Delen:
10 verdeeldheidwekkende demagogen doorheen de geschiedenis
Sinds de opkomst van Donald Trump in de Amerikaanse politiek, is het woord "demagoog" op grote schaal in de pers gebruikt om hem te beschrijven. Het is een controversiële term, omdat de demagoog van een persoon de inspirerende leider van iemand anders kan zijn. Het woord zelf komt van het Griekse woord dema, wat "mensen" betekent, en Gogue, wat 'leider' betekent. In modern gebruik verwijst het naar iemand die een beroep doet op emoties en vooroordelen om zijn eigen politieke doelen te bereiken.
Het verontrustende probleem met demagogen is dat ze niet alleen logica en waarheid vervormen, maar ook de massa wakker schudden en diepe verdeeldheid zaaien in de samenleving. Het zwart-wit denken en de vijandige retoriek tegenover de 'ander' die ze aanmoedigen, is schadelijk voor het weefsel van de samenleving en voor kritisch denken.
Toch zijn demagogen al sinds de oudheid een maatschappelijke basis. Overal waar segmenten van de maatschappij zich kunnen ophopen, zijn er demagogen. Bekende demagogen zijn Huey P. Long, Joseph McCarthy en Father Charles Coughlin, een voorloper van de moderne talk-radio. Hier zijn enkele minder bekende historische figuren die het label "demagoog" hebben verdiend.
10 Cleon
Cleon van Athene bracht de democratie van Athene bijna op de knieën. Zijn daden van onderdrukking waren vele, maar het was zijn poging tot genocide van een overwonnen volk dat hem een reputatie als een van de meest brutale demagogen in de geschiedenis bezorgde.
Wat 'het Mytileense debat' wordt genoemd, wordt gevonden in een passage in Thucydides De Peloponnesische oorlog. Het debat ging over hoe om te gaan met de rebellie van Mytilini, een stad die Athene had overwonnen. De Atheners waren boos. Ze wilden niet alleen de rebellen executeren, maar ook alle mannelijke inwoners van de stad. De opdracht werd gegeven, maar na enig nadenken hadden de Atheners tweede gedachten.
Cleon stapte snel in en pleitte voor de moordopdracht. Terwijl hij zijn hand tegen zijn dijbeen sloeg, beweerde hij dat het doden van de Mytileenanen een teken van zwakte zou zijn. Hij keerde zich ook tegen zijn publiek en beweerde dat hun empathie de reden is waarom ze mensen zoals hij nodig hadden om beslissingen voor hen te nemen. Hij vertelde hen dat intellectuelen niet in staat waren om met zulke moeilijke zaken om te gaan, waarbij 'gebrek aan leren in combinatie met gezond gezond verstand meer helpt dan het soort slimheid dat uit de hand loopt'.
In essentie werd het argument van Cleon een scheldwoord tegen de democratie zelf. Maar zijn tegenstander, Diodotus, stapte in en verdedigde de rol van de vrijheid van meningsuiting in een democratie. Hij riep op tot beraadslaging en voerde aan dat clementie in het belang van de Atheners zou zijn, want als rebellerende vijanden zouden weten dat ze moeten worden vernietigd, zullen ze tot het bittere einde vechten.
Uiteindelijk heeft de bezinning op de roekeloosheid die Cleon omhelsde, de zelfbeheersing onder de Atheners aangemoedigd en hun democratie helpen verbeteren.
9 Lewis Charles Levin
Levin was een self-styled kruisvaarder die grof appelleerde aan het Amerikaanse publiek. Hij was geobsedeerd door één enkel idee - de bescherming van de nationale cultuur tegen het 'gevaar van ondermijning door de toestroom van die horde aliens, die samen de barrières opsplitsen, die ze in de citadel bevelen of het land overspoelen'. Zijn verklaarde vijand was het rooms-katholicisme, dat hij zag als een instrument van 'buitenaardse' criminelen van Europa.
