Delen:
10 manieren waarop een verblijf in een ziekenhuis ons sissend kan maken
Vooral wanneer we ziek en kwetsbaar zijn, vertrouwen we op zorgverleners om ons te behandelen. We zijn afhankelijk van hun kennis, training, vaardigheden en mededogen. We verwachten van hen dat ze ons helpen te genezen, zodat we kunnen terugkeren naar onze taken en verantwoordelijkheden als werkgevers of werknemers, echtgenoten, ouders, buren en vrienden.
We verwachten zeker niet dat het erger wordt als gevolg van een ziekenhuisopname. Er is echter een kans dat we in feite nog erger worden, want er zijn 10 manieren waarop een verblijf in een ziekenhuis ons zieker kan maken.
10 Post-ziekenhuis syndroom
Dr. Harlan Krumholz van de Yale School of Medicine heeft de term 'posthospitaalsyndroom' bedacht om een tijdelijke periode te identificeren waarin patiënten vatbaar zijn voor een ziekte na een verblijf in het ziekenhuis. Dit vereist hun overname binnen 30 dagen na hun eerste ontslag.
De oorzaak van heropname varieert van een ziekenhuis-verworven infectie (HAI), stress ervaren tijdens hospitalisatie, slaapgebrek tijdens het ziekenhuisverblijf, een gebrek aan voeding of lichaamsbeweging, verlaagd immuunsysteem functioneren en depressie. Onderzoek uitgevoerd in 2009 toont aan dat van de Medicare-patiënten 2,6 miljoen ontslagen patiënten (20 procent) opnieuw werden opgenomen in het ziekenhuis binnen een maand na hun ontslag.
9 Fouten in het ziekenhuisvoedsel
Uit een onderzoek van de Pennsylvania Patient Safety Authority bleek dat tussen januari 2009 en juni 2014 ziekenhuispersoneel 285 fouten had gemaakt in verband met patiëntenmaaltijden - waarvan 181 gerelateerd aan allergieën - als gevolg van kaartfouten en communicatiefouten.
Acht veroorzaakten "ernstige schade aan patiënten." In één geval kreeg een patiënt met een zeevruchtenallergie vis en moest hij "geïnjecteerd worden met epinefrine, toegediend via verschillende intraveneuze geneesmiddelen" en werd hij ter observatie verplaatst naar een intensive-care-afdeling.
Andere patiënten die geacht werden te vasten, kregen voedsel of voedsel dat niet in overeenstemming was met hun voorgeschreven dieet. De fouten kwamen voor tijdens het "dieetproces", van het bestellen tot het afleveren van maaltijden.
8 Voedselontkenning
In een artikel in het online dagboek BMJ Kwaliteit en Veiligheid betogen verscheidene artsen van het Johns Hopkins Ziekenhuis dat het acht uur vóór een operatie achterwege laten van het eten van patiënten onnodig en potentieel gevaarlijk is. Erger nog, in sommige gevallen moeten patiënten misschien dagen wachten voordat ziekenhuizen toestaan dat ze eten voor het geval ze moeten worden geanestheseerd voor een operatie.
Het immuunsysteem van de patiënt kan worden aangetast door ze slaap en voeding te ontzeggen. Onvoldoende voeding, opgelopen door de helft van de ziekenhuispatiënten, kan leiden tot "ontsteking, spierafbraak en orgaanschade".
Dr. Martin Makary, een van de auteurs van het artikel, noemde de noodzaak van een vastenperiode van acht uur vóór de operatie een 'mythe'. Hij en zijn collega's zagen dat het veilig is voor patiënten om een koolhydraatrijke drank te consumeren twee uur eerder chirurgie. Hij beveelt ook aan dat patiënten tijdens hun verblijf in het ziekenhuis andere voedsel dan ziekenhuismaaltijden mogen eten.
7 Infecties
Verontreinigde medische apparatuur, defecte chirurgische incisies en te veel antibiotica dragen bij aan HAI's veroorzaakt door bacteriën, schimmels en virussen. Het tijdschrift Rapporten van de consument beoordeelde ziekenhuizen op basis van hun aantal infecties gerelateerd aan chirurgische locaties, katheter- of urineweginfecties en bloedlijninfecties. Een jaar later voegden ze eraan toe C. diff en twee veelvoorkomende 'medicijnbestendige bacteriële infecties die zich gemakkelijk kunnen verspreiden en mogelijk fataal zijn'.
