10 Fascinerende inzichten in eenzaamheid

We hebben allemaal die dagen gehad waarin we gewoon niet het gevoel hebben dat we sociaal contact maken met iemand en waar de wereld zo groot lijkt en we zo klein zijn. Eenzaamheid treft sommigen meer dan anderen, en voor sommige mensen kan het de start zijn van een eindeloze cyclus. Het is zelfs dodelijk voor sommige dieren, maar eenzame eenzaamheid kan helpen voorkomen dat je wegzinkt in het diepe, donkere gat.

10De eenzaamste plek op aarde

Dus je wilt er even helemaal uit, van alles en iedereen. Natuurlijk zou je het bos in kunnen gaan, maar wat als je helemaal compleet wilde zijn, absoluut alleen? Wat is de eenzaamste plek op aarde?

Point Nemo - als je er kunt komen - is het punt op de aardbol dat het verst verwijderd is van elk organisme op aarde. Het ligt in het midden van de Stille Zuidzee, tussen het eiland Maher voor de kust van Antarctica, Motu Nui bij Paaseiland en het eiland Ducie, een onbewoond eiland in het noorden. Point Nemo, genoemd naar het personage Jules Verne, werd pas ontdekt in 1992, toen satelliettechnologie eindelijk goed genoeg was om kustlijnen nauwkeurig in kaart te brengen en in kaart te brengen welk punt op gelijke afstand van elkaar lag. Het punt is 2.300 kilometer (1.450 mijl) verwijderd van elk van de eilanden, waardoor het de eenzaamste plaats op aarde is.

Het is zo eenzaam dat het twijfelachtig is dat er ooit iemand is geweest. Niemand was ooit op Maher Island geweest tot het werd ontdekt in de jaren 1940. Er is zeker geen gemakkelijke manier om naar Point Nemo te komen, en er is niets te vinden, zelfs als je de reis hebt gemaakt. Er is niet eens een baken of een boei, gewoon een eindeloze oceaan en meer alleen.

9 Eenzame versus sociale isolatie voelen

Mensen zijn erg sociale wezens. We hebben altijd op elkaar vertrouwd om te overleven. Dat vertrouwen op anderen maakt het definiëren van eenzaamheid een lastige zaak. Volgens studies uitgevoerd door University College London, is er een groot verschil tussen eenzaam zijn en sociaal geïsoleerd zijn. Pas als je naar eenzaamheid gaat kijken in de context van hoe sociaal verbonden we zijn, zie je hoe subjectief een gevoel het werkelijk is. Er zijn mensen die mijlenver van iemand vandaan kunnen leven, weinig contact met hun familie hebben en niet eenzaam zijn, terwijl andere mensen in een drukke straat kunnen wonen, regelmatig kunnen ontmoeten voor familiediners, vrienden kunnen zien die ze dagelijks zien en nog steeds alleen voelen.

Dat alles wordt nog lastiger als je het bekijkt in de context van ouderen. Toen onderzoekers wilden weten wat gevaarlijker, eenzamer of geïsoleerd was, keken ze naar 6.500 mannen en vrouwen van 52 jaar en ouder en beoordeelden ze op basis van hun overlijdensrisico in de loop van 12 jaar. Ze kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat sociaal isolement potentieel gevaarlijker was dan alleen zich eenzaam voelen. Wanneer ze naar sociaal isolement keken, konden ze patronen in gezondheid en welzijn voorspellen die meldingen van eenzaamheid niet toestonden. Uiteindelijk bleek uit de studie dat zelfs als je eenzaam bent, het onderhouden van sociale contacten noodzakelijk was voor de gezondheid op lange termijn.

8Homesickness

Heimwee is een bepaalde vorm van eenzaamheid die we voelen als we niet thuis zijn. Voor sommige mensen kan het verlammend werken. Hoewel geschat wordt dat ongeveer 70 procent van de mensen die van huis weggaan er op de een of andere manier last van hebben, voor een kleiner percentage, kan heimwee betekenen dat ze wegzakken in de donkere put van een depressie waar ze alleen met hulp uit kunnen kruipen. De ernstigste gevallen kunnen komen met paniekaanvallen, slapeloosheid, nachtmerries en volledige terugtrekking uit de omgeving die nieuw en compleet onrustig is.