Levin, geboren in Charleston, South Carolina, in 1808, was de zoon van joodse ouders. Er is enige discussie als de culturele vervreemding die hij voelde enige invloed had op zijn haat tegen katholieken. Tijdens het lesgeven in de school in Mississippi raakte hij zwaar gewond tijdens een duel, waardoor hij zijn eerste kruistocht vernietigde. Hij bracht ook tijd door in de gevangenis voor een schuld die hij niet kon betalen.
Hij vestigde zich in Philadelphia, waar hij de redacteur werd van The Temperance Advocate. Daar draaide hij zijn kruistocht tegen alcohol en werd president van de Pennsylvania Temperance Society in 1843. Hij dacht dat de afschaffing van alcohol economische gelijkheid zou brengen.
In 1843, toen Levin verkocht The Temperance Advocate en gekocht De dagelijkse zon, hij bracht zijn demagogie naar een geheel nieuw niveau. Zijn nieuwe obsessie was met de groeiende Ierse katholieke bevolking van het land. Hij vreesde dat de rooms-katholieke kerk van plan was de VS te veroveren, niet met geweld maar door het verkiezingsproces. Hij diende ook als leider van wat de Native American Party werd genoemd (een term die toen een andere connotatie had).
Op 3 mei 1844 kwam de anti-katholieke vurigheid tot een kookpunt. Er was een bijeenkomst van de Native American Party in Kensington, niet ver van Philadelphia. De partij die beledigd is, is trots op zowel katholieken als niet-katholieken. Tegenstanders probeerden de bijeenkomst te verbreken zonder het gebruik van geweld. Als vergelding dreigden de geïrriteerde Nativisten de Sint-Michielskerk af te branden.
Drie dagen later hielden ze opnieuw een bijeenkomst, deze keer bewapend met wapens. Er ontstond een ruzie tussen een Ier en een Nativist, die zijn wapen trok. Al snel begonnen de verschrikkelijke rellen Philadelphia en het omliggende gebied te plagen. De Nativisten dreigden elke katholieke kerk in de stad af te branden.
Na de rellen bereed Levin de golf van anti-katholicisme en werd hij verkozen tot congres van 1845 tot 1851. In 1848 hield hij een toespraak in het Huis van Afgevaardigden, hekelend tegen de paus en katholieken. Uiteindelijk heeft de obsessieve missie van Levin om de natie van buitenlandse invloeden te bevrijden zijn tol geëist. Toen hij in 1860 stierf, was zijn geest verworden tot waanzin.
8 Karl Lueger
De burgemeester van Wenen van 1897 tot 1910, Karl Lueger was de leider van de Oostenrijkse christelijke sociale partij. Hij sprak vaak over de tijd vóór 1848 als de gouden eeuw van Wenen. Velen dachten dat de toenmalige crisis in de stad was veroorzaakt door verlate modernisering, feodalistisch conservatisme en kapitalisme.
Lueger deed een beroep op mensen, zoals kleine handelaren, die vonden dat ze tijdens de modernisering waren achtergelaten. Ze voelden dat ze destijds de liberalen en sociaal-democraten verloren hadden. De christelijke sociale partij was de plaats geworden voor katholieken en anti-liberalen.
Lueger sprak goed het Weense dialect en werd een beroemdheid in de stad. Er werd gezegd dat hij populairder was dan welke acteur dan ook en beroemdder dan welke geleerde dan ook. Hij presenteerde een beeld dat paternalistisch en vaderlijk was. Hij leidde een vorm van populisme die individuen in een 'wij' en 'zij' verdeelde. Tegen 1900 vertegenwoordigde zijn politieke machine niet alleen de kleine handelaren, maar ook een ingebeeld ideaal van pre-industrieel Wenen. Maar zijn persoonlijkheid en zijn werkelijke politiek waren regressief, autoritair, paternalistisch en antisemitisch.
In 1880s, steunde hij een rekening om Joodse immigratie in Wenen te blokkeren, hoewel zijn antisemitisme meer in economie dan ideologie gebaseerd was. Hij probeerde het liberalisme en het kapitalisme te bestrijden, beide gezien als zijnde cultureel Joods. Een gezegde dat vaak wordt toegeschreven aan Lueger is: "Ik zeg wie een Jood is."