Volgens de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention verwierven bijna 650.000 patiënten bijna 722.000 HAI's in 2011. Dagelijks sterven er 200 patiënten aan deze infecties tijdens ziekenhuisopname.
Hoge percentages HAI's komen zelfs voor in prestigieuze ziekenhuizen, zoals het Johns Hopkins Hospital in Baltimore, het Mount Sinai Hospital in New York City en het Ronald Reagan UCLA Medical Center in Los Angeles. "Strenge infectiebestrijdingsprotocollen, [beperkt gebruik van antibiotica en] het schoonmaken van ziekenhuiskamers en medische apparatuur" zijn effectieve maatregelen voor het verminderen of elimineren van deze infecties.
In Amerikaanse staten met lakse rapportagevereisten, "coderen" veel ziekenhuizen HAI's door ze valse factureringscodes toe te wijzen die moeilijk te detecteren zijn. Op deze manier vermijden deze ziekenhuizen het verlies van federale betalingen als gevolg van boetes voor het optreden van zorginfecties.
Een voorgestelde oplossing is om ziekenhuizen te verplichten alle HAI's te melden, inclusief de namen van geïnfecteerde patiënten, de effecten van de infecties en de oorzaak (en) van de infectie. Dit voorstel suggereert ook een toename van het aantal ziekenhuizen waarop audits zijn gericht.
6 Slechte zorg voor oudere patiënten
Oudere patiënten hebben vaak een slechtere zorg dan andere patiënten. Dientengevolge verlaten velen van hen het ziekenhuis in een slechtere vorm, fysiek en psychologisch, dan toen ze werden opgenomen. Oudere patiënten worden soms niet goed gevoerd, krijgen onvoldoende beweging of ontvangen onvoldoende pijnbeheersing.
Vaak voorkomen zuurstoftanks of intraveneuze (IV) polen dat ouderen uit bed komen. Artsen voeren onnodige procedures uit voor deze patiënten en schrijven "overbodige of potentieel schadelijke medicijnen" voor.
Ouderen krijgen geen slaap op een luidruchtige afdeling of omdat hun vitale functies vaak gedurende de nacht worden gecontroleerd. Jongere patiënten zijn veerkrachtiger dan ouderen, dus oudere patiënten kunnen het moeilijker hebben dan jongere patiënten die herstellende zijn van een dergelijke behandeling.
Sommige ziekenhuizen scheiden oudere patiënten van anderen, verwijderen infuusbuizen en moedigen hen aan om uit bed te komen om te eten in een gemeenschappelijke eetzaal.De focus in dergelijke ziekenhuizen ligt op het vermogen van ouderen om thuis voor zichzelf te zorgen.
Een verbeterde zorg voor ouderen is echter geen prioriteit voor de meeste ziekenhuizen omdat geheugenverlies en het onvermogen om te lopen, in tegenstelling tot zorginfecties, geen tekortkomingen zijn waarvoor ziekenhuizen door de overheid worden bestraft. "Als u het niet meet, kunt u het niet repareren," zei Ken Covinsky, een arts en onderzoeker aan de Universiteit van Californië, San Francisco, Division of Geriatrics.
5 Minder zorg
Om te overleven in een slechte economische omgeving, fuseren kleine ziekenhuizen vaak met grote ketens. Meestal volgt de Amerikaanse overheid deze fusies of hun effecten op patiëntenzorg niet.
Het doel van deze fusies kan zijn "om overlappende diensten te besparen, betere deals met verzekeringsmaatschappijen te sluiten en te delen in de kostenbesparingen." Sommige diensten worden echter mogelijk helemaal niet meer verleend omdat beslissingen over gezondheidszorg meer gebaseerd zijn op winst of ideologie dan op patiëntenzorg.
Zelfs wanneer de deelstaatoverheden enig toezicht houden, is het niet gericht op het behouden of vergroten van de zorg. De meeste voorschriften met betrekking tot patiëntendiensten werden ontwikkeld toen het aantal ziekenhuizen toenam en niet toenam. In sommige gevallen zijn dalingen in diensten ideologisch van aard, zoals wanneer ziekenhuizen die door religieuze organisaties zijn opgericht weigeren abortussen te bieden.
