermoorden eindigde in de eerste eeuw voor Christus, hoewel ze zelfs toen nog een paar uitzonderingen handhaafden. De wet zei dat vaders hun zonen alleen konden vermoorden als ze voor een misdrijf waren veroordeeld.
Mark Oliver levert regelmatig bijdragen aan Listverse. Zijn schrijven verschijnt ook op een aantal andere sites, waaronder StarWipe van The Onion en Cracked.com. Zijn website wordt regelmatig bijgewerkt met alles wat hij schrijft.