Delen:
10 feiten die concluderen dat de holocaust echt is gebeurd
Het is angstaanjagend om te denken dat er nog steeds mensen zijn in de wereld die weigeren te geloven dat de Holocaust echt was. Tegenover zoveel bewijsmateriaal is een ongelooflijke combinatie van haat en wil nodig om jezelf ervan te overtuigen dat de dood van minstens zes miljoen mensen is vervalst.
Ondanks wat een kleine mier gelooft, is de Holocaust echter echt gebeurd - en dat kunnen we bewijzen. Zelfs als we de verhalen van de miljoenen joodse overlevenden die het van de eerste keer hebben gezien, buiten beschouwing laten, is er een schat aan tastbaar bewijs dat de Holocaust plaatsvond zoals de geschiedenis het vastlegde - en dat de details niet overdreven waren.
Uitgelicht beeldtegoed: history.com10 De Joodse bevolkingsdichtheid daalde met een derde
In 1939 waren er 16.600.000 Joden in de wereld. Toen de oorlog voorbij was, was dat aantal met een derde afgenomen. Zelfs nadat er zeven jaar van nieuwe levens waren geboren, waren er nog maar 11.000.000 over.
De nazi's hadden grote belangstelling voor deze aantallen. Ze hielden toezicht op het aantal Joden dat nog in Europa woonde, en probeerden het aantal op nul te brengen. Daar hebben we bewijs van. In 1943 liet Heinrich Himmler een rapport schrijven met de titel "De definitieve oplossing van het Europees-joodse probleem" - een van de nazi-documenten die het meest duidelijk hun goedkeuring van de Joodse genocide laat zien.
Dit was een statistisch rapport met een opsomming van het aantal nog overgebleven Joden in Europa. Het neemt nota van hoe de aantallen dalen en neemt een verdraaide trots in de rol van Duitsland in het weghalen van de Joodse bevolking.
"Alles bij elkaar", zegt het rapport, "het Europese Jodendom moet sinds 1933 met bijna de helft zijn teruggebracht, dat wil zeggen gedurende het eerste decennium van de ontwikkeling van de macht van het nationaal-socialisme."
9 De gaskamers
De gaskamers die werden gebruikt om Joden te vernietigen, werden achtergelaten, maar ze bevonden zich niet in dezelfde staat waarin ze ooit waren geweest. De Duitsers probeerden ze te vernietigen, sommige te dynamiseren in de hoop het bewijs te wissen.
Het werkte niet. De kamers waren nog intact, samen met de deuren die waren bekleed met luchtdichte afdichtingen langs de randen. Het lijdt geen twijfel dat deze luchtdichte afdichtingen bedoeld waren om te voorkomen dat giftige gassen uit de kamers lekken. In de werkorder van het Auschwitz Construction Office worden de deuren specifiek omschreven als 'gasdicht'.
We hebben ook gaten gevonden in kamerdaken. Deze gaten passen perfect bij de beschrijvingen van overlevenden van hoe de Duitsers Zyklon B-kristallen in de kamers zouden gieten. Zyklon B liet ook een residu achter dat bewees dat het echt werd gebruikt. De binnenkant van de kamers is bekleed met waterstofcyanide - een belangrijk onderdeel van Zyklon B.
8 Catalogi van gecremeerde lichamen
In een brief van 28 juni 1943 schreef Auschwitz-beheerder Karl Bischoff een optelsom van alle crematies die zijn mannen op één dag hadden uitgevoerd. In slechts 24 uur in een kamp hadden zijn mannen 4.756 joodse mensen gecremeerd.
Het lijkt een onmogelijk hoog aantal, maar de mensen die de lichamen hebben verbrand, houden vol dat het juist is. Eén, Henryk Tauber, meldde dat "we gemiddeld 2.500 lichamen per dag verbrandden."
Ze gebruikten crematie-apparatuur die alleen bedoeld was om één lichaam per keer te verbranden, wat die aantallen onmogelijk zou hebben gemaakt. De nazi's negeerden echter basis fatsoen om sneller door het werk te komen.
"Over het algemeen verbrandden we vier of vijf lichamen tegelijk in één moffel," legde Tauber uit, "maar soms rekenden we een groter aantal lichamen aan. Het was mogelijk om tot acht op te laden. "
7 Foto's van openluchtmonden
Soms hebben de nazi's te veel mensen gedood om in één dag te cremeren. Op die dagen namen de nazi's de doden mee naar een grote brandende put om de lichamen te vernietigen.
