10 piraten van de Noordzee

Piraten worden meestal geassocieerd met de Caribische Zee. Mannen als Henry Morgan en William Kidd lieten een erfenis achter van avontuur en grote veldslagen; maar piraterij is iets dat al zo lang aan de gang is als mannen de zeeën hebben afgelegd. En het gebeurde (en doet dat nog steeds) over de hele wereld. De piraten van de Noordzee waren niet veel anders dan die we gewend waren te horen. Ze leefden meestal met codes, ze waren net zo wreed en hadden weinig tot geen respect voor de regering. De Scandinavische landen Noorwegen en Denemarken werden een unie aan het einde van de 1300's, en een golf van wetteloosheid ontstond uit de oorlogen tussen deze nieuwe unie en de vorsten van de naburige landen, waaronder Engeland, Duitsland en Zweden. Deze piraten blijven bijna vergeten in de geschiedenis, ondanks hun fascinerende levens. Hier zijn enkele van hun verhalen.

10

Kristoffer Trondsson & Otto Stigsson

In 1523 verloor Christian II, koning van Denemarken, Noorwegen en Zweden, zijn troon voor Fredrik I. In die tijd waren de meest gevreesde piraten degenen die bij Christian II stonden om hem te helpen zijn troon terug te winnen. Hun taak was om de zee te overvallen en zo veel mogelijk schepen te ontvoeren, zodat de voormalige koning deze rijkdom kon gebruiken om tegen Fredrik I op te komen. Het kostte hem acht jaar, maar het werkte uiteindelijk. Echter, de piraten die zijn bondgenoten waren geworden, worden nu vogelvrij en vechten tegen hem.

Zijn oplossing was Kristoffer Trondsson en Otto Stigsson. Ze kregen allebei de positie als piratenjagers en voerden hun mannen in de strijd tegen de piraten. Hoewel ze alom werden gevreesd, waren ze niet succesvol in hun werk. Er werd slechts één enkel schip geregistreerd dat door de piratenjagers was teruggenomen. Uiteindelijk werden ze allebei verveeld door niets te vinden en werden ze zelf piraten! Ze hebben vooral handelsschepen ontvoerd uit Nederland en Schotland op weg naar Noorwegen. Later werd Trondsson zelfs aangenomen als admiraal, in Noorwegen.

9

Erlend Eindridesson

In het najaar van 1445 werden een Duitse matroos, Steffen Smit en zijn bemanning, bij slecht weer betrapt en hadden ze geen andere keus dan richting de haven van Jæren, in Rogaland, Noorwegen te varen. Ze wachtten weken, zonder dat het weer enig teken van kalmte gaf. Maar op een dag hadden ze een aantal onverwachte bezoekers. Erlend Eindridesson was een van de meest gerespecteerde mannen in Noorwegen, en met hem had hij twee schepen en zestig man. Hij stond bekend om zijn afkeer van Duitsers.

De Noorse piraten dreigden hun lading te stelen. Smit, aan de andere kant, wist dat het slecht zou zijn voor de reputatie van Eindridesson als hij stal van een Duits schip. De twee landen waren toen in vrede en hij had papieren om zijn rechten als handelaar te bewijzen. Eindridesson liet ze zijn, maar Smit wist dat het nog niet voorbij was.

'S Nachts, terwijl niemand het zag, sneden Eindridesson en zijn mannen de touwen die het schip aan de dokken vastmaakten, en het schip werd er door de golven mee verpletterd. Onmiddellijk stonden ze erop de Duitsers te helpen, de lading te redden en naar de kust te brengen. Smit heeft de lading nooit meer gezien.

8

Martin Pechlin

Martin Pechlin was een van de meest beruchte piraten in de jaren 1500. Hij was brutaal en zonder genade en er wordt gezegd dat hij eens op één dag twaalf schepen heeft gekaapt! Maar in 1526 ontmoette hij zijn partij. Drie schepen uit Duitsland werden betrapt door een storm en belandden ergens aan de Noorse kust. Daar gingen ze aanleggen in een fjord, in de hoop handel te drijven met de boeren in de buurt. Maar vanwege de zware mist, konden noch zij, noch de piraten elkaar zien terwijl ze aan beide zijden van de fjord aanmeerden.