Ongeacht de beweegredenen van Lueger, zijn anti-semitisme was toch schadelijk. Hij citeerde een van de wildste antisemieten van Wenen door te zeggen dat het 'joodse probleem' zou worden opgelost door alle Joden op een groot schip te plaatsen om op volle zee te worden gezonken. Zijn carrière en uitspraken maakten uiteindelijk indruk op een jongeman genaamd Adolf Hitler.
7 Marcus Garvey
Sommigen hebben hem een inspirerende activist genoemd, terwijl anderen hem als een gevaarlijke demagoog zagen. De in Jamaica geboren Marcus Garvey was een fervent zwarte nationalist die de Afrikaans-Amerikaanse hervestiging in Afrika promootte.
In de woorden van Garvey, 1 augustus 1920, was "een rode-letterdag voor de negermensen van de wereld." Een conventie werd gesponsord door de organisatie die Garvey had opgericht, de Universal Negro Improvement Association (UNIA). UNIA bevorderde raciale trots en verbeterde de voorwaarden voor zwarten wereldwijd. Garvey gaf het openingswoord, en zijn oproep was om de blanke heerschappij in Afrika ten val te brengen en het continent terug te eisen voor 's werelds zwarte bevolking.
Garvey werd geboren op 17 augustus 1887 in St. Ann's Bay, Jamaica. Zijn ouders waren afstammelingen van Afrikaanse slaven die door de Britten naar West-Indië waren gebracht om de suikerrietvelden te bewerken. Zijn vader werd een metselaar en een goed gelezen man. Garvey bewonderde zijn intellect en durf. Zijn moeder was een gewetensvolle christen.
Op 14-jarige leeftijd reisde Garvey naar Kingston, waar hij printerleraar werd. Daar speelde hij een rol in een mislukte vakbondstaking, die zijn politieke activisme inspireerde. Na zijn opleiding aan het Birkbeck College in Londen, werkte hij voor The African Times and Orient Review, dat pleitte voor pan-Afrikaans nationalisme. Uiteindelijk vond hij zijn weg naar de Verenigde Staten.
Hij stichtte al snel UNIA, waar hij niet vreemd was aan controverse. Sommige zwarte leiders vonden zijn separatistische filosofie contraproductief. WEB. Du Bois, een prominente zwarte leider en mede-oprichter van de NAACP, noemde Garvey 'de gevaarlijkste vijand van de negerrace in Amerika'.
Garvey kreeg deze reactie toen hij steeds radicaler werd in zijn tactiek. Hij had zelfs geheime ontmoetingen met de Ku Klux Klan, die instemde met Garvey's plan om de zwarte bevolking van Amerika naar Afrika te brengen. De blanke supremacist-senator Theodore Bilbo was zo blij met het voorstel van Garvey dat hij aanbeval dat de Amerikaanse Senaat het steunt. Du Bois was verbluft. Op dat moment schreef hij zijn opiniestuk in het tijdschrift Crisis, met de vraag of Garvey 'een gek of verrader' was.
In 1922 werden Garvey en drie andere UNIA-functionarissen beschuldigd van postfraude met de Black Star Line, de rederij van Garvey, die handel tussen Afrikanen in verschillende landen tot stand bracht. Op 23 juni 1923 werd hij veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf. Garvey beweerde dat hij het slachtoffer was van politieke vervolging. In 1927 werd hij vrijgelaten en naar Jamaica gedeporteerd.
6 Ma en Pa Ferguson
James en Miriam Ferguson waren een kracht in de politiek van Texas van 1915 tot 1940. Hoewel het paar misbruik maakte van de armen en ongeschoolden, waren ze verrassend toekomstgericht in het verzet tegen de trends van de Ku Klux Klan en het Verbod. Hun beleid was echter nauwelijks gebaseerd op principes. James was gouverneur van 1915 tot 1917, beschuldigd in het begin van zijn carrière. Hij verhoogde zijn salaris van $ 4000 met een anonieme donatie van $ 156.000 van mysterieuze brouwers.