We hebben foto's van deze brandende kuilen - en het kostte een ongelooflijke daad van moed om ze uit het kamp te krijgen. De nazi's hebben het meeste fotografische bewijs van de kampen onderdrukt of vernietigd. De foto's van de openluchtkuilen behoren tot de enige foto's die bewaard zijn gebleven. Deze werden genomen door een gevangene die de film het kamp uit smokkelde in een tube tandpasta.
We hebben ook luchtfoto's van de brandende putten met pluimen rook. Deze werden in 1944 genomen door geallieerde verkenningsvliegtuigen die Auschwitz toevallig fotografeerden, zich niet volledig bewust van wat ze zagen. Ze vingen voor de camera rook op van een van de brandende putten toen het Joodse leven tot een einde kwam.
6 De Reinhard Death Camps
"Operatie Reinhard" was de codenaam die werd gegeven aan drie vernietigingskampen in het zuiden van Polen: Treblinka, Belzec en Sobibor. Terwijl sommige Auschwitz-gevangenen werden gedood door dwangarbeid, werden deze kampen uitsluitend gebruikt voor uitroeiing.
Massagraven zijn gevonden in alle drie. In de graven zijn de gecremeerde overblijfselen van de doden en een paar botten die in kleine scherven waren verpletterd.
In 1943 werd een telegram over de Reinhard-vernietigingskampen onderschept door de geallieerden. Het was gecodeerd, verwijzend naar de kampen door hun eerste letters, en werd genegeerd door de mannen die het vonden. Het duurde tot 2001 voordat iemand besefte wat het was.
Het telegram was een dodenverhaal van Joden in de kampen. Belzec: 434.508 doden. Sobibor: 101.370 doden. Treblinka: 713.555 doden.
Tegen het einde van de oorlog stierven naar schatting twee miljoen mensen alleen in deze kampen.
5 De gasvans
In sommige vernietigingskampen werden joden uitgeroeid in gaswagens. Dit waren grote zwarte voertuigen met massieve, luchtdichte vrachtcompartimenten achterin.Duizenden Joden werden in die compartimenten gedwongen en daar stierven ze.
De uitlaatpijpen waren gebogen, draaiden onder de auto en omhoog door gaten in de vloer. Toen de ontsteking werd aangewakkerd, zou het koolmonoxide van de uitlaat het compartiment vullen, waardoor iedereen binnenin werd gedood.
Verschillende Duitse officieren lieten brieven achter over de busjes, de meeste klagen over de manier waarop de busjes werden gebouwd. Een, dr. August Becker, schreef dat hij "had bevolen dat tijdens de gastoepassing alle mannen zo ver mogelijk bij de busjes vandaan moesten blijven" om hun veiligheid te waarborgen.
Een andere stelde voor de uitlaat te verplaatsen "zodat het gas van bovenaf naar beneden wordt gevoerd" om te voorkomen dat de voertuigen roesten. In een andere brief van een SS-officier aan het Reichsveiligheidsdienst, klaagde de officier dat hij niet genoeg benzine-bestelwagens had om iedereen te doden die hij moest doden. "Een transport van Joden, dat op een speciale manier moet worden behandeld, arriveert wekelijks," klaagde hij. "De drie S-busjes die er zijn, zijn niet voldoende voor dat doel."
4 Dagboek van Anne Frank
Sommige ontkenners van de holocaust geloven dat het dagboek van Anne Frank vervalst was. Ze beweren dat het een vervalsing is, een plan van haar vader om rijk te worden. Eén denier noemde het "nog maar één keer fraude in een hele reeks bedrieglijke praktijken die werden gepleegd ter ondersteuning van de 'Holocaust'-legende en de sage van de Zes Miljoen.'
De meeste mensen negeren de ontkenners van de Holocaust, maar de Nederlandse regering heeft hun claim feitelijk getest. De overheid analyseerde het originele dagboek van Anne Frank en bewees op verschillende manieren dat het rechtmatig door Frank zelf was geschreven.
Om te beginnen was het handschrift consistent in het dagboek en met andere voorbeelden van haar handschrift. Volgens het rapport hadden de dagboekaantekeningen ook kenmerken die passen bij de manier waarop jonge meisjes schrijven.
De materialen waren ook bewezen te zijn gekocht voor het einde van de oorlog. Het papier, de inkt en de lijm die in het dagboek werden gebruikt, waren allemaal gemaakt vóór de vroege jaren 1940. Verschillende soorten lijm en inkt werden geïntroduceerd in 1950, en de materialen waaruit het dagboek van Frank bestond, waren uiterst zeldzaam na het einde van de oorlog.
De overheid vond ook dat Anne Frank de tijd had gepasseerd door een tweede versie van haar dagboek te maken. Passend voor een tienermeisje had ze haar leven willen aanpassen aan een detectiveverhaal. Dus herschreef ze haar eigen leven, met de familienaam "Robin" in plaats van haar eigen naam.
