10 Insane vechtsporten waar je nog nooit van gehoord hebt

We hebben allemaal de Hollywood "wire-fu" en het witte-jongenskarate van Chuck Norris gezien. Iedereen weet van de Segal armmuis en de ballerina van Van Damme. Zelfs de populaire moderne mixed martial arts-vechtsporten worden gedomineerd door een vrij rigide reeks stijlen die vaak uitmonden in slopende grappling-matches, methodisch tempo Braziliaanse jiujitsu, en alledaagse hybride kickboksen.

Maar er zijn veel andere vechtstijlen. Hoe zit het met de bewegingen te bruut voor de ring en te lelijk voor het scherm? Hoe zit het met de eeuwenoude dodelijke kunsten die de tand des tijds hebben doorstaan ​​zonder te zijn verbasterd, verheerlijkt en uitgebraakt door zoekers naar winst en roem? Hier zijn enkele voorbeelden van hardcore vechtsporten die je in stripwinkeltjes niet zult leren voor iedereen die een paar extra dollars per maand verdient.

10Bokator

Bokator is een Cambodjaanse krijgskunst die stamt uit de legers van Angkor, die meer dan 1700 jaar geleden de slagvelden van Indochina domineerden. "Bokator" vertaalt als "beukende een leeuw", verwijzend naar een oude legende vertellen van een Bokator beoefenaar die zich teen-tot-teen met een man etende leeuw vond. Zoals het verhaal gaat, doodde de krijger het bloeddorstige beest met een enkele, perfect geplaatste knagelijning.

Zoals vele andere Aziatische krijgskunststijlen, is Bokator gebaseerd op de bewegingen en manieren van verschillende dieren, zoals adelaars, kraanvogels, paarden, slangen en, natuurlijk, leeuwen. Wat het onderscheidt van de anderen is de brutaliteit en bruikbaarheid op het slagveld. Met een catalogus van meer dan 10.000 technieken, zoals elleboog- en knalaanvallen, joint locks, worpen en inzendingen, is Bokator een diepe en zeer complexe kunstvorm, die vechters eindeloze opties voor engagement biedt.

9Rough en Tumble

Deze is veel intenser dan het klinkt. In feite hadden ze het "verminken en doden" moeten noemen, omdat dat het hoofddoel in gedachten was toen dit systeem van vechten in de 18e en 19e eeuw in het zuiden van de Verenigde Staten werd ontwikkeld. De term 'gutsen' werd ook gebruikt om deze vechtstijl te beschrijven vanwege het feit dat een van de meest productieve technieken eye gouging was, en niet de klassieke Three Stooges fingerpoke.

Rough and Tumble-jagers benadrukten maximale misvorming en een onbevreesde wreedheid die door heel weinig anderen kan worden aangevochten. Sommigen zouden zelfs hun tanden hebben gebrand in vlijmscherpe wapens, die ze dan zouden gebruiken om de oren, neus, lippen en vingers van hun tegenstanders af te bijten. En aangezien de geslachtsorganen eerlijk spel waren, verloren veel jagers letterlijk hun mannelijkheid in deze koelbloedige confrontaties. Deze harteloze brutaliteit is de belangrijkste reden waarom Rough and Tumble niet vaak wordt gesproken of toegepast in deze 'geciviliseerde' moderne tijd.

En aangezien de meeste technieken nooit officieel zijn gecodificeerd en zelfs niet kunnen worden toegepast zonder het extreme gevaar van levensveranderende verwondingen, zijn ze grotendeels genegeerd door de meerderheid van de moderne vechtsportgemeenschap. Het lijkt er tegenwoordig op dat de meeste mensen, zelfs degenen die graag vechten, gewoon niet echt hardcore genoeg zijn voor het oogverblindende, hals-bijtende, genitale rippende plezier dat Rough and Tumble is.

8Bakom

Een product van de armoedige sloppenwijken van Lima, Peru, Bakom is een gevaarlijk meedogenloze krijgskunst die niet alleen leert om je tegenstander snel uit te schakelen en / of te doden, maar ook om misleiding en andere zogenaamde "minder dan eerbare" tactieken te gebruiken , zoals het gebruik van verborgen wapens.