De volgende dag werden de Duitsers bezocht door twee jonge jongens die met hen kwamen handelen. Ze waren spionnen, gestuurd door de piraten om meer te weten te komen over de bemanning die ze wilden aanvallen. Kapitein Thode zag hun leugens door en verhinderde hen de informatie te bezorgen. Er gebeurde niets vóór de volgende ochtend, toen Pechlin en zijn piratenploeg het vuur openden.

De matrozen bleken goede vechters te zijn en het schip van Pechlin werd uiteindelijk tussen de vijanden gepakt en de Duitsers eindigden met een kogel op zijn hoofd. Slechts veertien piraten konden ontsnappen, zes werden levend genomen en de resterende zestig mannen van de voormalige ploeg van Pechlin werden gedood in de strijd.

7

Klaus Størtebecker

In de 13 en 1400 werd de zee geregeerd door "Fataljebrødrene"; een groep piraten uit alle noordelijke landen. Deze piraten leefden volgens een strikte code, en ze stonden bekend als "Likedelere", wat "Degenen die gelijkelijk delen" betekent. In de loop van de jaren hadden zij vele leiders, of piraatkoningen. Klaus Størtebecker was een van hen. Hij is misschien een van de meest legendarische piraten van Noord-Europa. Er wordt gezegd dat hij een schip met een goudmast heeft gevaren en dat hij ooit ergens in Duitsland een enorme schat heeft begraven, die nog moet worden gevonden. Voor mensen van die tijd was hij als een Robin Hood op zee; stelen van de rijke handelaren en vrijgevig zijn voor de armen. Ook was hij een onverschrokken krijger in de strijd. Uiteindelijk werd hij lang genoeg in een gouden touw opgehangen om rond de stad Hamburg te reiken, en zijn stervende wens was voor de beulen om gratie te verlenen aan al diegenen van zijn mannen waar hij langs kon lopen - na zijn executie! Er wordt gezegd dat vijf mannen gratie kregen.

6

Bartholomeus Voet

Voet was de volgende leider van "Fataljebrødrene", na Størtebecker. Hij was zijn gelijke in vechtvaardigheden, maar deze man toonde geen genade over de vraag of mensen arm of rijk waren. Op een gegeven moment ging hij naar de Noorse stad Bergen en nadat hij het beroofd had van alles wat de moeite van het nemen waard was, verbrandde hij de hele stad.De burgers vochten terug, maar ook al waren ze meer dan de piraten, ze waren verslagen. Voet ontsnapte uit Bergen met alle gestolen goederen die hij bij zich kon dragen.

5

Rinaldini

In 1808 vertrok een Zweeds piratenschip met de naam "Rinaldini" naar de Noordzee om voor de winter een laatste Deens-Noorse handelsschip te ontvoeren. Tegelijkertijd begonnen de Noorse schepen "Fortuna" en "Elisabeth Maria Tønder", beide handelsschepen, hun reis; en kennelijk wilde het geloof dat ze elkaar allemaal in open zee ontmoetten. De Zweedse piraten namen snel het commando over de "Fortuna", voordat ze de "Elisabeth Maria Tønder" aanzetten. Het ging allemaal soepel, zonder veel weerstand, en de piraten begonnen op hun weg terug naar Zweden met de nieuwe schepen en hun bemanning. Het probleem was: hun veilige aanlegplaats lag ver vooruit en het zou lang duren om terug te komen. Ze werden gevangen in een storm en het leek bijna onmogelijk om terug te komen, en nog meer wanneer ze de Noorse kustlijn in de verte zagen.

De kapitein wendde zich tot de Noorse kapiteins van de "Fortuna" en de "Elisabeth" en beval hen om hem te vertellen waar ze waren. Maar ze vertelden hem dat ze het niet wisten. In die tijd besloten de Noren om in actie te komen, voordat de Zweden ervoor kozen om zich naar Engeland te keren (in plaats daarvan). Ziekte, de kou en een groot deel van pech, betekende dat de Zweedse piraten bijna niets konden doen, toen de Noorse kapitein Liung naar voren stapte en hen beval naar het dichtstbijzijnde dok te varen. De piraten hebben niets gezegd of gedaan om hem tegen te houden.

