Delen:
10 historische feiten die schandalig en verontwaardigd waren
Voor de meesten was geschiedenisles op de lagere school een droge, saaie aangelegenheid. Onthoud namen, onthoud data, herhaal. Maar zoals elke ervaren lezer van Listverse je kan vertellen, dat is alleen omdat de goede delen nooit in een schoolcurriculum zouden vliegen.
Hoe vaak we ook leren over de schandalige kant van de geschiedenis, er is altijd een beetje meer. En elke keer lijkt het alsof we nauwelijks de oppervlakte hebben bekrast. Veel te vaak presenteren geschiedenisboeken een gereinigde, schone versie die niet alleen saai maar ook onnauwkeurig is.
10 vrouwen werden verkocht in Engeland tijdens de industriële revolutie
Industriële Revolutie-tijdperk Engeland had veel ongelukkige huwelijken, maar echtscheiding was een lang en duur proces dat niet beschikbaar was voor de lagere klassen. Daarom hebben ze een nieuwe traditie ingesteld: verkoop van de vrouw.
Het concept verscheen rond het midden van de 1700 en werd populair in de 19e eeuw. Dit was geen officiële procedure en heeft het huwelijk nooit wettelijk ontbonden. De meeste lokale magistraten waren echter bereid om de andere kant op te kijken, omdat zowel man als vrouw het eens moesten worden over de verkoop.
Een van de meest bekende en gedetailleerde voorbeelden van verkoop van vrouwen vond plaats op 7 april 1832, toen een boer genaamd Joseph Thomson zijn vrouw in Carlisle verkocht. Het evenement werd gepresenteerd in de editie van dat jaar Het jaarregister en later gepubliceerd in Robert Chambers's Book of Days, een populair compendium van curiositeiten, eigenaardigheden en anekdotes uit het Britse leven.
Volgens de account kwam Thomson Carlisle binnen en kondigde zijn voornemen aan om zijn vrouw te veilen tegen de "hoogste en eerlijkste bieder". Toen er eenmaal een menigte van genoeg mensen bij was, presenteerde hij haar fouten en haar deugden. Al die tijd zat de vrouw op een grote stoel met een touw of halster om haar nek. De veiling duurde ongeveer een uur en uiteindelijk verkocht Thomson zijn vrouw aan een Henry Mears voor 20 shilling en een hond uit Newfoundland.
Chambers noemt nog talloze andere voorbeelden van de praktijk, al die tijd kritisch over de onwetendheid van de plattelandsbevolking in Engeland en de negatieve indruk die het op hun continentale buren, met name Frankrijk, heeft gewekt.
9 Samuel Morse haatte katholieken en immigranten
Samuel Morse wordt vandaag voornamelijk herinnerd voor zijn rol in het ontwikkelen en commercialiseren van de telegraaf en de gelijknamige code waarmee hij communiceerde. Niet zo goed herinnerde is zijn mislukte politieke carrière gebouwd op een anti-katholieke en anti-immigratieplatform.
In 1834 sloot Morse zich aan bij de groeiende nativistische beweging en begon een reeks artikelen te schrijven onder de pseudoniem "Brutus", die een katholieke samenzwering afkeurde om de Amerikaanse manier van leven te vernietigen. Ze werden uitgegeven door zijn broer, die redacteur was van de New York Observer op het moment, en later omgezet in een boek met de titel Buitenlandse samenzwering tegen de vrijheden van de Verenigde Staten. Morse's grootste doelen waren arme immigranten uit Ierland en Italië, die alleen onwetendheid en rooms-katholicisme met zich meebrachten.
Veel van Morse's vrienden en voormalige bewonderaars waren geschokt door zijn uitgesproken meningen, maar hij werd een boegbeeld voor de Nativistische Partij. In feite vroegen ze hem in 1836 als burgemeester kandidaat te gaan voor New York City. Morse accepteerde het, maar kwam als laatste binnen. Dit liet hem echter toe zijn tijd te besteden aan het werken aan de telegraaf.
8 Seneca's gedachten over zelfmoord
Seneca de jonge was een staatsman en adviseur van Nero. Seneca was een aanhanger van het Stoïcisme en was ook een productieve auteur. Een van zijn bekendste werken was een verzameling van 124 letters met de titel Epistulae morales en Lucilium -beter bekend als de Morele brieven-opvatten, zoals de naam al aangeeft, morele kwesties.