4 Slecht personeel Hygiëne
In sommige gevallen zijn patiënten slechter af na ziekenhuisopname door slechte personeelshygiëne. Soms wassen artsen hun handen niet zo vaak als ze zouden moeten. Verpleegkundigen, belast met artsen en chirurgen die eraan denken om dit te doen, denken niet dat het hun verantwoordelijkheid is om "de politie te politieren".
Als ze zulke herinneringen zouden aanbieden, zeiden verpleegkundigen, zouden ze bang zijn voor berisping. Artsen willen ook niet door verpleegkundigen op de proef worden gesteld, omdat dit impliceert dat de artsen zich niet bewust zijn van de noodzaak van sanitaire praktijken.
Om het probleem van slechte personeelshygiëne te bestrijden, beoordelen internetsites ziekenhuizen op de veiligheid van patiënten. De federale overheid onderhoudt ook een online database op basis van patiëntendossiers.
3 ontbrekende en slecht functionerende apparatuur
Twee van de vele problemen waarmee het Princess Margaret-ziekenhuis in Eastern St. Thomas, Jamaica te maken heeft, zijn uitval van apparatuur en een gebrek aan basisuitrusting. Het eerste probleem wordt aangepakt door de bouw van een nieuwe afdeling en door de renovatie van bestaande delen van de faciliteit.
Off-the-record, het personeel van het ziekenhuis klaagt over een airconditioner die al maanden niet goed functioneert. Het apparaat moet de operatiekamer afkoelen, zodat chirurgen en ander personeel zich tijdens de operatie comfortabel voelen. De airconditioner houdt ook de apparatuur koel, zodat deze naar behoren functioneert. Patiënten voor wie tijdens een operatie geen algemene anesthesie nodig is, lijden ook onder de hitte.
Volgens de Chief Executive Officer van het ziekenhuis, Janine Hill, zijn airco-reparaties gepland voor de toekomst en hoopt het ziekenhuis een ultrasone machine te krijgen. Ze gaf echter toe: "Er is nog steeds behoefte aan andere dingen." Sommige van die dingen omvatten een hematologie-analysator en andere basisuitrusting die ziekenhuizen gemeen hebben.
2 zieke artsen
Hoewel artsen zich vaak verplicht voelen om ziek te werken, plaatsen ze hun patiënten met een verzwakt immuunsysteem met een risico op infectie wanneer de artsen dat doen. In een onderzoek van gezondheidszorgverleners (waaronder 280 artsen) in het Children's Hospital in Philadelphia, gaf 83 procent toe dat ze het afgelopen jaar ten minste één keer ziek hadden gewerkt.
Hun symptomen omvatten diarree, koorts en verkoudheid of griepsymptomen. Deze zorgverleners werkten ziek, omdat ze hun collega's of patiënten niet wilden laten zitten.
Daarnaast gaven ze aan dat groepsdruk een overweging was omdat collega's kritiek hebben op artsen die ziektedagen nemen. Eerdere onderzoeken hebben vergelijkbare resultaten laten zien, wat aangeeft dat artsen reageren op de druk op de werkplek om ziek te werken.
1 'Nooit gebeurtenissen' en serieuze incidenten
"Nooit gebeurtenissen" (gebeurtenissen die nooit zouden mogen gebeuren) kunnen patiënten zieker maken. Deze te voorkomen incidenten, zoals het werken op het verkeerde deel van het lichaam van een patiënt of het achterlaten van vreemde voorwerpen in het lichaam van een patiënt, kunnen patiënten ernstig schaden of doden.
Bovendien kunnen ernstige ongewenste incidenten (SUI's) patiënten ongemak bezorgen, verwonden of doden. SUI's zijn onder meer patiënten die zichzelf schade berokkenen door van hoogte te vallen, artsen die niet handelen volgens de testresultaten en de noodzaak van verdere behandeling veroorzaken, personeel dat vrouwelijke patiënten belt voor borstonderzoek vanwege defecte apparatuur, en tandartsen die de verkeerde tanden halen.
Ziekenhuizen zouden zorgverleners moeten aanmoedigen om 'onveilige klinische praktijken' te melden, een woordvoerder van Wrightington, Wigan en Leigh NHS Foundation Trust zei: '[en dergelijke rapporten moeten worden onderzocht ... goed.'