Heimwee is ook niets nieuws. Het staat beschreven in Homer's Odyssee, maar het kreeg pas formeel een naam toen het werd gebruikt om de gevoelens van eenzaamheid en verlangen te beschrijven die Zwitserse soldaten kregen toen ze ver van huis waren. In de 17e eeuw werd heimwee een ongelooflijk gevaarlijke ziekte geacht die zou doden als hij niet werd behandeld. Daarna veranderde de publieke opinie. Heimwee hebben was kinderachtig: het was wat een leerling voelde tijdens zijn eerste week in het zomerkamp.

Dat betekende dat we er niet meer over spraken. We weten niet eens zoveel over heimwee, behalve de zeer reële effecten ervan. We weten dat sommige dingen - echt waar - het kunnen activeren, en soms kunnen de hulpmiddelen die we gebruiken om heimwee te verminderen het nog erger maken. Spring op Facebook om contact te houden met vrienden thuis, en het is een koude herinnering dat je er niet bent om op een van de foto's te zijn. En nu beginnen we ook te denken dat heimwee nooit echt weggaat - niet helemaal, tenminste niet.

7The Social Surrogacy Hypothesis

Eenzaamheid - en hoe we daarmee omgaan - is een notoir moeilijk stukje psychologie om te ontdekken. Het is pas sinds kort dat onderzoekers van de Universiteit van Buffalo en Miami University zijn gaan onderzoeken wat zij de 'Social Surrogacy Hypothesis' noemen.

De theorie stelt in feite dat televisie kan fungeren als een surrogaat voor mensen die verlangen naar het vormen van zinvolle sociale relaties. De onderzoekers keken naar wanneer mensen naar hun favoriete televisieprogramma's keken, onder welke omstandigheden ze de neiging hadden om naar ze te kijken, hoe ze over de shows en de personages schreven en hoe iemands huidige relatiestatus (inclusief of ze gewoon ruzie hadden gemaakt met een goede vriend of een significant ander) had invloed op hun reacties op het kijken naar de shows.

Ze ontdekten dat mensen die eenzaam waren, net een slag hadden toegebracht aan hun gevoel van eigenwaarde, of in een ruzie hadden gehunkerd naar sociale interactie die zou kunnen worden vervangen door iets dat een "parasociale" relatie wordt genoemd. Dat is de relatie die ontstaat tussen ons en onze favoriete televisiekarakters wanneer we zo in hun leven worden geïnvesteerd dat onze hersenen ze zien als een goede vriend.We maken ons zorgen om hen, we wachten om uit te zoeken wat er vervolgens gebeurt en we nemen het allemaal heel persoonlijk. Hoe meer we eenzaam zijn, hoe sterker die verbinding, en hoe groter de kans dat we tevreden zijn door deze eenzijdige relaties.

6Loneliness Killed The Woolly Mammoth

Er is iets ongelooflijk hartverscheurends aan het behoren tot de laatste overlevende handvol van een hele soort, en we hebben onlangs ontdekt dat dat precies is wat er met de wolharige mammoet is gebeurd.

Na twee enorme dalingen van de bevolking, woonde de laatste van de wolharige mammoeten op een eiland voor de Russische kust. Gedurende 6000 jaar heeft een klein zakje wolharige mammoeten een leven op het ruige eiland afgeschraapt. Zonder voldoende diversiteit in de populatie, kregen ze langzaam meer ingeteeld en de soort maakte zijn definitieve achteruitgang. Geschat wordt dat na de tweede grote bevolkingsafname, die de bevolking van het vasteland heeft gedood en op ongeveer 300 000 eilandbewonende individuen, de bevolking nooit in staat was om te herstellen.