3 Getuigen van het Babi Yar-bloedbad
Het Babi Yar-bloedbad was een van de ergste massamoorden van de Holocaust. Op een enkele dag in september 1941 werden 33.771 Joden in een ravijn in Oekraïne afgeslacht. Er waren weinig overlevenden. Maar sommige faked hun dood en ontsnapte om het verhaal te vertellen.
De slachtoffers zijn echter niet de enige getuigen die hebben bevestigd dat het bloedbad echt is gebeurd. Sommige moordenaars deden dat ook, en hun versies van het verhaal bevestigden perfect die van de overlevenden.
Een Duitse vrachtwagenchauffeur genaamd Hofer zei dat de slachtoffers gedwongen werden om op de lichamen van de doden te gaan liggen. "Een politieman schutter kwam langs en schoot elke Jood in de nek met een machinepistool," beschreef hij. "Het ging op deze manier ononderbroken, zonder onderscheid tussen mannen, vrouwen en kinderen. De kinderen werden bij hun moeders gehouden en met hen doodgeschoten. '
Kurt Werner, een van de beulen in het bloedbad, beschreef dezelfde scène. "Ik moest de hele ochtend doorbrengen in het ravijn," zei hij. "Voor een deel van de tijd moest ik continu fotograferen."
2 De Einsatzgruppen-rapporten
Toen het Duitse leger de Sovjet-Unie binnenreed, volgde een groep met de naam Einsatzgruppen achter hen. Dit waren nazi-doodseskaders die joden opzochten en afslachten, meestal door ze neer te schieten. De doodseskaders vermoordden minstens een miljoen mensen voordat ze teruggedraaid werden, waardoor een spoor van massagraven achterbleef.
De Einsatzgruppen stuurden wekelijks berichten terug naar Berlijn met updates van hun moordpartijen - en 194 van de 195 meldingen zijn bewaard gebleven tot vandaag. De rapporten bevatten de datums, nummers en etniciteiten van de mensen die zijn gedood door de Einsatzgruppen. De meeste van hun slachtoffers waren Joods.
"Ik beschouw de joodse actie min of meer als beëindigd voor zover het Einsatzkommando 3 betreft", zegt een rapport. "Ik ben van mening dat het sterilisatieprogramma van de joodse werksters onmiddellijk moet worden gestart om reproductie te voorkomen. Als, ondanks sterilisatie, een Jodin zwanger wordt, zal ze worden geliquideerd. "
1 Hitler wist erover
Het lijdt geen twijfel dat Hitler wist en goedkeurde wat er aan de hand was. Om zijn gegevens schoon te houden, heeft Hitler nooit een officiële bestelling geschreven en ondertekend. Maar er is meer dan genoeg bewijs om te laten zien dat hij erachter zat.
In 1922 zei Hitler tegen Josef Hell: "Als ik echt aan de macht ben, zal mijn eerste en belangrijkste taak de vernietiging van de Joden zijn." Op dezelfde manier schreef Joseph Goebbels in zijn dagboek: "Wat betreft de Joodse kwestie, de Führer is vastbesloten om Maak de tafel schoon. [...] De wereldoorlog is gekomen, daarom moet de vernietiging van de Joden haar onvermijdelijke consequentie zijn. '
In 1923 registreerde Goebbels in zijn dagboek dat hij Hitler had verteld dat menigten demonstraties hielden waarin ze synagogen platbrandden. Goebbels nam de reactie van Hitler op: "Hij beveelt: Laat de demonstraties doorgaan. Trek de politie terug. De Joden moeten voor eens de woede van de mensen voelen. '
Hitler, bezorgd over de publieke reactie op de Holocaust, lijkt eerder mondelinge bevelen gegeven te hebben dan ze op te schrijven. Dus we hebben zijn Holocaust-bestelling niet schriftelijk op schrift.
Nazi-soldaten bevestigen echter dat de orders van Hitler zelf kwamen. SS-officier Adolf Eichmann schreef in zijn memoires dat Reinhard Heydrich Eichmann in 1942 vertelde dat de Führer de fysieke vernietiging van de Joodse tegenstander had bevolen.
Ondanks al zijn voorzichtigheid staat Hitlers naam op een vernietigend stuk papier. Het "Rapport aan de Führer over het bestrijden van partizanen" kondigde aan dat 363.211 Joden waren geëxecuteerd. Daarop staan de woorden: "Getoond aan de Führer".
Mark Oliver levert regelmatig bijdragen aan Listverse. Zijn schrijven verschijnt ook op een aantal andere sites, waaronder StarWipe van The Onion en Cracked.com. Zijn website wordt regelmatig bijgewerkt met alles wat hij schrijft.