Delen:
10 Schokkende feiten over Patrice Alegre
In de Engelstalige wereld is de naam Patrice Alegre verre van bekend. Dit monster bracht bijna een decennium door op de vrouwen in de Zuid-Franse stad Toulouse. Alegre zou net een andere psychopathische moordenaar in Frankrijk zijn geweest, anders dan zijn vermeende banden met een complot met de Europese elite, drugs en beschuldigingen van een geheim pedofiel netwerk.
De misdaden van Patrice Alegre wiegden zo de Franse samenleving dat sommigen in de vroege jaren 2000 praatten over massale opstand tegen Parijs. In een land met een revolutionaire geschiedenis is zo'n praatje niet stil. Alegre, een lustmoordenaar, werd het middelpunt van een moordverhaal dat verleidelijk beloofde slechte daden te onthullen die werden uitgevoerd door de veronderstelde zuilen van de Europese samenleving.
10 De geboorte van een monster
Patrice Alegre werd geboren in Toulouse in 1968. Tegenwoordig is Toulouse berucht als een van de meest gewelddadige steden in heel Frankrijk. Toulouse was in 1968 niet veel beter. Het leven in Alegre was even angstaanjagend.
Patrice was de oudste zoon van een jong stel. Zijn vader was lid van de reservearm van de Franse nationale politie. Zijn moeder was een kapper. Patrice's ouders wilden in de eerste plaats nooit kinderen, en vaak haalden ze hun frustraties over hun kinderen weg.
Patrice's vader sloeg hem vaak zonder genade. Toen hij Patrice of zijn vrouw niet misbruikte, voerde Patrice's vader buitenechtelijke affaires en dronk hij zichzelf dood.
Wat de moeder van Patrice betreft, ze gaf haar zoon veel genegenheid. Ze werkte echter ook als een prostituee en gebruikte Patrice als haar uitkijk in de tijd dat ze bij een klant was. Patrice zou later tegen een rechtbank zeggen dat hij zelden naar zijn moeder keek die seks had, maar hij hoorde altijd het geluid van haar die met vreemde mannen sliep.
9 Lowlife
Voordat hij seriemoordenaar werd, leefde Alegre het leven van een doelloos en misbruikt kind. Toen hij 14 was, ging hij bij zijn grootouders wonen. Patrice begon rond deze tijd kleine misdaden te plegen. Op 16-jarige leeftijd was hij een drugsverslaafde die al was veroordeeld voor zijn eerste aanranding.
Op de leeftijd van 20, Patrice ontmoette en trouwde met een vrouw met de naam Cecile Chambert. Het echtpaar had toen een dochter met de naam Anais. Patrice probeerde zijn gezin te onderhouden door een reeks klussen te klaren, maar uiteindelijk besloot hij in een café in de buurt van het treinstation in Toulouse te gaan werken. Patrice herhaalde ook de zonden van zijn vader door zijn vrouw dronken te slaan en zo nu en dan zaken achter haar rug voort te zetten.
8 The Murder Of Valerie Tarriote
Het eerste bekende slachtoffer van Patrice Alegre was de 22-jarige Valerie Tarriote. De verkrachting en moord op Tarriote zou het patroon bepalen voor de rest van Alegre's moorden: ze was een brunette, was seksueel aangevallen voorafgaand aan de dood, kende Alegre op de een of andere manier en weigerde aanvankelijk om seks met Alegre te hebben voordat hij haar aanviel. Een andere gemeenplaats bij alle moorden is dat Alegre bijna altijd dronken was tijdens het plegen van de misdaden.
Patrice zou naar verluidt Valerie hebben ontmoet in het café in Toulouse, waar ze als serveerster werkte. Patrice was seksueel aangetrokken tot haar en in de nacht van 22 februari 1989 vroeg hij Valerie om seks met hem te hebben. Toen ze nee zei, dwong Patrice zich haar huis binnen, verkrachtte haar gewelddadig en gebruikte toen een sjaal om haar tot de dood te wurgen.
De politie vond uiteindelijk het naakte lijk van Tarriote op haar eigen bed. Haar handen waren vastgebonden aan het bed en de moordenaar had ondergoed in haar neus en keel gestopt.
7 De moorden op Laure Martinet en Martine Matias
De negentienjarige Laure Martinet leefde niet op 25 januari 1990. De avond ervoor werd Martinet vermoord door haar buurman, die toevallig Patrice Alegre was.
Ten tijde van deze moord woonde Alegre in Saint Genies-Bellevue, een kleine gemeente in het zuidwesten van Frankrijk. Net als al zijn slachtoffers werd Martinet verkracht, zwaar geslagen en gewurgd.