De mammoeten op het eiland werden afgesneden van hun neven uit het vasteland door de stijgende zeespiegel die hun eiland creëerde en uiteindelijk de laatst overgebleven leden veroordeelden tot een ongelooflijk eenzame dood. Terwijl de soort herstelde van de eerste bevolkingsdaling in de loop van ongeveer 100.000 jaar, leidde de isolatie en inteelt uiteindelijk tot hun uitsterven. Wetenschappers weten nog steeds niet precies wat er met de populatie op het vasteland is gebeurd, maar met de ontdekking van het complete mammoetgenoom hebben ze geleerd hoe ingeteeld de laatste leden van de soort in werkelijkheid waren.

5 Eenzaamheid zorgt ervoor dat we levenloze objecten anders zien

Onderzoekers van het Dartmouth College hebben ontdekt dat langdurige perioden van eenzaamheid de manier veranderen waarop we levenloze voorwerpen beginnen te zien. Wanneer we verlangen naar menselijk contact en socialisatie, beginnen we een iets andere relatie te hebben met dingen als online avatars en poppen - vooral die met menselijke gezichten. Wanneer proefpersonen foto's van morphs vertoonden die variërende niveaus van menselijke en geanimeerde eigenschappen vertoonden, waren degenen die eenzaam waren, eerder geneigd om de gezichten als volledig menselijk te beschrijven.

De studie liet zelfs een duidelijk verschil zien in hoe onze stemming invloed heeft op ons vermogen om gezichten te zien. Studenten werden gevraagd om een ​​vragenlijst in te vullen en kregen vervolgens feedback over wat hun antwoorden suggereerden over hun toekomst. Feedback was volledig willekeurig (hoewel studenten het niet wisten). Die studenten die een voorspelling van een eenzamer toekomst hadden gekregen, hadden ook meer kans om meer menselijke gezichten te zien.

Deze impact kan ook worden uitgebreid naar het gebied van het "uncanny valley" -effect. Meestal hebben we de neiging geanimeerde mensen en robots te zien die te levensecht zijn als griezelig en verontrustend. Die reactie wordt gedeeltelijk tenietgedaan door eenzame mensen die de neiging hebben om kunstmatige gezichten aantrekkelijker te vinden.

4Elektrische schok verdient de voorkeur tot 15 minuten van de eenzaamheid

Stel je even voor, dat je niets te doen hebt, nergens kunt zijn en niemand om mee te praten. Het is je toegewezen taak om gewoon in een kamer te zitten en na te denken. Daydream. Stel je voor. Wat je ook leuk vindt, zolang het in je eigen hoofd is. Klinkt geweldig? Psychologen van de Universiteit van Harvard en de Universiteit van Virginia voerden een serie van 11 studies uit die iets tamelijk verrassends toonden. Voor de meesten van ons is het helemaal niet geweldig, en doen we liever iets anders, zelfs als het enige dat beschikbaar is voor ons pijn doet.

Ze testten mensen tussen de 18 en 77 en vroegen hen om in een kamer te zitten gedurende perioden van 6 tot 15 minuten. Ongeacht de leeftijd waren de resultaten vrijwel hetzelfde: mensen vonden het moeilijk om te denken, moeilijk te concentreren, volledig ongenoegen en waanzinnig moeilijk. Degenen die buiten hun eigen hoofd in een kamer zonder uitlaatklep werden gezet om vermaak te vinden, werden rusteloos en afgeleid, niet in staat zich te concentreren. Als ze in hun eigen huis waren, konden de meesten het helemaal niet doen en bedrogen worden door muziek te spelen of met een mobiele telefoon te spelen.

Het experiment werd episch toen het enige dat de proefpersonen kregen, een knop was die een elektrische schok voor hen zou geven als ze erop duwden. Hoewel de meeste mensen zeiden dat ze geld zouden betalen om te voorkomen dat ze geschrokken werden voordat het experiment begon, werd 67 procent van de mannen en 25 procent van de vrouwen zo overweldigd door het gebrek aan sensorische input dat ze zelf schokkend vonden boven de eenzame sensatie om in hun eigen hoofden voor slechts 15 minuten.

