10 Historisch schurkachtige groepen die ook slachtoffers waren

10 Historisch schurkachtige groepen die ook slachtoffers waren (Geschiedenis)

We willen graag denken dat we weten wie de 'slechteriken' in de geschiedenis zijn, en vaak hebben we gelijk. Je zou bijvoorbeeld moeilijk in de problemen kunnen komen om iemand te vinden die denkt dat Pol Pot's Khmer Rouge allesbehalve monsters was. Maar andere keren is ons snelle oordeel een beetje verkeerd. Af en toe stromen groepen mensen de geschiedenis in als slecht, ondanks het lijden van onvoorstelbare eigen tragedies. En hoewel veel van hen mogelijk nog steeds verachtelijke daden hebben begaan, zijn sommigen ook slachtoffers die eenvoudigweg aan de verkeerde kant van de geschiedenis zijn terechtgekomen.

10 De Joegoslavische Serven


De Balkanoorlogen zijn twee van de meest rommelige conflicten in de Europese geschiedenis. Toen het voormalige Joegoslavië uiteenviel, belegerden Servische legers de stad Sarajevo en ondernamen etnische zuiveringsoperaties in Kosovo en Srebrenica die tienduizenden doden lieten. Bosnische moslims, Albanezen en Kroaten werden allemaal afgeslacht door toedoen van genocidale Servische troepen. In geen enkel modern conflict is de scheiding tussen goed en kwaad zo duidelijk gebleken.

Dat is tenminste de populaire versie. Kijk wat dichterbij en er komen verontrustende grijstinten tevoorschijn, zoals de begane misdaden tegen Serviërs door Kroatische en Albanese troepen. In 1991 kondigden Kroatische functionarissen op de radio aan dat de door oorlog verscheurde stad Gospic nu veilig was voor etnische Serviërs die gevlucht waren toen de gevechten begonnen. Terwijl de Serven langzaam binnendruppelden, maakte de plaatselijke politiechef een lijst met de namen en huizen van de terugkerende burgers. Een paar dagen later werd deze "dodenlijst" gebruikt om 120 van hen in veewagens af te ronden. Hun lichamen werden later gevonden in massagraven. Slechts één man werd ooit veroordeeld voor het bloedbad.

Elders in het ineenstortende Joegoslavië zou een Kroatisch doodsesk 43 Servische kroaten hebben vastgehouden, gemarteld en geëxecuteerd. In Kosovo reageerden Albanese paramilitairen op Servische gruweldaden door naar verluidt Serviërs en hun medewerkers te ontvoeren en te oogsten voor hun organen.

Ongetwijfeld hebben Servische troepen verschrikkelijke, onvergeeflijke dingen gedaan. Maar de acties van een overheid - hoe slecht ook - mogen nooit worden gebruikt om de massale moord op onschuldige burgers te rechtvaardigen.

9 IRA-supporters


Tot voor kort was de IRA een van de smerigste terroristische organisaties ter wereld. In de loop van verschillende jaren voerden ze moorden en bomaanslagen uit waarbij tientallen doden en honderden gewonden vielen. In een gruwelijke zaak hebben ze het gezin van een man gekidnapt en hem gedwongen een zelfmoordaanslag te plegen in ruil voor het leven van zijn kinderen. Kortom, ze hebben enkele echt verachtelijke dingen gedaan. Maar dat is geen excuus voor de behandeling die de Britten aan hun aanhangers hebben gegeven.

In 1971 trokken Britse troepen naar Noord-Ierland en namen 342 vermeende leden toe. Sommigen van hen waren gewoon katholieken die ze verkeerd hadden geïdentificeerd. Anderen waren de echte deal. Ze werden allen zonder proces veroordeeld in een gevangeniskamp en zonder releasedatum, op welk moment de marteling begon.

Na de dood te hebben geslagen, hadden gevangenen een kap over hun hoofden geduwd voordat ze tegen een muur tegen een adelaar werden geplaatst. Daar werden ze gebombardeerd met luide, desoriënterende witte ruis, wetenschappelijk ontworpen om psychose te induceren. Slaap was verboden. Voedsel en water waren nergens te bekennen. Elke beweging van de positie van de gespreide adelaar, zelfs flauwvallen, resulteerde in een woeste aanval. Gevangenen werden zo gehouden voor maximaal zes dagen tegelijk. Ondertussen werden er meer verdachte leden naar binnen gebracht. Volgens de BBC zouden 1900 mensen uiteindelijk het kamp passeren in een duister hoofdstuk dat nu bijna uit de geschiedenis is geschrobd.