Alegre's dorst naar seks en geweld leek zeven jaar lang verzadigd. Hij zou geen andere bekende moord plegen tot februari 1997. Ditmaal was het slachtoffer de 29-jarige Martine Matias. Alegre heeft haar verkracht en gewurgd. Toen besloot hij te proberen haar hele lichaam te verbranden.
De politie ontdekte niet alleen dat de moordenaar van Martine twee vuren in haar huis had gezet, maar hij had ook sporen van haar bloed achtergelaten in de badkamer en een stuk halfautomatisch pistool in de woonkamer.
De lijkschouwer in de zaak concludeerde ook dat de moordenaar van Martine haar chloroform had gegeven vóór haar dood. Ondanks deze aanwijzingen probeerde de lijkschouwer in eerste instantie de dood van Martine te regeren als zelfmoord.
6 De laatste moorden
De moord op Mireille Normand heeft op zijn minst een paar patronen van Alegre doorbroken. Ten eerste was Normand veel ouder dan de andere slachtoffers van Alegre. Op het moment van haar moord in 1997 was Normand 36 jaar oud. Ook, in tegenstelling tot de andere moorden, die ofwel plaatsvonden in Toulouse of in Zuid-Frankrijk, werd Normand gedood in de noordoostelijke stad Verdun.
Alegre's laatste moord vond plaats op 3 of 4 september 1997. Het laatste slachtoffer, de 31-jarige Isabelle Chicherie (sommige bronnen in de Franse taal brachten haar leeftijd op 28), werd verkracht en aangevallen in haar appartement.
Alegre zou rond 04:00 uur zijn vertrokken en later zijn teruggegaan om het appartement in brand te steken. Het vuur viel al snel onder de aandacht van de Parijse politie. Op de plaats delict vonden onderzoekers overtuigend bewijs dat Isabelle seksueel was aangerand door haar aanvaller. Slechts een paar dagen later werd Alegre in handboeien door de politie geplaatst, die een aantal voorwerpen ontdekte die Isabelle Chicherie in zijn bezit had.
5 De andere moorden
Tijdens de politiehechtenis bleek Alegre een erg spraakzame crimineel.Eerst gaf hij aan detectives toe dat hij op zijn 17e een van zijn vriendinnen had proberen te wurgen. Vervolgens gaf Alegre toe dat hij verantwoordelijk was voor de vijf moorden die hem werden toegeschreven. Hij gaf ook toe aan twee andere moorden.
Alegre zei dat zijn twee andere slachtoffers prostituees waren, van wie er één een travestiet was genaamd Claude Martinez. Voordat hij in februari 2002 een levenslange gevangenisstraf kreeg, liet Patrice Alegre doorschemeren dat hij tussen 1989 en 1997 meer dan 30 slachtoffers heeft gedood. Deze hoge lichaamstelling was echter niet de meest schokkende bekentenis die Alegre tijdens zijn proces deed.
4 De S & M-ring
Tegen 1997 werkte Alegre niet meer in het café in de buurt van het treinstation van Toulouse. Hij was afgestudeerd om te werken als uitsmijter bij een populaire dansclub. Hij vulde dit inkomen aan door ook te werken als een pooier die prostituées levert aan onderbroeken in Toulouse, Parijs en daarbuiten. Het was in die hoedanigheid dat Alegre zogenaamd verschillende invloedrijke Franse burgers ontmoette.
Tijdens zijn proces zei Alegre dat het zijn taak was om prostituees aan te bieden aan S & M-partijen die geen chateau meer hadden. Het kasteel was eigendom van de overheid en daarom technisch eigendom van de regering van Toulouse.
Twee prostituees genaamd Fanny en Patricia kwamen naar voren tijdens Alegre's proces om zijn beweringen te bevestigen. Fanny vertelde de onderzoekers dat ze Alegre twee andere prostituees had zien wurgen bij deze sadomasochistische feesten. Fanny, Patricia en Alegre zeiden allemaal dat deze orgieën werden bijgewoond door magistraten, politieagenten en politici.
3 Tips voor het koelen
Alegre's uitspraken over drugsgeïnduceerde seksorgies in chateaus stelden veel veren vast. Een van de door Alegre genoemde personen was de voormalige burgemeester van Toulouse Dominique Baudis, die tegen de aantijgingen vocht. Baudis beschuldigden Alegre van zijn naam te smeren vanwege zijn pogingen om de distributie van pornografie in Toulouse te verbieden.
Terwijl Baudis zijn naam enigszins wist te zuiveren door Alegre voor de rechtbank te confronteren, waren er andere huiveringwekkende aanwijzingen dat bepaalde leden van de high society van de stad inderdaad betrokken waren bij seksuele misdaden.