4

Tønnes Kaade Samuelsen

In 1808 vertrokken de Noorse piratenkapitein, Tønnes Kaade Samuelsen, en zijn bemanning naar de zee om te doen wat piraten het beste kunnen. Maar het was midden in de winter, en in deze tijd van het jaar durfden geen handelaars de Noordzee te bevaren. Dus Samuelsen verveelde zich en besloot er iets aan te doen. Hij en zijn mannen zeilden naar Engeland, vermomden zich als vissers die thuiskwamen en sneden de haven van het grootste schip dat ze konden vinden eenmaal in de steiger en zeilden het gewoon terug naar Noorwegen. Hij ging door met deze tactiek voor het grootste deel van zijn carrière; voordat zijn schip in een storm verzonk en hem en de hele bemanning ermee meenam.

3

Kapitein Johannes Jacobsen Røscher

Als er één ding was dat een piraat die rondzwierf in de Noordzee, koste wat kost wilde vermijden, dan werd hij gearresteerd buiten de kust van Engeland. Als dat zou gebeuren, zouden ze jarenlang gevangen zitten. Kapitein Røscher, een oude Deens-Noorse piraat, voldeed bijna aan dit lot. Het gebeurde in 1810; Kapitein Røscher en de bemanning van zijn schip "Tak for sidst" waren in slechte staat vanwege het noodweer van het seizoen. Maar ondanks deze tegenslag slaagden ze erin om het bevel over te nemen van een Engels schip, geleid door kapitein William Dimond. De bemanning van het schip beweerde Amerikanen te zijn, maar Røscher wist beter. Hij verdeelde de gevangen bemanning zodat ze konden worden georganiseerd in twee kleinere groepen op elk van de schepen, en liet zijn eerste stuurman het bevel voeren over zijn oude schip.

Toen besloten de Engelsen te handelen. Aan boord van de "Tak voor Sidst", de stuurman, Erik Fries, die een zeer bekwame piraat was, zorgde persoonlijk voor de oproer en begaf zich daarna op weg naar Noorwegen. Røscher, aan de andere kant, was niet zo gelukkig. De piraten werden opgesloten en kapitein Dimond zeilde terug naar Schotland, waar de piraten rechtstreeks naar Engeland zouden worden gebracht. Røscher was woedend en beraamde wraak bij zijn bemanning wanneer hij de kans had. En uiteindelijk vond hij de oplossing. Een van de bemanningsleden van het Engelse schip was een jonge Zweedse man, die uiteindelijk werd gesproken om hen te helpen. Hij liet ze eruit net toen kapitein Dimond en zijn bemanning aan het eten waren en de piraten sloten ze gewoon op in het schip en herwonnen de controle. De Engelsen ondernamen geen pogingen meer te ontsnappen en al snel kon kapitein Røscer de kustlijn van Noorwegen zien, slechts enkele dagen nadat "Tak voor Sidst" zijn weg naar huis had gevonden.

2

Knut Ellingsen

Knut Ellingsen was een zeer bekwame Noorse piraat en de kapitein van het schip "Den Veivisende Paquet" (Paquet de Pathfinder). Dezelfde dag dat de gebeurtenis plaatsvond, het jaar 1810, had hij al een schip gekaapt en hij en de bemanning waren op zoek naar meer, toen een veel groter Engels schip in zicht kwam. Al snel werd duidelijk dat Ellingsen op heterdaad betrapt was met een duidelijk gestolen schip. De Engelsen zeiden dat ze zich vreedzaam moesten overgeven, en het leek of ze geen andere keus hadden. Nu, of het een directe order van Ellingsen was, of gewoon een misrekening door de man achter het stuur, is onzeker; maar net toen de Engelsen dachten dat ze ze hadden en op het punt stonden aan boord te springen, zetten de Noren het volle zeil en ontsnapten door gewoon weg te varen. De Engelsen waren geschokt door de onbeschofte manoeuvre, wat resulteerde in een brute achtervolging na de piraten. Het piratenschip was veel sneller, maar de Engelsen waren beter bewapend en al snel kwamen er kogels boven het piratenschip. Ellingsen schreeuwde tegen zijn bemanning om uit de weg te gaan, toen het meesterzeil op hen neerkwam, eerst een fooi gaf.

