10 Depressing Stories from the Berlin Wall

De Berlijnse muur - oftewel de 'Anti-Fascistische Bescherming Rampart' zoals het liefdevol werd genoemd door de mensen die met het idee kwamen - was bijna honderd mijl lang. Dat is honderd mijl betonplaat, gepeperd met wachttorens, vallen en meer prikkeldraad dan waar je een stok op zou kunnen schudden.

Gedurende de ruim dertig jaar was het op zijn minst ondoordringbaar, er werden honderden pogingen ondernomen om het over te steken, en veel mensen uit alle lagen van de bevolking stierven het proberen. Hier zijn tien van de meest deprimerende verhalen met betrekking tot die mislukte overtochten van de Berlijnse Muur:

10

De jongeman die in ieders zicht stierf

Peter Fechter was een achttienjarige die niets liever wilde dan de zoete lucht van West-Duitsland proeven. Zijn plan was simpel: hij en een vriend zouden wachten tot een geschikt moment, dan sprinten over de "doodstrook" (het heette dat feitelijk) en de muur naar vrijheid overspoelen.

Hoewel zijn vriend het maakte, werd Peter door een bewaker in het bekken geschoten en kwam hij een paar centimeter voor zijn doel tekort. Het hele drama vond plaats voor honderden getuigen, soldaten en journalisten aan de westelijke kant van de muur. Petrus lag langer dan een uur in doodsangst, terwijl sympathieke omstanders letterlijk een paar meter verderop niets konden doen dan toekijken terwijl hij stierf. Toen hij eindelijk stierf, pakte een Oost-Duitse soldaat zijn lichaam op en droeg het terug naar Oost-Berlijn, gevolgd door duizenden futiele boegeroep.

9

De tunnel van de dood

Tunneling uit Oost-Duitsland was een vrij algemene activiteit in de tijd van de Berlijnse muur. Het tunnelen van Oost-Duitsland was daarentegen bijna ongehoord. Maar dat was precies wat twee mannen op een dag deden, in een wanhopige poging om hun vrouwen en kinderen te helpen het oosten te ontvluchten.

Toen de twee mannen in Oost-Duitsland aankwamen, wachtten gewapende wachten; het bleek dat een familielid van de vrouw hen had verraden. Een van de mannen werd doodgeschoten door de bewakers die hen aan de andere kant van de tunnel begroetten, en de ander bracht tien jaar in de gevangenis door. Door een hele nieuwe betekenis te geven aan het wrijven van zout in de wond, scheidde zijn vrouw hem terwijl hij daar was.

8

The Drowned Children

Toen de zesjarige Andreas Senk per ongeluk door een vriend in het water werd geduwd tijdens het spelen, leek het er aanvankelijk op dat hij nogal geluk had. De strook water waarin hij terechtkwam, werd zwaar bewaakt door tientallen soldaten in patrouilleboten en wachttorens.

Maar geen enkele Oost-Duitse ambtenaar heeft geprobeerd het kind te redden. Hoewel het betwistbaar is dat de bewakers de jongen simpelweg niet hebben opgemerkt, hebben ze ook geweigerd om een ​​West-Duitse reddingsactie te ondersteunen - zelfs zo ver dat ze hun wapens op de brandweerlieden trainden die de zoekactie uitvoeren. Vier meer kinderen stierven op een vergelijkbare manier voordat een overeenkomst werd bereikt waarin veiligheidsmaatregelen werden getroffen.

7

De medaille voor Voorbeeldige Grensdienst

Het is gemakkelijk om te vergeten dat de bewakers die gestationeerd waren aan de muur van Berlijn echte soldaten waren en dat ze daarom genoten van alle voordelen die normaal worden aangeboden aan soldaten, zoals glinsterende medailles. Een van de meer beruchte hiervan was de Medal For Illustrem Border Service.

De schande kwam voort uit het feit dat het in het algemeen werd gegeven aan bewakers die met succes onbewapende burgers hadden neergeschoten. Bijvoorbeeld, de soldaat die de veertigjarige Ernst Munst neerschoot, kreeg de medaille vanwege het feit dat hij 'zijn wapen uitstekend hanteerde en het meesterlijk gebruikte' - met andere woorden, hij schoot de ongewapende Munst in het hoofd.

Interessant is dat bijna geen bewakers werden gearresteerd als gevolg van een eventuele dood aan de muur. Een van de strengere straffen werd doorgegeven aan een bewaker die Walter Kittel neerschoot: hij ontving een voorwaardelijke straf van twee jaar voor doodslag na de val van de Berlijnse muur.