Beschuldiging of niet, het motto van Fergusons was: "Zeg nooit sterven, zeg verdorie!" Al snel werd Ma Miriam gepromoveerd als de volgende kandidaat voor de gouverneur van Texas. De slogan van Ma was "Twee gouverneurs voor de prijs van één." Ze verbaasde zowel haar tegenstanders als politieke experts door de gubernatoriale race uit 1924 te winnen. Zij werd de eerste vrouw die tot gouverneur werd verkozen in de Verenigde Staten.
Hoewel ze een universiteit opgeleide vrouw was, speelde Ma Ferguson de rol van een landelijk hooiland om een beroep te doen op het electoraat in Texas. Ze poseerde met een ezel, die de Democratische Partij vertegenwoordigde, en droeg een geleende muts. Ma leende het beleid van Pa om de gevangenispoorten te openen, waardoor geruchten de ronde deden dat hij gratie bood. Ma verleende clementie aan 3.595 veroordeelden in een tijd dat de bevolking van Texas minder dan een vijfde was van wat het nu is.
Ma en Pa kwamen weg met veel van hun scheldwoorden vanwege hun reputatie als kruisvaarders voor de landelijke gemeenschap. Het paar werd vaak omschreven als cartoonistisch, grappig en kleurrijk. Maar hun speelse persoonlijkheden verborgen hun onethische praktijken en machtsmisbruik.
5 Theodore Bilbo
Geboren in 1877, Mississippi's meest dominante persoonlijkheid tijdens het tijdperk van segregatie was Theodore Bilbo, een vurige man die zichzelf uitdrukte in een extravagante stijl. Zijn gebrek aan beleefdheid maakte hem berucht in zijn eigen staat en daarbuiten. Hij was in de Mississippi bekend als "The Man" en beschreef zichzelf als een strutting peacock. Hij weigerde zijn exacte hoogte te onthullen (ongeveer 165 centimeter [5'5 "]), hoewel een mede-Mississippian grapte dat hij 239 centimeter (7'10") was toen hij op de boomstronk lag.
Toen Bilbo in 1915 gouverneur werd, gaf hij toe aan zijn liefde voor arme blanken (en minachting voor zwarten) en wekte het de verontwaardiging op bij rijke mensen en bedrijven. Hij was betrokken bij een aantal schandalen, waaronder een waarbij hij een Zuid-Afrikaanse teef de schuld gaf van het verspreiden van ziekten naar vee. Hij vertelde boeren om hun vee in chemische vaten te dopen, waarvan de boeren vreesden dat ze hun vee zouden doden. Iemand ging zo ver dat hij de vaten dynamiette.
Na zijn gouverneurschap leidde hij een opzichtige en onaangename campagne voor de Amerikaanse Senaat. Hij beloofde de kiezers alles wat hij maar kon bedenken en schoot zijn vijanden neer als 'boerenmoordenaars, corrupte vrouwen uit het Zuiden, en stinkdieren die Gideon Bibles stelen uit hotelkamers'. Hij beweerde dat de staat vol zat met communisme en dat hij nodig was om het schoon te maken up.
Hij won en arriveerde in 1935 in Washington, waar hij beloofde 'meer de hel op te heffen dan Huey Long'. Hij stond bekend om zijn beroemde filibusters. Hij viel ooit de benoeming van een rechter voor het Vijfde Circuit Hof van Beroep aan voor vijf solide uren. Het bleek dat de rechter, Edwin R. Holmes, Bilbo ooit had veroordeeld tot 10 dagen gevangenisstraf omdat hij weigerde te getuigen tijdens het proces tegen een collega-politicus, die ervan werd beschuldigd een stenograaf te hebben verleid.