In brief 70, getiteld 'Over de juiste tijd om de kabel te laten glijden', presenteerde Seneca zijn gedachten over zelfmoord. Hij was voor de praktijk en beweerde: "Een wijze zal leven zolang hij behoort, niet zo lang als hij kan." Hij verkoos kwaliteit van jaren boven kwantiteit, en wat hem betreft was sterven goed beter dan ziek leven .
Seneca ging tegen andere denkers in die van mening waren dat de eigen vernietiging van een mens door de natuur moet worden afgekondigd. Hij stelde zelfmoord gelijk aan andere technieken die de mens al gebruikte om het lijden van de natuur te verlichten, zoals cupping of aderlating.
Seneca ging verder met het spoor tegen het idee dat je een groot man als Cato of Scipio moet zijn om die laatste stap te zetten. Hij presenteerde de verhalen van twee gladiatoren die zich tot het uiterste inspanden om zichzelf te doden in plaats van als slaven te leven. Een van hen werd met andere gevangenen in een kar vervoerd. Terwijl hij deed alsof hij in slaap viel, stak hij zijn hoofd over de rand en sloot het in de spaken. Daarna zette hij zich schrap, zodat de draai van het wiel zijn nek brak.
De andere gladiator was een Duitser die wilde wilde dieren bevechten. Vóór het gevecht vroeg hij om naar het toilet te gaan, de enige plek waar hij niet werd bewaakt. Hij vond het enige item dat beschikbaar was, dat was een spons op een stok die Romeinen gebruikten voor het vegen. Hij schoof het vervolgens in zijn keel en verstikte zichzelf tot de dood.
7 experts hebben een onbetaalbare schets vernietigd
Als een van de meest invloedrijke kunstenaars aller tijden, wordt elk werk van Leonardo da Vinci als onbetaalbaar beschouwd. Je kunt je de opwinding van mensen in de jaren negentig voorstellen, toen ze een tot nu toe onbekende schets van de Renaissance-meester ontdekten, te vinden tussen de tekeningen van de 17e-eeuwse graficus Stefano della Bella. De schets vertegenwoordigde Orpheus die werd aangevallen door de Furiën en werd klaargemaakt voor de productie van Orpheus van de hedendaagse toneelschrijver Poliziano.
Er moest speciale zorg worden besteed om de schets te behouden, dus werd een team van restaurateurs naar binnen gebracht. Ze vernietigden het onmiddellijk door het te behandelen met alcohol en water, waardoor de inkt vervaagde.
Veel wetenschappers waren ontzet over de blunder en vroegen zich af waarom de "experts" niet de basis voorzorgsmaatregelen zouden nemen om de inkt op oplosbaarheid te testen voordat hij de volledige schets behandelt. De leidende Leonardo-expert Carlo Pedretti besloot om geen fout- of naamnamen te plaatsen, in de hoop dat de fout met behulp van technologie kon worden omgedraaid.
6 Lewis en Clark's expeditie was vol van diarree en soa's
De Lewis en Clark-expeditie is een van de beroemdste hoofdstukken uit de Amerikaanse geschiedenis. Het is niet verwonderlijk dat historici en medeontdekkingsreizigers graag de iconische trek van Missouri naar de Stille Oceaan hebben gerepliceerd. De reis duurde echter 28 maanden en omvatte meer dan 600 sites. Zelfs met de expeditie tijdschriften en kaarten, is het lokaliseren van alle registers moeilijk gebleken. Onversaagde archeologen hebben echter een unieke manier gevonden om een camping in Montana te identificeren die tot de expeditie behoorde: latrine-analyse.
Als je je afvraagt wat een Lewis en Clark-latrine anders maakt dan elke andere 200-jarige, was het het hoge kwikgehalte. Volgens hun gegevens brachten de ontdekkingsreizigers tal van voorraden mee van Dr. Rush's Bilious Pill - een zeer krachtig laxeermiddel. Eén pil bevatte 10 korrels calomel, ook bekend als mercurous chloride, en was zo krachtig dat de pillen in de volksmond werden aangeduid als "donderslagen" of "bliksemstralen".