Bakom is in de jaren tachtig opgericht door een voormalige marinier en ex-gevangene, Roberto Puch Bezada, en is officieel geclassificeerd als een moderne hybride krijgskunst, waarin verschillende elementen van jujutsu zijn verwerkt in Vale Tudo-stijl straatgevechten. Gebruikelijke technieken zijn onder meer beenknijpers met armleuningen, genadeloze chokeholds en precisiestaken bij de vitale organen, allemaal in een razend tempo ontworpen om tegenstanders te overweldigen voordat ze tijd hebben om te beseffen hoeveel moeite ze in zich hebben. Het resultaat is een blitzkrieg van beat -down-up dat niemand het wil zien.

7Lerdrit

Lerdrit is een moderne afleiding van de traditionele Thaise vechttechnieken die momenteel worden beoefend door de elite-commando's van het Thaise Koninklijke leger. De basisprincipes van Lerdrit zijn vergelijkbaar met die van zijn voorgangers (Muay Thai, Muay Boran). Er zijn echter een paar belangrijke verschillen die het oplappen door een geheel nieuwe factor van awesomeness.

Vechters leren om te vallen zonder waarschuwing, nemen onmiddellijk hun tegenstanders mee naar de grond en beëindigen het gevecht snel met een van de vele verwoestende dodelijke aanvallen, zoals een laars naar de keel of de ellebogen naar de tempel, dit alles met minimale kans op letsel door gebruik van de "harde" delen van het lichaam, zoals knieën, handpalmen, schenen en (de eerder genoemde klassieker) de elleboog. Zoals met alle militaire vechtsystemen, is het doel van Lerdrit radicaal en specifiek ontworpen voor situaties van leven of dood. Het gaat niet alleen om het schoppen van de ezel; het gaat over het nemen van levens.

6Dambe

Dambe is gebaseerd op de oude bokstradities van Egypte en is een dodelijke, opvallende kunst ontwikkeld door de Hausa-bevolking van West-Afrika, van wie velen het land als slagers aflegden, van dorp naar dorp voerden en gevechtsceremonies uitvoerden en uitdagers op zich namen.

Het belangrijkste wapen in Dambe is de sterke vuist, ook wel de speer genoemd, die is gewikkeld in een stuk stof dat bedekt is met strak geknoopt koord, terwijl het favoriete been van de jager in een dikke ketting is gewikkeld. Het is alsof mensen in het gezicht trappen gewoon niet helemaal hard genoeg was voor de slagers van West-Afrika. Ze moesten hun benen in gekarteld metaal wikkelen om hun bloed echt op gang te krijgen.

Interessante kanttekening: veel van de hedendaagse Dambe-vechters die het land opvoeren voor optredens voor dorpen, houden zich bezig met het rituele roken van marihuana voor het gevecht.

5Systema

Laten we eerlijk zijn - alleen al om te overleven in Rusland moet je op zijn minst een beetje gek zijn. Het is dus geen verrassing dat Systema (de officiële krijgskunst van de beruchte Russische Spetsnaz) zo'n koude en efficiënte manier is om een ​​spreekwoordelijke blik te openen voor kapitalistische varkens die weigeren om met het programma te komen.

Systema richt zich op het beheersen van de belangrijke delen van het lichaam - de ellebogen, nek, knieën, taille, enkels en schouders, door drukpunten en kritieke slagen. De wortelfilosofieën van het systeem zijn gebaseerd op de wetten van biomechanica en anatomie, waarbij een groot deel van de training zich richt op het bestuderen van de natuurlijke zwakheden van de menselijke vorm, zodat men ze naar believen kan manipuleren.