Tijdens zijn Senaatscarrière was hij het meest berucht vanwege zijn gemene racisme en introduceerde hij absurde rekeningen om de zwarte bevolking van Amerika in West-Afrika te hervestigen. Zijn grootste controverse kwam toen hij voorzitter werd van het District of Columbia Committee en bekend werd als de "onofficiële burgemeester van Washington." Hij nam de positie in als platform om te traceren tegen de groeiende zwarte bevolking van de stad en eiste dat ze binnen het jaar zouden verhuizen .
Hoewel streng racisme een realiteit was in het Washington van 1940, vermeed het establishment de gemene taal van Bilbo. Hij werd bekritiseerd in beleefde kringen. Het Congres begon zijn mogelijk onethische aanbieding van oorlogscontracten te onderzoeken voor genereuze uitbetalingen. Terwijl een poging om hem te ontslaan aan de gang was, stierf Bilbo in zijn huis in Poplarville, Mississippi.
4 Anita Bryant
Voormalig Miss America-runner-up en opnamekunstenares Anita Bryant werd een controversieel centrum toen ze in 1977 een kruistocht leidde tegen homorechten. Nadat Dade County, Florida een verordening goedkeurde om discriminatie op basis van seksuele voorkeur te voorkomen, protesteerde Bryant tegen de rechten. omdat "Rekrutering van onze kinderen absoluut noodzakelijk is voor het voortbestaan en de groei van homoseksualiteit."
In 1969 werd Bryant woordvoerder van de Florida Citrus Commission en speelde in een aantal jus d'orange commercials. Dat jaar zong ze ook op de Rally for Decency in Miami in protest tegen de The Doors-zanger Jim Morrison die zichzelf blootlegde. Uiteindelijk werd ze het boegbeeld van Save Our Children van Homosexuality, Inc. (SOC). SOC organiseerde tegen de Dade County-ordonnantie en beweerde dat het 'de rechten van kinderen zou discrimineren om op te groeien in een gezonde, fatsoenlijke gemeenschap'.
Bryant en de SOC werkten samen met conservatieve kerken en orthodoxe synagogen, en verzamelden genoeg handtekeningen om de verordening op een openbaar referendum te laten plaatsen. Op 7 juni 1977 werd de homorechtenverordening ingetrokken met een meerderheid van 69 procent van de kiezers. Het referendum leidde tot een aantal wetsconflicten in wetgeving en verkiezingen tegen homorechten.
Bryant en de SOC bestendigden het idee dat homoseksuelen probeerden kinderen te molesteren of te bekeren tot homoseksualiteit. De SOC veranderde de naam in Protect America's Children en ondersteunde pogingen om homo's en lesbiennes te verbieden onderwijzeres te worden.
In 1977 hield Bryant een persconferentie om haar boek te promoten, The Anita Bryant Story: The Survival of Our Nation's Families and the Threat of Militant Homosxuality. Bryant en haar man zaten aan een tafel omringd door een nieuwsploeg toen een man in een pak en stropdas in het frame van de camera stapte en haar vierkant in het gezicht sloeg met een bananenpuree en meringue taart. 'Nou ja, het is tenminste een fruittaart,' grapte Bryant voordat ze met haar man bad.
Bryant's carrière begon te lijden na de stemming in de Dade County. Ze verloor haar baan als woordvoerder van de Florida Citrus Commission. Haar muzikale reizen werden geprotesteerd door homo's en lesbiennes. In 1978 begonnen Bryant en haar man religieuze counseling te geven om homo's naar heteroseksuelen te veranderen. In de loop van de tijd kwamen haar openbare optredens minder vaak voor. Ze hertrouwde in 1990 en probeerde haar carrière opnieuw op te bouwen door te zingen in Arkansas, Missouri en Tennessee.
3 Shintaro Ishihara
In 2012 kondigde Shintaro Ishihara, de controversiële gouverneur van Tokio, aan dat hij de lokale politiek zou verlaten om een nationale partij te beginnen. Hij duwde vervolgens Japan om zijn pacifistische grondwet te laten varen en kernwapens te ontwikkelen. Ondanks zijn invloed is Ishihara als veel te rechtvaardig beschouwd om een partij op te bouwen die groot genoeg is om een regering te vormen.