8 De Sandinistas

Foto credit: Cancillería Ecuador

In 1979 dreef Nicaragua's populaire Sandinista-beweging Daniel Ortega aan de macht en luidde een decennium van onderdrukking, gedwongen verdwijningen en willekeurige executies in. Tegenwoordig wordt Ortega gezien als een semi-dictator en worden zijn Sandinisten op zijn best als naïef beschouwd, en in het slechtste geval gevaarlijke gekken. Maar hoewel dit een goede beschrijving van deze marxistische revolutionairen zou kunnen zijn, is het slechts de helft van het verhaal.

De andere helft heeft betrekking op een familie die bekend staat als de Somozas. In 1979 bezaten ze meer dan 50 procent van het land van Nicaragua en precies 100 procent van haar politieke systeem. Hun dictatuur was bijna ongelooflijk in zijn brutaliteit. Toen het gerommel van de revolutie begon in Nicaraguaanse buurten, stuurden deze proto-Sopranen in straaljagers om burgers te bombarderen en tienduizenden te vermoorden. Hun martelcentra waren berucht en duizenden van hen die later Sandinistas werden, liepen door hun gangen, waaronder Ortega zelf. Toen de Somoza-familie uiteindelijk werd uitgezet door de rebellen, cultiveerden ze een privéleger (met steun van de VS) dat doorging om burgers die betrokken waren bij de Sandinistische beweging zonder onderscheid te slachten.

Het is goed dat we ons de vreselijke misbruiken herinneren van de 11-jarige regering van Ortega. Maar dit is zeker een van die gevallen waarin beide partijen zo slecht waren als elkaar.

7 De Moslimbroederschap

Foto credit: Sherif9282

De Moslimbroederschap is een hardcore islamitische partij die de controle over de na-revolutie Egypte heeft overgenomen, een jaar van schendingen van de mensenrechten en strikte clampdowns over religieuze vrijheid. Dus toen het leger afgelopen juli hun leider in een staatsgreep afsloot, gaven onze media een collectieve toejuiching en verzekerden ons dat de 'slechteriken' verslagen waren.

Of hadden ze? Bekijk het bewijsmateriaal van organisaties zoals Amnesty en Human Rights Watch van dichtbij en de ware positie van de Brotherhood wordt snel duidelijk. Sinds juli zijn minstens 1.400 van hun leden gedood door veiligheidstroepen. Een maand na de staatsgreep opende het Egyptische leger het vuur op een groep van hun demonstranten, waarbij 120 mensen werden gedood en 4500 gewond raakten.Halverwege augustus werd een sit-in ontruimd met machinegeweren, sluipschuttergeweren en bulldozers, waarbij honderden mensen omkwamen. Kinderen vanaf 17 jaar werden door het hoofd geschoten. Ten minste één demonstrant werd levend verbrand. Militaire sluipschutters trainden zelfs hun vuur op een nabijgelegen ingang van het ziekenhuis en doodden iedereen die hulp zocht.

Op dit moment leven aanhangers van de Broederschap dagelijks in angst voor gedwongen verdwijning, marteling en moord. Ze zijn bestempeld als 'terroristen' en hebben alle rechten verloren als Egyptische burgers en mensen. Zeker, hun tijd aan de macht was misschien vreselijk voor gewone Egyptenaren, maar dat zou het leger geen blanco cheque moeten geven om ze uit te roeien.

6 De FARC


Colombia's FARC zijn een van de oudste, meest succesvolle terroristische groeperingen in de geschiedenis. Ze hebben tienduizenden leden. Ze hebben een onberekenbaar aantal aanvallen en ontvoeringen uitgevoerd. In de vroege jaren 2000 kwamen ze zelfs dicht bij het omverwerpen van de Colombiaanse regering. Het is dus moeilijk om te zien hoe je enige sympathie kunt hebben voor hun supporters - totdat je over de acties van de paramilitairen leest.

Opgericht in de jaren 80 en 90, hebben de paramilitaire groepen in Colombia zichzelf belast met het straffen van FARC-aanhangers. Hun methoden zijn gruwelijk. In 2001 rondden ze een pro-FARC-dorp aan en vermoordden in de loop van drie dagen tussen de 40 en 80 van de inwoners. Mensen werden met machetes doodgehakt. Anderen werden geslagen met stenen. Een 17-jarig meisje liet haar armen afhakken met een kettingzaag en bleef achter in een greppel.

Dit was geen geïsoleerd incident. In 1997 werden 49 FARC-sympathisanten doodgehackt en uiteengereten in het dorp Mapiripán, waarbij de resten van hun lichamen in een rivier werden gegooid. In totaal hebben paramilitairen tot 50.000 vermeende FARC-aanhangers gedood, maar velen van hen blijven onaangetast door het Colombiaanse rechtssysteem en worden geprezen door degenen die aan de macht zijn om de 'slechte' rebellen op te nemen. Soms zorgt het bestrijden van vuur met vuur voor monsters aan beide zijden van de vlam.