3 Eenzaamheid verspreidt zich als een ziekte

Inmiddels hebben we genoeg shows en films over de zombie-apocalyps bekeken om te weten dat het zich als een ziekte over de wereld verspreidt. Eenzaamheid doet dat ook.

Onderzoekers van de Universiteit van Chicago keken hoe de eenzaamheid zich verspreidde en ze ontdekten dat het, net als de verspreiding van een vervelende bacterie, begint met een vervelende ontmoeting. Stel dat je je al behoorlijk voelt en dat een vriend een onbehoorlijke opmerking maakt of iets doet dat je ongemakkelijk maakt. Als je in een beter humeur was, heb je het misschien niet eens opgemerkt, maar zoals het is slaat het precies in het hart van je sombere dag. Wanneer je thuiskomt, onthoud dat. Het blijft bij je en de volgende keer dat je je vriend hebt gebeld om na het werk wat te gaan drinken, doe je dat niet. Vanuit het gezichtspunt van je vriend, stopte je ze te bellen. Dat leidt tot het afbrokkelen van een vriendschap en plaatst ze in dezelfde gemoedstoestand waarin je verkeerde toen ze je per ongeluk beledigden.

Klinkt vergezocht? Het is niet. Eenzame mensen kunnen zichzelf onopzettelijk eenzamer maken door te anticiperen op acties die hen pijn zullen doen. Dit zorgt er op zijn beurt voor dat ze afdalen naar de sociale rand. In een onderzoek onder 5.000 proefpersonen keken onderzoekers naar hoe eenzame mensen zich voelden op bepaalde dagen en hun sociale interacties in die dagen.Ze ontdekten dat eenzaamheid besmettelijk is voor de derde graad. Mensen die chronisch eenzaam zijn, hebben dat overgebracht naar andere bekenden, die vervolgens op dezelfde manier afdrijven naar de rand van hun sociale groepen terwijl dat netwerk ontrafelt.

Dit kan enkele zeer concrete implicaties hebben voor de behandeling van geestesziekten, depressie en chronische eenzaamheid. Als we weten hoe sociale netwerken op elkaar inwerken, kunnen mensen meer proactief worden in het herstellen van relaties voordat ze beginnen te ontrafelen en voordat eenzaamheid leidt tot een postapocalyptische mentale woestenij.

2Comfort Food Fights Loneliness

Wat is dat favoriete voedsel dat je altijd hebt aangevraagd voor je verjaardag? Wat dacht je van dat speciale jubileumdiner? De maaltijd die moeder maakte toen ze wist dat je het moeilijk had? Er is een reden dat het troostvoedsel wordt genoemd, en het is gebleken dat alleen al het denken er echt toe heeft bijgedragen aan onze eenzaamheid.

Een studie aan de Universiteit van Buffalo vroeg deelnemers om te schrijven over een gevecht dat ze hadden gehad met iemand van wie ze hielden, om een ​​basislijn van angst, verdriet en een bedreigde sociale status te bepalen. Daarna werden ze gevraagd om te schrijven over hun favoriete troostmaaltijd of een nieuw voedsel dat ze zouden willen proberen. Toen hen werd gevraagd om hun eenzaamheid te beoordelen, voelden degenen die over hun troostmaaltijd schreven zich beduidend minder eenzaam.

Een ander onderzoek liet studenten kippensoep eten en vulde ontbrekende letters in woorden. Degenen die kippensoep aten en het als een van hun comfortvoedsel beschouwden, waren meer geneigd om letters te gebruiken die woorden bevatten waarin de relatie centraal stond. Aan de andere kant schreven degenen die kippensoep niet als troostmaaltijd beschouwden (of kregen de soep niet) woorden die niet gerelateerd waren aan sociale interactie of relaties.

Dat lijkt allemaal te suggereren dat troost eten - zelfs als we er gewoon over nadenken - een diepgaande invloed heeft op onze emotionele toestand.