Ishihara was ooit een schrijver die het boek uit 1989 schreef De Japan die nee kan zeggen, die een assertiever beleid ten aanzien van de Verenigde Staten voorstelde. Vanwege zijn retoriek maakte hij weinig vooruitgang in de nationale politiek. Hij ging in 1995 met pensioen en keerde in 1999 terug als burgemeester van Tokyo, waar zijn rechtse populisme vier termen won. Andere kiezers bleven echter op hun hoede voor zijn reputatie als vuurman.
Gedurende zijn carrière maakte Ishihara een reeks blunders die hem het middelpunt van de controverse maakten. Hij heeft gezegd dat de tsunami van 2011 "goddelijke straf" was voor de economische achteruitgang van Japan en beschreef de Japanse slachting van 300.000 burgers in Nanjing in 1937 als een verzinsel. Hij deed een beroep op veel kiezers toen hij tijdens het hoogtepunt van de nucleaire crisis in Fukushima een glas drinkwater van Tokyo neerzette.
Hij maakte ook afwijkende opmerkingen over vrouwen en buitenlanders en verwierp het Frans als een 'mislukte internationale taal'. In 2010, nadat hij homokoppels had gezien tijdens een parade in San Francisco, stelde hij dat homoseksuelen 'gebrekkig' waren. Zijn vurige nationalisme kan zelfs te vinden in een scenario waarvoor hij schreef I Go to Die For You, een film uit 2007 die kamikazepiloten in de Tweede Wereldoorlog verheerlijkt. Hij zei ooit: "Ik ben 80 jaar oud en vraag me af: waarom moet ik mij zijn? Waarom kunnen de jongeren hun act niet samen krijgen? Maar als Japan zo doorgaat, zal het in een put zinken en sterven. "
Een ongegeneerd nationalist Ishihara zette in april 2012 een diplomatieke crisis met China in gang toen hij plannen aankondigde om de Senkaku-eilanden te kopen, die door beide landen worden opgeëist en onder de regering van Tokio te brengen. Dit dwong de hand van de Japanse premier, Yoshihiko Noda, om een rivaalbod te bieden om de eilanden te kopen en te voorkomen dat ze in Ishihara's handen zouden vallen.
2 Udo Voigt
Udo Voigt is een Duitse politicus die sinds 2014 lid is van het Europees Parlement. Hij is het voormalige hoofd van de Nationale Democratische Partij van Duitsland (NPD), een organisatie die de binnenlandse inlichtingendiensten van Duitsland als extreemrecht beschouwen. Terwijl Voigt de partijleider was van 1996 tot 2011, nam hij het in een nog meer nationalistische richting. De extreme aard van de NPD leidde zelfs tot een mislukte poging van het Duitse federale hof om het te verbieden.
In 2004 beschreef Voigt Hitler als "een grote Duitse staatsman" en verwierp hij de huidige democratische Duitse republiek als "een onwettig systeem." Hij suggereerde ook dat Hitlers afgevaardigde, Rudolf Hess, een kandidaat zou moeten zijn voor de Nobelprijs voor de Vrede.
Voigt kwam op 16-jarige leeftijd bij de NPD en bleef in het feest, zelfs als het hem zijn baan in het leger kostte. Toen hij de partij overnam, ging hij in tegen de wensen van andere partijleden en rekruteerde jonge neo-nazi's. In 2005 ontving Voigt een voorwaardelijke straf van vier maanden voor het aanzetten tot het volk. Hij riep op tot een gewapende opstand tegen de staat tijdens een betoging in 1998.
Voigt heeft contact gelegd met een aantal blanke nationalisten, waaronder de voormalige Ku Klux Klan Wizard en de antisemitische David Duke. In 2006 interviewde Duke Voigt op zijn webradioshow en beschreef hem als "de echte kanselier van Duitsland." Voigt zei dat de NPD "bezig was om de controle over Duitsland te krijgen, maar dat Duitsland nog steeds een bezet land is."