6

De konijnen van Berlijn

http://www.youtube.com/watch?v=YEHi4DE2uAY

Konijnen van konijnen floreerden in de zogenaamde Death Strip, tussen de twee muren. Met vrijwel geen menselijke tussenkomst waren de konijnen vrij om te stoeien en te fokken.

Dus hoewel de ineenstorting van de muur een geweldige gebeurtenis was voor het Duitse volk, bleek het een doodvonnis voor de Berlijnse konijntjes te zijn. Velen werden vertrapt door opgetogen Duitsers die wanhopig probeerden geliefden te bereiken. De konijnen die het overleefden, konden zich verbergen in nabijgelegen struiken, waar velen van hen uitgehongerd waren.

5

De ijverige student

Bernd Lünser was een tweeëntwintigjarige student van een van de universiteiten van Berlijn. Toen de muur omhoog ging, bleef hij gestrand en kon zijn plaats van studie niet bereiken. Omdat hij zo graag op zijn academische pad wilde blijven, was Bernd van plan een dak te schalen en vervolgens een waslijn te gebruiken om af te dalen naar West-Duitsland.

Maar zijn plan werd verijdeld door een groep bewakers. Bernd, die worstelde met de mannen, riep West-Duitsers op om hem op de een of andere manier te helpen; zijn landgenoten reageerden snel door een geïmproviseerd net te creëren waar Bernd in kon springen. Tragisch genoeg zorgde de strijd ervoor dat Bernd zijn sprong met een paar voet mist en werd hij meteen gedood.

4

De eenzame begrafenissen

De Berlijnse Muur splitste veel gezinnen in tweeën, wat een deel van de reden is waarom ontsnappingspogingen zo gewoon waren: mensen wilden gewoon naar huis.

Strikte grensregels betekenden dat als je familielid stierf terwijl je probeerde over de muur te ontsnappen, je niet eens mocht komen naar hun begrafenis. De doden zouden vaak anoniem worden begraven - zoals het geval was met Klaus Brueske, wiens moeder en zeven broers en zussen hem niet konden bezoeken, zelfs niet bij de dood.

3

De soldaten die hebben geprobeerd vriendelijk te zijn

Hoewel ze aan de andere kant als onmenselijke monsters werden geschilderd, waren de grenswachters in wezen gewone mensen die hun (weliswaar nogal slechte) baan uitvoerden. Ze waren voor het grootste deel leden van de gemeenschap en onderdeel van het dagelijks leven.

Toen een groep kinderen aan grenswachters vroeg welke wapens ze droegen, namen de bewakers uiteindelijk toe en legden ze de functies van de wapens uit. Maar bij een buitenissig ongeluk ontlaadde een van de wapens een nabijgelegen dertienjarige schooljongen, Wolfgang Glöde. Het lot van soldaat K (de verantwoordelijke bewaker) is niet bekend.

2

Het onbekende slachtoffer

Bijna elke persoon die ergens in de buurt van de Berlijnse Muur is gestorven, heeft zijn leven zeer grondig onderzocht en tentoongesteld, zodat mensen vandaag kunnen waarderen wat ze hebben meegemaakt. Tot op heden is slechts één persoon nooit geïdentificeerd.

Alles wat we van deze man weten, is dat hij verdronk in het volle zicht van toeschouwers, en dat niemand ooit zijn lichaam uit Oost- of West-Duitsland heeft komen opeisen. Ondanks tientallen jaren van wetenschappelijk werk en onderzoek, is er nog niets over deze man ontdekt. Als doodgaan een van de ergste dingen is die een persoon kan overkomen, dan moet sterven volledig anoniem - met niemand om te zorgen - pech naar een heel nieuw niveau brengen.

1

De moeder die haar kind per ongeluk heeft gesmoord

Het is onbekend wat Ingrid en Klause H. ertoe bracht Oost-Berlijn te ontvluchten, maar de reden was vermoedelijk een hele goede.

Terwijl ze zich achterin een vrachtwagen verstopte, begon Ingrid's jonge kind Holger te roeren. Doodsbang dat een bewaker zou horen, dempte Ingrid het gehuil van de baby met haar hand. Maar Ingrid wist helemaal niet dat de kleine Holger aan bronchitis leed en daardoor niet door zijn neus kon ademen.

Toen de truck in West-Duitsland aankwam, hadden Ingrid en Klause hun vrijheid gekregen, maar hadden ze hun zoon verloren.