5 Tsjetsjeense rebellen

Fotocredit: Mikhail Evstafiev

Het komt zelden voor dat wij in het Westen de zijde van Rusland in een conflict nemen, maar Tsjetsjenië is een speciaal geval. In de laatste twee decennia hebben Tsjetsjeense terroristen vliegtuigen opgeblazen, concerten met zelfmoordaanslagen aangevallen en meer dan 180 kinderen vermoord nadat ze de Beslan School in Noord-Ossetië gegijzeld hadden. Kortom, het zijn gruwelijke excuses voor mensen. Maar verdiep je iets dieper in hun motieven en grijstinten komen tevoorschijn.

Sinds het einde van het Sovjettijdperk heeft Rusland geweld tegen Tsjetsjenië op een bijna ongekende schaal uitgedeeld. In de jaren negentig lanceerde Rusland twee wrede oorlogen om dromen van Tsjetsjeense onafhankelijkheid te pletten en daarbij honderdduizenden mensen te doden. De Tsjetsjeense hoofdstad werd gebombardeerd tot rokend puin en onmogelijke aantallen burgers werden gedood of ontheemd. Sinds de oorlog is verloren en opnieuw in Rusland is opgenomen, worden Tsjetsjenen gemonitord door Russische geheime agenten, die regelmatig andersdenkenden ontvoeren, martelen, verminken en vermoorden en hun lichamen in ongemarkeerde graven dumpen. Dit proces is bekend geworden als Ruslands 'Dirty War' vanwege het torenhoge aantal mensen en de onwil van Rusland om zijn acties te erkennen.

Op geen enkele manier verontschuldigt al deze brutaliteit enige gruweldaden die Tsjetsjeense terroristen hebben gepleegd. Maar het toont wel aan dat er twee kanten aan dit verhaal zijn en dat de bereidheid van veel mensen om dit voortdurende conflict in 'goed' en 'slecht' te verdelen, afschuwelijk simplistisch is.

4 De confederatie


Ze steunden de slavernij, probeerden de Unie te vernietigen en voerden enkele van de ergste oorlogsmisdaden uit die de VS ooit heeft gekend. Als we iets weten over de Burgeroorlog, is het dat het Zuiden de slechteriken waren, toch?

Zoals met alles op deze lijst, is het antwoord "ja en nee". Hoewel de Confederatie enkele afschuwelijke dingen deed, was de menselijke kost van de "totale oorlog" van de Europese Unie verbijsterend. De dreiging van seksueel geweld doemde op in het bezette Zuiden. In New Orleans gaf generaal Butler zijn inmiddels beruchte vrouwenorde uit, een verklaring die, als de New York Times stelt het, "bedreigde verkrachting van vrouwen die zich verzetten tegen bezetting door soldaten van de Unie te beledigen." Elders werden de inspanningen van de Yankee hoge brons om gevallen van aanranding tegen te gaan geconfronteerd met intense weerstand. Alleen tussen 1863 en 1865 was de Unie genoodzaakt om 450 van haar eigen troepen op beschuldiging van verkrachting te vervolgen.

Ziekte en honger hebben ook hun tol geëist. Generaal Sherman's mannen maakten hele steden plat en lieten alleen een maanlandschap achter dat niet in staat was het leven te ondersteunen. Het waren niet alleen blanken die leden aan deze vuurgevechten - honderdduizenden bevrijde slaven stierven de dood in het verbrijzelde Zuiden. Uitbraken van cholera hebben nog eens duizenden mensen gedood. Toen de oorlog voorbij was, was er niets meer over. Het hele Zuiden was verwoest, economisch en fysiek. Velen van ons blijven echter blind voor de werkelijke kosten van het uitvoeren van deze 'totale oorlog' en geven er de voorkeur aan om het alleen in grimmige termen te zien als een overwinning tegen de slavernij.

3 Castro's revolutionairen


Cuba van Fidel Castro wordt terecht erkend als een repressieve staat, met de dictator verantwoordelijk voor tienduizenden verdwijningen en moorden. Maar zijn verhaal over een bloedige revolutie heeft een hoofdstuk dat de meesten van ons liever overslaan: het lijden van de aanhangers van Castro onder de Batista-dictatuur.

Grotendeels vergeten vandaag, Batista was een tiran die Cuba regeerde met geweld, intimidatie en moord. In de laatste zeven jaar van zijn regering werden naar schatting 20.000 mannen, vrouwen en kinderen terechtgesteld door een barbaarse politiemacht die ongestraft handelde. Het gebruik van marteling was angstaanjagend wijdverspreid.Ooggetuigenverslagen uit het perioderapport gewijd aan martelcentra waar Cubaanse nationalisten en linkwingers hun armen afhakten, hun ogen eruit staken en hun kelen doorsneden. Lichamen werden in putten neergelaten om te ontbinden, hun verblijfplaats was onbekend voor familieleden. Hele families die de Castro-zaak steunden, werden op klaarlichte dag naar boven getrokken en neergeschoten. Doodseskaders zwierven door het platteland en deelden arbitraire straffen uit. Het eiland werd een visioen van de hel.