1 Brainstormen van eenzame mensen werken anders

Er is aangetoond dat de hersenen van eenzame mensen zichtbaar anders zijn dan de hersenen van mensen die geen chronische eenzaamheid hebben.

Een weliswaar kleine studie uitgevoerd door de Universiteit van Chicago richtte zich op mensen wier antwoorden op een vragenlijst hen als sociaal geïsoleerd en eenzaam identificeerden. Toen deze mensen foto's kregen van anderen die plezier hadden, was er minder activiteit in het deel van de hersenen dat doorgaans reageert op beloningen en plezier. Onderzoekers waren niet zeker of het gebrek aan activiteit in de hersenen leidde tot gevoelens van eenzaamheid of dat langdurig sociaal isolement de hersenen had geconditioneerd om te reageren op een manier die waarschijnlijk hun isolement zou vergroten. Desalniettemin zijn onderzoekers er zeker van dat het de potentie heeft om een ​​grote doorbraak te zijn - en een die niet op een beter moment kon komen. Nu steeds meer mensen steeds kleinere gezinnen hebben, wordt geschat dat het aantal alleenwonenden zal blijven stijgen. Weten hoe onze hersenen zijn geprogrammeerd, kan een grote bijdrage leveren aan het helpen van mensen die aan chronische eenzaamheid lijden.

Het is ook aangetoond dat eenzaamheid invloed heeft op hoe we koude temperaturen verwerken. Een studie van de Universiteit van Toronto wees uit dat wanneer deelnemers werden gevraagd om een ​​situatie te vertellen waarin ze geïsoleerd waren van een sociale groep, de gemiddelde temperatuur in de kamer gemiddeld veel kouder was dan de temperatuur die werd gevraagd om over een tijd te praten ze waren opgenomen in een groepsinstelling. Onderzoekers voerden ook een ander experiment uit waarbij een groep mensen vangst speelde, waarbij sommige mensen meer werden buitengesloten dan anderen. Degenen die werden uitgesloten, waren na de game meer geneigd om naar warme drankjes te trekken. Dit suggereert dat we een warme kop thee of koffie kiezen - of onze favoriete kippensoep - vanwege een vrij letterlijk koud gevoel dat we krijgen als we ons isoleren. Onderzoekers gaan verder met te stellen dat ze vermoeden dat deze link zich in ons kind vormt, waarbij baby's warmte associëren met sociale interactie.

+ Dieren kunnen afsterven aan eenzaamheid

We denken dat eenzaamheid een behoorlijk triest gevoel is, en er zullen altijd cynische mensen zijn die erop staan ​​dat dieren niet dezelfde gevoelens hebben. Maar we weten dat dat niet waar is - en we kunnen het bewijzen.

Een onderzoek naar de effecten van sociaal isolement en eenzaamheid op Afrikaanse grijze papegaaien vond iets heel hartverscheurends. Telomeren zijn delen van DNA die verantwoordelijk zijn voor het reguleren van de stabiliteit van chromosomen. Naarmate vogels ouder worden, wordt hun leeftijd weerspiegeld in de lengte van de telomeren. Negen jaar oude papegaaien die alleen in kooien werden gehouden, hadden dezelfde telomeerstructuren als gesocialiseerde vogels van 23 jaar oud, wat aantoont dat de stress van isolatie en eenzaamheid zo reëel is dat het de genetische samenstelling van vogels in een verbluffende hoeveelheid degradeert.

En onlangs hebben onderzoekers een ander dier gevonden dat absolute pijn lijdt door eenzaamheid: de mier. Onderzoek van de Universiteit van Tokio heeft uitgewezen dat het scheiden van een enkele mier uit zijn kolonie, met een levensduur die met 91 procent is verminderd, om een ​​behoorlijk bizarre reden. Een mier die alleen is, is niet in staat zijn voedsel te verteren. Terwijl mieren uitbraken en voedsel delen in hun nest, zal een enkele mier gewoon heen en weer lopen en zijn onverteerde voedsel opslaan ... totdat het sterft door eenzaamheid.