De kwik-geregen pillen waren ook nuttig voor een andere veel voorkomende aandoening tijdens de reis: syfilis. SOA's waren wijdverspreid onder de 30-man expeditie. Tot nu toe is Traveler's Rest in Montana een van de weinige campings die zich in die historische trektocht bevinden en de enige die is bevestigd met fysiek bewijs. In hun tijdschriften noemden Lewis en Clark echter vaak dat teamleden een hele dag na het nemen van de pillen zuiverden, dus er zou nog veel meer 'fysiek bewijs' moeten zijn dat kan worden opgegraven.
5 Benjamin Franklin probeerde de vrouw van een vriend te verleiden
Benjamin Franklin heeft veel bizarre dingen gedaan. Terwijl hij in Londen woonde, probeerde hij de vrouw van een vriend genaamd James Ralph te verleiden, zoals verteld door Franklin zelf in zijn autobiografie.
Volgens hem hadden Ralph en zijn nieuwe bruid niet genoeg geld om een gezin te stichten. Daarom verliet Ralph Londen om les te geven op een school in Berkshire en plaatste hij zijn vrouw in de zorg van Franklin. Gedurende die tijd schreef Ralph vaak Franklin, stuurde hem stukjes van een episch gedicht waaraan hij werkte en vroeg om opmerkingen. Dit irriteerde Franklin, die de artistieke ambities van de leraar probeerde te ontmoedigen, maar hij antwoordde niettemin.
In de tussentijd, Ralph's vrouw (die Franklin alleen als mevrouw T noemt), vond ze vaak dat ze de hulp van de Founding Father nodig had. Na verloop van tijd werd Franklin dol op haar en omdat hij zichzelf onder geen enkele religieuze beperking vond, probeerde hij 'vertrouwd te raken'. Mevrouw T beantwoordde zijn gevoelens niet en vertelde haar echtgenoot wanneer hij terugkwam. Ralph verbrak zijn vriendschap met Franklin en zei hem om geen terugbetaling van schulden te verwachten.
Uiteindelijk zag Franklin het als positief. Hij vond het niet belangrijk om terugbetaald te worden, omdat Ralph het geld toch niet had en hun gebroken vriendschap beschouwde als een verlichting van de last omdat hij geen gedichten meer zou ontvangen.
4 Universitair geweld was ooit wijdverbreid en algemeen
Een van de eerste academische papers over universitair geweld in de middeleeuwen werd geschreven door professor Andrew Larsen van de universiteit van Marquette, die de gewelddadige geschiedenis van de Universiteit van Oxford onder de loep nam.
Hij identificeerde vier hoofdcategorieën geweld tegen studenten. De eerste was persoonlijk conflict-geweld tussen een paar individuen op basis van persoonlijke problemen tussen hen. Hoewel veel van dergelijke gevallen resulteerden in mishandeling of steekpartijen, waren ze ook de slechtst gedocumenteerde.
'Geweld in stad en woonplaats' vormde een wisselwerking tussen de studenten en de stedelingen. Deze hadden vaak het potentieel voor de meeste schade en konden uitbarsten in volledige rellen. Dat was het geval in 1355 tijdens de St. Scholastica Day Riot, waarbij bijna 100 mensen om het leven kwamen, waaronder meer dan 60 geleerden.
De andere twee categorieën waren Noord-Zuid geweld en faculteitsruzies. Deze werden meestal veroorzaakt door conflicten tussen nationaliteiten of religies of waren het resultaat van verkiezingen.
Hoewel de paper zich concentreerde op Oxford, waren deze incidenten ook gebruikelijk in andere universiteiten. Cambridge had een gewelddadige rel in 1381. In 1229 vielen studenten van de Universiteit van Parijs een taverne aan en plunderden ze, en sommigen werden vervolgens vermoord door stadsbeschermers.
Larsen heeft mogelijke factoren geïdentificeerd die hebben bijgedragen aan het geweld. De meeste studenten waren mannen tussen 14 en 21 jaar, hadden gemakkelijk toegang tot wapens en waren geestelijken en daarom beschermd door het voordeel van geestelijken, waardoor ze buiten de jurisdictie van seculiere rechtbanken vielen.
3 Balsem en necrofilie in het oude Egypte
De oude Egyptenaren waren waarschijnlijk niet de eersten die balsemden, maar ze hebben het zeker een tandje hoger geschopt. Een van de eerste en meest grondige verslagen van het proces zoals bekeken door een buitenstaander komt van Herodotus in zijn iconische werk de histories.