Toen Castro eindelijk de macht greep, was het niet beter. Gewone Cubanen bleven hetzelfde wrede lot ondergaan. Maar tegenwoordig kent iedereen de misstanden van Castro, terwijl de misdaden van Batista bijna verborgen blijven - een situatie die een verkeerd beeld schetst van de Cubaanse geschiedenis en die beide slachtoffers een grote slechte dienst bewijzen.

2 Taliban-aanhangers

Fotocredit: Isafmedia

De Taliban is hevig gewelddadig, benauwend vrouwonvriendelijk en in staat tot bijna onmenselijke wreedheid. Het is de definitie van 'slechteriken'. Helaas is de situatie in Afghanistan zo gruwelijk dat zelfs de allerergste mensen snel hulpeloze slachtoffers kunnen worden.

In 2002 pleegden rebellenjagers verreweg het grootste bloedbad dat het door oorlog verscheurde Afghanistan ooit heeft gezien. Gecontroleerd door de door westerse zijde gesteunde Oezbeekse krijgsheer Abdul Rashid Dostum, verzamelden ze meer dan 2000 Taliban krijgsgevangenen in metalen containers en lieten ze achter in de brandende Afghaanse zon. Ze kregen geen voedsel of water. In de loop van drie dagen zijn ongeveer 1500 gevangenen langzaam gebakken of gestorven aan verstikking. Honderden meer stierven toen bewakers het vuur op de containers openden. Ze werden begraven in een ongemarkeerd massagraf. Het was de slechtste gruweldaad van het hele Afghaanse conflict.

Maar dit grimmige verhaal eindigt hier niet. We hebben allemaal gehoord van de onderdrukte vrouwen die onder de Taliban leven. Wat er nog niet is gezegd, is de onderdrukking die ze ook doorstaan ​​onder hun bevrijders. Nadat de mannen van Dostum de Taliban uit het noorden van het land hadden weggespoeld, vormden ze verkrachtingseskaders en gingen van huis tot huis meisjes jonger dan tien misbruiken. Hun misdaad? Het waren etnische Pashtuns, een groep die vooral de Taliban steunt.

Zijn de Taliban-monsters? Zonder twijfel. Maar in een even grimmig conflict als Afghanistan, is het de moeite waard eraan te herinneren dat hun vijanden (en onze bondgenoten) niet altijd boven dezelfde gruwelijke tactiek gaan.

1 De Sudeten-Duitsers


Een contingent van 3 miljoen etnische Duitsers die in het voormalige Tsjecho-Slowakije leefden tijdens de Tweede Wereldoorlog, de Sudeten-Duitsers waren (meestal) gewone burgers die vaak het Reich steunden. Kortom, ze waren nazi's. Maar misschien verdienen niet eens nazi's het lot dat hen overkwam.

Toen het Reich afbrokkelde, werden de Sudeten-Duitsers een eerlijk spel voor hun buren. Vrouwen en kinderen werden naar boven gehaald en op marinestappen naar de grens gestuurd. Degenen die niet konden lopen of die vielen, hadden hun hoofden ingegraven met geweerkolven. In de stad Aussig sloeg een meute naar schatting 2000 kinderen en gepensioneerden dood voordat ze hun lichamen in een rivier gooiden. Degenen die probeerden te ontsnappen in vluchtelingentreinen werden vastgehouden in sub-zero omstandigheden. Verslagen uit de tijd dat een zwangere vrouw die ging zitten om te bevallen onder deze omstandigheden later werd bevriest op de grond. In het voormalige Joegoslavië werden tienduizenden Duitsers gemarteld in concentratiekampen. Anderen werden gedwongen tot slavernij.

Vandaag wordt gedacht dat meer dan 12 miljoen Duitsers in heel Europa leden voor de zonden van hun land. Bijna een half miljoen stierven, de meesten van hen uit het Sudetenland. Het lijdt geen twijfel dat de misdaden van hun leiders erger waren, maar de verdrijving van de Duitsers blijft een duister hoofdstuk in de Europese geschiedenis - een moment waarop daders het slachtoffer werden en de slachtoffers in monsters veranderden. Als we ervoor kiezen om afschuwelijke momenten als deze te vergeten, is het slechts een kwestie van tijd voordat er weer iets vreselijks zal gebeuren.

Morris M.

Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.