Delen:
10 Horrors Of Aztec Ritual Human Sacrifice
Honderd jaar voor de val ging het Azteekse rijk door een ongelooflijke verandering. De keizerszoon, Tlacaelel, verklaarde dat de god van de oorlog, Huitzilopochtli, de hoogste van alle goden moest zijn.
Vanaf dat moment leefden de Azteken in dienst van de god van de oorlog. Mensenoffers werden een massaal onderdeel van de Azteekse samenleving, met honderdduizenden mensen elk jaar geslacht als offers aan de goden.
10 Ze stichtten oorlogen alleen om menselijke offers te brengen
De goddelijke plicht van de Azteken was om de onverzadigbare verlangens van hun goden te vullen met mensenoffers. Meestal gebruikten de Azteken vijanden die ze als offers in de oorlog hadden verslagen. Maar er waren maar zoveel oorlogen om te vechten en alleen zoveel vijanden te vangen. Ze hadden meer slachtoffers nodig.
De Azteken maakten een deal om de naburige stadstaat Tlaxcala te gebruiken als een boerderij voor mensen. De twee legers organiseerden geënsceneerde veldslagen om gevangenen te vangen voor mensenoffers.
Het was een wederzijdse overeenkomst door beide partijen. Het verliezende leger zou niet huilen of klagen over hun lot. Ze begrepen dat dit hun deel van de afspraak was en dat ze zichzelf naar hun dood zouden leiden.
9 Sommige mensen werkten vrijwillig
Voor de dapperen was het een eer om een menselijk offer aan de goden te worden. Toen de Spanjaarden kwamen en probeerden om Azteekse gevangenen te bevrijden, waren sommigen woedend omdat ze waren beroofd van de eer van een goddelijke dood.
Het waren niet alleen vijandige soldaten die onder een ceremonieel mes belandden. Criminelen en schuldenaars werden ook in schande naar het altaar gestuurd. Anderen tekenden gretig in en wilden de eer om voor hun goden te sterven. Traditioneel hebben hele groepen prostituees zich vrijwillig aangemeld om te worden opgeofferd aan de godin van de liefde.
Tijdens een droogte hebben sommige Azteken hun kinderen verkocht in slavernij voor 400 aren maïs. Als de kinderen niet goed werkten, konden ze opnieuw worden verkocht. En als een slaaf twee keer werd verkocht, konden ze een geschenk aan de goden worden.
8 Het Festival van Toxcatl
Tijdens de maand van Toxcatl, werd één man gekozen voor een speciale eer op basis van zijn uiterlijk. Hij had een gladde, slanke huid en lang, steil haar nodig. Voor het volgende jaar zou deze man als een god behandeld worden.
Hij zou verkleed zijn als de god Tezcatlipoca. Zijn huid zou zwart worden geverfd en hij zou een bloemkroon dragen, een borstplaat van een zeeschelp en veel sieraden.
De man zou vier prachtige vrouwen krijgen om mee te doen wat hij wilde. Hij werd alleen gevraagd om door de stad te lopen met een fluit en ruikende bloemen, zodat de mensen hem konden eren.
Toen er twaalf maanden voorbij waren gegaan, zou hij de trap van een grote piramide oplopen en zijn fluiten breken terwijl hij naar de top klom. Terwijl een aanbiddende menigte toekeek, zou een priester hem helpen te gaan liggen op een lang stenen altaar. Dan rukten ze zijn hart uit zijn lichaam.
Daarna zouden ze een nieuwe Tezcatlipoca uitkiezen en helemaal opnieuw beginnen.
7 Het ritueel van opoffering
Meestal wordt een slachtoffer naar de top van een grote piramide gebracht en neergelegd op een opofferingssteen. Een priester zou over hem gaan staan en een mes vasthouden met een blad van vulkanisch glas. Dat mes zou op de borst van het slachtoffer neerkomen en het openbreken, en de priester zou zijn nog steeds kloppende hart uitrukken.
De priester zou het hart hoog houden zodat iedereen het kan zien. Dan zou hij het tegen de opofferingssteen in stukken slaan. Het levenloze lichaam zou de trappen van de piramide afrollen, waar slagers beneden wachtten om het lichaam stuk voor stuk uiteen te rafelen.
De schedel zou worden verwijderd en op een rek worden geplaatst samen met de schedels van de ander die dood zou worden opgeofferd. Dan zou het vlees van het lichaam in maaltijden worden gekookt en aan de edelen worden gevoed.
6 feesten op menselijk vlees
De lichamen van de geofferden werden vaak gebakken met maïs en verdeeld onder de priesters voor een feestmaal. Andere keren was er genoeg voorbereid voor de hele stad en zou elke aanwezige aanwezig zijn in een gedeelde daad van ritualistisch kannibalisme. De botten werden vervolgens gevormd in gereedschappen, muziekinstrumenten en wapens.
Ten minste één gerecht dat ze in deze ceremonies hebben gebruikt, bestaat nog steeds: pozole. In de tijd van de Azteken was dit een soep bereid met de heup van een geofferde gevangene en geserveerd aan de keizer.