Opstaan ​​was onmogelijk, vanwege de kogels, dus Ellingsen deed iets dat hem later de Orde van Dannebrog zou opleveren. Hij ging op zijn rug liggen, vermeed de kogels en stuurde het schip met zijn voeten! Vanwege zijn vaardigheden als matroos en zelfs als de meester naar beneden zeilde, lukte het hem de Engelsen te verliezen en het schip in een veilig fjord te sturen, waardoor hij zichzelf en zijn bemanning kon redden.

1

Jan Mendoza en kapitein Daa

Jan Mendoza was een Spaanse piraat, wiens carrière in de Noordzee de Deens-Noorse koning Christian IV frustreerde vanwege alle economische schade die hij toebracht. Dus om er een einde aan te maken, stuurde hij twee piratenjagers achter hem aan; Admiraal Jørgen Daa en de Noorse ontdekkingsreiziger en avonturier Jens Munk. Ze achtervolgden Mendoza van Engeland naar de kust van Noord-Rusland en terug, met de twee slagschepen "Victor" en "Jupiter". Ze hebben hem eindelijk ingehaald, maar kapitein Daa werd te gretig in zijn jacht en hij zeilde te veel zeilen om Mendoza in te halen, zodat het hele schip bijna op zijn kop viel. Maar Jens Munk achtervolgde Mendoza in een klein fjord, waar alle drie de schepen voor anker gingen om de schade te herstellen. Het schip van kapitein Mendoza nam water op en voor zo'n zwaar schip was er geen mogelijkheid om zomaar te vertrekken. Ze hadden geen andere keuze dan te vechten.

Kapitein Daa daarentegen wilde de zaken vreedzaam oplossen en stelde een ontmoeting voor waar over overgave zou worden gesproken. Maar Mendoza wees zijn uitnodiging af, tenzij Captain Daa Jens Munk als verzekering wilde aanbieden. Munk vond het niet erg, maar op hetzelfde moment zette hij voet op het schip van Mendoza, hij was gebonden en behandeld als een gevangene. Natuurlijk, Mendoza hield nooit zijn belofte aan kapitein Daa, maar bleef op het schip. Jens Munk bleef de nacht, omdat hij wist dat kapitein Daa hem zou waarschuwen met een kanonschot toen ze hem kwamen helpen. Maar omdat hij hun volledige verdediging had gezien, wilde hij een betere strategie vinden dan wat ze al hadden gepland. Dus bedreigde hij Mendoza, met zo'n kalme vastberadenheid, dat de Spaanse piraat hem vrij liet. Munk en kapitein Daa vielen de piraten kort daarna aan, komende van drie kanten: de "Victor," Jupiter ", en van het strand. Na een lang gevecht, waarbij een derde van de bemanning van Mendoza werd gedood en alle drie de schepen bijna in stukken werden gebroken, gaf kapitein Mendoza uiteindelijk de nederlaag toe. De resterende bemanning werd geëxecuteerd door verdrinking en Captain Mendoza en zijn eerste stuurman werden naar Kopenhagen gestuurd om te worden opgehangen. Kapitein Daa en Jens Munk vonden in Mendoza's schip, rijkdom waardig een grote piraat: tien kisten met goud, allemaal zo zwaar dat het tien mannen kostte om er maar één te dragen.

+

De Vikingen

Hoewel de Vikingen niet bekend stonden om veldslagen op open water, vielen ze wel aan vanuit de zeeën, vaak gericht op eilanden. Ze waren de terreur van de zee in hun tijd, en velen van hen waagden zich waarschijnlijk af en toe aan piraterij, naast het plunderen van kerken en dorpen.