Vanaf 1997 werd in Toulouse een speciaal moordcommando gevormd om alle 115 vermiste vrouwen te onderzoeken die sinds 1992 uit de stad verdwenen waren. Alegre was in die tijd actief in de stad en het is mogelijk dat hij verantwoordelijk was voor sommige van deze verdwijningen.
Hoe dan ook, de uitlatingen van Alegre wisten veel mensen in het Franse publiek ervan te overtuigen dat de leiders in Toulouse iets in dat kasteel aan het doen waren.
2 Politiebescherming?
Op 1 april 2003 vertelde de in Toulouse wonende prostituee "Patricia" de Franse krant Le Figaro dat Alegre zoveel misdaden wist te plegen omdat hij politiebescherming had.
Patricia vertelde de krant dat ze was geïnterviewd door Moordzaken 31, de speciale eenheid die de vele verdwijningen van de stad moest oplossen. Patricia zei dat verschillende officieren hun afschuw hadden geuit over het feit dat sommige misdaden van Alegre oorspronkelijk waren gecategoriseerd als zelfmoorden, ondanks de duidelijke aanwijzingen van moord.
Patricia verklaarde verder in het kranteninterview dat Alegre werd beschermd door twee politieambtenaren en verschillende rechters. Deze mannen wilden de misdaden van Alegre stil houden omdat hij lid was van een kring van pooiers, drugsdealers en afpersers. Patricia zei dat deze ring politieagenten omvatte.
De laatste openbaring van Patricia's interview was haar bewering dat Alegre was ingehuurd om minderjarige meisjes aan te schaffen voor gebruik als modellen voor de productie van kinderpornografie. Patricia zei dat Alegre Claude Martinez had vermoord omdat de beschermheren van Alegre zich zorgen maakten dat de foto's van Martinez op het punt stonden in handen te vallen van reine detectives.
1 patronen
Alegre's beschuldigingen verwonderden het Franse publiek tussen 2002 en 2003. Dergelijke beschuldigingen zijn echter gemaakt in verband met andere zaken met betrekking tot pedofilie en kindermoord.
Tijdens de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw heeft de Belgische seriemoordenaar en pedofiel Marc Dutroux minstens vijf jonge meisjes gedood en mogelijk nog veel meer gedood. Dutroux, die in de Franstalige en arbeidersklasse stad Charleroi woonde, wilde een ondergrondse stad bouwen die bevolkt werd door zijn kindslachtoffers.
Na zijn arrestatie in 1996 beweerden Dutroux en zijn juridische team dat Dutroux minderjarige meisjes had verstrekt aan rijke klanten in zowel België als Frankrijk. Dutroux's bewering nam een heel vreemde wending toen ten minste 20 potentiële getuigen op mysterieuze wijze stierven voordat ze konden getuigen.
Een van de mensen die dapper naar voren kwam, was Regina Louf, een jonge vrouw die beweerde dat Dutroux seksfeesten bezocht, waaronder jonge kinderen, sadomasochisme en drugs. Louf beweerde dat de pedofielen die Dutroux als koerier gebruikten, verschillende prominente politici en zakenmensen bij zich hadden. Maar ze werd snel terzijde geschoven als "gek".
In 2018 publiceerde de inheemse en geregistreerde privédetective van Detroit J. Reuben Appelman een boek getiteld The Kill Jar. Dit boek beweert dat in de zaak Oakland County Child Killer (OCCK) een pedofielenkring betrokken was die verschillende prominente burgers van Detroit omvatte.
Appelman en anderen hebben opgemerkt dat een van de sterkste OCCK-verdachten Christopher Busch was, de zoon van een directeur van General Motors die zelf af en toe werd beschuldigd een pedofiel te zijn. In een interessante connectie had Christopher Busch, een veroordeelde zedendelinquent, deelgenomen aan het dure Institut Le Rosey in Zwitserland.
In Le Rosey wreef Busch de schouders van de Europese adel, de zonen van sjeiks uit het Midden-Oosten en de zonen van Amerikaanse miljonairs. Busch gaf een korte tijd les op de school.
Net als de mogelijke verdoezelingen tijdens de misdaden van Alegre, wees de "zelfmoord" van Busch in 1978 erop dat hij mogelijk is vermoord om de volledige waarheid van de OCCK-zaak stil te houden.
Benjamin Welton is een inwoner van West Virginia die momenteel in Boston woont. Hij werkt als freelance schrijver en is gepubliceerd in The Weekly Standard, The Atlantic, Listverse en andere publicaties.