Tegenwoordig wordt het gerecht gemaakt met varkensvlees in plaats van mensenvlees, maar de smaak is vrijwel hetzelfde. Toen de christenen de Azteken dwongen over te schakelen op varkensvlees, meldden ze dat het smaakte naar mensen.
5 De inauguratie van de Grote Piramide
Niet elke opoffering was normaal. Er waren uitzonderlijke tijden waarin dingen anders werden gedaan. Soms waren de methoden anders. Andere keren was het verschil het enorme volume.
De grootste was tijdens de hercannering van de Grote Piramide van Tenochtitlan. De Azteken hadden jarenlang de tempels in hun hoofdstad gebouwd en in 1487 was de Grote Piramide voltooid. Ze hielden een groot feest om hun grote tempel in te wijden - en een ongelofelijk aantal mensen afgeslacht.
De Azteken beweerden dat ze 84.000 mensen hebben geofferd gedurende een periode van vier dagen. Tijdens het bewind van de Azteken werden naar schatting 250.000 mensen gedurende een gemiddeld jaar in heel Mexico opgeofferd.
4 Het festival van de val van mannen
Een van de meest verontrustende Azteekse feesten heette Tlacaxipehualiztli ("The Festival of the Flaying of Men"). Dit was een ceremonie gewijd aan de Azteekse god Xipe Totec, wiens naam "The Flayed One" betekent.
Veertig dagen vóór het festival kreeg een man de eer om zich te kleden als The Flayed One.Hij was bedekt met rode veren en gouden juwelen en bracht 40 dagen door als een god. Toen, op de dag van het festival, werden hij en acht andere nabootsers van goden naar de top van de tempels gebracht en vermoord.
De priesters vilden de lichamen van de geofferde mannen in een nabootsing van een plant die zijn kaf afwerpt. De huid werd vervolgens geel geverfd om eruit te zien als goud. Sommige huiden werden aan priesters gegeven, die in hen dansten. Andere huiden werden aan jonge mannen gegeven, die de volgende 20 dagen smeekten terwijl ze in een losse jas van menselijk vlees waren gedrapeerd.
3 Sacrifice Through Gladiatorial Combat
Tijdens The Festival of the Flaying of Men kregen sommige mannen de kans om zichzelf te verdedigen. Om te leven, moesten ze echter de grootste Azteekse kampioenen verslaan in gewapende gevechten - en de kans was niet eens groot.
De opofferingsstrijders werden op een ronde steen geleid die een temalacatl wordt genoemd. Ze mochten houten wapens dragen die weinig meer waren dan speelgoed. Met een stok in de vorm van een zwaard, zagen deze mannen hoe de grootste Azteekse kampioenen naar buiten trokken, bewapend tot aan de tanden.
Volgens Aztec-legendes heeft een man die Tlahuicol heette, het eigenlijk overleefd. Met niets anders dan een houten zwaard vermoordde hij in zijn eentje acht volledig bewapende Azteekse krijgers. De Azteken waren zeer enthousiast en ze boden aan hem de bevelhebber van hun leger te maken.
Hun aanbod, vertelde hij hen, was een belediging. Tlahuicol was bedoeld voor een veel groter lot. Hij moest worden geofferd aan de goden.
2 De dood van tweelingen
De Azteken hadden vreemde en vaak tegenstrijdige ideeën over tweelingen. Hun mythen waren vol tweelingen, meestal behandeld als vereerde goden waardig voor de aanbidding van de mens. Twins verschenen in hun verhalen als monsterslayers, helden en zelfs de scheppers van de wereld.
Echte tweelingen werden echter met volledige minachting behandeld. Ze hadden één god, Xolotl, voor zowel misvormde kinderen als tweelingen omdat de Azteken een tweeling als een misvormd kind beschouwden.
Ze zagen een tweeling als een dodelijke bedreiging voor hun ouders. Tweeling baby's laten leven, zou het einde van je leven betekenen. Dus de meeste ouders kozen een van hun baby-tweelingen en stuurden het terug naar de goden.
1 Kinderoffer
In het hart van de Azteekse hoofdstad, Tenochtitlan, waren tweelingtempels. Op het hoogtepunt van de tempel gewijd aan Tlaloc, hielden de Azteken het meest verschrikkelijke en droevigste ritueel van allemaal.
Tlaloc was de god van regen en bliksem - en hij eiste kinderen.
Tijdens de late wintermaand genaamd Atlcahualo, zouden de Azteken kinderen naar de tempel van Tlaloc brengen en hen dwingen de trap op te lopen. De kinderen waren geen vrijwillige vrijwilligers en ze huilden toen ze naar boven gingen. Als de kinderen huilden, geloofden de Azteken dat Tlaloc hen met regen zou zegenen. Dus als de kinderen niet alleen huilden, zouden de volwassenen ze maken.
Toen het klaar was, werden de kinderen buiten de stad in een grot gebracht. Ze werden in een cirkel onder een open dak gelegd. Daar, onder de open lucht, zou de regen veroorzaakt door hun offer op hun lichamen miezeren.
Mark Oliver levert regelmatig bijdragen aan Listverse. Zijn schrijven verschijnt ook op een aantal andere sites, waaronder StarWipe van The Onion en Cracked.com. Zijn website wordt regelmatig bijgewerkt met alles wat hij schrijft.