Een ander uniek kenmerk van Systema is dat het zich niet alleen richt op ongewapende een-op-een-gevechten, net als vele andere vechtkunsten. In plaats daarvan leert het de beoefenaar hoe om te gaan met meerdere tegenstanders die vanuit alle hoeken komen met een verscheidenheid aan wapens. Want hey, wat is er meer rot dan een overdreven gespierde schurk uit te schakelen? Wel, het uitschakelen van vijf of zes overdreven gespierde boeven.

4Jailhouse Rock

Jailhouse Rock (JHR) is een van de slechts twee vechtsporten die inheems zijn in de Verenigde Staten. Gemaakt binnen de moordende wereld van (je raadt het al) het Amerikaanse gevangenissysteem, JHR is een goed voorbeeld van een non-franje vechtpartij ontwikkeld door mannen die letterlijk niets beters te doen hebben dan trainen en vechten.

JHR's is opmerkelijk vanwege zijn brute trainingsmethoden, waarvan er één bekend staat als 52 pick-up. Een stapel kaarten ligt verspreid over de vloer en trainees worden gemaakt om ze allemaal op te rapen en worden genadeloos door drie of meer anderen geslagen.

3Kalari Payat

Kalari Payat, inheems in de zuidelijke Indiase deelstaat Kerala, wordt algemeen erkend als het oudste vechtsysteem in zijn bestaan ​​en voorloper van enkele van de meest populaire gevechtskunsten ter wereld. De orale traditie beweert dat het is geschapen door een incarnatie van de hindoegod Vishnu, die ook wordt beschreven als de 'beschermer van het universum' en waarvan werd gezegd dat hij een 'universele vorm had die buiten de gewone grenzen van de menselijke perceptie lag'.

Kalari Payat heeft veel variaties en subtypes, die elk zijn gespecialiseerd in verschillende facetten van zowel gewapende als ongewapende gevechten. Een van de meest opvallende is Marma Arti (het raken van de vitale punten), die in de handen van een meester onmiddellijk kan verlammen of doden met een enkele, goed geplaatste slag naar een van de 108 zenuwpunten die worden beschouwd als dodelijk kwetsbaar. En alsof ze zo dodelijk zijn dat ze zich schuldig voelen, bestuderen de meesters van deze krachtige kunst ook het medische systeem van Siddha, dat stamt uit dezelfde oude leringen.

2Silat

Silat is ontwikkeld door de meedogenloze koppensnellende stammen Maleisië, Singapore en de Filippijnen. Silat is een verzamelwoord voor honderden verschillende stijlen van vechten, waaronder worstelen, slaan, gezamenlijke manipulatie, worpen en het gebruik van wapens met bladen.

Het vroegste bewijs dat Silat in zijn huidige vorm werd onderwezen, is te vinden op Sumatra. Daar, volgens de legende, creëerde een vrouw het vechtsysteem gebaseerd op het observeren van wilde dieren, net als vele andere Aziatische vechtkunsten. Tegenwoordig is Silat in dienst van verschillende militaire groepen in de Maleisische archipel en omringende landen, en door de beruchte piratengroepen van de Zuid-Chinese Zee.

1Okichitaw

Een van de weinige overgebleven voorbeelden van Native American vechtsporten, Okichitaw, is gebaseerd op de vechttechnieken van de Plains Cree First Nations. Opgericht door George J. Lepine, een student van judo, tae kwan do, en hapkido die ook de gunstock war club en tomahawk-throwing technieken beheerste, is Okichitaw een hybride kunst die de vraatzuchtige woede van de Indiaanse vechtlust combineert met de beproefde -en-ware methoden van populaire Aziatische stijlen.

De technieken die in Okichitaw worden onderwezen, gaan vaak uit van het bezit van een wapen. Net zoals aikido, zelfs als de beoefenaar met lege handen is, worden zijn / haar aanvallen uitgevoerd alsof een wapen wordt gebruikt. De handen worden bijvoorbeeld gebruikt als tomahawks, terwijl trappen op een afstand als speren prikken. Knife-technieken komen ook veel voor in de gecodeerde systemen van Okichitaw. Wat is tenslotte het nut van het leren van een badass Native American-gevechtskunst als het je niet leert hoe je het best een blanke kan scalperen?