In een tv-interview uit 2007 aan Iraanse journalisten beweerde Voigt dat 'niet meer dan 340.000' Joden waren gestorven in de Holocaust. Zes miljoen is het cijfer dat door de meeste historici wordt geaccepteerd. In 2012 ontving hij nog een voorwaardelijke straf en een boete van € 1.000, voor het verheerlijken van de acties van de Waffen-SS. Hij beschreef de nazi-groet als een "vredesgroet" en riep op tot beëindiging van zijn verbod in Duitsland.
Een andere hardliner, Udo Pastoers, die tijdelijk de NPD leidde, werd beschuldigd van het aanzetten tot rassenhaat nadat hij Duitsland had aangevallen als een "Joodse republiek" en de "kermenkannons" van de Turkse minderheid noemde.
Een veel voorkomend thema van NPD-retoriek is een fervent nationalisme op basis van etnische identiteit. Voigt heeft gezegd: "We zullen proberen allianties aan te gaan om tegen buitenlandse infiltratie te vechten. [...] We willen dat Europa een unie van vaderlanden en etniciteiten wordt. "
1 Geert Wilders
De Nederlandse politicus Geert Wilders leidt de Freedom Party, een anti-islamfeest dat in Nederland stijgt. Eens slechts een begrip in Nederland, heeft zijn invloed zich verspreid sinds hij onlangs Donald Trump ondersteunde.
Wilders heeft geprofiteerd van de opkomst van anti-immigranten sentiment in Europa die is aangewakkerd door seksuele aanvallen die naar verluidt gedeeltelijk zijn gepleegd door migranten en vluchtelingen op 31 december 2015 in Keulen, Duitsland. In januari 2016 organiseerde Wilders een betoging in Spijkenisse, waar hij nep-peperspray uitgedeelde aan vrouwen. Hij waarschuwde hen voor 'islamitische testosteronbommen'.
Wilders heeft naam gemaakt als extreemrechtse populist. Hij scheidde zich af van de centrumrechtse partij van Nederland (de VVD) om een niche uit te spitten met zijn eigen anti-islamplatform. Hij schreef een boek met de titel Dood gemarkeerd: Islam's War Against the West and Me, die werd gepubliceerd in 2012.
In een post op zijn Twitter-account ondersteunde Wilders Donald Trump rond dezelfde tijd dat de Amerikaanse Republikeinse kandidaat zijn controversiële verklaring aflegde waarin hij suggereerde dat moslims het land mochten verlaten. Wilders zei dat Trump "goed voor Amerika en goed voor Europa" zou zijn. Zijn tweet bevatte een beeld van sterren en strepen en hij voegde eraan toe: "We hebben dappere leiders nodig."
Onlangs heeft de Europese Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker een plan aangeboden om vluchtelingen uit Irak en Syrië onder de EU-staten te verspreiden. Wilders noemde de migranteninstroom "een islamitische invasie" die de welvaart, veiligheid en identiteit van Europa bedreigde.
In een YouTube-video richtte hij zich ook tot de Turkse president Recep Tayyip Erdogan. Hij zei hem dat hij "moest vergeten" dat hij toetrad tot de EU. Hij zei: "Vergeet het gewoon. Jullie zijn geen Europeanen en zullen dat nooit zijn. Een islamitische staat als Turkije hoort niet thuis in Europa. "Wilders beschreef Erdogan als" een gevaarlijke islamist die de islamitische vlag grootbrengt. "
Wilders heeft enorm geprofiteerd van zijn retoriek, die steeds populairder wordt. Velen zijn het eens met zijn stoutmoedige houding tegenover de islam. Maar het heeft ook geleid tot vluchtig gedrag, zoals in de stad Nijmegen, waar de lokale bevolking kookte met asielzoekers in een verpleeghuis. De maaltijd moest worden geannuleerd toen het verpleeghuis bedreigingen ontving.