De balsemers waren allemaal geschoolde arbeiders die hun vak als een bedrijf uitoefenden. Volgens Herodotus hadden ze meestal drie houten lichamen die als model dienden voor hun verschillende diensten, afhankelijk van de budgetten van hun klanten.De Griekse historicus ging vervolgens in ingewikkelde details de werking beschrijven van de duurste, eersteklas service, waarbij de hersenen werden weggespoeld en de schedel werd gespoeld en vervolgens de buik werd leeggemaakt, gereinigd en gewassen voordat deze werd gevuld met specerijen en aromaten. Daarna laat men het lichaam 70 dagen zitten voordat het opnieuw wordt gewassen, in fijn linnen gewikkeld en aan het gezin wordt afgeleverd.
Het middelste pakket betrof cederboomolie die in het lichaam werd geïnjecteerd en waardoor het de binnenkant vloeibaar kon maken. De dienst voor de armere klassen ging gewoon over het opruimen van de darmen en het verlaten van het lichaam voordat het gezin kwam en het oppikte.
Hoewel Herodotus een blik werpt, zegt hij dat dode mooie vrouwen, vooral de vrouwen van hoge functionarissen, altijd drie of vier dagen moesten blijven zitten voordat ze gebracht werden voor het balsemen. Dit was zodat hun lichamen zouden gaan rotten en de balsemers zouden ontmoedigen van necrofilie, of, zoals Herodotus het stelde, het voorkomen van "vernederingen worden aangeboden".
2 Victorians Hid Erotische afbeeldingen in hun horloges
Zodra mensen zakhorloges hadden uitgevonden, duurde het niet lang voordat ze de volgende logische stap namen en erotische zakhorloges creëerden. Aanvankelijk was het gebruikelijk dat deze uurwerken werden besteld met afbeeldingen van de vrouw of minnaar van de eigenaar. Uiteindelijk raakten mannen daar verveeld van en wilden iets iets opwindends.
De horloges bevatten meestal met de hand geschilderde, gedetailleerde en grafische afbeeldingen, die achter de knoppen verborgen waren. Hierdoor konden mannen hun "pocketporno" discreet meenemen en toegang krijgen met een knop of een druk op de knop.
De horloges zijn gemaakt door meesterhorologen en hebben forse prijskaartjes gekregen die ze voor de meeste mensen buiten bereik hebben geplaatst. Een recente veiling van historische erotica werd benadrukt door de Musique D'amour: een extreem zeldzaam 1810 erotisch zakhorloge gemaakt door de Zwitserse horlogemaker Henry Capt, die voor $ 220.000 verkocht.
1 Massaproductie van prenten Gebrachte pornografie
In de 15e eeuw was het drukwerk geavanceerd tot het stadium waarin beelden van lage kwaliteit, vaak kopieën van schilderijen vertegenwoordigen, in massaproductie konden worden geproduceerd en vervolgens goedkoop konden worden verkocht. Dit maakte ze direct beschikbaar voor de lagere klassen, terwijl van tevoren zulke kunstwerken alleen typisch door de rijken konden worden aangeboden en in paleizen konden worden bewaard, weg van het publiek.
Het duurde niet lang voordat pornografische prenten verschenen. Gezien de enorme invloed van de katholieke kerk in die tijd, hebben drukkers bepaalde voorzorgsmaatregelen genomen om hun werken een vleugje klassiek kunstenaarschap te geven. Ze kenmerkten meestal mythologische wezens zoals Romeinse goden of historische figuren zoals Antonius en Cleopatra.
Misschien wel de meest opvallende erotische prentmaker was Marcantonio Raimondi, die feitelijk door Paus Clement VII gevangen werd gezet voor zijn obscene prenten. Hij heeft gemaakt I Modi (De posities), een serie gravures, elk met een expliciete afbeelding van een seksuele positie. Ze werden gecombineerd met obscene sonnetten geschreven door dichter Pietro Aretino, die ook in de problemen kwam met de kerk en Rome moest ontvluchten.
De kerk nam Raimondi's originele tekeningen in beslag en vernietigde alle afdrukken die ze konden vinden. Geen originele afdrukken overleven vandaag, maar een "vervangende set" is gemaakt door een andere prentmaker, hoogstwaarschijnlijk Agostino Veneziano of Agostino Caracci. Negen fragmenten blijven van deze prenten en zijn te vinden in het British Museum. Andere recreaties werden gemaakt in de daaropvolgende eeuwen, toen er minder religieuze censuur was.